Καλοί Σαμαρίτες και Αι Βασίληδες!

Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Οι "καλοί Σαμαρίτες" ευδοκιμούν πάντα με την έλευση της φτώχειας. Και η προβολή του έργου τους έχει σαν στόχο το θεάρεστο έργο της φιλανθρωπίας να υπακούει στις αρχές της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Πλημμυρίσαμε από καλούς Σαμαρίτες που προσφέρουν από καθημερινά γεύματα, τρόφιμα, παιχνίδια ακόμη και πετρέλαιο θέρμανσης! Καλοδεχούμενα θα πείτε όταν το επίσημο κράτος ενδιαφέρεται μόνο για την αναδιανομή της φτώχειας και τον αφανισμό της μεσαίας τάξης. Όμως οι καλοί Σαμαρίτες ξοδεύουν και αρκετά για την προβολή του φιλανθρωπικού τους έργου, με στόχους καθαρά εμπορικούς. Να προτιμηθούν από τους λίγους εναπομείναντες καταναλωτές έναντι των ανταγωνιστών τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα χωρίς "φτιασιδώματα" επικοινωνιακά. 
Προσωπικά, θα ήθελα μια κοινωνία χωρίς καλούς Σαμαρίτες να φέρνουν τα χριστουγεννιάτικα «καλούδια» τους γιατί δεν θα τα έχει ανάγκη η κοινωνία. Και το νέο επικοινωνιακό «φρούτο» της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης καλό θα είναι να απέχει της έντονης μαζικής προβολής! 
«Ου γνωστό η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου» λέει η Εκκλησία. «Κάνε το καλό και ρίχτο στο γυαλό» λέει ο θυμόσοφος λαός. Δεν λέει ρίχτο στην TV!
 
Αλλά για κάθε πάσχοντα συνάνθρωπο μας η ακένωτος πηγή ανιδιοτελούς προσφοράς δεν σταματάει στους ανωτέρω καλούς Σαμαρίτες δημιουργήματα της ενσκήψασας ως λαίλαπα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στο χώρο της επικοινωνίας.
 
Έχουμε και τους Αι – Βασίληδες που έχουν ξεφυτρώσει σαν τα μανιτάρια στα κάθε είδους τηλεοπτικά προγράμματα των τηλεοπτικών σταθμών. Από το πρωί ίσαμε το βράδυ μοιράζονται καθημερινά χιλιάδες ευρώ με τελάληδες τους παρουσιαστές των εκπομπών. Μόνο με ένα τηλεφώνημα ή με την αγορά προϊόντων κερδίζετε μετρητά, ζεστά και λαϊκά όπως εύστοχα μας ενημερώνει γνωστή τηλεπερσόνα.
 
Τώρα, ποιοι τα κερδίζουν δεν το γνωρίζουμε επακριβώς δεδομένου ότι μια άλλη τηλεπαρουσιάστρια Αι – Βασίλης προβάλλει την κλήρωση των μετρητών «ζωντανά» σε real time!!! Και όλα αυτά για πωλήσεις κάποιων προϊόντων, για εισπράξεις μέσω των τηλεφωνημάτων και σίγουρα για αύξηση της τηλεθέασης.
 
Ενόψει των πιο γιορτινών ημερών του χρόνου, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους τους αναγνώστες μας τα φετινά Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά του 2017 να σηματοδοτήσουν το ξεκίνημα μιας αισιόδοξης και δημιουργικής εποχής, χωρίς την ανάγκη της κοινωνίας μας από καλούς Σαμαρίτες και να δώσει περισσότερη «φώτιση» σε πολλούς συμπολίτες μας για να καταλάβουν επιτέλους ότι Αι – Βασίληδες σταματάνε να υπάρχουν μετά από κάποια ηλικία. 

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

ΨΩΜΟΤΥΡΙ ΤΑ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Για επικοινωνιακούς λόγους, η κυβέρνηση δρα μέσω πρωθυπουργικών διαγγελμάτων, την πιο προσφιλή μέθοδο δικαιολόγησης των κυβιστήσεων της. Η αρχή έγινε από τα πολλαπλά διαγγέλματα του δημοψηφίσματος και των εκλογών του Σεπτεμβρίου και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Χθες είχαμε το διάγγελμα της παροχής της «13ης σύνταξης», σε χαμηλοσυνταξιούχους, σήμερα έχουμε το διάγγελμα της «νησιωτικής πολιτικής» και αύριο τη νέα σειρά πρωτοβουλιών με επίκεντρο τους νέους λεονταρισμούς απέναντι στο κουαρτέτο των δανειστών.

Το αναμενόμενο διάγγελμα της ρήξης και της προσφυγής σε πρόωρες εκλογές σχεδιάζεται οσονούπω, αν δεν πετύχει ο «έντιμος συμβιβασμός» που ήδη μας έχει προαναγγελθεί από πρωτοκλασσάτο υπουργό που αποφάσισε να βάλει «νερό στο κρασί» του.

Ψωμοτύρι πλέον τα πρωθυπουργικά διαγγέλματα ενώ η μεσαία τάξη έχει καταρρεύσει κάτω από το βάρος των φόρων και της συρρίκνωσης του αποταμιευτικού «λίπους» της.

Παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις, τα σενάρια των πρόωρων εκλογών δίνουν και παίρνουν. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα παρατεταμένης αναμονής και αγωνίας για το επόμενο διάγγελμα, είναι πολύ δύσκολο για τους σημερινούς αντιπροσώπους μας στο κοινοβούλιο να προβλέψουν τη χρονική τους παραμονή στα έδρανα.

Όλες οι αμαρτίες του κόσμου και όλα τα «βάσανα» τα προερχόμενα από τα μνημόνια τα έχουν χρεωθεί. Από κόσκινο θα τους περάσουν οι πολίτες στις επόμενες εκλογές. Δεν είναι μονάχα τα κόμματα εξουσίας εκείνα που πρόκειται να απορροφήσουν εκλογικά τους κραδασμούς της κρίσης, αλλά και νυν βουλευτές ασχέτως αν έχουν μετάσχει ενεργά στη διακυβέρνηση.

Πάντως οι έχοντες σχέση με τη διακυβέρνηση βουλευτές που θεωρούνται μέρος των προβλημάτων που βιώνουν οι πολίτες καλά θα κάνουν να εύχονται να μην ακούσουν σύντομα το διάγγελμα των πρόωρων εκλογών. Για την πλειονότητα, θα ισχύσει η γνωστή παραδοχή «εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής»! Ευτυχώς που σε νέο διάγγελμα πληροφορηθήκαμε ότι αυξήθηκε το επίδομα ανεργίας.

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην πολιτική επικοινωνία. Όταν «δουλέψει» ένα επικοινωνιακό τρικ, του αλλάζουμε τα φώτα στην επανάληψη. Με το παραμικρό, πολιτικό διάγγελμα με βαρύγδουπες ανακοινώσεις, νέες σκηνοθετικές αρχιτεκτονικές τύπου πλανητάρχη!

Τα συνεχή πολιτικά διαγγέλματα, δίκην πολιτικών πυροτεχνημάτων βλάπτουν σοβαρά την εικόνα του μοναδικού πρωταγωνιστή μετατρέποντας τον από σωτήρα σε αποσυναγωγό.

Το πιο αστείο είναι όταν τηλεοπτικά κανάλια διαφημίζουν με τρέϊλερ το νέο πολιτικό διάγγελμα όπως τα καθημερινά τηλεοπτικά προγράμματα τους.

Μπορείτε να φανταστείτε το διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον Ελληνικό λαό να είχε προαναγγελθεί από την τότε Ελληνική ραδιοφωνία!

Τα πολιτικά διαγγέλματα είτε με άρωμα μείωσης φόρων, είτε με μποναμάδες για ευπαθείς ομάδες, θα πρέπει να ονοματίζονται διαφορετικά. Αλλιώς θα χάσουν τη σοβαρότητα τους. Δεν μπορεί κάθε άγγελμα που ηχεί ευχάριστα σε μια μερίδα πολιτών να ονοματίζεται ως ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ!

* Το σκίτσο είναι του Θοδωρή Μακρή

Αυτοδιοίκηση: Η φωτεινή πλευρά της πολιτικής. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Και για να αλλάξει η πολιτική ηγεσία, θα πρέπει ο λαός να γίνει πολίτης.
 
Δύσκολα πράγματα ειδικά όταν οι πολιτικές ηγεσίες πολλών χωρών μοιάζουν με «παιδικές χαρές». Κάποιος θα πρέπει να τους σταματήσει πριν καταλήξει το μεγαλύτερο μέρος των λαών να κάνει «ελεύθερο κάμπινγκ» σε πάρκα, παγκάκια, εισόδους κλειστών καταστημάτων, δρόμους και κάτω από γέφυρες!
 
Μας διοικούν απίστευτοι πολιτικοί που με τις πράξεις τους ανατροφοδοτούν και επιταχύνουν την κάθε είδους κρίση, ενώ μετατρέπουν τα αποτελέσματα δημοψηφίσματος κατά το δοκούν αν δεν το μετατρέπουν σε ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο τους.
 
Η χώρα μας αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, πληθώρα προκλήσεων όπως το προσφυγικό, η αποχαλίνωση εξωτερικών παραγόντων με τις επεκτατικές τους βλέψεις και επώδυνους συμβιβασμούς με τους δανειστές της. Και οι πολιτικοί ταγοί μας συνεχίζουν να  υπόσχονται περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να προσφέρουν. Σύνηθες το φαινόμενο, ψέματα, αυταπάτες, πελατειακές σχέσεις, διαπλοκή, ασυνέπεια λόγων και έργων. Στις τηλεοράσεις ασκείται «υψηλή πολιτική» ποδοπατώντας πολλές από τις αξίες μιας κοινωνίας.
 
Ενεργά αντανακλαστικά, παρά την κρίση, επιδεικνύει η τοπική αυτοδιοίκηση αποδεικνύοντας ότι σε δύσκολους καιρούς είναι το «αποκούμπι» ενός ταλαιπωρημένου λαού. Είναι πραγματικά η φωτεινή πλευρά της πολιτικής γιατί στην αυτοδιοίκηση η αξιοκρατία κυριαρχεί.
 
Αξιοκρατία. Μια λέξη ξένη για τον τόπο τόσο “απόμακρη” που αναγκάζει κάθε χρόνο σε φυγή χιλιάδες Έλληνες που βλέπουν να ανέρχονται σε αξιώματα και να καταλαμβάνουν καίριες θέσεις κάθε λογής κομματικά στελέχη, τα οποία μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που εκλέγονται ακόμη και στο ελληνικό κοινοβούλιο με μόνο προσόν την κομματική ταυτότητα. Με αποκλειστικό “όχημα” την υποταγή στο κόμμα, ήτοι την κομματική πειθαρχία, δεν είναι λίγες οι φορές που ο εκάστοτε πολιτικός αρχηγός συνθέτει με αυτή την λογική τα ψηφοδέλτια που “κατεβάζει” στις εκλογές με λίστα, επιβραβεύοντας πρόσωπα που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα επιλέγονταν ούτε για θυρωροί της πολυκατοικίας τους.
 
Η περίπτωση εξάλλου των εκλογών με λίστα είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να απομακρύνεις τους άξιους και να επικροτήσεις όσους είναι αρεστοί στην εξουσία γιατί συνήθως την κολακεύουν και καταφέρνουν να γίνουν απαραίτητοι κυρίως γιατί αποφεύγουν να πουν επώδυνες αλήθειες.
 
Παράλληλα, με τον ίδιο τρόπο που ο κομματικός μηχανισμός διορίζει σε θέσεις ευθύνης θαυμαστές τηλεοπτικών προσώπων, ο Έλληνας ψηφοφόρος που σιχτιρίζει για τον νεποτισμό και την κομματοκρατία στις εθνικές εκλογές ψηφίζει είτε με βάση το δίπολο αριστερά δεξιά, είτε με βάση την ψευδαίσθηση ποιος είναι καλύτερος στον λαϊκισμό και την παροχολογία, είτε με το μοιρολατρικό μότο “το μη χείρον βέλτιστον” η αλλιώς να φύγουν οι παλιοί για να δοκιμάσουμε τους νεότερους. Η κατηγορία αυτών των κριτηρίων δημιουργεί δε τις καλύτερες συνθήκες για να επωάσει τους λεγόμενους ψηφοφόρους “κοψοχέρηδες”, τους μετανιωμένους εκλογείς που κατόπιν εορτής αντιλαμβάνονται το λάθος τους και δεσμεύονται ότι δεν θα ξαναψηφίσουν φθαρμένα πρόσωπα και συνδυασμούς αλλά σπανίως το τηρούν.
 
Αχτίδα φωτός ωστόσο τα τελευταία χρόνια αποτελεί η διαφοροποίηση στην ψήφο για τις τοπικές, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που φαίνεται να γίνεται με περισσότερο αξιοκρατικά και εκλογικευμένα κριτήρια, όπως ο πιο αξιόπιστος, ο πιο κατάλληλος, ο πιο άφθαρτος, ο πιο έμπειρός, ο πιο προσοντούχος, αυτός που έχει φρέσκες ιδέες και όχι αναγκαστικά ο νεότερος σε ηλικία, σε αντίθεση με το πιο κομματικός, ο πιο φαύλος, ο περισσότερο επιρρεπής στην παροχολογία, αυτός που πουλάει περισσότερο επικοινωνιακά αλλά στην ουσία αναπαράγει τα ίδια μονότονα κλισέ των προηγουμένων.
Το μοντέλο Μαυρογιαλούρου και Γκόρτσου στην τοπική αυτοδιοίκηση φαίνεται να ξεψυχά και να δίνει τη θέση του σε πιο υγιή αντανακλαστικά ψηφοφόρων που βλέπουν τον δήμο ή την κοινότητα τους ως το ευρύτερο σπίτι τους που πρέπει να προστατεύσουν από τα λαμόγια του παρελθόντος, πολιτικάντιδες που λυμαίνονταν τον τόπο τους και δεν δίστασαν να τον καταστρέψουν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που και τα ίδια τα κόμματα κρατούν αποστάσεις από τους υποψηφίους των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης, δεν δίνουν πλέον το περίφημο χρίσμα και όταν το κάνουν συνήθως ο κόσμος γυρνά την πλάτη σε αυτόν που θα το λάβει, προτιμώντας περισσότερο ανεξάρτητες υποψηφιότητες που δεν παραπέμπουν σε κομματικό παρελθόν και ανέλιξη σε κομματική ιεραρχία. Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση φαίνεται λοιπόν ότι έχει εμπεδωθεί στον κόσμο το κριτήριο της καταλληλότητας με βάση τα προσόντα και την αξιοσύνη, κάτι που είναι πλέον απαραίτητο να συμβεί και στις εθνικές εκλογές, εκεί που διακυβεύονται πλέον τεράστια συμφέροντα για το μέλλον του τόπου, οικονομικά και κοινωνικά.
 
Φαίνεται λοιπόν ότι ο λαός γίνεται σοφότερος όσον αφορά τις επιλογές που κάνει ψηφίζοντας για δήμαρχο ή για περιφερειάρχη, μένει τώρα να αναλάβει και την πρόκληση των εθνικών εκλογών, επιλέγοντας ηγέτες που πραγματικά μπορούν να αναλάβουν ευθύνες και κόστη χωρίς να λαϊκίζουν και να μοιράζουν φρούδες ελπίδες. 
 
Η φωτεινή πλευρά της πολιτικής από αυτοδιοικητικούς και όχι πολιτικούς!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Προσώρας... Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Προσώρας έχουν αποφευχθεί εσωτερικές αναταραχές στην συγκυβέρνηση. Το ενδεχόμενο όμως παραμένει ανοιχτό, μιας και οι βουλευτές θα κληθούν εντός ολίγων ημερών να ψηφίσουν τα αναγκαία, αλλά όχι καλά, μέτρα, αψηφώντας τις «κόκκινες γραμμές» των διακηρύξεων τους.
 
Προσώρας παραμένουν μιας και η συγκολλητική ουσία της εξουσίας κρατάει αρραγή την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία και αδιαφιλονίκητη την πρωτοκαθεδρία του αρχηγού, παρότι η εικόνα του έχει «θαμπώσει» σε κάποια σημεία με κυριότερο αυτό της αξιοπιστίας λόγων και έργων. Οι υψηλοί τόνοι επίθεσης του στον επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν βρίσκουν πλέον πολλά «ευήκοα ώτα».
Η δημοσκοπική αποδοκιμασία της κυβέρνησης αποδιδόμενη στις αιχμές κατά των μέσων ενημέρωσης που προβάλλουν μόνο «αρνητικές ειδήσεις» δεν επαρκεί ούτε ως δευτερεύουσα αιτιολογία για την υπεράσπιση της ασκούμενης πολιτικής. 
 
Προσώρας ο αρχηγός παραμένει το «δυνατό» χαρτί αν και εκφράζεται έντονος προβληματισμός από τους «δικούς» του για το νέο αφήγημα του. ανάκαμψη μετά από το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και την αναδιάρθρωση του χρέους. Ένα νέο αφήγημα, ένα νέο success story με πολλές πιθανότητες να έχει την τύχη του προηγούμενου success story του αντιπάλου του. Για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμη φορά η γνωστή ρήση «όπου ευημερούν οι αριθμοί δυστυχούν οι άνθρωποι».
 
Προσώρας η μάχη κατά της φτώχειας φαίνεται ότι θα είναι για μια ακόμη φορά, χαμένη. Η σκληρή πραγματικότητα δείχνει περισσότερα από το ένα τρίτο του πληθυσμού να έχει φτωχοποιηθεί, οι απλήρωτοι λογαριασμοί σε φόρους και υπηρεσίες κοινής ωφελείας να έχουν πολλαπλασιαστεί, οι δαπάνες διαβίωσης να έχουν συρρικνωθεί, να έχει υψωθεί «πόρτα» σε επενδύσεις και τα σημεία βρασμού της κοινωνίας να βρίσκονται στα κόκκινα!
 
Προσώρας δίνουμε απάντηση φορώντας το αγωνιστικό αμπέχονο και πάμε ταξίδι για να αποτίσουμε ένα επαναστατικό τελευταίο «χαίρε» στον μεγάλο δάσκαλο. Ίσως στην επιστροφή μας περιμένουν μια ηρωική έξοδος και απαλλαγή από τον εφιάλτη της επόμενης μέρας της διακυβέρνησης.
 
Προσώρας σε νέα φάση δομικής αντιπολίτευσης μπαίνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προβάλλοντας ως νέα ντριμ τιμ φρέσκων προσώπων, για να παίξουν το σύστημα man to man απέναντι στην κυβέρνηση, με αρκετές επιλογές κομματικών ενσήμων, εσωκομματικών ισορροπιών και έντονης τηλεοπτικής παρουσίας σε ιδεολογικό- πολιτικές αντιπαραθέσεις.
 
Προσώρας δεν να ακούσουμε από κανέναν το «αυθημερόν τελευθήσατω»! Η ποινή για όποιον πολιτικό ζημίωνε, με νόμο που πρότεινε και ψήφιζε, ηθικά την Αθήνα και δεν επαρκούσε η προσωπική του περιουσία να πληρώσει τον λογαριασμό. Αυτό επί Αθηναϊκής Δημοκρατίας γιατί σήμερα ούτε ψήγμα αυτοκριτικής δεν ακούμε από το πολιτικό προσωπικό, για το οικονομικό και κοινωνικό "γονάτισμα" που μας έχει υποχρεώσει ,με τους νόμους που ψήφισε. Το βολικό του "θεώρημα" μαζί τα φάγαμε" αλλά δεν εμφανίζονται στα Πόθεν Έσχες των πολιτών, γιατί δεν έκαναν καλό κουμάντο ,είναι κρύο ανέκδοτο. 'Η τρώμε κουτόχορτο η στρουθοκαμηλίζουμε λόγω άκρατου φιλοτομαρισμού, οι έχοντες το δικαίωμα του εκλέγειν.
 
Προσώρας πάμε ολοταχώς σε νέο επώδυνο μνημόνιο και έχει ο Θεός!
 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος