Για πόσο ακόμη θα πληρώνουμε τις συντεχνίες των λαμογιών;

Άρθρο της Στέλλας Παπαμιχαήλ - Δημοσιογράφου/ Μια πετρόκτιστη βίλα στην Πεντέλη, ένας πύργος στη Μάνη, ένα εξοχικό στην Ευρυτανία, ένα διαμέρισμα στις Βρυξέλλες, ένα (!) σαλέ στις ελβετικές Άλπεις, ιδιόκτητη κατοικία στο City του Λονδίνου και γραφεία στο κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας… Ακίνητα σε πανάκριβες περιοχές που, αν μη τι άλλο, θα ζήλευε και η Βασίλισσα Ελισάβετ… Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, τα περιουσιακά στοιχεία που διέθετε το ζεύγος Γριβέα- Βάτσικα και κατασχέθηκαν υπέρ του ελληνικού δημόσιου, μετά τη δημοσιοποίηση της δίωξής τους για την εμπλοκή τους στο σκάνδαλο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου… Το ζεύγος Γριβέα περιλαμβάνεται στους «επιχειρηματίες» (Κοντομηνάς, Λαυρεντιάδης, Παν. Ευθυμίου, κλπ) που όλοι μαζί συνολικά ζημίωσαν το Τ.Τ από τις παράνομες δανειοδοτήσεις -δηλαδή λεηλάτησαν χρήματα του ελληνικού λαού- με περίπου 472 εκ ευρώ, δηλαδή περίπου μισό δισ… Η εξιχνίαση του δύσοσμου σκανδάλου είναι σε εξέλιξη, παράλληλα με τη διερεύνηση της άλλης μεγάλης υπόθεσης για τα εξοπλιστικά που περιέχει και αυτή αμύθητα ποσά μιζών. Το μόνο θετικό είναι ότι επιστρέφουν στα ταμεία του κράτους κάποια ποσά από τα κλεμμένα και, ευτυχώς, δημεύονται οι περιουσίες των απατεώνων, που εμφανίζονταν άλλοτε με το μανδύα του «επιχειρηματία» και άλλοτε με εκείνο του δημόσιου λειτουργού… Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις η δικαστική εξουσία έκανε το καθήκον της, γυναίκες εισαγγελείς (για να τα λέμε και αυτά) ξεμπρόστιασαν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα που μέχρι τώρα ήταν στο απυρόβλητο. Αλλά και η εκτελεστική εξουσία δείχνει να κινείται στη σωστή κατεύθυνση δημεύοντας τις περιουσίες. Εδώ που τα λέμε η τελευταία δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι διαφορετικό γιατί θα ερχόταν αντιμέτωπη με την οργή των πολιτών που δικαιολογημένα ξεχειλίζει… Έτσι, χρόνο με τον χρόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης αποδεικνύεται περίτρανα πως το περιβόητο « όλοι μαζί τα φάγαμε» αναφέρεται πια σε πολύ συγκεκριμένες κατηγορίες λαμογιών, που βέβαια δεν είναι και λίγες και βρήκαν πρόσφορο έδαφος, διεισδύοντας ανενόχλητοι στον κρατικό μηχανισμό και βρίσκοντας άλλοτε συνεργούς και άλλοτε ανοχή στα βρώμικα παιχνίδια τους. Αυτό που οφείλει, τουλάχιστον, να κάνει η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση, στα χέρια τη οποίας πέφτει η καυτή πατάτα αποκάλυψης τέτοιων σκανδάλων, είναι να αναδιανείμει άμεσα τα ποσά του μαύρου πλουτισμού (που επιστρέφονται σε ειδικό λογαριασμό από υπόδικους και κατάδικους της μίζας και της διαφθοράς) σε ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα που υποφέρουν από τα μέτρα της κρίσης και της λιτότητας. Αν μη τι άλλο, αυτά τα χρήματα πρέπει να πιάσουν τόπο, ως ένδειξη συγγνώμης σε έναν κόσμο που υπήρξε ακέραιος , έντιμος, πλήρωνε τους φόρους του και τις υποχρεώσεις του -όπως κάνει και τώρα, γιατί η ίδια ομάδα ανθρώπων είναι- και δεν επιβάρυνε στο παραμικρό τα δημόσια ταμεία. Δυστυχώς, οι «συντεχνίες λαμογιών» δεν τελειώνουν εδώ. Όσο και να θέλουμε, αν δεν ξεριζωθούν οι νοοτροπίες που τους εκτρέφουν, θα μεσουρανούν στην ελληνική κοινωνία με διάφορες μορφές και ποικίλα προσωπεία. Για ποιο λόγο, για παράδειγμα, υπάρχουν ακόμη συντεχνίες κλειστών επαγγελμάτων, με αποτέλεσμα ο ελληνικός λαός να πληρώνει στο τετραπλάσιο από ό,τι στην Ευρώπη το γάλα, το ψωμί ή ακόμη και μια κούρσα ταξί που θα τον οδηγήσει πχ από τον Κηφισό στον προορισμό του μέσω Λαμίας, επειδή ο οδηγός είναι στην κλίκα της «συντεχνίας»; Μήπως γιατί ακόμη κάποιοι τους στηρίζουν; Και μήπως εμείς τους παρέχουμε αυτό το δικαίωμα με την ίδια μας την ψήφο; Δημοσιεύθηκε στο aixmi.gr