Ο Βορίδης, οι νοικοκυραίοι & οι εραστές του Κέντρου

Άρθρο της Στέλλας Παπαμιχαήλ - Δημοσιογράφος - Φιλόλογος Στην αρχή της διεύρυνσης της κομματικής βάσης των πολυσυλλεκτικών κομμάτων φαίνεται ότι οδηγεί το τέλος των παραδοσιακών ιδεολογιών, μια διαδικασία που ξεκίνησε αργά και σταθερά πριν από την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης και εξελίσσεται ραγδαία στη διάρκεια αυτής, στην εποχή των μνημονίων…. Χάρη σε αυτή την διαδικασία και με σημαία την σωτηρία του τόπου μπόρεσε και σχηματίστηκε πέρυσι η τρικομματική κυβέρνηση και χάρη σε αυτή επιβιώνει και ίσως συνεχίσει να το κάνει για αρκετό διάστημα η δικομματική ( ΝΔ και ΠΑΣΟΚ). Με ελαφρώς παραποιημένο το όνομα της ΝΔ, με σύνθημα το Νέα Ελλάδα, που προκάλεσε και έναν σχετικό αιφνιδιασμό στους συνέδρους, ο Αντώνης Σαμαράς από το βήμα του ένατου συνέδριο του κόμματος εμφανίστηκε ενωτικός, απευθύνοντας κάλεσμα όχι μόνο σε νεοδημοκράτες που είχαν αποστασιοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά και στον «απλό πολίτη που δεν ήταν ποτέ μαζί μας». « Δεν περισσεύει κανείς» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς… Σχολιάζοντας μάλιστα τον όρο «προοδευτικός», που παραπέμπει σε άλλες ιδεολογικές αφετηρίες, ο πρωθυπουργός είπε ότι πρόοδος είναι να υπάρχει όραμα, σχέδιο και αποφασιστικότητα, όπως αυτά που έχει η σημερινή κυβέρνηση. Ξώφαλτση παραφωνία που θα μπορούσε όμως να «δικαιολογηθεί» αποτέλεσε η δήλωση Βορίδη, με την οποία συμφώνησε και ο Υπουργός πλέον Άδωνις Γεωργιάδης, οι οποίοι με ένα στόμα μια φωνή υποστήριξαν ότι ο εκτροχιασμός της Ελλάδας άρχισε τη δεκαετία του 80 με ευθύνη του ιστορικού ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου, με αποτέλεσμα να «βγάλουν στα κάγκελα» κορυφαία και μη στελέχη της Ιπποκράτους…. Εμπρηστική αλήθεια δήλωση σε αυτό το momentum της συναίνεσης που προωθεί εξάλλου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος συμμετέχοντας στη νέα κυβέρνηση, φιλοδοξώντας πιθανότατα να κερδίσει το ακροατήριο της μέχρι πρότινος «αριστεράς της ευθύνης» που επικαλείτο η ΔΗΜΑΡ για να δικαιολογήσει τη δική της συμμετοχή στην τρικομματική και τελικά τα «βρόντηξε»….. Αλλά μήπως δεν είναι και αλήθεια ότι όταν ένα κόμμα θέλει να « ξανοιχτεί» και προς άλλες κατευθύνσεις και δεξαμενές ψηφοφόρων πρέπει πρώτα να στεγανοποιήσει το δικό του κομματικό ακροατήριο και ενίοτε να το κανακέψει και λίγο; Μήπως η δήλωση Βορίδη εξυπηρετούσε τελικά αυτόν τον σκοπό και δεν ήταν απλώς ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα για να στρέψει τους προβολείς πάνω του, εκφράζοντας εμμέσως τη δυσαρέσκεια του γιατί δεν συμμετείχε στο νέο κυβερνητικό σχήμα ή θέλοντας να βάλει τα θεμέλια ενός νέου εσωκομματικού παίκτη; Η στρατηγική των δύο γραμμών, η αλλιώς «πατάω σε δύο βάρκες», τουτέστιν θέλουμε και τους άλλους αλλά πρέπει να συσπειρώσουμε και τους δικούς μας, είναι γνώριμη και σε άλλα κόμματα, όπως στον ΣΥΡΙΖΑ, που όμως μέχρι τώρα δεν δείχνει να του πολυβγαίνει…. Η ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού και με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ δημιουργεί νέες συνθήκες από τις οποίες θα θελήσουν να επωφεληθούν όλοι…. Έτσι θα εξηγηθεί το νέο φλερτ του ΣΥΡΙΖΑ στην αναβίωση της αριστερής πτέρυγας της ΔΗΜΑΡ, η νέα μετωπική Κουβέλη προς Βενιζέλο για τους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους του και τανάπαλιν αλλά και όπως όλα δείχνουν η νέα στρατηγική της ΝΔ να επαναπροσεγγίσει το κεντροδεξιό ακροατήριο ή τους «χαμένους νοικοκυραίους» που μπορεί πλέον να βρίσκονται παντού, από το αστικό ΠΑΣΟΚ μέχρι τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί και ο Αλέξης Τσίπρας τους έχει επικαλεστεί….. Η εποχή του μνημονίου φέρνει κοσμογονικές αλλαγές σε όλα τα κόμματα και το σκηνικό είναι τόσο ρευστό που κανένας δεν ξέρει που θα κάτσει η μπίλια… Το τέλος των ιδεολογιών που συνέπεσε με την αρχή των μνημονίων «ξεπαγώνει» το πολιτικό σκηνικό και προφανώς αυτό περικλείει νέες δυνατότητες…..