«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» από την αρχή ή …τέλος; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος – Δ/ντή της Think Politics Οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες βρίσκονται ήδη εγκλωβισμένοι πολιτικά και επικοινωνιακά στη δίνη των προβλημάτων που απορρέουν από τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ». Εξετάζοντας τη μέχρι σήμερα πορεία του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» διαπιστώνουμε ότι δικαιώνονται στις απόψεις τους όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι μια τέτοια ριζική μεταρρύθμιση στη διοίκηση μιας ολόκληρης χώρας απαιτούσε εντατική προετοιμασία και ένα σχέδιο σταδιακής εφαρμογής. Δυστυχώς ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ψηφίστηκε και συνοδεύτηκε όχι από μια γερή νομοπαρασκευαστική διαχειριστική χρηματοδοτική προίκα αλλά από την απρονοησία και αναποφασιστικότητα όλων όσων επεξεργάστηκαν τις διατάξεις του περιεχομένου του και τους κανόνες λειτουργίας του. Δύο χρόνια μετά, το θεσμικό πλαίσιο του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» παρουσιάζεται ως εντελώς αντίθετο από επαρκές και κατάλληλο να δώσει ώθηση προόδου και ανάπτυξης στην Αυτοδιοίκηση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι Τοπικοί άρχοντες να «σκοντάφτουν» πάνω σε ένα σωρό δυσκολίες για τις οποίες δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, ενώ το πραγματικό κόστος μετακυλύεται αναπόφευκτα στον πολίτη και στην Τοπική κοινωνία. Ενάμιση χρόνο, πριν από τις νέες αυτοδιοικητικές εκλογές και ακόμη ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» παραμένει στα χαρτιά. Οι Σειρήνες του συγκεντρωτισμού, η γραφειοκρατία, οι συχνές μεταβολές στην πολιτική ηγεσία, οι διαρκείς νομοθετικές παρεμβάσεις αποψίλωσαν το εγχείρημα που θα άλλαζε τον διοικητικό και πολιτικό χάρτη στη χώρα. Η αιρετή αυτοδιοίκηση είναι ο μόνος θεσμός, κοντά στον πολίτη, που θα έπρεπε να ενδυναμωθεί, για να δοθεί διέξοδος από την πρωτοφανή πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα. Το πείραμα του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» δείχνει σημάδια αποτυχίας. Η ανάγκη η οποία αδήριτα προκύπτει είναι η πολιτική και κρατική ηγεσία του τόπου να δουν τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» από την αρχή, σε απόλυτη σύμπνοια και συνεννόηση μεταξύ τους, να εντοπίσουν τις ατέλειες και τις αδυναμίες του, να τον ενισχύσουν έτι περαιτέρω θεσμικά και νομοθετικά, να τον προσαρμόσουν στα νέα εθνικά και κυρίως, στα νέα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα και φυσικά, να θεσπίσουν ένα προσεκτικά επιμελημένο και πάνω απ’ όλα, ρεαλιστικό road map, δηλαδή ένα χάρτη για την βήμα προς βήμα πορεία του. Έτσι μόνο θα έχουμε το σωστό σχέδιο, στη σωστή του εφαρμογή. Διαφορετικά, θα πελαγοδρομούμε χωρίς πρόοδο και χωρίς αποτελέσματα. Εκτός κι αν στο μυαλό των (αν)αρμόδιων πολιτικών μας είναι η αντικατάσταση του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» με μια νέα φαεινή μεταρρυθμιστική ιδέα, έτσι για να βρισκόμαστε σε δουλειά, και να δικαιολογούν το θεσμικό τους ρόλο.