Ο Διαφημιστικός Πολιτισμός σε κρίση….

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Δ/ντή της Think Politics Είναι γεγονός ότι οι καταναλωτικές συνήθειες και οι προκύπτουσες από αυτές αποφάσεις συνδέονται με ένα συγκεκριμένο σύνολο διαχρονικών αξιών, διαφορετικό για κάθε καταναλωτή. Σ’ αυτή τη βάση, οι διαφημιστές οικοδομούν την έννοια του brand και της εικόνας του. Κινείται σ’ αυτόν τον βασικό άξονα κάποιο από τα τελευταία τηλεοπτικά σποτάκια που με τη δημιουργικότητα του προκαλεί την «αηδία» στους τηλεθεατές – άτυχους που έτυχε να τρώνε και να δουν τη διαφήμιση; Πιστεύουν μήπως πως η «εμετική» προδιάθεση που προκαλεί το εν λόγω διαφημιστικό διαμορφώνει μια ανθρωποκεντρική και σίγουρα αποτελεσματική επικοινωνιακή προσέγγιση; Είναι η «μεγάλη ιδέα» της πονηρής γιαγιάς που εξασφαλίζει δωρεάν εφημερίδα, συστατικό «επιθετικής» επικοινωνίας; Φυσικά οι ανθρώπινες ακρότητες και υπερβολές ήταν και είναι οι αγαπημένες δημιουργικές προσεγγίσεις πολλών διαφημιστικών είτε με τη μορφή του απρόσμενου είτε του προκλητικού. Όμως πάντα κινούμενες σε πλαίσια ανεκτά που δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη των καταναλωτών και το κυριότερο δεν τον στέλνουν στη «λεκάνη»…. Κανονικά θα έπρεπε ή να προσφέρονται δωρεάν με την παρακολούθηση του τηλεοπτικού σποτ και σακούλες «ναυτίας», ή να υπάρχει προειδοποιητικό σήμα με την ένδειξη «ακολουθεί αναγούλα»! Ο διαφημιστικός πολιτισμός στην καθημερινότητα μας περνά μέσα από τα Μέσα και μας προσδιορίζει ως κλάδο. Ας τον διαφυλάξουμε.