Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ

Του ΙΩΑΝΝΗ Γ. ΜΟΙΡΑ
Συμβούλου στρατηγικής – Διευθυντή της Think Politics

Οι νυν βουλευτές που επιθυμούν να επανεκλεγούν, καθώς και όσοι υποψήφιοι, νέοι ή παλιότεροι, έχουν την φιλοδοξία να δοκιμάσουν την τύχη τους στις προσεχείς εκλογές, έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εντελώς νέο εκλογικό περιβάλλον και αν δεν προσαρμόσουν την προετοιμασία της προσπάθειάς τους ανάλογα, το πιθανότερο είναι να συναντήσουν αξεπέραστα προβλήματα που το πιθανότερο είναι να τους κοστίσουν ακριβά.
Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν παραδοσιακοί, απλοί, δοκιμασμένοι τρόποι για να κατέλθει κάποιος σε εκλογές.
Το πολιτικό γραφείο οργανωνόταν διοικητικά με λίγους έμμισθους και διάφορους εθελοντές συνεργάτες, για τα τηλέφωνα και την αλληλογραφία, με επικεφαλής κάποιον διευθυντή, ο οποίος φρόντιζε να διατηρεί ζωντανό ένα δίκτυο υποστηρικτών, τους λεγόμενους «πυρήνες», να δημιουργεί ένα κορμό εκλογικού «πελατολογίου», ανταλλάσσοντας ψήφους με υποσχέσεις για ρουσφέτια και διορισμούς, να κάνει κάποιες δημόσιες σχέσεις για λογαριασμό του υποψηφίου, να οργανώνει πρόγραμμα περιοδειών, επισκέψεων και ομιλιών κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, ένας άλλος συνεργάτης, πολιτικός επιστήμων ή επαγγελματίας δημοσιογράφος τις πιο πολλές φορές, φρόντιζε για την επικοινωνία του υποψηφίου με τον πολίτη μέσω των ΜΜΕ και της κυκλοφορίας έντυπου υλικού, τη συγγραφή δελτίων τύπου, άρθρων, ομιλιών και τα τελευταία χρόνια, για την φροντίδα μίας ιστοσελίδας, ή κάποιων προφίλ και σελίδων σε social media. Ο ίδιος ο υποψήφιος δε, δεν είχε παρά να φροντίσει να διαμορφώσει έναν πολιτικό λόγο βασισμένο εν πολλοίς στις ιδεολογικές αρχές και την προγραμματική πλατφόρμα του κόμματός και κατά δεύτερο λόγο, σε ευρηματικές φράσεις και σχόλια που θα τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους συνυποψηφίους του.
Να δούμε όμως, σε μία περιληπτική περιγραφή, πως έχει διαμορφωθεί συνολικά η τρέχουσα οικονομικοκοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, ούτως ώστε να κατανοήσουμε ποια είναι η κλίμακα των αλλαγών που απαιτούνται στην πολιτική συμπεριφορά, αλλά και στην οργάνωση της εκλογικής προσπάθειας ενός βουλευτή ή υποψηφίου ;
Η χώρα απειλείται ανοικτά με χρεοκοπία. Υποβάλλεται υποχρεωτικώς σε νέους δανεισμούς, υπό σκληρούς όρους και προϋποθέσεις. Η κοινωνία εισέρχεται σε μία παρατεταμένη περίοδο ανεργίας και δραματικής μείωσης του βιοτικού επιπέδου για κάθε οικογένεια και πολίτη. Ο δημόσιος τομέας της Οικονομίας μειώνεται σε όγκο και σε μέγεθος, θα απασχολεί πολύ λιγότερους υπαλλήλους από άλλοτε και το κράτος χάνει το μεγαλύτερο μέρος των δυνατοτήτων του για άσκηση μίας ανακουφιστικής έστω, κοινωνικής πολιτικής.
Η κοινή γνώμη νιώθει άκρως αρνητικά συναισθήματα για όλα τα προηγούμενα, δημιουργώντας μάλιστα το γνωστό κίνημα των αγανακτισμένων. Επιρρίπτει όλες τις ευθύνες πάνω στον πολιτικό κόσμο, συλλήβδην και αδιακρίτως, αρνούμενη να υπογράψει συγχωροχάρτι ή λευκή επιταγή σε οποιονδήποτε βουλευτή ή υποψήφιο. Απαξιώνει στο σύνολό του ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και τους συντελεστές του, ανεξαρτήτως αν διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ή όχι. Κλείνει τα αυτιά απέναντι σε κάθε κλασσική ιδεολογία, θέτει πιεστικά ερωτήματα πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα για το σήμερα και το αύριο του τόπου και ζητά πειστικές απαντήσεις, αντιμετωπίζει με καχυποψία κάθε δέσμευση ή εξαγγελία, προσωπική ή κομματική, συνειδητοποιώντας ότι το ελντοράντο του βολέματος και της καλοπέρασης δεν υπάρχει πια, γυρίζει την πλάτη (όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις) στα περισσότερα συστηματικά κομματικά σχήματα και κυρίως, στα δύο μεγάλα αστικά κόμματα που εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση.
Και ο βουλευτής, ή ο υποψήφιος πως επιβιώνει απέναντι σε όλα τα παραπάνω; Πως χαράσσει πορεία μέσα από όλο αυτό το πολιτικό ναρκοπέδιο και πως εξέρχεται αλώβητος και αρτιμελής; Είναι προφανές ότι θα πρέπει να κινηθεί σε μία τελείως διαφορετική λογική, από εκείνη που είχε μάθει μέχρι σήμερα.
Το επιτελείο των συνεργατών του, δεν πρέπει να συμπεριφέρεται ωσάν να είναι οι εκπρόσωποι ενός μικρού θεού, αλλά να απευθύνονται στον πολίτη με την έγνοια και την απλότητα ενός οικείου προσώπου. Ο διευθυντής οφείλει να κατεβεί από το βάθρο του πολιτικού παράγοντα, συνειδητοποιώντας ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι μέρες που ως ντήλερ μοίραζε την τράπουλα με τα ρουσφέτια, τις διευκολύνσεις και τις υποσχέσεις και θα πρέπει να λειτουργεί ως αγγελιοφόρος άμεσων, απλών μηνυμάτων ανάμεσα στον βουλευτή ή στον υποψήφιο και στους πυρήνες των υποστηρικτών του. Το επιτελείο που τον υποστηρίζει στις πολιτικές και επικοινωνιακές του ανάγκες είναι υποχρεωμένο να προσαρμοστεί στη λογική της ανάδειξης των ατομικών του αρετών, αποφεύγοντας την ταύτισή του με πολιτικούς συσχετισμούς και ομαδοποιήσεις που φέρουν αρνητικό φορτίο. Παράλληλα, είναι απαραίτητο να εντρυφήσει σε σύγχρονες και κυρίως, αλληλοσυμπληρωματικές μεθόδους επικοινωνίας, που θα φέρνουν τον βουλευτή ή τον υποψήφιο δίπλα στον ανένταχτο πολίτη και κοντά στις ανάγκες του, διατηρώντας σχέση συνεχούς, ανοικτού διαλόγου. Και ο ίδιος ο υποψήφιος, οφείλει πρώτος απ’ όλους να αισθανθεί και να συνειδητοποιήσει ότι από εδώ και στο εξής ο πολίτης θα τείνει όλο και περισσότερο να εμπιστεύεται την ψήφο του σε άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα και όχι σε φθαρμένες πολιτικές ομάδες. Επομένως, θα μετρά όλο και περισσότερο η αμεσότητα και η ευθύτητα με την οποία θα επικοινωνεί μαζί του και κυρίως, το αν υπάρχει σαφής απάντηση στο ερώτημα «γιατί να ψηφίσω εσένα και όχι τον άλλον», η οποία θα βασίζεται σε στοιχεία μίας αληθινής ποιοτικής υπεροχής και όχι στην επιδαψίλευση μίας λαμπερής δημόσιας εικόνας η οποία πίσω της δεν έχει ουσιαστικό περιεχόμενο.
Με βάση τα νέα δεδομένα, είναι φυσικό να απαιτούνται, στην πολιτική συμπεριφορά και στην εκλογική προσπάθεια ενός βουλευτή ή νέου υποψηφίου, πολλά παραπάνω απ’ όσα μπορεί να φιλοξενήσει ένα δισέλιδο δημοσίευμα. Αλλά οι επισημάνσεις και οι συμβουλές που σας δόθηκαν παραπάνω, συστήνονται ως μία καλή αρχή.