Κρίση θεσμών, απαξίωση πολιτικών αρχηγών και ο Κύριος... Κανένας! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Στον Κύριο… Κανένα φαίνεται πως παγιώνεται η εναπόθεση της ελπίδας των Ελλήνων πολιτών για ένα καλύτερο αύριο, όπως επιβεβαιώνουν σε τακτική βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις έρχεται πρώτος! Το μυθικό πρόσωπο ο "Κανένας" αναζητείται όπως ο "άγνωστος χ", στις εξισώσεις, για  να αναλάβει καλύτερα από τους πολιτικούς μας και να λύσει όλα τα προβλήματα ,που χρόνια τώρα έμειναν άλυτα!

 

Τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά του "Κανένα" έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος του πολιτικού μας συστήματος! Είναι μια "αόρατη" εναλλακτική πρόταση εξουσίας, εκτός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος. Οι φανατικοί οπαδοί του όταν έρθει η ώρα της κάλπης αυξάνουν το ποσοστό της αποχής ενώ στις δημοσκοπήσεις  βρίσκονται στη "γκρίζα ζώνη", μαζί με τους "αναποφάσιστους"!

 

Σήμερα ,η πλειοψηφία των ερωτηθέντων πολιτών  δηλώνει απογοητευμένη τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση, ενώ ένα συντριπτικό ποσοστό, που αγγίζει το 70% εκφράζει την αγωνία του ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας….. Η απαξίωση των  θεσμών, σε συνδυασμό με την ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας να εντείνεται από την εικόνα που κυριαρχεί στην οικονομία ,με τα καταστήματα να βάζουν λουκέτο καθημερινά, τις σταθερές θέσεις εργασίας να «εξανεμίζονται» μαζικά, την αισχροκέρδεια  να καλπάζει και τον κοινωνικό ιστό να μην αντέχει τους κατ’ εξακολούθηση κραδασμούς από τις απεργίες, τις πορείες και τις κοινωνικές εντάσεις που απορρέουν από τις πολιτικές της ακρίβειας ,της λιτότητας, της ανασφάλειας που επιβλήθηκαν στη χώρα, χάρη της οικονομικής πολιτικής προς όφελος των δανειστών . 

 

Τα τελευταία οχυρά που έπεσαν στο βωμό των πλεονασμάτων λέγονται μισθοί και εργασιακά δικαιώματα με τους ίδιους τους ταγούς του συνδικαλιστικού κινήματος να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα πάνω από την ταφόπλακα που οι ίδιοι βοήθησαν να τοποθετηθεί με τις επί δεκαετιών πράξεις και παραλείψεις τους. 

 

Άλλωστε, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εξασφαλίσει ένα πιο σίγουρο μέλλον στις παρυφές ή στα ενδότερα των πολιτικών κομμάτων. Την ίδια ώρα μεσούσης μιας πρωτόγνωρης κρίσης θεσμών που μοιάζει να μην έχει «πάτο», αναδύεται μια νέα «συμμαχία» πολιτικών προσώπων που δηλώνουν διατεθειμένοι να μας βγάλουν από το τέλμα και να ρίξουν φως στο τούνελ.

Όσο και αν ακούγεται παράξενο δεν πρόκειται για νέα πρόσωπα που αφουγκράστηκαν τις ανάγκες της κοινωνίας και σπεύδουν για βοήθεια, αλλά για τα ίδια πρόσωπα που άλλοτε ως οδηγοί και άλλοτε ως συνοδηγοί κατηύθυναν το πλοίο που αργότερα ονόμασαν « Τιτανικό» σε ξέρα. Όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως τις μοναδικές αξιόπιστες δυνάμεις να κυβερνήσουν αναμένοντας από τους πολίτες να ανταποκριθούν στην κάλπη. Τελευταία έχει προστεθεί και η λεγόμενη Συμμαχία των Προθύμων για να σώσουν τη χώρα, με την προϋπόθεση να φύγει, εν κινήσει η με πρόωρες εκλογές ο αρχηγός της κυβέρνησης! Προφανώς πιστεύουν είτε ότι απευθύνονται σε λωτοφάγους είτε ότι οι ίδιοι προέρχονται από παρθενογένεση!

Και μετά προβληματίζονται  γιατί οι πολίτες προτιμούν τον  "αόρατο Κανένα" και απαξιώνουν τα πολιτικά τους κόμματα. Το μήνυμα είναι σαφές.

Σε κάθε περίπτωση η Ιστορία είναι ο αμείλικτος κριτής σε κάθε εποχή κρίσης όπως αυτή που διανύουμε και αν τους « αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα», με την προϋπόθεση οι υπόλοιποι να παραμείνουμε «ζωντανοί πάνω στη σκηνή»……

 

 

Για ποια Παιδεία μιλάμε; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Μετά τον ανασχηματισμό και κατά την παραλαβή και παράδοση των νέων Υπουργών, στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και τελευταίως και Αθλητισμού, η νέα Υπουργός  δεσμεύτηκε στη βελτίωση της καθημερινότητας κάθε εκπαιδευτικού γιατί αυτό αντανακλάται, όπως είπε,  στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης των παιδιών μας. Θα ήταν πιο σωστό αν η Υπουργός  δεσμευόταν ότι  θα προσπαθούσε να βελτιώσει, στο μέτρο των αρμοδιοτήτων της, και τις άλλες πηγές "παρα-μόρφωσης" των παιδιών μας όπως την τηλεόραση και τα social media.Είναι τα σύγχρονα νέα σχολεία της διάπλασης του χαρακτήρα των "παίδων". Και ξεκινάμε από την εκπαιδευτική τηλεόραση όπου

κατ’ ευφημισμόν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ο χαρακτηρισμός εκπαιδευτική. Αποβλάκωση θα πρέπει να λέγεται η παροχή γνώσης μέσα από τα τηλεοπτικά υπερθεάματα ελληνικά και ξένα. Η τηλεοπτική εκπαίδευση ξεκινάει με τις πρωινές εκπομπές λόγου όπου η παιδεία των προσκεκλημένων τηλεμαϊντανών, κοκορομάχων, είναι αντιστρόφως ανάλογη με την τηλεθέαση που προσφέρουν. Όσο πιο χαμηλό το επίπεδο συζήτησης προσφέρεται τόσο πιο υψηλό το ποσοστό της τηλεθέασης. Κάποτε-κάποτε ακούγονται και πλήθος από λεκτικές κοτσάνες και εκσφενδονίζονται και  νερά! Συνεχίζεται η τηλεοπτική «εκπαίδευση» με τις μεσημεριανές εκπομπές αγλαΐσματα ναρκισσισμού, εγωπάθειας, κυνισμού, ξεκατινιάσματος και θεοποίησης του life style. Ακόμη «λεξοπλάστες» φροντίζουν για την ολοκλήρωση της πνευματικής αναπηρίας των τηλεθεατών τους. Και έρχεται το απόλυτο σκοτάδι, όπου οι εθνικοί τηλεοπτικοί σταρ αναλαμβάνουν να τα δώσουν όλα, για την πρώτη θέση της τηλεθέασης στην λεγόμενη prime time ζώνη. Ο λόγος, τα χρήματα του κεφαλαίου και των "διεφθαρμένων" διαφημιστικών εταιριών. Και ακολουθούν μαθήματα ξένων γλωσσών, με τις μέχρι χθες τούρκικες, σήμερα ισπανικές και τις πολλές ακόμη ξένες σειρές. Και μετά έκπληκτοι, ακούμε από τους νέους να λένε ότι ο Καραϊσκάκης ήταν γήπεδο του ’21 και ο Σολωμός ψάρι κατεψυγμένο! Αρκούμαστε στο να κόψουμε μια σκληρή ερωτική σκηνή πιστεύοντας ότι φροντίζουμε τη σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων μας. Ότι σπέρνουμε, θερίζουμε.

Όσο για την "εκπαίδευση" μέσω των social media,εκεί η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Οι νέοι μας εκπαιδεύονται σε κάθε μορφή νεανικής παραβατικότητας και bullying πάρα πολύ  εύκολα, παίζοντας παιχνίδια. Σημαντική είναι η προσπάθεια για μείωση της γραφειοκρατίας, καλό είναι να επανεξεταστεί το πρόγραμμα σπουδών και η διδακτέα ύλη, καλή η απαγόρευση των κινητών, οι νέες προσλήψεις εκπαιδευτικών, το ψηφιακό φροντιστήριο και τα 22  Ωνάσεια σχολεία αλλά να μη "γκρεμίζεται" η παρεχόμενη δημόσια παιδεία από τις παρενέργειες της σύγχρονης τεχνολογίας. Εκτός κι αν χρειάζεται κι άλλο Υπουργείο να επιτηρεί το υπάρχον! 

 

Τα 5 πιο συνηθισμένα λάθη των «πρωτάρηδων» στην πολιτική! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Σε ένα η σε δύο χρόνια θα έχουμε εθνικές εκλογές, πρόωρες η κανονικές στη λήξη της θητείας της κυβέρνησης. Μεγάλη αναμένεται η συμμετοχή νέων προσώπων στα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων. Μια νέα γενιά πολιτικών στο πολιτικό τοπίο. Οι νέοι υποψήφιοι δεν έχουν τις περισσότερες φορές –και δικαιολογημένα- την εμπειρία, είναι με άλλα λόγια ανέτοιμοι, να διεξάγουν μια αποτελεσματική προεκλογική εκστρατεία. Όταν η προεκλογική εκστρατεία δεν δρέψει τους αναμενόμενους καρπούς, οι νέοι υποψήφιοι συνήθως απογοητεύονται και πολλοί από αυτούς αποφασίζουν βεβιασμένα να παραιτηθούν διαπαντός από τις προσπάθειες εκλογής τους. Για να θέσει ένας νέος πολιτικός την υποψηφιότητά του σε στέρεο έδαφος, δεν πρέπει να αγνοήσει τα 5 συνήθη λάθη στα οποία υποπίπτουν οι «πρωτάρηδες» της πολιτικής, αλλά και πολλοί πιο «παλιοί»!

Λάθος Νο. 1
Δεν προσλαμβάνουν σύμβουλο επικοινωνίας. Πολλοί νέοι υποψήφιοι δεν αναγνωρίζουν τη σημασία που έχει στην επιτυχία τους η επαγγελματική συμβουλευτική υποστήριξη στον προεκλογικό τους αγώνα. Ιδιαίτερα οι νέοι υποψήφιοι, προσπαθώντας να εξοικονομήσουν πόρους, πιστεύουν ότι οι ίδιοι μπορούν να καταρτίσουν τη στρατηγική τους, να δημιουργήσουν το μήνυμά τους και να το επικοινωνήσουν στους ψηφοφόρους.

Στην πραγματικότητα όμως, ο υποψήφιος δεν έχει αρκετό χρόνο για να αναλωθεί στις παραπάνω δραστηριότητες. Η επαγγελματική συμβουλευτική υποστήριξη δεν κοστίζει τόσο ακριβά όπως πολύ πιστεύουν. Αντίθετα, εάν προσπαθήσετε να τα κάνετε όλο μόνος σας θα καταλήξετε να ξοδεύετε άσκοπα και χρόνο και χρήμα που ένας επαγγελματίας σύμβουλος θα σας είχε εξοικονομήσει.



Λάθος Νο.2 
Βασίζονται αποκλειστικά σε φίλους, συγγενείς και εθελοντές. Ασφαλώς οι δικοί σας άνθρωποι είναι απαραίτητοι σε μια προεκλογική εκστρατεία. Δεν είναι όμως οι μόνοι. Προσπαθώντας να εξοικονομήσετε χρήματα μη ξεχνάτε ότι ένας εθελοντής έχει και άλλες δεσμεύσεις πέρα από τον προεκλογικό σας αγώνα. Δεν μπορεί να αντικαταστήσει έναν επαγγελματία. Το ότι γνωρίζουν την περιοχή και τις ιδιαιτερότητες των ψηφοφόρων της δε σημαίνει ότι μπορούν να αναλάβουν ακόμη και τα πιο απλά, από  την κειμενογράφηση του εντύπου σας μέχρι  να απαντούν πειστικά στα τηλεφωνήματα που λαμβάνετε από τους ψηφοφόρους προεκλογικά. Χρειάζονται κατευθυντήριες γραμμές, που πρέπει να δοθούν από επαγγελματίες της επικοινωνίας, εάν θέλετε να έχετε τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα την επόμενη μέρα των εκλογών.

Λάθος Νο. 3

Δεν επενδύουν στις σχέσεις  με τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Πολλοί νέοι υποψήφιοι αγνοούν τη δύναμη και τον καθοριστικό ρόλο που παίζουν τα παραδοσιακά μέσα στο εκλογικό αποτέλεσμα, ενώ κάποιοι άλλοι δίνουν υπερβολική σημασία στα γραφόμενα και τα λεγόμενα με αποτέλεσμα να απογοητεύονται από την αρχή κιόλας της εκστρατείας τους .Δημιουργείστε προσωπικές σχέσεις με τα μέσα. Οι περισσότεροι "πρωτάρηδες" αδιαφορούν για την αποτελεσματικότητα των παραδοσιακών μέσων επενδύοντας μόνο στα νέα μέσα ,τα social media. Πιστεύουν ότι τα likes και οι  followers θα φέρουν  τους ψήφους που χρειάζονται για να εκλεγούν. Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις τα social media "φέρνουν το 30% στο σύνολο των ψήφων που χρειάζεται. Τα πάντα με μέτρο.

Λάθος Νο. 4
Πολλές φορές αντιγράφουν πιστά ιδέες βιβλίων και παλαιότερες καμπάνιες. Ξεχνούν ότι η αντιγραφή σκοτώνει τη δημιουργικότητα και τη δυναμική που θα μπορούσε να έχει το πολιτικό μήνυμά τους. Η πιστή αναπαραγωγή ιδεών άλλων "βγάζει μάτι" και σίγουρα δε βοηθά την εικόνα του υποψηφίου. Η καμπάνια και το δημιουργικό της υλικό πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στον εκάστοτε υποψήφιο για να μπορέσει να πετύχει. Πρέπει να είναι εμπνευσμένη και μοναδική για να προσελκύσει την προσοχή των ψηφοφόρων. Ο σύμβουλος επικοινωνίας σας είναι ο πλέον κατάλληλος για να σας καθοδηγήσει σχετικά.



Λάθος Νο. 5
Μην εγκαταλείπετε τον στόχο σας στην πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια. Η προετοιμασία που κάνετε είναι βέβαιο ότι θα αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα στο πολιτικό σας μέλλον. Η επιμονή και η σκληρή δουλεία είναι σύμμαχοί σας. Θυμηθείτε το παράδειγμα του Αβραάμ Λίνκολν, ο οποίος δεν το έβαλε κάτω παρά τις αποτυχημένες προσπάθειές του, κατορθώνοντας τελικά να εκλεγεί και στο αξίωμα του Γερουσιαστή αλλά και Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όταν τον ρώτησαν τι του δίδαξε η πολιτική απάντησε: «Μην εγκαταλείπετε, μην εγκαταλείπετε, μην εγκαταλείπετε!»

 

Τα μυστικά της επικοινωνίας που δεν ήξερε ότι χρειαζόταν ο κ. Πρόεδρος! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης.(Σ.Ο.Π.Α.)

 Στα σεμινάρια με τις τεχνικές πολιτικής επικοινωνίας, που διοργανώνω με την ομάδα μου, ανάμεσα σε πολλά άλλα, όπως το dress code πρωτοκόλλου, τέσσερα είναι τα βασικά μυστικά για να συνδεθεί ο πολιτικός, επικοινωνιακά και να δημιουργήσει δυνατές σχέσεις μέσω της δια ζώσης επικοινωνίας. 

Η ενεργητική ακρόαση, η οπτική επαφή, η αντανάκλαση συναισθήματος και η στάση του σώματος. Είναι τα "κλειδιά" για ποιοτική επικοινωνία και οικειότητα με έναν η μία ομάδα ατόμων. 

Είδατε εσείς τον κ. Πρόεδρο να έχει "δουλέψει" με κάποια από τα ανωτέρω "κλειδιά" της σωστής επικοινωνίας στην συνέντευξη Τύπου που είδε όλος ο πλανήτης;

Και το περίεργο είναι ότι έχει σπουδάσει θέατρο και η πολιτική πολλές φορές είναι συνυφασμένη με το θέατρο, με το θέαμα γενικά. 

Είναι γνωστό ότι η πολιτική γίνεται ελκυστική στο ευρύ κοινό όταν ικανοποιεί οπτικά και ακουστικά, συμπυκνωμένη παρουσίαση  δύσκολων πληροφοριών ώστε να την παρακολουθούν πολλοί άνθρωποι όπως ήταν στην συνέντευξη Τύπου που παρακολουθήσαμε πριν από λίγες μέρες με τα τραγικά αποτελέσματα. 

Αυτού του είδους η σκηνοθεσία είναι ζωτικό στοιχείο για την επιβίωση καθώς η πολιτική τροφοδοτείται από την καλή ρητορική του πολιτικού αφενός και την μετάδοση της με μια δόση θέατρου αφετέρου, παρουσιάζοντας ουσιαστικά γεγονότα εντυπωσιακά και αν χρειάζεται και διασκεδαστικά. 

Οι πολιτικοί είναι πλέον συνυφασμένοι στις τηλεοπτικές συνήθειες με αποτέλεσμα όποιος δεν τηρήσει πρώτος τους κανόνες και εκτεθεί στα ΜΜΕ, να είναι εκείνος που θα χάσει πρώτος το παιχνίδι της δημοσιότητας. Και όχι μόνον όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου τα προβλήματα που θα ακολουθήσουν είναι πολλά και  απρόβλεπτα!  Στην κοινωνία των Μέσων είναι επιτακτική ανάγκη να εκπαιδευτούν τα πολιτικά πρόσωπα, να αξιοποιούν την ύπαρξη του φακού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να παρουσιάζουν τα πολιτικά τους μηνύματα με σύντομο και περιεκτικό τρόπο έτσι ώστε να πετυχαίνουν τον στόχο τους. 

Για να έχει ένας πολιτικός μια ολοκληρωμένη επικοινωνία με ένα συνάδελφο του πολιτικό αλλά και με έναν πολίτη θα πρέπει να έχει καταφέρει να συνδεθεί με το άλλο πρόσωπο γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις χτίζονται με βάση την σύνθεση και την οικειότητα που θα δημιουργηθεί καθώς αλληλεπιδρούν δύο άνθρωποι. 

Αυτό που είδαμε, ο ένας από τους δύο, αμήχανος, απρεπής. προσβλητικός, θορυβημένος, στριμωγμένος να διακόπτει συνεχώς ,να μιλά ακατάπαυστα, δεν αποτελεί λύση για να επιτευχθεί η σωστή σύνδεση με τον άλλον που έρχεται σε επικοινωνία.  Αν μιλάς ακατάπαυστα, το πιο πιθανό είναι ο άνθρωπος που  έχεις απέναντί σου, να μην μπορεί να σε ακούσει ούτε να  απαντήσει, Κινδυνεύεις να τον εκνευρίσεις και να παρεξηγηθείς. Εκτός αν φυσικά σε νοιάζει μόνο ο εαυτό σου και κανένας άλλος. 

Στην ενεργητική ακρόαση και στην αντανάκλαση συναισθήματος θα πρέπει να ακούς προσεκτικά τι έχει να σου πει ο άλλος αλλά και πως νιώθει. 

Στις διαπροσωπικές σχέσεις για να έρθεις πιο κοντά με τον άλλον θα πρέπει  να είσαι αυθεντικός, να είσαι χαλαρός, να μην είσαι επιθετικός για να είναι και οι άλλοι καλά με σένα και να εμπνεύσεις με τα λεγόμενα σου

Ένα ακόμη μυστικό επικοινωνίας που φαίνεται ότι αγνοούσε ο εν λόγω κ. Πρόεδρος ήταν η άγνοια της δύναμης της οπτικής επαφής. Το μυστικό είναι να κοιτάμε πρόσωπο με πρόσωπο τον συνομιλητή μας, μεταδίδοντας την αίσθηση ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που υπάρχει εκείνη τη στιγμή σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Να τον κάνουμε να αισθανθεί το κέντρο του σύμπαντος. Η πριγκίπισσα Νταϊάνα είχε αυτή την ικανότητα και δεν ήταν ούτε πολιτικός ούτε ηθοποιός. Κοιτάζοντας έναν άνθρωπο στα μάτια για 3 ή 4 δευτερόλεπτα και δείχνοντας να συγκατανεύουμε με το κεφάλι στα σχόλια του, δημιουργείται ένας δεσμός. Ο άνθρωπος αυτός πιστεύει ότι είστε αξιόπιστος, ένα κλίμα εμπιστοσύνης διαμορφώνεται μεταξύ σας και η εικόνα που αποκτά για εσάς είναι ότι τον καταλαβαίνετε πολύ καλά. Είδατε τίποτα απ’ όλα αυτά στην τηλεοπτική εικόνα που  μας έδωσαν τα μέσα από τον κ. Πρόεδρο;

Όσον αφορά για την στάση του σώματος αν θέλουμε να την αναλύσουμε, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι και εδώ οι επιδόσεις του ήταν κάτω του μετρίου. Με σκυμμένο το κεφάλι. αμυντική στάση με σταυρωμένα χέρια και ασυνάρτητες κινήσεις, πεσμένους τους ώμους μπροστά με επιθετική διάθεση και με ολίγον, άλλοτε αλαζονικό και  άλλοτε απολογητικό ύφος, έδειξε ότι δεν αξίζει να συνεχίσει τη συζήτηση κάποιος μαζί του, πολύ περισσότερο να συμφωνήσει μαζί του.

Η τέχνη της επικοινωνίας είναι δύσκολή για τους πολιτικούς και χρειάζεται η εκπαίδευση από έμπειρους "προπονητές" για να αποφεύγονται τέτοιου είδους καταστροφές.

 

Και η Bασίλω πρώτη, για επανεκκίνηση, για rebranding! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

"Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη" σύμφωνα με μια λαϊκή παροιμία και γιατί όχι και πρώτη για το γνωστό πλέον σε όλους μας rebranding δηλαδή επανεκκίνηση και φιλοτέχνηση ενός νέου προφίλ της. Όπως ακριβώς ενός πολιτικού ανδρός, με στόχο την επανάκαμψή του στο πολιτικό γίγνεσθαι, με την προϋπόθεση ό,τι ο χρόνος θα έχει σβήσει από τη συλλογική μνήμη της κοινωνίας, όλα τα λάθη του παρελθόντος. Επιστροφή στην πολιτική με νέο προφίλ είτε του σωτήρα είτε του φιλάνθρωπου είτε του αντισυστημικού. Από όλα έχει ο μπαχτσές του rebranding, 

Η επανεκκίνηση των πολιτικών, κυρίως ηγετών, για τη βελτίωση της δημόσιας εικόνας τους είναι αρκετά σύνηθες τα τελευταία χρόνια και στην προσπάθεια τους είναι αρωγός η έκρηξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που είναι ζωτικής σημασίας για την αλλαγή της εικόνας, των ιδεών, της φήμης και φυσικά για την προσέγγιση ενός ευρύτερου και πιο στοχευμένου  κοινού. 

Έχει αποδειχθεί ότι τα παραδοσιακά μέσα δεν είναι αρκετά αποτελεσματικά για τη μεταμόρφωση της εικόνας ενός πολιτικού ηγέτη και για την επανεφεύρεση του εαυτού του. Η επανεκκίνηση ενός πολιτικού προσώπου είναι μια τάση όταν το πολιτικό τοπίο αλλάζει συνεχώς και οι νέες απαιτήσεις των πολιτών υποχρεώνουν πλέον σε πολιτικές, για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Τα παραδείγματα πολλά, από πασίγνωστα στελέχη της διεθνούς πολιτικής σκηνής, που έχουν εκμεταλλευτεί τις νέες τεχνικές επικοινωνίας για να υποστηρίξουν τη νέα εικόνα τους, τις νέες θέσεις και τα αφηγήματα τους και να αλληλοεπιδρούν με το κοινό στόχο που τους ενδιαφέρει. 

Ακόμη έχουμε και μεγάλες ομάδες κοινού που αλλάζουν τον τρόπο ζωή τους όπως οι κινέζοι που πίνουν πλέον καφέ αντί για τσάι με στόχο να φιλοτεχνίσουν ένα φιλοδυτικό προφίλ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί και να μιλάμε για ένα εθνικό καταναλωτικό rebranding! 

Όμως πολλές φορές συγχέεται η επανεκκίνηση ενός πολιτικού προσώπου με την εξέλιξή , το "φρεσκάρισμα" της εικόνας του, μετά από "προικοδότηση" του με νέα αξιώματα. Η αλλαγή της πολιτικής πορείας του δεν πρέπει να θεωρηθεί επανεκκίνηση αλλά βελτίωση και εξέλιξη της καριέρας.

Η επανεκκίνηση εγκυμονεί κινδύνους για ένα πολιτικό ηγέτη όταν δεν ακολουθήσει ένα πλήρες επικοινωνιακό πρόγραμμα, με σωστή στρατηγική και πλήρη αξιοποίηση όλων των προβλεπομένων και αναγκαίων εργαλείων, από συνθήματα, λογότυπα, φωτογραφίες μέχρι έξυπνες προωθητικές ενέργειες για την αποτελεσματική βελτίωση της εικόνας του και με στόχογια να τον ξαναεμπιστευτούν οι πολίτες. 

Και για να επανέλθουμε στην Βασίλω, αν θέλει να έχει ένα επιτυχημένο rebranding, θα πρέπει να αλλάξει σε πρώτη φάση κάποια ταυτοτικά στοιχεία όπως το όνομα της και το αφήγημα που την ακολουθεί. Και μετά βλέπουμε!

 

Δε χρειάζεται μόνο ξεκαθάρισμα το πολιτικό τοπίο της χώρας αλλά και το τηλεοπτικό! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγώ ν Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Στην τηλεοπτική δηµοκρατία όπου ζούµε, ενδηµεί ένας τεράστιος αριθµός ειδών, που κατακλύζουν τα σαλόνια µας και φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στις πρώτες και τελευταίες σκέψεις µας πριν κοιµηθούµε. Μιλάω, φυσικά, για τους διάφορους «παραθυράτους-σχολιαστές», τους θαµώνες των τηλεοπτικών παραθύρων που, για τους δικούς του λόγους ο καθένας ,κονταροχτυπιούνται, φωνασκούν και «αναλύουν» πρωί-βράδυ στους δέκτες µας.

Μια γρήγορη µατιά στο τηλεοπτικό τοπίο µας γεννά την αίσθηση ότι αυτοί οι παραθυράτοι -σχολιαστές είναι τόσο πολλοί που χάνεται κανείς… Όµως, µια πιο προσεκτική παρακολούθησης µας αποκαλύπτει ότι πολύ εύκολα αυτό το πλήθος µπορεί να χωριστεί σε κατηγορίες, που είναι οι εξής:

1. Μόνιµοι σχολιαστές, στα πλαίσια της παντός είδους ενηµέρωσης. Πολιτική, οικονομία, αγορά, μόδα, κους-κους. Είναι αυτοί που έχουν «πιάσει στασίδι» από το πρωί. Είναι µισθοδοτούµενοι από τα κανάλια µε τα οποία διατηρούν αποκλειστικές συνεργασίες, ενώ, πολύ συχνά, δεν είναι µόνο τα Μέσα οι εργοδότες τους. Κάποιες φορές, δηλαδή, είναι αυτοί που κυρίως κατηγορούνται ότι τελούν διατεταγμένη υπηρεσία, ότι είναι τα φερέφωνα κάποιου κόµµατος ή άλλης εξουσίας. Πάντως, δε θα πρέπει να αγνοήσουµε και αυτούς που δρουν µεν αυτοβούλως, αλλά έχουν –τουλάχιστον στο πίσω µέρος του µυαλού τους- την ελπίδα ότι οι απόψεις που εκφράζουν θα τους κερδίσουν την εύνοια κάποιου κέντρου εξουσίας από το οποίο σύντοµα µπορούν να περιµένουν ανταλλάγµατα.

2. «Εκ των έσω- σχολιαστές. Είναι  παρουσιαστές του ίδιου καναλιού, µε δική τους εκποµπή σε άλλη ζώνη, οι οποίοι το παίζουν «το πρωί παρουσιαστής, το βράδυ σχολιαστής». Στο σπίτι τους παίζεται το παιχνίδι, να µη δώσουν ένα χεράκι στο γείτονα;

3. «Παπαγαλάκια» Το γνωστό πτηνό, µετά το Χρηµατιστήριο µετοίκησε στην τηλεόραση. Πρόκειται για σχολιαστές «βαλτούς», οι οποίοι εµφανίζονται για να διασπείρουν τις θέσεις και απόψεις των εντολέων τους ως δήθεν δικές τους.

4. Φιλόδοξοι πολιτικοί- δημοσιογράφοι σχολιαστές, δευτεροκλασάτοι και κάτω, που θέλουν να αυξήσουν την αναγνωρισιµότητά τους –και τις µετοχές τους στην πολιτική- µέσα απ’ το «γυαλί». 
5. Ελεύθεροι επαγγελµατίες -δημοσιογράφοι
σχολιαστές, που προσκαλούνται για να καταθέσουν την άποψή τους ως «ειδικοί». Σαφέστατος στόχος τους να ψαρέψουν πελάτες, γεγονός που συχνά αποβαίνει σε βάρος της ειλικρίνειας της γνώµης που εκφράζουν.

6. Σχολιαστές -άφωνοι και άγνωστοι, σε πολλαπλά παράθυρα Μέχρι να τους µάθουµε έχουν ξεπεταχτεί καµιά δεκαριά ακόµη. Μπορεί να τη βγάλουν ως «παράθυρο» σε µια ολόκληρη εκποµπή χωρίς να πουν σχεδόν τίποτα. Απλώς κάθονται, παίρνουν το σοβαρό ύφος τους και γεµίζουν το χώρο -για να δείξουµε ότι έχουµε πλουραλιστική εκποµπή, που δίνει το λόγο σε πολλούς. Οι σχολιαστές «άφωνοι» δεν είναι µια συµπαγής κατηγορία. Μέσα της µπορεί να εντοπίσει κανείς εύκολα πλήθος από επιµέρους κατηγορίες, όπως:

Γραφικοί, που δεν έχουν τίποτα ουσιαστικό να πουν, αλλά, ως γνήσια γραφικοί τύποι, πουλάνε µόνο µε την εµφάνιση τους και βγάζουν θεαµατικότητες.
Μαϊντανοί ,που πάνε παντού έστω και για λίγο.
Ευκαιριακοί, που δεν εµφανίζονται τόσο συχνά, µόνο ανάλογα µε το θέµα που ανακύπτει.

Και ποιος είναι ο κυρίαρχος αυτού του "τηλεοπτικού κόσµου"; Μα φυσικά, ο παρουσιαστής της εκποµπής, που µπορεί να είναι οι Ειδήσεις ή µια εκποµπή συζήτησης µε πάνελ. Ο παρουσιαστής που παίζει το ρόλο της «πόρτας». Η «πόρτα» για να σε βάλει µέσα θα πρέπει πρώτα να σε ελέγξει αλλά και στη συνέχεια να σε παρακολουθεί, ότι τα λες, ότι φωνάζεις αρκετά, ότι σταµατάς όταν στο ζητάει, κυρίως όταν πρέπει να πέσουν οι διαφηµίσεις. Ο κουµανταδόρος της συζήτησης…

Σε κάθε περίπτωση, η κυριαρχία των ίδιων πάντα σχολιαστων, εδω και πολλά χρόνια στο τηλεοπτικό τοπίο µας είναι απόλυτη, σε σηµείο που σχεδόν αποκλείονται οι φρέσκιες, οι αυθεντικές φωνές.

Συμπέρασμα δε χρειάζεται μόνο ξεκαθάρισμα το πολιτικό τοπίο της χώρας αλλά και το τηλεοπτικό!

 

Τα πολιτικά «πάνελ» εγκυμονούν κινδύνους. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Το περιβάλλον των  media έχει αλλάξει. Οι συνεντεύξεις των πολιτικών, η συμμετοχή τους σε τραπέζια διαλόγου, τα γνωστά πάνελ, εγκυμονούν κινδύνους.

 

Μία λάθος φράση, μία νωχελική κίνηση του σώματος, ένας μορφασμός και ακόμη μια αμήχανη στιγμή αφωνίας, μπορεί να "γκρεμίσουν" καριέρες. Μια τέτοια αποτυχία ενός πολιτικού, ταξιδεύει με αστραπιαία ταχύτητα και απαιτείται άμεση στρατηγική αντίδραση, στο πλαίσιο της διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων σε πραγματικό χρόνο.

 

Φυσικά, ανθρώπινα είναι τα λάθη και για όσους εκπαιδεύτηκαν πριν από κάποια χρόνια να απαντούν μόνο με «ξύλινο» λόγο και με παρωχημένα πολιτικά μοντέλα, θα πρέπει να αναθεωρήσουν τα μέχρι τώρα μιντιακά στερεότυπα. Η δυναμική των σύγχρονων media καταργεί τις μέχρι χθες ασφαλείς ζώνες των πολιτικών προσώπων 

που κάθονται σε ένα τραπέζι πολιτικού λόγου ή στα τηλεπαράθυρα. Και τα πολιτικά λάθη δεν συγχωρούνται ούτε δίνεται δεύτερη ευκαιρία «να μάθει από τα λάθη του». Η εκπαίδευση στη σωστή επικοινωνία ενός πολιτικού προσώπου είναι θέμα αυτοπεποίθησης απέναντι σε έναν κόσμο που απαιτεί κάτι παραπάνω από προσαρμοστικότητα και σωστή πληροφόρηση.

Ο κάθε πολιτικός πρέπει να επανεφεύρει τον εαυτό του, με βάση τις τεχνικές της διαρκούς εξέλιξης του. Η διαχείριση επικοινωνιακών κρίσεων δεν είναι πλέον εργαλεία προβολής αλλά όπλα επιβίωσης και όποιος δεν το έχει συνειδητοποιήσει έγκαιρα, απλώς να περιμένει την επόμενη επικοινωνιακή κρίση, σε κάποιο τηλεπαράθυρο, να του δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα αν δεν τον διαλύσει πολιτικά.

Πολλές φορές μια λάθος φράση, μπορεί να ακολουθήσει τον πολιτικό σε ολόκληρη την πολιτική του ζωή και είναι σίγουρο ότι ούτε με το γνωστό mea culpa φτάνει για να συγχωρεθεί το λάθος, ούτε αντιμετωπίζεται με έτοιμες ατάκες η χιούμορ που μπορεί να κάνουν και μεγαλύτερη ζημιά.

 

Όσοι ακολουθήσουν επικοινωνιακές συμβουλές του περασμένου αιώνα όπως «παραμείνετε ψύχραιμοι» και «αφήστε το να ξεχαστεί», κινδυνεύουν να καταστρέψουν την εικόνα τους ή να απωλέσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων τους.

 

Την επόμενη φορά, που θα σας καλέσουν σε «πάνελ» ή σε τηλεπαράθυρα, φροντίστε 

να έχετε εκπαιδευτεί από έναν έμπειρο «προπονητή» για να μην έχετε δυσάρεστα αποτελέσματα.  Και όπως λέει και μία λαϊκή ρήση «Μην πάτε για μαλλί και βγείτε….»! Τα παραδείγματα πολλά.