Συνηθίσαμε! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ. Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Συνηθίσαμε, στα ''Βατερλό'' της κυβέρνησης σε κάθε κρίση, στεγαστικής πολιτικής, ακρίβειας, υγείας, κράτους δικαίου και ασφάλειας πολιτών και περιουσιών και άλλες.

Συνηθίσαμε, να ακούμε για την μάστιγα της κερδοσκοπίας και μάλιστα αχαλίνωτης, την έλλειψη του κοινωνικού κράτους, την ανεξέλεγκτη πολιτική του Airbnb καθώς και τους μισθούς Βουλγαρίας που δεν φτάνουν ποτέ για να περάσει ένα νοικοκυριό το μισό μήνα.

Συνηθίσαμε, να ακούμε για μικρά καλάθια και χαμηλές προσδοκίες της κυβέρνησης στην Δ.Ε.Θ από την αντιπολίτευση και στοχευμένα μέτρα στήριξης της οικογένειας από την κυβέρνηση.

Συνηθίσαμε, στην παντελή απουσία ενός ισχυρού αντιπάλου, με αποτέλεσμα το κυβερνών κόμμα να εμφανίζεται ως κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό και παρά τα πάσης φύσεως ανοιχτά θέματα της κοινωνίας, η φθορά της να είναι μικρότερη από την αδυναμία των αντιπάλων της. 

Συνηθίσαμε, να ακούμε για την εικόνα του λεγόμενου ''επιτελικού κράτους'', το οποίο όταν χρειάστηκε απέτυχε να αντιμετωπίσει τις κάθε είδους φυσικές καταστροφές, 

πλημμύρες, πυρκαγιές, τραγωδίες και άλλα φοβερά πλήγματα. Και πάντα, η ίδια εικόνα της επανεκκίνησης των κυβερνητικών οργάνων, με διαγγέλματα ή από το βήμα της Δ.Ε.Θ κάθε χρόνο.

Συνηθίσαμε, να ζούμε με την πεποίθηση ότι τα προβλήματα μας, δεν λύνονται και πρέπει να ζήσουμε με αυτά. Δεν περιμένουμε ούτε τον από μηχανής ''Θεό'' ούτε από τον από μηχανής ''Άνθρωπο''. Δεν εμπιστευόμαστε αυτούς που είναι εξουσιοδοτημένοι να τα λύσουν και ιδιαίτερα όσους ψηφίζουμε για να τα λύσουν. Απογοήτευση μετά την προσδοκία.

Συνηθίσαμε, στην φιλονικία με την κοινή λογική μέσα από τα social media, πολιτικών και πολιτών, για κάθε είδους πρόβλημα που καλούμαστε να λύσουμε. Ακόμη και αν το punic button σώζει ζωές και αν το 112 σημαίνει εκκενώστε την χώρα. Άχαρες αναρτήσεις από ανίδεους που κάνουν τους ειδικούς. 

Συνηθίσαμε, στην απομυθοποίηση λέξεων, φράσεων, αξιών, εικόνων της πραγματικής ζωής και του κόσμου που ζούμε, με τον κόσμο των social media, που καθρεφτιζόμαστε. Απομυθοποίηση ακόμη και πολλών ιστορικών προσώπων. Μία νέα κουλτούρα, η λεγόμενη woke  κουλτούρα κυριαρχεί στα media, παραδοσιακά και νέα. 

Συνηθίσαμε, να συμβιβαζόμαστε στο ''λίγο'' των διακοπών, στην πολιτική φτώχεια, στην απουσία σχεδίων για το αύριο, το δικό μας και των παιδιών μας. 

Συνηθίσαμε σε μία καθημερινή θλίψη διαρκείας, ξεχνώντας την ιστορική ρήση 

''το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη''. 

Συνηθίσαμε στην πολιτική Σαμσών,  από τους πολιτικούς την πολιτική "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων".

Συνηθίσαμε, να βλέπουμε αντισυστημικούς πολιτικούς να μπαίνουν με την πρώτη ευκαιρία 

στο σύστημα, για να εισπράξουν με τη σειρά τους, αναπτυξιακό μέρισμα όπως η ελίτ 

και οι ολιγάρχες!

Αλήθεια θα έχουν άδικο οι πολίτες να γυρίζουν την πλάτη τους στη θέα πολιτικών;

Μήπως είναι μια νέα μορφή ήρεμης διαμαρτυρίας, στο πολιτικό προσωπικό της χώρας;