Στην "πυρά" τα επιτελεία πολιτικής επικοινωνίας; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η πολιτική επικοινωνία άλλαξε τα τελευταία χρονιά. Η άσκηση της πολιτικής γίνεται  με όρους marketing και οι πολιτικοί μας επικοινωνούν και πλασάρονται ως καταναλωτικά προϊόντα. Πολιτική λοιπόν με όρους marketing και social media, η οποία   ‘’πουλάει" καλύτερα ένα πολιτικό πρόσωπο, το κάνει οικείο και προσιτό όπως και οι λεγόμενοι influencers, μέσα από δημοφιλή δίκτυα προβάλλουν προϊόντα και υπηρεσίες . Για την εικόνα ενός πολιτικού, το πώς ντύνεται, το πώς μιλάει,  πώς ‘’γράφει’’ στο φακό, δίνεται μεγάλη σημασία από τα επιτελεία της επικοινωνίας αλλά και από το κοινό που έχει συνηθίσει να καταναλώνει εικόνες, επιμελημένες και καλά πακεταρισμένες ‘’συσκευασίες’’ πολιτικών προσώπων αντί να ενδιαφέρεται για την ουσία του λόγου, το περιεχόμενο του. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η εικόνα, το φαίνεσθαι, δεν ταυτίζεται με αυτό που ακριβώς στην πραγματικότητα είναι. Και τις περισσότερες φορές είναι χειρότερα. Λογογράφοι, επικοινωνιολόγοι, δημοκόποι και δημοσιογράφοι αναμφισβήτητα δημιουργούν μια πλασματική, "εικονική" εικόνα ενός πολιτικού προσώπου με στόχο την εκλογή του, σε θέσεις ευθύνης. Έχουν αλήθεια ευθύνη όλοι αυτοί, οι επαγγελματίες της επικοινωνίας για τα πρόσωπα που προβάλλουν. Να τους στείλουμε στην πυρά:

Σύμφωνα με ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ στην κρατική ΕΡΤ3, όταν ξεκίνησαν να δικάζονται τα Γερμανικά στελέχη και μέλη του κόμματος, κάθισε μαζί τους ως ένοχος και ο φωτογράφος του Χίτλερ. Καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση γιατί σύμφωνα με την εισαγγελική αγόρευση ‘’Μπορεί να μην έβαψε τα χέρια του με αίμα αλλά με την τέχνη που έβαλε στην φωτογράφιση του Χίτλερ, τον παρουσίασε στο κοινό ως δυναμικός και ανίκητος ηγέτης’’. Ο φακός του φωτογράφου ξεγέλασε τους πολίτες, τότε! 

Σήμερα, ζούμε στην εποχή της μετα-πολιτικής όπου η εικόνα ενός πολιτικού προσώπου είναι πιο ισχυρή από την ουσία της πολιτικής του. Το αστραφτερό  χαμόγελο, το μοντέρνο ντύσιμο, η χολιγουντιανή παρουσίαση των θεμάτων, τα πανάκριβα βίντεο και οι αγκαλιές με τους πολίτες, πουλάνε πολύ περισσότερο από την όποια ιδεολογία και το περιεχόμενο.

Από την άλλη, ζούμε σε εποχή πλήρους απαξίωσης της πολιτικής και το να μη μιλάς πολιτικά, είναι το ζητούμενο για μεγάλο μέρος του κοινού.

Τώρα όσον αφορά το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ευτυχώς που υπάρχουν και οι κάθε είδους σύμβουλοι πολιτικής επικοινωνίας και δημιουργούν το περιτύλιγμα, τη "συσκευασία" του πολιτικού προς κατανάλωση στο ευρύ κοινό.

Ίσως να φαίνεται παράδοξο αυτό, που το άρθρο να υπογράφεται από έναν σύμβουλο πολιτικής επικοινωνίας αλλά όταν οι επιλογές των πολιτών στην κάλπη είναι από το λεγόμενο lifestyle και από το κάτω ράφι των υποψηφίων, τότε όλα είναι πιθανά! Άλλωστε εμείς συμβουλεύουμε τους πελάτες μας να «τσαλακώνουν» την εικόνα τους όταν χρειάζεται, εμείς θα μείνουμε στο απυρόβλητο!

 

Πόσο οι ειδήσεις επηρεάζουν την ψυχική υγεία μας; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

Έχετε μήπως αναρωτηθεί για το γεγονός ότι δεν βλέπουμε πλέον δελτία ειδήσεων, μετά τις δέκα το βράδυ όπως τα παλαιότερα χρόνια, για λόγους ψυχικής υγείας.

Είναι γεγονός ότι καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από τα τηλεοπτικά μας κανάλια και από τα μεγάλα ειδησεογραφικά σάϊτ, από αρνητικές ειδήσεις που άλλοτε προκαλούν τρόμο και φόβο και άλλοτε παραπληροφόρηση, με εντυπωσιακούς τίτλους, για να τραβήξουν την προσοχή των θεατών μπροστά στην οθόνη.

Στις περισσότερες καθημερινές ειδήσεις, η κάθε είδους καταστροφολογία παίζει πρωταρχικό ρόλο. Πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιστήμονες ακόμη και καλλιτέχνες είναι «νονοί» σκοτεινών, ψευδών και υπερβολικών ειδήσεων.

Ειδήσεις που δεν επιβεβαιώνονται στο πέρασμα του χρόνου. Τη μία θα έχουμε ξηρασία, κρίση πετρελαίου, πλήρη οικονομική καταστροφή, και την άλλη απόλυτη φτώχεια, οικολογική κατάρρευση και ό,τι άλλο βάλει ο νους του συντάκτη της "φοβικής" είδησης.

Επι-κεφαλής μας κρέμεται ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος και τα δεινά που θα επιφέρει η τεχνητή νοημοσύνη. Άρθρα και αναλύσεις ειδικών και μη, για την αναμενόμενη εξόντωση των ανθρώπων από νέους ιούς και πανδημίες.

Αφήνουμε στην άκρη, τον καθημερινό φόβο των ληστειών από συμμορίες, το σχολικό bulling, τα θανατηφόρα τροχαία και κάθε τι άλλο σοκαριστικό και βάρβαρο.

Σύμφωνα με κάποιους ειδικούς που ασχολήθηκαν με το φόβο από τη γρήγορη μετάδοση των ειδήσεων, τρεις είναι οι ομάδες που «πουλάνε» φόβο. Τα μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια, οι πολιτικοί με τις αντιπαραθέσεις τους και από τους απανταχού ιδεολογικά διανοούμενους, μελετητές-ερευνητές και επιστήμονες υγείας για τους δικούς τους λόγους. 

Ακολουθούν οι αναπαραγωγές από τα social media και τις ενημερωτικές ιστοσελίδες, που φιλοξενούν τις απόψεις ψυχολόγων, κοινωνιολόγων ακόμη και φιλοσόφων για να ενισχύσουν και να αναλύσουν τις ειδήσεις που «τρομάζουν» τους πολίτες.

Σίγουρα, δεν είναι λύση να προφυλάξουμε τον εαυτό μας, μη βλέποντας και διαβάζοντας τις ειδήσεις. Απλά να φροντίσουμε για προσεκτική και επιλεκτική ενημέρωση από όσο τις πιο δυνατόν αξιόπιστες και αντικειμενικές πηγές ενημέρωσης και ποτέ μόνο από μία. Πλουραλισμός στην ενημέρωση, κριτική σε όσα ακούμε και διαβάζουμε και πάνω από όλα ανοιχτό μυαλό!

Μη ξεχνάτε ότι κατά καιρούς, θρησκευτικές αιρέσεις προβλέπουν τη συντέλεια του κόσμου, δίνοντας και κάποια καταλυτική ημερομηνία. Και όμως τίποτα δεν έγινε, όπως δεν θα γίνουν τόσο εύκολα, πολλές από τις χιλιάδες δηλώσεις για κινδύνους και καταστροφές. Το εμπόριο του φόβου είναι βασικό εργαλείο χειραγώγησης των πολιτών. Μην το ξεχνάμε!

 

Πρόταση μομφής, Ένα έργο σε επανάληψη! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ- Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

Τελικά η υπόθεση της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών εξελίσσεται πιο επικίνδυνα για την κυβέρνηση ένα χρόνο μετά, αποδεικνύοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί ως θέμα καθημερινής συζήτησης σε αναζήτηση ευθυνών. Η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, ανεβάζει το πολιτικό θερμόμετρο, λίγες ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές. Αφορμή για την κατάθεση της πρόταση μορφής ήταν δημοσίευμα εφημερίδας στην οποία γίνεται λόγος για αφαίρεση και χάλκευση των συνομιλιών μεταξύ των εμπλεκομένων, υπεύθυνων στην κίνηση των τρένων το μοιραίο βράδυ. 

 

Και τώρα, μένει να αποδειχθούν εάν η κυνική εκμετάλλευση του πόνου είναι μέρος της προσπάθειας αποσταθεροποίησης της χώρας από οικονομικούς παράγοντες. οι γνωστοί "νταβατζήδες" όπως δηλώνει η κυβέρνηση ή αν έχουν "πειραχθεί" οι διάλογοι και το δυστύχημα των Τεμπών, δεν ήταν μόνο από ανθρώπινο λάθος όπως έσπευσε να υιοθετήσει άμεσα από το δημοσίευμα της εφημερίδας, κόμμα της αντιπολίτευσης. 

 

Μέσα στην εβδομάδα θα έχει κατατεθεί η πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης, 

στην σκιά των αποκαλύψεων για τα Τέμπη και θα δούμε αν η κυβέρνηση θα "επιζήσει", παίρνοντας ψήφο εμπιστοσύνης ή θα βρεθεί η χώρα σε δίνη αναταραχής. 

 

Πρώτη εκτίμηση, είναι ότι η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια κοινοβουλευτική θητεία περισσότερο από 3 χρόνια και είναι δύσκολο οι κυβερνητικοί βουλευτές να υποστηρίξουν την πρόταση μομφής και να θελήσουν ξαναπεράσουν τη "βάσανο" της επανεκλογής τους.

 

Στα highlights των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν στο κοινοβούλιο θα είναι οι γνωστές μετωπικές συγκρούσεις των πολιτικών αρχηγών και οι έντονες λεκτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ υπουργών και βουλευτών. Στο τέλος, δεν αποκλείεται οι  σημερινοί κατηγορούμενοι να αποδειχθούν κατήγοροι και οι νυν κατήγοροι, να αποδειχθεί ότι είχαν εξαπατηθεί! 

Στις ημέρες που θα συζητηθεί η πρόταση μομφής, θα στηθεί σκηνικό πόλωσης, οξύτητας και ακραίας ρητορικής, για να εγκλωβιστούν οι πολίτες, ιδιαίτερα συναισθηματικά. Θα ασκηθεί δριμεία κριτική στην κυβέρνηση  για όλα τα θέματα της επικαιρότητας, από την ακρίβεια, την υγεία, την ασφάλεια, την ιδιωτική εκπαίδευση και θα βγουν και πάλι στην επιφάνεια οι υποκλοπές, τα σκάνδαλα του παρελθόντος ακόμη και η υποκλοπή των e-mails των αποδήμων. 

 

Για μία ακόμη φορά η κυβέρνηση θα κατηγορηθεί ότι δεν υπηρετεί τις αρχές της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου και λειτουργεί ως καθεστώς και Μαξίμου Α.Ε. 

Η συζήτηση στην πρόταση μομφής, θα εξελιχθεί σε υψηλού στο τόνους ,με το βλέμμα στραμμένο στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Συνήθως διαρκεί τρείς ημέρες η συζήτηση για την πρόταση μομφής και πάντα ολοκληρώνεται μεσάνυχτα. 

 

Το έργο αυτό έχει παιχθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια με την ίδια πάντα κατάληξη. Καμία πρόταση μομφής που έχει κατατεθεί μέχρι σήμερα δεν κατέληξε σε απώλεια εμπιστοσύνης της βουλής προς την εκάστοτε  κυβέρνηση. Όλες οι κυβερνήσεις πήραν ψήφο εμπιστοσύνης! Λέτε αυτή τη φορά να έχουμε διαφορετικό τέλος;

 

Άγνωστο το πολιτικό τοπίο την επόμενη των Ευρωεκλογών. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

 

Το μόνο σίγουρο στις Ευρωεκλογές είναι  ότι δεν αμφισβητείται η πρωτιά του κυβερνώντος κόμματος και δεν διακυβεύεται η πολιτική σταθερότητα. Όμως, τα τελικά ποσοστά των κομμάτων που θα πάρουν μέρος στις εκλογές και οι διαφορές μεταξύ τους θα καθορίσουν το πολιτικό τοπίο της επόμενης μέρας.

Αν η διαφορά του πρώτου κόμματος από το δεύτερο φτάσει στα σημερινά δεδομένα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τότε θα δημιουργηθεί δυναμική αποσυσπείρωση των κομμάτων της αντιπολίτευσης και εξασφάλιση της πρωτοκαθεδρίας για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για μια ακόμη νέα τετραετία.

Ένας βασικός «άγνωστος» των ευρωεκλογών είναι το ποσοστό της αποχής από τις κάλπες.

Το ποσοστό της αποχής στις επικείμενες ευρωεκλογές αναμένεται να φτάσει σε νέα ύψη, να σπάσει νέα ρεκόρ!

Και ίσως να ξεπεράσει ακόμη και τα ποσοστό της αποχής, πάνω από 50%, σε αρκετούς δήμους στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Το δείχνουν άλλωστε οι δημοσκοπήσεις και το επιβεβαιώνει και η πραγματικότητα.

Ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών -ψηφοφόρων κατοικοεδρεύει, εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, στην δεξαμενή των αναποφάσιστων. Δεν έχει ακόμη αποφασίσει 

όχι μόνο πιο κόμμα θα ψηφίσει αλλά κι αν τελικά θα πάει να ψηφίσει. Άλλωστε το διακύβευμα των ευρωεκλογών δεν τους συγκινεί. Ίσως γιατί δεν το ξέρουν, δεν το γνωρίζουν και γιατί κάποιοι δεν φρόντισαν να τους ενημερώσουν. Δεν φρόντισαν να τους εξηγήσουν ότι τα προβλήματα της ακρίβειας, της μετανάστευσης, της εγκληματικότητας, της κλιματικής αλλαγής, της ασφάλειας, των χρηματοδοτήσεων, των αποζημιώσεων ακόμη και του γάμου των ομόφυλων, της ψήφισης, μη κερδοσκοπικών, μη κρατικών πανεπιστημίων και πολλά άλλα, δεν είναι  θέματα που αφορούν μόνο τα πολιτικά κόμματα της ελληνικής κοινωνίας αλλά και το σύνολο της Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. 

Αποτέλεσμα οι εκλογές να θεωρούνται για πολλούς περιττές και όσοι πολίτες  πάνε να ψηφίσουν δεν θα καταφέρουν τίποτα να αλλάξουν γιατί η ψήφος τους θα πάει στον κάλαθο των αχρήστων. 

Δικαιολογημένη λοιπόν, η αποχή από τις κάλπες! 

Για τον Έλληνα πολίτη, τα διακυβεύματα των ευρωεκλογών είναι το ποσοστό που θα πάρει το κυβερνών κόμμα και ποιο θα είναι το μήνυμα που θα της σταλεί, ποιο κόμμα θα έρθει δεύτερο και ποιο τρίτο, πόσο θα  ανέβουν τα ποσοστά των κομμάτων, δεξιά πέραν της Νέας Δημοκρατίας και αν τελικά το κόμμα της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης θα παραμείνει στη θέση του μαζί με τον αρχηγό της ή θα έχουμε ανακατατάξεις. 

Δικαιολογημένη λοιπόν, η χαλαρή ψήφος στην κάλπη!

Η χώρα μας έχει ανάγκη από την επιλογή των ικανότερων προσώπων που θα μας εκπροσωπήσουν στην Ευρώπη και θα πολεμήσουν για την αναβάθμιση της εικόνας μας και για τα συμφέροντα μας!

Και αυτό προϋποθέτει την Δικαιολογημένη  όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή του 

εκλογικού σώματος στις εκλογές.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται να δει το φως της δημοσιότητας και το αφήγημα της ΝΔ με στόχο να περιορίσει τη χαλαρή ψήφο διαμαρτυρίας και αντισυστημικότητας. Επίσης το  πως θα συγκρατήσει τη διαρροή ψηφοφόρων της προς τα δεξιά της, στα τρία κοινοβουλευτικά κόμματα αλλά και στον κατακερματισμό με την εμφάνιση πολλών νέων κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα ταυτότητας ενώ το ΠΑΣΟΚ κούρασε με την στασιμότητα του στα εκλογικά ποσοστά!

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις δημοσκόπων το βράδυ των ευρωεκλογών θα «τρίβουμε» τα μάτια μας, με τα αποτελέσματα που θα δούμε. Οψόμεθα!

 

 

Ακρίβεια, υγεία, ασφάλεια. Το τρίπτυχο των προβλημάτων της κοινωνίας. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου – Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, οι επόμενες εκλογές θα εξελιχθούν πολύ δύσκολα για το κυβερνών κόμμα και πιθανή απρόσμενη εξέλιξη στα εθνικά θέματα λόγω του "αχόρταγου" γείτονα, θα την επιδεινώσει αρκετά.

Σήμερα, η κυβέρνηση, σε καθημερινή βάση επεξεργάζεται το πολιτικό story, το οποίο μεταβιβάζεται από τα φίλια μέσα, άμεσα προς τους πολίτες και με εικόνες και μηνύματα. Αυτό συνέβη και με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την ισότητα του γάμου των ομόφυλων, αυτό θα συμβεί και με τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την ίδρυση των ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων.

Δεν θα ανοίξει μύτη, ούτε θα κινδυνεύσει η κυβερνητική συνοχή. Τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία είναι η ακρίβεια, η υγεία και η ασφάλεια στην καθημερινότητα.

Ειδικά το φαινόμενο της αισχροκέρδειας και των ελέγχων της αγοράς, θα δώσουν απαντήσεις για το που θα γείρει η πλάστιγγα το βράδυ των ευρωεκλογών. Η οργή, ο θυμός και η χαλαρότητα της ψήφου θα καθορίσουν την πορεία της φιλελεύθερης παράταξης και αν θα διαψευστούν οι Κασσάνδρες που θέλουν να μπαίνει σε κομματική περιδίνηση.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ορέγεται να ξανακερδίσει την ηγεσία του, σύμφωνα με τις δηλώσεις του αρχηγού του, θα πρέπει να εξασφαλίσει προς το παρόν τη δεύτερη θέση και να μειώσει το ποσοστό διαφοράς από το πρώτο κόμμα, σε μονοψήφιο ποσοστό και μετά να φιλοδοξεί για κυβερνησιμότητα.

Η σκληρή ευκαιριακή αντιπολίτευση που επιλέγει και όχι δομική, εκμεταλλευόμενη τη δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών, δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Χρειάζονται όχι μόνο προθέσεις αλλά και εφικτές προτάσεις. 

Τα άσφαιρα πυρά, οι φωτοβολίδες κρότου λάμψης τις περισσότερες φορές δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας και όσο για τις περίφημες οικονομικές της προτάσεις για το αύριο της διακυβέρνησης της χώρας, πέφτουν στο κοινό. Δεν πείθουν για λόγους μη εμπιστοσύνης προς τα λεγόμενα τους. Άλλωστε οι πολίτες δεν έχουν ξεχάσει τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, με τα οποία κέρδισαν την εξουσία, πριν από λίγα χρόνια.

Δεν ξεχνιέται εύκολα από τους πολίτες το παραμύθι με τον άμυαλο βοσκό που κορόιδευε τους ανθρώπους με το «βοήθεια λύκος στα πρόβατα». Χρειάζεται νέο τέχνασμα.

Με απλά λόγια η κυβέρνηση παίζει μέχρι στιγμής «μπάλα» μόνη της, πρωτεύει στις δημοσκοπήσεις, σε πρωτοβουλίες, σε agenda setting πολιτικών θεμάτων και προώθησης τους στην κοινή γνώμη.

Ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της, δεν είναι ικανοποιημένο όπως φαίνεται και από τις δημοσκοπήσεις. Όμως κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να την απειλεί, ούτε και οι διαφορετικές εσωκομματικές απόψεις που εμφανίζονται από τους λεγόμενους "αντάρτες".

Αν το κυβερνών κόμμα τιθασεύσει την ακρίβεια, βελτιώσει το επίπεδο υγείας και ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, θα μακροημερεύσει. 

 

Στις εκλογές βγες νικητής με σύμβουλο τον Σουν-Τζου Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Συγγραφέα Οδηγών Πολικής Αυτοβελτίωσης

Στον ανηλεή πόλεμο των πολιτικών, η μελέτη της «Τέχνης του πολέμου» που γράφτηκε από τον Κινέζο στρατηγό Σουν – Τζου πριν από 2500 χρόνια είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρη, όσο διεξάγονται «πολιτικοί πόλεμοι» όπως στις μέρες μας.

Η διαχρονική πραγματεία περί πολέμου του Κινέζου στρατηγού, αποτελεί τη Βίβλο των πολιτικών, αλλά και των μάνατζερ των επιχειρήσεων και των εξουσιών.

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλό θα ήταν, τα άλλα πολιτικά κόμματα και ιδιαίτερα το κυβερνών κόμμα, να μελετήσουν το κεφάλαιο «Ώρα για Πυρ» του Κινέζου στρατηγού.

Σύμφωνα λοιπόν με τον στρατηγό Σουν – Τζου, η επιθετική στρατηγική δεν σταματά ποτέ. Ούτε και μετά από ένα νικηφόρο αποτέλεσμα.

Όταν λοιπόν ξεσπάσει φωτιά και ανακατωσούρα στο στρατόπεδο του αντίπαλου, εξαπολύστε επίθεση και απαλλαγείτε εύκολα από τον πολιτικό αντίπαλο σας.

Μην αφήσετε τον αντίπαλο σας να ανασυνταχθεί, να βρει συμμάχους, να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του.

Ο Κινέζος στρατηγός συμβουλεύει ακόμη για τα εξής:

• Όταν τα στελέχη των αντιπάλων «τρώγονται» μεταξύ τους θα πρέπει να τους αφήσετε να ομφαλοσκοπούν. Η εσωστρέφεια τρώει όπως το σαράκι και κάνει αδύνατη την άμυνα τους, σε πιθανή επίθεση. Στην κατάλληλη στιγμή μπορείτε να επιτεθείτε και να διαλύσετε τον αντίπαλο σας, χωρίς απώλειες.

• Όταν στο αντίπαλο στρατόπεδο μπει η φωτιά της διαμάχης και των προσωπικών στρατηγικών, τότε βρείτε τρόπους να «κάψετε» κάποια από τα δυνατά στελέχη ή ακόμη και να πάρετε με το μέρος σας κάποια άλλα.

• Εκμεταλλευτείτε την ασυνεννοησία και πολυγλωσσία που σίγουρα θα υπάρχει στο αντίπαλο πολιτικό κόμμα και ενισχύστε τα σημάδια διάλυσης και έλλειψης ανακλαστικών που πάντα ακολουθούν τους ηττημένους.

Συμπερασματικά, σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως αυτό της σημερινής πολιτικής κατάστασης, η επιλογή της κατάλληλης στρατηγικής που θα χρησιμοποιήσουν τα πολιτικά κόμματα λίγο πριν τις ευρωεκλογές, θα καθορίσει και το αποτέλεσμα της προεκλογικής τους εκστρατείας.

Απέναντι στο σήριαλ του εμφύλιου αλληλοσπαραγμού που μαστίζει μια πολιτική παράταξη ο Σουν – Τζου συμβουλεύει τα αντίπαλα κόμματα να κινηθούν με οργάνωση, μεθοδικότητα, συνέπεια, ηρεμία και μεγιστοποίηση του οφέλους με τη χρήση ισχυρού χαρτιού, άσο στο 

μανίκι, αν υπάρχει. 

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, βγείτε νικητές με Σύμβουλο τον Κινέζο στρατηγό Σουν – Τζου, γιατί Εκλογές ίσον Πόλεμος!

 

5 ερωτήσεις που εμπεριέχουν μέσα τους ισάριθμες τις απαντήσεις! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος – Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

Ερώτηση πρώτη. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αγωνιούν περισσότερο για τα ποσοστά  που θα πάρουν στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου, παρά για την αμφισβήτηση της πρωτοκαθεδρίας και ηγεμονίας του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Λες και η πρώτη θέση είναι κατοχυρωμένη πριν ακόμα γίνουν οι εκλογές.

Ιδιαίτερα στα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, όπου οι ηγεσίες τους θέλουν να αυξήσουν τα εκλογικά ποσοστά τους, για να διατηρήσουν τις «καρέκλες» τους και να περιορίσουν στο ελάχιστο τα προβλήματα εσωστρέφειας ή ακόμη και πιθανής καθαίρεσης τους σε αρνητικό αποτέλεσμα.

Στην προεκλογική περίοδο που έχει ήδη ξεκινήσει και θέλοντας να είναι οι «πρωταγωνιστές» της προοδευτικής παράταξης, επιδίδονται σε αντεγκλήσεις, διαξιφισμούς, συγκρούσεις, αντιπαραθέσεις μεταξύ τους και έτσι «στρώνουν» το χαλί της πρωτιάς για το κυβερνών κόμμα.

Η ασυμφωνία των κομμάτων της αντιπολίτευσης στα περισσότερα θέματα που απασχολούν την κοινωνία, είναι "βούτυρο" στο ψωμί της Νέας Δημοκρατίας.

Ας το προσέξουν!

Ερώτηση δεύτερη. Με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα, ο μόνος πολιτικός αρχηγός που μπορεί να σταθεί απέναντι στον Πρωθυπουργό είναι ο «Κανένας». Οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, δεν «τραβάνε» σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ποσοστά που συγκεντρώνουν αλλά και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις των πολιτών στα κάθε είδους καφενεία και παρέες. Οι φωτογραφίες πάνω στα αγροτικά μηχανήματα και τα αγροτικά αμπέχονα, δεν «γράφουν» πλέον. Ξεπεράστηκαν!

Ερώτηση τρίτη. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και σε κάθε εκλογικό αποτέλεσμα συνυπάρχει και η δυναμική του κάθε κόμματος. Είτε ανοδική είτε καθοδική. Έχουμε δηλαδή εκτός από τη δυναμική της νίκης και τη δυναμική της ήττας. Τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, θα καθορίσουν την πορεία κάθε πολιτικού κόμματος, την επόμενη ημέρα, έστω κι αν χρειαστούν τρία χρόνια για τις εθνικές εκλογές. 

Στις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε πρώτο κόμμα και με τη δυναμική της νίκης, έγινε κυβέρνηση μετά από επτά μήνες.

Μετά τις ευρωεκλογές και ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα, εν δυνάμει Πρωθυπουργός από τον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν πρόκειται να υπάρξει, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα.

Ερώτηση τέταρτη. Ένας βασικός κανόνας της πολιτικής επικοινωνίας είναι ότι οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος γίνονται στην αρχή της κάθε κυβερνητικής θητείας.

Τα μη κρατικά πανεπιστήμια, οι γάμοι των ομόφυλων και άλλες μικρές και μεγάλες μεταρρυθμίσεις «ξεβολεύουν» κάποιες επαγγελματικές ομάδες και δημιουργούν θυμό και οργή σε πολίτες. Αποτέλεσμα να εκφραστούν στις πρώτες εκλογές είτε καταψηφίζοντας είτε με αποχή από τις κάλπες. Όταν δεν υπάρχει εναλλακτική δυναμική διακυβέρνησης, τότε προτιμάται η αποχή .Αυτό να το γνωρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Ερώτηση πέμπτη. Αν δεν υπάρξουν νέα γεγονότα που θα ορίσουν καταλυτικές εξελίξεις, σύμφωνα με τη γνωστή φράση του Μακ Μίλαν, τα όποια αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη χώρα μας, δύσκολα θα σηματοδοτήσουν δραματικές εξελίξεις στο πολιτικό μας γίγνεσθαι. Αναλύσεις των αποτελεσμάτων και συζητήσεις θα γίνουν πολλές, αλλά τίποτα περισσότερο μην περιμένετε!

 

 

Αχτίδα φωτός αλλά και Οδηγός, οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και για τις Ευρωεκλογές! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

Οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Και για να αλλάξει η πολιτική ηγεσία, θα πρέπει ο λαός να γίνει πολίτης με όλη τη σημασία της λέξης.

Δύσκολα πράγματα ειδικά όταν οι πολιτικές ηγεσίες πολλών χωρών μοιάζουν με «παιδικές χαρές». Κάποιος θα πρέπει να τους σταματήσει πριν καταλήξει το μεγαλύτερο μέρος των λαών να κάνει «ελεύθερο κάμπινγκ» σε πάρκα, παγκάκια, εισόδους κλειστών καταστημάτων, δρόμους και κάτω από γέφυρες!

Μας διοικούν, παγκόσμια, απίστευτοι πολιτικοί που με τις πράξεις τους ανατροφοδοτούν και επιταχύνουν την κάθε είδους κρίση, ενώ μετατρέπουν τα αποτελέσματα ακόμη και δημοψηφισμάτων κατά το δοκούν ,αν δεν το μετατρέπουν σε ψήφο εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο τους!

 
Η χώρα μας αντιμετωπίζει τεράστια οικονομικά, κοινωνικά  και υγειονομικά προβλήματα, πληθώρα προκλήσεων όπως η ακρίβεια. η ασφάλεια, η ενέργεια, το προσφυγικό, η αποχαλίνωση εξωτερικών παραγόντων με τις επεκτατικές τους βλέψεις και οι πολιτικοί ταγοί μας συνεχίζουν να  υπόσχονται περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να προσφέρουν. Σύνηθες το φαινόμενο, ψέματα, αυταπάτες, πελατειακές σχέσεις, διαπλοκή, ασυνέπεια λόγων και έργων. Στις τηλεοράσεις ασκείται «κατευθυνόμενη πολιτική» ποδοπατώντας πολλές από τις αξίες μιας κοινωνίας ιδιαίτερα αυτό της Αξιοκρατίας!

Αξιοκρατία. Μια λέξη ξένη για τον τόπο, τόσο “απόμακρη” που αναγκάζει κάθε χρόνο σε φυγή χιλιάδες Έλληνες που βλέπουν να ανέρχονται σε αξιώματα και να καταλαμβάνουν καίριες θέσεις κάθε λογής κομματικά στελέχη, τα οποία μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που εκλέγονται ακόμη και στο ελληνικό κοινοβούλιο με μόνο προσόν την κομματική ταυτότητα. Με αποκλειστικό “όχημα” την υποταγή στο κόμμα, ήτοι την κομματική πειθαρχία, δεν είναι λίγες οι φορές που ο εκάστοτε πολιτικός αρχηγός συνθέτει με αυτή την λογική τα ψηφοδέλτια που “κατεβάζει” στις εκλογές , επιβραβεύοντας πρόσωπα που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα επιλέγονταν ούτε για θυρωροί της πολυκατοικίας τους.
 
Η περίπτωση εξάλλου των εκλογών, αποκλειστικά με λίστα όπως και στις ευρωεκλογές, είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να απομακρύνεις τους άξιους και να επικροτήσεις όσους είναι αρεστοί στην εξουσία γιατί συνήθως την κολακεύουν και καταφέρνουν να γίνουν απαραίτητοι κυρίως γιατί αποφεύγουν να πουν επώδυνες αλήθειες.
 
Παράλληλα, με τον ίδιο τρόπο που ο κομματικός μηχανισμός διορίζει σε θέσεις ευθύνης θαυμαστές τηλεοπτικών προσώπων, ο Έλληνας ψηφοφόρος που σιχτιρίζει για τον νεποτισμό και την κομματοκρατία στις  εκλογές ψηφίζει είτε με βάση το ξεπερασμένο ιδεολογικό δίπολο αριστερά δεξιά, είτε με βάση  την "τσέπη" του και την ψευδαίσθηση ποιος είναι καλύτερος στον λαϊκισμό και την παροχολογία, είτε με το μοιρολατρικό μότο “το μη χείρον βέλτιστον” η αλλιώς να φύγουν οι παλιοί για να δοκιμάσουμε τους νεότερους. 
 
Αχτίδα φωτός ωστόσο τα τελευταία χρόνια αποτελεί η διαφοροποίηση στην ψήφο για τις τοπικές, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που φαίνεται να γίνεται με περισσότερο αξιοκρατικά και εκλογικευμένα κριτήρια, όπως ο πιο αξιόπιστος, ο πιο κατάλληλος, ο πιο άφθαρτος, ο πιο έμπειρος, ο πιο προσοντούχος, αυτός που έχει φρέσκες ιδέες και όχι αναγκαστικά ο νεότερος σε ηλικία, σε αντίθεση με το πιο κομματικός, ο πιο φαύλος, ο περισσότερο επιρρεπής στην υποσχεσιολογία, αυτός που πουλάει περισσότερο επικοινωνιακά αλλά στην ουσία αναπαράγει τα ίδια μονότονα κλισέ των προηγουμένων.

Το μοντέλο Μαυρογιαλούρου και Γκόρτσου στην τοπική αυτοδιοίκηση φαίνεται να ξεψυχά και να δίνει τη θέση του σε πιο υγιή αντανακλαστικά ψηφοφόρων που βλέπουν τον δήμο ως το ευρύτερο σπίτι τους που πρέπει να προστατεύσουν από τα λαμόγια του παρελθόντος, πολιτικάντηδες που λυμαίνονταν τον τόπο τους και δεν δίστασαν να τον καταστρέψουν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που και τα ίδια τα κόμματα κρατούν αποστάσεις από τους υποψηφίους των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης, δεν δίνουν πλέον το περίφημο χρίσμα και όταν το κάνουν συνήθως ο κόσμος γυρνά την πλάτη σε αυτόν που θα το λάβει, προτιμώντας περισσότερο ανεξάρτητες υποψηφιότητες που δεν παραπέμπουν σε κομματικό παρελθόν και ανέλιξη σε κομματική ιεραρχία. Στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση φαίνεται λοιπόν ότι έχει εμπεδωθεί στον κόσμο το κριτήριο της καταλληλότητας με βάση τα προσόντα και την αξιοσύνη, κάτι που είναι πλέον απαραίτητο να συμβεί και στις εθνικές και ευρωεκλογές εκλογές, εκεί που διακυβεύονται πλέον τεράστια συμφέροντα για το μέλλον του τόπου, οικονομικά και κοινωνικά.

 

Δημοσκοπήσεις. Πόσο αναγκαίες είναι; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου – Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης.

 

Κάθε λίγο και λιγάκι γινόμαστε μάρτυρες δημοσκοπικών ευρημάτων που ερμηνεύουν τις απαντήσεις των πολιτών, δίκην των χρησμών της Πυθίας, για κάθε είδους πολιτικά και κοινωνικά θέματα. 

 

Σας θυμίζω τη γνωστή απάντηση της Πυθίας, όταν ρωτήθηκε για το φύλο ενός παιδιού «Άρρεν ου Θήλυ»! Ανάλογα με το που θα βάλετε το κόμμα, θα το βρείτε!

 

Δημοσκοπήσεις με πίνακες, γραφήματα, πίτες και συναφή γραφιστικά, διαβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Με την υποσημείωση πάντα ότι οι δημοσκοπήσεις είναι η φωτογραφία της στιγμής, οπότε ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από τη στιγμή!

Αυτό, για να έχουμε τα νώτα μας φυλαγμένα από πιθανές ανατροπές, στην «πρόθεση ψήφου», την «εκτίμηση ψήφου», μετά την αναγωγή των αναποφάσιστων και πάει λέγοντας.

 

Φυσικά, σε όλον τον πλανήτη οι δημοσκόποι κρατούν έναν κρυφό άσσο στο μανίκι. Το ποσοστό του στατιστικού λάθους, όταν πέσουν έξω στις προβλέψεις τους. Και πέφτουν αρκετές φορές έξω όταν οι πολίτες παίζουν το παιχνιδάκι «άλλα λέω, άλλα κάνω» όταν έρχεται η ώρα της κάλπης.

 

Πολλές φορές τα δημοσκοπικά αποτελέσματα, αποτυπώνουν ακριβώς τα ζητούμενα μιας σύγχρονης κοινωνίας πολιτών. Είναι τα λεγόμενα αυτονόητα δημοσκοπικά ευρήματα. Όπως οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Όλες ίδιες. Οι λόγοι γνωστοί. Ξέρουμε τον πρώτο, αγωνία για τον δεύτερο. 

 

Δημοσκοπικό ενδιαφέρον μόνο για τον "μικρό τελικό"! 

 

Οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές παίζουν περισσότερο προπαγανδιστικό ρόλο υπέρ κάποιου κόμματος ή κοινωνικού θέματος ή ακόμη και να παραλύσουν κάθε αντίδραση σε όσα συμβαίνουν, δημιουργώντας τάσεις αδράνειας των πολιτών.

 

Ο μοναδικός κίνδυνος παταγώδους αποτυχίας των δημοσκοπικών ευρημάτων, είναι ένα απρόοπτο γεγονός η ακόμη και η λάθος διαχείριση του από τους υπεύθυνους. Τα παραδείγματα πολλά και στον ελλαδικό χώρο. 

 

Κόμματα και παρατάξεις με μεγάλα ποσοστά πρόθεσης ψήφου, απόρθητα κάστρα, έχασαν με μεγάλη διαφορά την εξουσία.

 

Ένας ακόμη λόγος, της χρησιμοποίησης των δημοσκοπικών ευρημάτων είναι και η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, με στόχο αρκετές φορές την μετατροπή, στα μάτια των πολιτών, των αδυναμιών και αστοχιών μιας πολιτικής δύναμης, σε πλεονέκτημα. 

Σημαντικό πρόβλημα για τις εταιρίες δημοσκοπήσεων είναι η εξεύρεση των  προθέσεων από τις νέες ηλικίες. Και δεν τους βρίσκουν εύκολα και αδιαφορούν οι νέοι και απορρίπτουν το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Και για να ετοιμαστεί το τελικό γράφημα ψήφου, διαφοροποιείται το στατιστικό δείγμα, αρκετές φορές. 

Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, τη νίκη τις περισσότερες φορές τη δίνουν οι αναποφάσιστοι, που φιγουράρουν στα δημοσκοπικά γραφήματα.

 

Οι δημοσκοπήσεις είναι κάτι σαν το υπερηχογράφημα μιας εγκύου, για να γνωρίσει πριν τη γέννα, το φύλο του παιδιού.

Έτσι όμως χάνεται η έκπληξη!