Μήπως οι "αναποφάσιστοι" στις δημοσκοπήσεις, είναι οι "σκεπτόμενοι" πολίτες; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Πλανώνται πλάνην οικτρά όσα πολιτικά κόμματα δίνουν πλέον μεγάλη βαρύτητα σε δημοσκοπικά ευρήματα. Σχεδόν καθημερινά εμφανίζονται δημοσκόποι στα κανάλια, παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις και ερμηνεύοντας τις απαντήσεις των πολιτών, δίκην ερμηνείας των χρησμών της Πυθίας. Σας θυμίζω τη γνωστή της απάντηση όταν ρωτήθηκε για το φύλο ενός παιδιού.  "Άρρεν ου Θήλυ"! Ανάλογα με το που θα βάλετε το κόμμα θα το βρείτε!!!

Με πίνακες, γραφήματα, πίτες και τα συναφή γραφιστικά, διαβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Πρώτο κόμμα, δεύτερο κόμμα, τρίτο κόμμα και στο τέλος «πρόθεση ψήφου», «εκτίμηση ψήφου», «μετά την αναγωγή των αναποφάσιστων» και πάει λέγοντας.

Η πρώτη θέση άλλοτε παίζει με «αυτοδυναμία» και άλλοτε εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει η λέξη «συνεργασία»!

Όμως παντού στον Πλανήτη Γη, οι δημοσκοπικές εταιρίες κρατούν έναν κρυφό άσο στο μανίκι τους. Το ποσοστό του στατιστικού λάθους, όταν πέσουν έξω στις προβλέψεις τους. Από την άλλη πλευρά, είναι γνωστό το παιχνίδι των πολιτών – ψηφοφόρων στις έρευνες, που παίζουν το «άλλα λέω κι άλλα κάνω» όταν έρχεται η ώρα της κάλπης.

Ένα μεγάλο μέρος των πολιτών – ψηφοφόρων, που απαντάνε στις έρευνες, θα προτιμήσουν την ημέρα της κάλπης, να μείνουν στον καναπέ του σπιτιού τους ή να πάνε για καφέ, αν είναι ηλιόλουστη η ημέρα. Και φυσικά δεν το λένε στους δημοσκόπους.

Οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές παίζουν περισσότερο προπαγανδιστικό ρόλο υπέρ κάποιου κόμματος ή ακόμη για να παραλύσουν κάθε διάθεση αντίδρασης σε όσα συμβαίνουν, δημιουργώντας τάσεις αδράνειας των πολιτών. Αντί να καταγράφουν τις τάσεις της κοινωνίας, τις δημιουργούν!

Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, γίνεται πιο εύκολα όταν στηρίζεται και σε δημοσκοπικά ευρήματα. Και η συνεχής επανάληψη των συγκεκριμένων ευρημάτων, μετατρέπει στα μάτια των πολιτών – ψηφοφόρων τις «αδυναμίες» και αστοχίες μιας πολιτικής δύναμης, σε πλεονέκτημα. Άλλωστε, τα ίδια συμβαίνουν παντού, είναι το αφοπλιστικό επιχείρημα!

Οι νέοι απορρίπτουν τους πολιτικούς γιατί δεν παίρνουν απαντήσεις, στα σύγχρονα ερωτήματα τους. Οι συνταγές του παρελθόντος δεν τους ικανοποιούν. Και όλα αυτά, τα δείχνουν οι έρευνες της κοινής γνώμης, αλλά το πολιτικό σύστημα μένει μόνο στο γράφημα της πρόθεσης ψήφου!

Και για να κερδίσουμε τις εκλογές ένας τρόπος, ένα αφήγημα υπάρχει. Το «δώσε κι εμένα μπάρμπα».

Οι παροχές κάθε είδους από τους έχοντες την κυβέρνηση και οι μεγάλες και άκριτες υποσχέσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανεβάζουν την πρόθεση ψήφου!

Όμως, ένα απρόοπτο γεγονός μπορεί να ανατρέψει ακόμη και δημοσκοπικές διαφορές δέκα μονάδων και κόμματα με μεγάλα ποσοστά πρόθεσης ψήφου,, απόρθητα κάστρα, να χάνουν με μεγάλες διαφορές την εξουσία. Τα παραδείγματα πολλά!

Ακόμη, είναι σύνηθες το φαινόμενο, η αναποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης να μην εισπράττεται από την αξιωματική αντιπολίτευση, για λόγους ανευθυνότητας της αντιπολίτευσης, σύμφωνα πάντα με τις έρευνες!

Στις εκλογές, τη νίκη τη δίνει ένα μικρό ποσοστό, όχι μεγαλύτερο του 10%, των πολιτών ψηφοφόρων που δεν ενθουσιάζονται από κόμματα και αρχηγούς, παραμένουν ψύχραιμοι και μελετάνε το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους και δεν ιχνηλατούνται από καμία δημοσκοπική εταιρία. Και δεν είναι οι λεγόμενοι στις έρευνες, «αναποφάσιστοι», είναι οι «σκεπτόμενοι» πολίτες που ανήκουν σε όλα τα κόμματα και δεν εκδηλώνονται σε καμιά έρευνα!!!

 

Το “Υπάρχω” των πολιτικών κινδυνεύει! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Άνοιγμα στην κοινωνία από όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, τώρα που μπήκαμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο δύο ετών. Προσοχή όμως να μην «ξεχειλώσουν» από το πολύ άνοιγμα! Παχιά και μεγάλα λόγια από πιστούς θιασώτες μιας «χαλασμένης» πολιτικής. Tις τελευταίες ημέρες ακούμε για συνέδρια, εξορμήσεις στην ύπαιθρο, ημερίδες, φεστιβάλ νεολαίας  και άλλα συναφή για να νιώσουν 

ότι "υπάρχουν", δεν έχουν τελειώσει  ακόμη!
 
Απευθυνόμενοι στους μόνιμους κωπηλάτες, στις κομματικές γαλέρες και σε όλα τα μέλη των πληρωμάτων, τους παροτρύνουν να βγουν στην κοινωνία και ακολουθώντας τη στρατηγική «στόμα με στόμα» να πουλήσουν την πολιτική τους πραμάτεια, που δεν έχουν!
 
Η κοινωνία τους περιμένει στη γωνία. Τα προβλήματα πολλά και γνωστά. 

Με απαξία, ωχαδερφισμό, αδιαφορία και απάθεια η αναμενόμενη αντίδραση. Πολλάκις με ύβρεις και προπηλακισμούς. Και αυτό, τα εκάστοτε ηχεία της πολιτικής το ξέρουν. Άλλωστε, δεν είναι όλα τα «μαντρόσκυλα» ανθεκτικά στη φόλα και πρέπει να προσέχουν!
 
Άνοιγμα στην κοινωνία, είτε διά ζώσης, είτε μέσω των νέων τεχνολογιών και ερωτηματολογίων, η βασική προτεραιότητα κάθε πολιτικού κόμματος που σέβεται τον ψηφοφόρο του. Μαζί αποφασίζουμε, όπως μαζί τα φάγαμε! Μόνο που οι πολίτες δεν τρώνε άλλο κουτόχορτο! Διαβάστε τα σχόλια κάτω από τις αναρτήσεις των πολιτικών και θα καταλάβετε!
 
Η συνέχεια γνωστή. Τα περισσότερα αιτήματα των πολιτών δεν συνάδουν με τις πολιτικές αρχές και αξίες του κόμματος, όταν βρεθεί στην εξουσία και άρα μη αποδεκτά. Στον κάλαθο!
 
Το άνοιγμα στην κοινωνία πραγματοποιείται και με περιοδείες και επισκέψεις σε διάφορες περιοχές και οργανωμένους συλλόγους, όπου συγκεντρώνονται μια «τυφλή» κομματική πελατεία και μεγάλος αριθμός από αγκιστρωμένα ψάρια που δεν χρειάζονται δόλωμα. Οι ίδιοι και οι ίδιοι μετρημένοι στα δάκτυλα!
 
Εκεί, σηκώνεται για περιορισμένο χρόνο η σημαία της νίκης του κόμματος και γίνονται αποδεκτά τα πεπραγμένα της πολιτικής ως Ευαγγέλια, από πολιτικούς αργόσχολους! Στόχος το «Υπάρχω» του πολιτικού σχηματισμού και «όσο με στηρίζεις θα υπάρχω», παραφράζοντας το λαϊκό άσμα. Κάθε άνοιγμα στην κοινωνία για να είναι επιτυχημένο, θα πρέπει να ακολουθείται κι από ορυμαγδό υποσχέσεων γενικών και ειδικών στην κοινωνική ομάδα που απευθύνεται. Το κρεσέντο των κυβιστήσεων θα ακολουθήσει. Είναι σε όλους γνωστό και αποδεκτό.
 
Άνοιγμα στην κοινωνία για προέλκυση και νέων υποψήφιων που θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια στις εθνικές εκλογές. Νέα εκλογή οργάνων με ευρύτερη νομιμοποίηση από τη βάση, με ελεύθερη συμμετοχή. Αυτό στη θεωρία, γιατί στην πράξη οι πολίτες ενώ αποστρέφονται πολλά από τα γνωστά πολιτικά ονόματα τους ψηφίζουν ανελλιπώς κάθε φορά. Ανάγκη ψυχιατρικής εξέτασης. Φαυλικές, κυκλικές και γνώριμες ψηφοδοσίες με κύριο γνώρισμα το «όλοι το ίδιο είναι». Η στοχοπροσήλωση των κομμάτων σε ανοίγματα στην κοινωνία, πολλές φορές συγχέεται με το άνοιγμα στον κομματικό μηχανισμό τους, για τη στελέχωση των οργάνων του κόμματος. Γαρνιτούρα είναι τις περισσότερες φορές τα νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια. Ο κομματικός μηχανισμός στηρίζει πάντα έναν «δικό» του παλαιό κατά προτίμηση.
 
Για τα κυβερνώντα κόμματα το άνοιγμα στις κοινωνίες συνοδεύεται σχεδόν πάντα με άγρια γιούχα και ακατονόμαστες ύβρεις. Πολιτική αυτοχειρία τις περισσότερες φορές αντί δίαυλος αμφίδρομης επικοινωνίας.

 

Με τον νέο εκλογικό νόμο ''ατάκα και επιτόπου'' η εκλογή των Αυτοδιοικητικών, αλλά και με ''παγίδες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α)

 

Οι προτεινόμενες αλλαγές στο νόμο για την εκλογή των αρετών σε Δήμους και Περιφέρειες ανατρέπουν το υπάρχον εκλογικό σύστημα, βασικά για δύο λόγους ,σύμφωνα πάντα με τον αρμόδιο Υπουργό, το υψηλό κόστος της δεύτερης Κυριακής και τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής των πολιτών. Η  αποχή σε πολλές περιπτώσεις έφτασε πάνω από 50% τη δεύτερη Κυριακή. Και ένας ακόμη λόγος, τέλος στα "παζάρια" μεταξύ των υποψηφίων στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις, στους δύο γύρους.

Από τους επικριτές του νέου εκλογικού νόμου προβάλλονται αρκετά όπως η  μεθόδευση που καταργεί τη δημοκρατική νομιμοποίηση των αιρετών, το νέο άγνωστο και μη δοκιμασμένο εκλογικό σύστημα, οι  πολιτικές σκοπιμότητες που έχει ο αποκλεισμός της δεύτερης Κυριακής και πολλά ακόμη.

Για το σύνολο των Αυτοδιοικητικών, ο νέος εκλογικός νόμος είναι δευτερεύον ζήτημα. Το πρωτεύον είναι να δοθούν πόροι, αρμοδιότητες και κύρος στην αυτοδιοίκηση από το νέο Κώδικα που ετοιμάζεται να ψηφιστεί σε λίγες μέρες από τη Βουλή. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ενδιαφέρει περισσότερο πόσο αποτελεσματική αυτοδιοίκηση θα έχουν οι πολίτες, παρά το ποιος θα είναι ο αυτοδιοικητικός συνδυασμός που θα ηγηθεί της Περιφέρειας ή του Δήμου. 

Πολύ σωστή η παρατήρηση ενός υψηλόβαθμου αυτοδιοικητικού ότι ο εκλογικός νόμος είναι το "έλασσον", σημασία έχει το μέλλον της αυτοδιοίκησης και το "ξεκαθάρισμα" των αρμοδιοτήτων!

Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο εκλογικό νόμο που θα ισχύσει στις εκλογές του 2028, αν δεν αλλάξει μετά από πιθανές αλλαγές των αποτελεσμάτων των εθνικών εκλογών το 2027 ,ή εκλογή όλων των αυτοδιοικητικών θα γίνεται σε ένα γύρο, την πρώτη Κυριακή. 

Ατάκα και επιτόπου αλλά και με παγίδες,  θα έχουμε τον νικητή των εκλογών. Εκτός από την εκλογή των τοπικών αρχόντων υπάρχουν ακόμη και άλλες αλλαγές στο εκλογικό σύστημα όπως η άνευ σταυρού εκλογή δημοτικών συμβούλων, η κατάργηση εκλογικών περιφερειών, η κατάργηση αποσπάσεων δημοτικών υπαλλήλων και η δυνατότητα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας . Όσοι από τους αυτοδιοικητικούς θα θελήσουν να δοκιμαστούν στη "βάσανο" της νέας εκλογικής αναμέτρησης, το 2028 θα πρέπει να επανεξετάσουν τη στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθήσουν με τον νέο εκλογικό σύστημα και να αντιμετωπίσουν  πρωτόγνωρες "παγίδες" όπως θα πριμοδοτήσουν τη δεύτερη επιλογή των ψηφοφόρων και με ποιόν συνδυασμό; Μήπως αξίζει να δοκιμάσουν την τεχνική των "θυγατρικών" η  της μοναδικότητας του συνδυασμού;

Θα πρέπει να μελετήσουν νέους τρόπους πάνω στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί πλέον η προεκλογική τους εκστρατεία. Οι  δοκιμασμένοι τρόποι, οι στρατηγικές ,τα γνωστά  "παζάρια" και άλλοι μέθοδοι συμφωνίας, δεν ισχύουν πλέον. Όλα αλλάζουν .Όλα σε ένα γύρο. 

Το μόνο "κερασάκι" που έμεινε  στην τούρτα της επιτυχίας ενός αυτοδιοικητικού προσώπου, είναι η προβολή της προσωπικότητας του. Το εκλογικό σύστημα είναι πρωτόγνωρο και θα πρέπει να μελετηθεί  ενδελεχώς από τις εταιρείες πολιτικής επικοινωνίας, τους πολιτικούς αναλυτές ακόμη και από τους τους δημοσκόπους, για να ετοιμαστούν οι νέες επικοινωνιακές στρατηγικές και τεχνικές, που θα βοηθήσουν τους υποψηφίους στην πρώτη τους εκλογή η στην επανεκλογή τους.

Ουδέν κρυφόν από τη γραφή των πολιτικών! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η γραφολογία αποτελεί μια τεχνική αποκωδικοποίησης της προσωπικότητας του κάθε ατόμου. Στο εξωτερικό οι εταιρίες ζητούν μαζί με το βιογραφικό του κάθε υποψήφιου και ένα δείγμα γραφής για να μελετήσουν μέσα από τον γραφικό χαρακτήρα του υποψήφιου την προσωπικότητα του.

Οι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να πιστοποιήσουν τον χαρακτήρα του πολιτικού που εμπιστεύονται και ψηφίζουν, αν θα μπορούσαν να έχουν ένα δείγμα γραφής του και τη δυνατότητα αποκωδικοποίησης του τρόπου γραφής ενός απλού κειμένου, πέντε σειρών, στην ελληνική η λατινική η ακόμη και στην αγγλική γλώσσα. Στην εποχή της social επικοινωνίας είναι λιγάκι δύσκολο αλλά αξίζει να τεστάρετε τον πολιτικό που σκοπεύετε να ψηφίσετε! 

Την επόμενη φορά που ένας πολιτικός θα ζητήσει την ψήφο σας, δώστε του μια λευκή κόλλα χωρίς διαγράμμιση και ζητήστε να σας γράψει πέντε με έξι σειρές σχετικά με τον λόγο που ζητά την ψήφο σας ή κάτι άλλο δικό του. Στη συνέχεια πάρτε το χαρτί και μελετήστε τον τρόπο γραφής του πολιτικού. Δείτε αν αξίζει να τον ψηφίσετε, από την γραφολογία του κειμένου.

Σύμφωνα λοιπόν με ειδικούς γραφολόγους έχουμε την αποκάλυψη του γραφικού χαρακτήρα ενός προσώπου ως εξής:

• Μεγάλα και καθαρά γράμματα. Άνθρωπος που προσαρμόζεται σε κάθε κατάσταση. Δυναμικός, εξωστρεφής, με ικανότητα και αυξημένη αυτοπεποίθηση. Κάθε τι δύσκολο θεωρείται πρόκληση και δεν διστάζει να ρισκάρει. Συνήθως πετυχημένος στον επαγγελματικό στίβο και με μεγάλες προσδοκίες και όραμα για την πολιτική του σταδιοδρομία.

• Μικρά και δυνατά γράμματα. Άνθρωπος του πνεύματος, προτιμά τις πράξεις από τα λόγια και δεν εξωτερικεύεται. Αφήνει τους άλλους να μιλάνε και να προβάλλουν τις δεξιότητες του. Σταθερός στις απόψεις, μετριοπαθείς αλλά και με πείσμα για την υλοποίηση όλων όσων υπόσχεται.

• Αχνά και μικρά γράμματα. Άνθρωπος μοναχικός, εσωστρεφής, συγκεντρωτικός, και υστερόβουλος. Αν τα γράμματα του έχουν έντονη κλίση τότε φανερώνουν μυστήριο και δόλο. Καλύτερο να ψηφίσετε κάποιον άλλον.

• Γράμματα μέτριας έντασης. Άνθρωπος της εποχής. Ξέρει τι θέλει, έχει ενέργεια, σταθερότητα, πειθαρχία. Γνωρίζει πολύ καλά τον στόχο και τους τρόπους για να τον πετύχει. Ανήκει στην πλειοψηφία των πολιτικών που ξέρουμε.

• Η κίνηση της γραμματοσειράς. Όταν τρέχει προς τα πάνω, οι ειδικοί λένε, ότι είναι ανοιχτό μυαλό σε νέες ιδέες, ευχάριστος και εργασιομανής. Όταν τρέχει προς τα κάτω η γραμματοσειρά άτομο που αποφασίζει μετά από αρκετή σκέψη και δεν απογοητεύει. Τηρεί όσα υπόσχεται.

• Ευθεία γραφή. Άτολμο, άβουλο άτομο, που μπαίνει στο στίβο της πολιτικής με «προίκα» και μετά από παρότρυνση και «σπρώξιμο» έμπειρου πολιτικού. Αποφύγετε την εκλογική στήριξη του. Θα βγει από την πολιτική όπως μπήκε, χωρίς να αφήσει ίχνη….

• Ζυγισμένες στοιχισμένες σειρές. Δείχνουν άτομο πειθαρχημένο, σοβαρό, υπεύθυνο, με συγκεκριμένους στόχους. Γνωρίζει τα προβλήματα και τις πιθανές λύσεις. Εμπιστευτείτε το άφοβα.

Οι πολιτικοί μας πρέπει να γνωρίζουν ότι ουδέν κρυπτόν από τον ήλιο αλλά και ουδέν κρυπτόν από τη γραφή τους!

 

Το "σύνδρομο της Σημαίας", ο αστάθμητος παράγοντας των επόμενων εκλογών; Άρθρο του Θανάσης Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας οδηγών πολιτικής αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Μετά την ανάπαυλα των γιορτών του Πάσχα, ξεκίνησαν δριμύτερα, οι συζητήσεις στα τηλεοπτικά, διαδικτυακά και κανονικά καφενεία με τους πολιτικούς να ξαναβρίσκουν το ρόλο τους, στα κάθε είδους "παράθυρα"! 

Αναλύσεις επί αναλύσεων, για την πορεία των πολιτικών πραγμάτων και έπονται συνεχείς δημοσκοπήσεις με τα ίδια πάνω-κάτω αποτελέσματα. Μια στιγμιαία εικόνα της κοινής γνώμης, που καλείται να εξηγηθεί από όλους τους ειδικούς. Χάνεσαι στην ανάλυση ενώ το σκηνικό είναι γνωστό. Υψηλοί τόνοι, κατηγόριες εκατέρωθεν, αντιπαραθέσεις και διαξιφισμοί για τις τραγωδίες που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Από Μάτι, Μάνδρα και Τέμπη σε πρώτο πλάνο, φυσικά. Αλληλοκατηγορίες για τη διαχείριση των τραγωδιών αλλά και για τη συγκάλυψη των ευθυνών ακόμη και για την κατάλυση των θεσμών. Τα δημοσκοπικά αποτελέσματα γνωστά σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις. Το κυβερνών κόμμα, με ουσιαστικές απώλειες.

 Ο κόσμος θυμήθηκε για άλλη μία φορά τα Τέμπη, φίμωσε, οργίστηκε, έκλαψε, αν και καθυστερημένα δύο χρόνια μετά την τραγωδία και τιμώρησε την κυβέρνηση στις μετρήσεις των δημοσκοπήσεων, ρίχνοντας την στα πιο χαμηλά της όρια. Για πρώτη φορά έδειξε τόσο σίγουρος ο κόσμος ότι το δυστύχημα δεν ήταν μόνο απόρροια ανθρώπινου λάθους αλλά και πολιτικό. 

Από την άλλη, η αντιπολιτευτική ανεπάρκεια, πρωτοφανής στην πολιτική ιστορία του τόπου, δεν είναι ικανή ούτε να φλερτάρει με την κυβερνησιμότητα, που αναζητούν οι πολίτες, σύμφωνα με τα χαμηλά δημοσκοπικά  ποσοστά της. Και το μεγάλο ερώτημα είναι,  αν το παλιό όπως το γνωρίσαμε πεθαίνει, ποιο είναι το καινούργιο που γεννιέται; Το καινούργιο θα φέρει την πολυπόθητη άνοιξη στο πολιτικό μας γίγνεσθαι ή θα βάλει τη χώρα σε περιπέτειες; 

Όμως στην πολιτική δεν πρέπει να παραγνωρίζεται και ο λεγόμενος αστάθμητος παράγοντας. Όποτε εμφανίζεται όλα αλλάζουν, δημοσκοπικά δεδομένα ανατρέπονται και τα σίγουρα δεδομένα, παύουν να υπάρχουν. 

Ο αστάθμητος παράγοντας πολλάκις εμφανίζεται απρόσκλητος από το "πουθενά", από μια ή ακόμη στήνεται ένα αντίστοιχο σκηνικό από τα λεγόμενα εξωθεσμικά κέντρα και παράκεντρα. Ο ξένος δάκτυλός όπως λέγεται!

Θυμίζω την ταινία wag the dog και στην ελληνική της μετάφραση "ο πρόεδρος , ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος". Μια μαύρη αμερικάνικη κωμωδία, όπου ένας "ψεύτικος" πόλεμος αποσπά την προσοχή των πολιτών- ψηφοφόρων λίγο πριν την κάλπη, από ένα προεδρικό σεξουαλικό σκάνδαλο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο λεγόμενος αστάθμητος παράγοντας "δούλεψε" και ο πρόεδρος επανεξελέγη.

Σε μία από τις επόμενες δημοσκοπήσεις, καλό θα ήταν να δούμε τις απαντήσεις των ψηφοφόρων όλων των κομμάτων στην ερώτηση "ποιον πολιτικό αρχηγό εμπιστεύεται στη διαχείριση εθνικής κρίσης;. 

Το γνωστό "σύνδρομο της Σημαίας μπορεί να είναι ο αστάθμητος παράγοντας των επόμενων εθνικών εκλογών;

Οψόμεθα.

 

Έχει η πολιτική "κύκλο ζωής"; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Η πολιτική ως επάγγελμα είναι ένα από  τα πιο γνωστά δοκίμια του Γερμανού οικονομολόγου και κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ. Αν ισχύει και σίγουρα ισχύει κάτι τέτοιο, με τους δεκάδες πολιτικούς που συνταξιοδοτούνται κάθε χρόνο, από την πολιτική.

 Είναι όμως η πολιτική προϊόν και ως προϊόν υπακούει στους κανόνες του επιχειρηματικού  μάρκετινγκ, που στη θεωρία του υπάρχει και ο λεγόμενος "κύκλος ζωής "ενός προϊόντος; Και αν ισχύει κάτι τέτοιο, έχει "κύκλο ζωής" η πολιτική; Ας τα πάρουμε από την αρχή.  

Ο ρόλος του μάρκετινγκ και της διαφήμισης είναι να κάνει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης ευρέως γνωστά, προσπαθώντας συγχρόνως να πείσει το καταναλωτικό κοινό ότι το συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία είναι το καλύτερο που προσφέρει η αγορά και πως είναι εκείνο που ταιριάζει και θα ωφελήσει περισσότερο τον καταναλωτή. Γνωστά θα πείτε.

Όμως, στον κύκλο ζωής κάθε προϊόντος επέρχεται –αναπόφευκτα κάποια στιγμή- και τα στάδια της ωρίμανσης και της πτώσης. Αυτό, στις μέρες μας, ισχύει και για την πολιτική ως προϊόν; Η πολιτική απαξίωση και η μεγάλη αποχή από τις εκλογές είναι τα πιο έντονα σημάδια της φθίνουσας πορείας και τέλους του προϊόντος «πολιτική»;

Όπως λοιπόν ισχύει στην εμπορική διαφήμιση, χρειάζεται επειγόντως επαναλανσάρισμα  για να επανακάμψει το προϊόν της πολιτικής. Χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν τα πλεονεκτήματα και ο τρόπος επικοινωνία τους στο κοινό, διαφορετικά διακινδυνεύουμε να υπάρχουν πολιτικοί- προϊόντα χωρίς ψηφοφόρους- καταναλωτές.

Όπως χρειάζεται συχνή διάδραση μεταξύ εταιρείας- προϊόντος- καταναλωτή για να βελτιωθεί το προϊόν έτσι χρειάζεται και στο πολιτικό μάρκετινγκ αυτή η διάδραση να μην περιορίζεται και τελματώνει σε μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Αδρανεί η συνήθεια ψήφου των πολιτών! 

Χρειάζεται, σε τακτά διαστήματα, ένα "φρεσκάρισμα" της εικόνας της πολιτικής με νέα πρόσωπα, νέα οράματα, νέες ιδέες ,για να μη κλείσει βίαια  ο "κύκλος ζωής" της.

Ας μη ξεχνάμε ότι οι ψηφοφόροι παραμένουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια με το ίδιο ''προϊόν", και που κάποιος άλλος πολλές φορές το "αγόρασε"

για λογαριασμό τους, χωρίς τη δυνατότητα να το αλλάξουν ακόμα κι εάν δεν πληροί τις προδιαγραφές που υποσχόταν. Πράγμα αδιανόητο για τους κανόνες της αγοράς. Γιατί η πολιτική να διαφέρει;

(Μαζί και πάλι μετά την Κυριακή του Θωμά)

Πολλές ευχές για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα

 

 

Διαφθορά, Πολιτική και Πολιτική Επικοινωνία! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Στα μεταπολιτευτικά χρόνια, η Διαφθορά και η Διαπλοκή κυριάρχησαν στο πολιτικό σώμα της Ελλάδας, εξελισσόμενες και μεταδιδόμενες σαν το μυκοβακτηρίδιο μιας ανίατης νόσου. Αρχικά προσέβαλαν το δέρμα και τα περιφερειακά νεύρα του πολιτικού, με υποσχέσεις για γρήγορη ανέλιξη και χορηγίες για τα πρώτα έξοδα. Και τελικώς, όταν ο πολιτικός ενέδιδε πλήρως στις επιταγές των συμφερόντων, λειτουργώντας εν τοις πράγμασι ως εκπρόσωπός τους, η νόσος παρεισέφρυε και στα ενδότερα της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, προκαλώντας στο τέλος μία συνολική εικόνα σήψης.
Η Πολιτική Επικοινωνία, όσο κι αν εξελίχθηκε ως επάγγελμα και ως επιστήμη, ήταν αδύνατον από ένα σημείο κι έπειτα να εξωραΐσει ή να βελτιώσει την αποκρουστική παρουσία ενός ασθενούς που είχε πληγεί σε τέτοια μεγάλη έκταση. Βλέπετε, η Πολιτική Επικοινωνία δεν διαμορφώνει πολιτικούς, αλλά τους προβάλει με βάση τα δικά τους χαρακτηριστικά. Αλλά αν το κορμί αποσυντίθεται, ποιο ρούχο μπορεί να το αναδείξει, να το στολίσει, ή έστω να το καλύψει;
Η πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει τώρα τη χώρα, φαίνεται να επηρεάζει σε δραστικό σημείο τα κριτήρια με τα οποία ο πολίτης επιλέγει πλέον τον πολιτικό. Στοιχεία προσφάτων ερευνών, μυστικές οι περισσότερες για λογαριασμό κομματικών επιτελείων, δείχνουν ότι το πιθανότερο απ’ όλα είναι ότι στις προσεχείς εκλογές (πάντα το ίδιο δείχνουν οι έρευνες, πριν τις εκλογές), να ανανεωθεί η σύνθεση της Βουλής σε ποσοστά που υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα των τελευταίων αναμετρήσεων. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρονται ακόμη και σε αλλαγές της τάξης του 50% και παραπάνω. Η ελπίδα που γεννάται λοιπόν, είναι ότι το νέο πολιτικό προσωπικό που θα προκύψει, θα φέρει πολιτικά κύτταρα υγιή και απαλλαγμένα από την πολιτική νόσο της διαπλοκής που όλοι μας ζήσαμε μεταπολιτευτικά.
Και η Πολιτική Επικοινωνία; Πως πρόκειται να εξελιχθεί; Προφανώς, είναι καιρός να απαλλαχτεί και εκείνη από τις παρενέργειες του νοσηρού πάρε-δώσε μεταξύ Πολιτικής και Διαπλοκής, βοηθώντας σε πολλές περιπτώσεις και κείνη με τον τρόπο της να παρουσιάζεται η νύχτα μέρα και το μαύρο άσπρο. Μοιραία, θα κληθεί και εκείνη να προσαρμοστεί σε νέους, υγιέστερους κώδικες επαγγελματικής λειτουργίας και κυρίως, δεοντολογίας, ενώ ταυτόχρονα, θα υποχρεωθεί από τις ίδιες τις αλλαγές στο επίπεδο μίας νέας συνολικά πολιτικής κουλτούρας να απλοποιήσει τις τεχνικές και τους κανόνες με βάση τους οποίους θα υποστηρίζει τους πελάτες και το προφίλ τους.
Η πολιτική νόσος της διαπλοκής που μας κατέκλυσε για δεκαετίες,  ιαίνεται όταν  η έγερση της κοινωνίας θα επιδράσει ως ένα είδος πανίσχυρης αντιβίωσης. Η Πολιτική Επικοινωνία θα μείνει πίσω από την εξέλιξη αυτή σαν να ήταν τα κουρέλια που φορούσε ο ασθενής;