Ούτε που πέρναγε από το μυαλό! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Ούτε που πέρναγε από το μυαλό πως μπορεί κάποιος νέος πολιτικός να διαχειριστεί την αυτόματη άνοδο του επιπέδου σοβαρότητας στο κοινοβούλιο. Μετά το «στα τέσσερα», το απύθμενο θράσος γνωστών πολιτικών ανδρών, τα τσιτάτα και τους βερμπαλισμούς, ένας σύγχρονος πολιτικός λόγος παίρνει τη θέση στην νέα Βουλή. Αν θα διατηρηθεί η ανανέωση του πολιτικού λόγου, κοντός ψαλμός. 
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι μια νέα κυβέρνηση ολίγων ημερών, θα μπορούσε να ανταπεξέλθει άμεσα σε δύο σημαντικές φυσικές καταστροφές. Στη Χαλκιδική και στον σεισμό που χτύπησε την Αττική. Άψογος συντονισμός με τους αρμόδιους φορείς, αποφυγή δημιουργίας επικοινωνιακού σκηνικού, με πειθαρχία και συγκεκριμένες οδηγίες έφεραν θετικά αποτελέσματα. Αντιμετώπιση των ακραίων φυσικών φαινομένων, χωρίς παρατράγουδα.

Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσε να βρεθεί στο τιμόνι της Κυβέρνησης, ένας που μπορεί επάξια να ανταγωνιστεί στην ταχύτητα τον Σούπερμαν. Κατακαλόκαιρο, η Βουλή ανοιχτή και όλα τα επίμαχα νομοσχέδια κατατίθενται το ένα μετά το άλλο με ταχύτητα φωτός. Από την κατάργηση του ασύλου, μέχρι πλήθος φοροαπαλλαγών. «Το αφεντικό τρελάθηκε», που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. 

Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι στη νέα Βουλή θα είναι περισσότεροι οι πρωταγωνιστές της πραγματικής πολιτικής από τους πρωταγωνιστές της παραγωγής μικροπολιτικής. Τα πρώτα δείγματα, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. 

Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι η χώρα μας χρειάζεται μια σοβαρή κυβέρνηση και όχι Δεξιά, Αριστερά ή Κεντροαριστερά. Μια σταθερή βάση εξουσίας και όχι σε μια κινούμενη άμμο. Μια κυβέρνηση που λέει τα ίδια, έξω και μέσα. Μιλά δυνατά μπροστά μας και όχι ψιθυριστά πίσω μας. Λέει τη σκάφη, σκάφη και τα σύκα, σύκα.'

Ούτε που πέρναγε από το μυαλό για να είμαστε και πραγματιστές, ότι η μέχρι χθες κυβέρνηση θα κρατούσε τις δυνάμεις της και μάλιστα με μεγάλο ποσοστό. Αν θα το διατηρήσει ή όχι θα το δείξει ο χρόνος και ο τρόπος που θα κάνει αντιπολίτευση. Η διαφορά των 8,4 μονάδων, η αδυναμία ελέγχου κρατικού μηχανισμού, τοπικής αυτοδιοίκησης, συνδικαλιστικών ενώσεων, υπολειτουργία κομματικών τοπικών οργανώσεων, αποτελούν αρνητικούς παράγοντες διατήρησης του εκλογικού ποσοστού.
Ούτε που πέρναγε από το μυαλό ότι η νέα κυβέρνηση θα είχε σε λίγες μέρες, ένα τέτοιο θετικό πρόσημο εντυπώσεων. Η πρώτη μεγάλη μάχη κερδήθηκε. Προς το παρόν η στρατηγική ήττα του αντιπάλου δεν επετεύχθη. Στο κοινοβούλιο υπάρχουν ακόμη εστίες πολιτικού σουρεαλισμού και υμνητές παλαιάς κοπής σοσιαλισμού. Όμως η αναδιάταξη του πολιτικού προσωπικού, μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε στην ανάταξη της χώρας μας. Φτου να μη «ματιάσω»!

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Οι χαμένοι των εκλογών. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

«Η αχαριστία έναντι των μεγάλων ανδρών είναι το χαρακτηριστικό των μεγάλων λαών», δήλωνε πριν από εκατοντάδες χρόνια ο δικός μας Πλούταρχος. Και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση το ζούμε. Στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην αυτοδιοίκηση. Μάτσο, οι άνεργοι πολιτικοί στα ύψη το κλίμα δυσθυμίας τους για τους «αχάριστους» πολίτες. 
Πάντα οι πολίτες φταίνε, που δεν κατάλαβαν το λόγο και τα έργα του αποτυχόντος στις εκλογές πολιτικού προσώπου. Μετεκλογικές υστερικές τσιρίδες, από πολιτικούς τεράστιου βεληνεκούς, κατά την άποψη των οικογενειών τους. Πολιτικά πρόσωπα, που έχουν στο τσεπάκι την εύκολή δικαιολογία ότι «στοχοποιούμαι αλλά δεν ευθύνομαι».
Οι «άφρονες ψηφοφόροι» θα μετανιώσουν πικρά επικολυρικές δηλώσεις, φιλοσοφικοί στοχασμοί, ανούσιοι και βαρύγδουποι μελοδραματισμοί. Μια συλλογική τύφλωση αποτυχημένων να εκλεγούν, πολιτικών, που κάποιοι οδηγούνται σε πολιτική απομόνωση, συνταξιοδότηση και μερικοί σε καγκελόφραχτα παράθυρα  όπου θα βλέπουν τον κόσμο ριγέ!
Από τα δρύινα γραφεία, τους παχυλούς μισθούς, τα προνόμια εξουσίας, στη μίζερη καθημερινότητα, στους μπλοκαρισμένους από την κίνηση δρόμους, στην ανωνυμία, στη λήθη.
Μια δύσκολη προσαρμογή, η έλευση του κύκνειου άσματος μιας μακρόχρονης εμπλοκής στα κοινά.. Άτιμο πράγμα η ήττα στην πολιτική . φέρνει τα πάνω κάτω. Τα μέσα, έξω!
Μέγιστο μάθημα. Και η πιο επώδυνη και σκληρή ήττα, μπορεί να γίνει εποικοδομητική, όταν συνοδεύεται από αυτοκριτική, ανάληψη ευθυνών και από το σπάνιο ήθος του πολιτικού. 
Η ζωή ενός πολιτικού μοιάζει με καρδιογράφημα και έχει θεατρικό ενδιαφέρον περισσότερο από τη νίκη ή ήττα.  Ο τρόπος της διαχείρισης της ήττας, θα επηρεάσει και το μελλοντικό come back όποτε αυτό επιχειρηθεί.
Το αξιοπρεπές παρελθόν είναι από τα πιο βασικά υλικά για την οικοδόμηση ενός πετυχημένου μοντέλου πολιτικού στο μέλλον.  Πολιτικοί μη «νυχτωθείτε» σε άλλους δρόμους συνωμοσιολογίας, ραδιουργίας και υπονόμευσης. Μακριά από το μακροβούτι στην εσωστρέφεια. Θα σας πάει πίσω και υπάρχει ο κίνδυνος να χάσετε πάλι.
Αν οι πολίτες σας άφησαν «εκτός», θα πρέπει να τα σκεφτείτε όλα από την αρχή.  Χρειάζεται γερό στομάχι, απέραντη υπομονή και πιθανόν θεαματική αλλαγή πολιτικής πίστας!
Αντίθετα με το πολιτικό ένστικτο επιβίωσης της κοινωνίας, που αργεί βασανιστικά να πάρει μπροστά, εσείς, οι άνεργοι πολιτικοί, θα πρέπει να ανάψετε φουλ τις μηχανές επανεκλογής σας. Οι μνηστήρες των θέσεων εξουσίας πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Βιαστείτε!

*** Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Άρθρο με Νόημα… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Από αύριο σε πολλά κόμματα ξεκινάει μια πραγματικότητα με δομικά υλικά την ομφαλοσκόπηση, τη μιζέρια, τις εσωτερικές «ισορροπίες», τις ωφέλιμες «συμμαχίες», τα συναδελφικά μαχαιρώματα και τις αμφισβητήσεις των ηγετών των κομμάτων.

Από αύριο κάποιοι θα βγαίνουν στα «παράθυρα» να εξηγούν με απλά επιχειρήματα, τα λάθη της πολιτικής τους, ενώ γνωρίζουν ότι το μεγαλύτερο λάθος από μια πολιτική «αμαρτία» είναι η δημόσια υπεράσπιση της!

Από αύριο πολλοί θα διολισθήσουν σε κρίσεις αυτολύπησης, σε αυτομαστιγώματα, σε δακρύβρεχτες εκκλήσεις, σε λαϊκισμό, σε συλλογική ενοχοποίηση. Έπεα πτερόεντα.

Από αύριο αρκετοί θα φορέσουν το κοστούμι του παλιού πολιτικού και τα πολιτικάντικα τερτίπια αλλοτινών εποχών. Θα βγουν, στο πολιτικό σεργιάνι, με ανάρριχτο σακάκι, ανασηκωμένα μανίκια, καλά στρωμένο μαλλί και φωτογενή χαμόγελα. Κατάλοιπα μιας άλλη εποχής.

Από αύριο θα πλημμυρίσουμε από μελίρρυτες εξομολογήσεις, βιωματικές αφηγήσεις, άγνωστους κουβεντιαστούς θριάμβους, αναγνώσεις περασμένων επιτυχιών, με κομματικά γυαλιά και  με παράλληλη ανανέωση των «μουχλιασμένων» επικοινωνιακών τσιτάτων.

Από αύριο η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού είναι δεδομένη. Ό,τι δεν είναι χρήσιμο πλέον, ανακυκλώστε το! Το νέο αίμα στην πολιτική εγγυάται το μέλλον. Του λαού και του κόμματος σας!

Το υπάρχον πολιτικό προσωπικό σας «έκανε ταμείο»! Πέντε τέως Πρωθυπουργοί στη Βουλή.
Από αύριο οι σανοθρεμένοι, θα πρέπει να αλλάξουν την τροφή όπως τα κάθε είδους πουλιά.

Αντικαταστήστε την παλιά κουζίνα με τη νέα. Ο κόσμος αλλάζει και τα τετριμμένα πολιτικά στερεότυπα δεν συγκινούν κανέναν, πλην του «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».

Από αύριο τέλος στον ξερολισμό, αλαζονεία, νόσο αυτοθαυμασμού, υπέρμετρη και αβάσιμη αυτοπεποίθηση, διεκδίκηση αλάθητου, παρωχημένες αντιλήψεις. Ο «γυάλινος κόσμος» θρυμματίστηκε και αποκάλυψε τις αδυναμίες του.

Από αύριο θα πρέπει να παραδειγματίζεστε από τον μύθο του Αισώπου. Ο λαγός χάνει από τη χελώνα σε αγώνα ταχύτητας όπως και ο Χαρίλαος Τρικούπης έχασε από έναν άσημο αντίπαλο για μόλις τέσσερις ψήφους και αναφώνησε την κλασσική φράση «Ανθ’ ημών Γουλιμής… Καληνύχτα σας!».

Από αύριο σταματήστε να πιστεύετε ότι σύμπασα η ανθρωπότητα οφείλει να είναι στρατευμένη στην εκτόξευση του μεγαλείου της δόξης σας. Όπου πατάτε, δεν είναι δικός σας και ο δρόμος. Πολιτικός είστε όχι εξερευνητής.

Από αύριο δεν θα ξαναβάλετε στοιχήματα όπως «ούτε μία στο εκατομμύριο να βγει ο Χ Πρωθυπουργός». Θα το πληρώσετε ακριβά!

Από αύριο τα λόγια είναι περιττά!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Η τεράστια δύναμη της αποχής, απειλεί το πολιτικό σύστημα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Με γεωμετρική πρόοδο αυξάνεται τα τελευταία χρόνια η αποχή των πολιτών από τις κάλπες. Σε λίγο, περισσότεροι από τους μισούς ψηφοφόρους δεν θα πάνε να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Άλλοι από πολιτική αδιαφορία, άλλοι από αποπολιτικοποίηση και αποστροφή από τα πολιτικά δρώμενα, και άλλοι για να πάνε για μπάνιο και ουζάκι.

Κυριακή κοντή γιορτή, για να μετρήσουμε το ποσοστό της αποχής. Θα δοθούν πολλές εξηγήσεις, την επόμενη μέρα για να αιτιολογήσουν τις συμπεριφορές που οδηγούν σε απολιτικοποίηση και αποχή. Όμως περισσότερο ενδιαφέρον θα έχει να εξεταστεί, εκτός από διάφορους εξωγενείς παράγοντες, πόσο συμμετέχουν και τα πολιτικά κόμματα με τη συμπεριφορά τους, οδηγώντας τους πολίτες στην πολιτική αδιαφορία και αποχή από τις κάλπες, και μετά να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση που τα ίδια δημιούργησαν. Το λάθος που γίνεται από πολιτικούς και εκλογικούς αναλυτές, είναι να αποδίδεται η αποχή σε νέκρωση ή απουσία κάθε πολιτικού αισθητηρίου των ψηφοφόρων και ιδιαίτερα των νέων. Το ότι κρύβει την ανάγκη αλλαγής των πραγμάτων πολιτικών και κοινωνικών, όλων όσων επιθυμούν τη διαφοροποίηση από την καταθλιπτική καθημερινότητα, λαμβάνονται υπόψη στις εξηγήσεις;

Το ότι ζούμε στην εποχή της ολοκληρωτικής επικοινωνίας, με δυσδιάκριτα τα όρια της ψευδούς προπαγάνδας και των μεθόδων της που διαπλέκονται σε τέτοιο βαθμό που οι πολίτες δεν διακρίνουν εύκολα, αλλά που μετά από λίγο αποδεικνύεται το αναληθές, πόσο συμβάλλουν στην αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος;

Στις μέρες που θα ακολουθήσουν, μετά την Κυριακή των εκλογών, τα συναισθήματα των πολιτών θα είναι αντιφατικά. Κάποιοι θα είναι νικητές και τροπαιούχοι των βουλευτικών προνομίων και κάποιοι θα είναι ηττημένοι και αρκετοί θα περάσουν το κατώφλι του ταμείου ανεργίας!

Αντίθετα, οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για τη νίκη ή ήττα των πολιτικών. Τους ενδιαφέρει μόνο στο βαθμό που το αποτέλεσμα συνδέεται με τα πολύ συγκεκριμένα δικά τους συμφέροντα. Παρά το γεγονός ότι η μεγάλη δύναμη της αποχής, δημιουργεί ανασφάλεια, απογοήτευση και εκνευρισμό, στο πολιτικό σύστημα, οι ευμετάβλητες θέσεις που εκφράζουν τους υποχρεώνουν να φαίνονται αναξιόπιστοι στα μάτια των ψηφοφόρων τους.

Σήμερα η αποχή των πολιτών, από τις κάλπες ως στρατηγική επιδίωξη πολιτικού κόμματος, είναι τραγικό λάθος. Εγκυμονεί κινδύνους πολιτικής επιβίωσης ολόκληρου του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών προσώπων.

Τα πολιτικά κόμματα, στο σύνολο τους, θα πρέπει να πολεμήσουν, την αποχή των πολιτών από τις κάλπες, διαφορετικά δεν θα βρίσκουν πρόθυμο ακροατήριο.
Οι πολίτες θα πρέπει από τη δική τους πλευρά να στείλουν στη βουλή πρόσωπα που εγγυώνται ότι δεν θα μετατραπούν σε «πρόθυμους» και «χρήσιμους ηλίθιους» για να κρατήσουν τα προνόμια, ενώ παράλληλα απαξιώνουν την πολιτική.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Εκλογές με 40 βαθμούς «υπό σκιάν»! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Ήρθε η ώρα των πολυαναμενόμενων εθνικών εκλογών. Τις ζήταγε πάνω από τρία χρόνια σε καθημερινή βάση, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τις θεωρούσε σαν ένα θεραπευτικό βότανο τις πάσχουσας ελληνικής οικονομίας.

Τις έφερε η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο μονομάχων στις ευρωεκλογές. Και τις ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός, μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά.

Φυσικά, αν ήταν άλλος αρχηγός θα γνώριζε μεγαλύτερη συντριβή. Όσο για το μέγεθος της διαφοράς, ας όψονται οι φωστήρες του κυβερνώντος κόμματος. Τον πήραν στο λαιμό τους στην κυριολεξία.
Γίνανε από τη μια στιγμή στην άλλη χλεύη των ηττημένων.

Στις εθνικές εκλογές παίζονται όλα για όλα. Από τη μια παίζεται η αυτοδυναμία και από την άλλη παίζεται η συρρίκνωση της διαφοράς σε μονοψήφιο αριθμό. Εκείνα που δεν παίζονται είναι η πρώτη θέση και ο καύσωνας που θα επικρατήσει την επόμενη Κυριακή. Καύσωνας με σαράντα βαθμούς υπό σκιά και καύσωνας αποχής από τις κάλπες, πάνω από τα συνηθισμένα επίπεδα της τάξης του 43,5 τοις εκατό.

Περίπτωση να υπάρξουν εκλογικά κέντρα σε οργανωμένες πλαζ δεν υπάρχει, με αποτέλεσμα να προτιμηθεί μια δροσερή βουτιά στη θάλασσα, αντί για επίσκεψη σε εκλογικά κέντρα, ιδιαίτερα από τους νέους.

Η δημοσκοπική υπεροχή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μείωσε σε μεγάλο βαθμό την πόλωση, τις αντιδικίες και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Στο μικρό χρόνο της προεκλογικής εκστρατείας θριάμβευσαν, η αδιαμεσολάβητη επαφή με τους πολίτες, η πολιτική της ατάκας, η παροχολογία και οι «αμερικανιές» του πολιτικού μάρκετινγκ.

Στα διαφημιστικά σποτάκια, πρωταγωνιστούν όλες οι ηλικίες των πολιτών, ο κυνικός και αμετροεπής πολιτικός λόγος, και οι «βεντέτες» των κομμάτων.

Στις συγκεντρώσεις, οι οργανωμένοι οπαδοί φτιάχνουν το κλίμα για τις τηλεοράσεις και οι αρχηγοί ανάμεσα σε αγκαλιές, σέλφι και φιλιά, βγάζουν τους «δεκάρικους» λόγους τους.

Κανένας δεν πήρε τα μαθήματα από τα «τραυματικά» δέκα χρόνια των μνημονίων. Ούτε οι πολιτικοί μας, ούτε οι πολίτες. Στο εκλογικό παραβάν, συνεχίζεται η σταύρωση «τοξικών» υποψηφίων, επαγγελματικών της πολιτικής, πρωταγωνιστών του life style και ανίκανων θεσιθήρων που διαιωνίζουν την παρουσία τους, στο Κοινοβούλιο.

Και μια τελευταία επισήμανση. Αν οι πολίτες περιμένουν ένα ή δύο debate για να αποφασίσουν τι θα ψηφίσουν, η χώρα δεν έχει σωτηρία.
Μόνο αν ζούσαν σε άλλο πλανήτη, θα χρειαζόταν να δουν σε debate τους πολιτικούς αρχηγούς.