Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Όλοι το ίδιο είστε μωρέ! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Πέντε λέξεις, πέντε μαχαιριές.
Μια  μικρή φράση, μια μεγάλη μαχαιριά από τους πολίτες στους πολιτικούς, στο σύνολο τους. Και στους συνεπείς και στους αριβιστές και ασυνεπείς. Και σε εκείνους που έχουν σταθερό, ιδεολογικό στίγμα πολιτικής δράσης και στους ευκαιριακά αλλάζοντας πολιτικά στρατόπεδα, για λόγους προσωπικής ανέλιξης.
Τελικά, είναι οι πολιτικοί όλοι το ίδιο, ή υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που τιμούν τον τίτλο του πολιτικού; Η προσωπική και συλλογική διαδρομή του κάθε πολιτικού, δίνει την απάντηση στην ερώτηση.
Και πάνω απ’ όλα, οι πράξεις κάθε πολιτικού προσώπου, γιατί κανένας πολιτικός δεν προέρχεται από παρθενογένεση.
Η φράση, "όλοι το  ίδιο είστε", είναι ένα επικοινωνιακό και πολιτικό πλήγμα που προέρχεται από το ίδιο σώμα. Από το σώμα των πολιτικών. Με πολιτική χυδαιότητα, τερατώδη ψέματα, «άγαρμπες» προσφωνήσεις, συμψηφισμό ευθυνών και απύθμενο πολιτικό θράσος, εξακοντίζουν φαρμακερά βέλη, αδιαφορώντας για την «έκθεση» του δικού τους πολιτικού χώρου.
Κάθε πολιτικός χώρος προκειμένου να διασώσει το δικό του «πολιτικό σαρκίο» και πρωτοκλασάτων στελεχών του, δεν διστάζει να ενοχοποιήσει τους αντιπάλους του, ότι κάνανε κι αυτοί τα ίδια!
Μια τραγική εικόνα συμψηφισμού ευθυνών, που δίνει λαβή στους πολίτες να μιλάνε για τυχοδιωκτισμό των κομμάτων με στόχο να κουκουλώνονται λάθη, παραλείψεις ακόμη και παρανομίες πάσης φύσεως.
Φυσικά, υπάρχουν και πολιτικές προσωπικότητες με ήθος, εντιμότητα, ακεραιότητα και προσήλωση στο Δημόσιο συμφέρον. Είναι όπως το άλλοτε γνωστό μας «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, που όμως γρήγορα έχασε την ταυτότητα του λόγω ασυνέπειας λόγων και έργων των πρωταγωνιστών της πρώτης φοράς Αριστεράς.
Όσοι δίνουν την πραγματική μάχη εναντίον της διαφθοράς στην πολιτική, στις άθλιες και ψευδείς επιθέσεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων και στα δόκανα – παγίδες, βοηθούν στην προσπάθεια να αποδειχτεί ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Το αντίθετο συμβαίνει. Ένας μεγάλος αριθμός των πολιτικών μας είναι ταγμένοι στην εξυπηρέτηση των πολιτών και του Δημόσιου συμφέροντος, ιδιαίτερα από το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η ταμπέλα όλοι το ίδιο είστε, όλοι στο ίδιο τσουβάλι, εξισώνει άδικα αρκετούς πολιτικούς μας. Ο απόλυτος εξευτελιστικός μηδενισμός τους συνόλου του πολιτικού συστήματος, προέρχεται περισσότερο από την ανάγκη μεγάλης μερίδας πολιτών ως άμυνα στη δική τους αδιαφορία και ωχαδερφισμό για τη δική τους ευθύνη. Μια καλή δικαιολογία για όλα όσα τους φταίνε. Νοιώθουν ανήμποροι να αλλάξουν τις εξελίξεις και προτιμούν την αποχή από τις εκλογές, πιστεύοντας ότι εκδικούνται το «σύστημα», ενώ απλά διακυβεύεται το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους. Αφήνουν το σάπιο και νωθρό σύστημα να «πνίξει» αυτούς και τα παιδιά τους.
Αποτέλεσμα, να χάνεται η εμπιστοσύνη, η ελπίδα, η πίστη να βγούμε από το τέλμα που είμαστε.
Ήρθε ο καιρός, να μην αντιμετωπίζεται με απάθεια και να θεωρείται ως αδιαπέραστο τείχος η φράση «όλοι το ίδιο είστε μωρέ», αλλά να περάσουν οι πολιτικοί μας στην επίθεση και στο «γκρέμισμα» του τείχους. Να εμπνεύσουν τους αρνητές, μπολιάζοντας τη θεωρία ενός υγιούς πολιτικού συστήματος, με την πράξη.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Έλεος. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Έλεος. Το πιο πολυδουλεμένο πολιτικό και αυτοδιοικητικό σύνθημα «Μαζί συνεχίζουμε», συνεχίζει να ταλαιπωρεί την αισθητική μας. Αλήθεια, σύνταξη πότε θα πάρει;
Έλεος. Η πλήρης οσφυοκαμψία προς τους ξένους, η συνεχής φτωχοποίηση της άλλοτε κραταιάς μεσαίας τάξης, η εξαγορά συνειδήσεων πολιτικών και αργυρώνητων δημοσιογράφων, η προσωπολατρία φανατικών οπαδών περασμένων δεκαετιών, έχουν μετατρέψει την «κοινή λογική» σε είδος εν ανεπαρκεία.
Έλεος. Το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών μας, που ακούμε, βλέπουμε και ψηφίζουμε δεν είναι προϊόντα του πολιτικού συστήματος αλλά υποπροϊόντα. Είναι πολιτικοί κατώτεροι από τον μέσο ψηφοφόρο.
Έλεος. Η πιθανή αλλαγή του τρόπου εκλογής των Ευρωβουλευτών μας, με λίστα και όχι σταυρό προτίμησης. Η παλινόρθωση της κληρονομικής και κομματικής εξουσίας προ των πυλών.
Έλεος. Το κλαψούρισμα του άλλοτε ισχυρού παράγοντα του κυβερνητικού συνασπισμού, για αρπαγή των παιδιών του. Αν δεν πήρε χαμπάρι, τη λεηλασία του κόμματος του, θα έπαιρνε είδηση τους εθνικούς κινδύνους που καιροφυλακτούν!
Έλεος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι νεοπληβείοι επιδηματούχοι και οι κομματικά βολεμένοι, σε θέσεις ευθύνης, ανέρχονται σε ποσοστά πάνω από είκοσι τοις εκατό και αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του κυβερνώντος κόμματος στις επόμενες εκλογές; Η κατάργηση της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων και τα ψιχία φιλανθρωπίας κερδίζουν εκλογές;
Έλεος. Πριν γίνουν ακόμη εκλογές, συζητάνε για το πότε θα γίνουν οι επόμενες με την απλή αναλογική. Ο ένας στήνει το παιχνίδι, με την πρόταση της αποσύνδεσης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και πρόωρες εκλογές και ο άλλος μεθοδεύει με τον δικό του τρόπο τη σύνδεση. Για το μέλλος του τόπου με πολιτική σταθερότητα, θα ασχοληθεί κάποιος;
Έλεος. Η αναμενόμενη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας από τους δύο βασικούς πυλώνες, τουρισμός και εξαγωγές, θα δοκιμαστεί από τη διαφαινόμενη διεθνή κρίση. Γεωπολιτικές  εντάσεις, Brexit, αδυναμία προσέλκυσης διεθνών κεφαλαίων, θα χειροτερέψουν τις οικονομικές προοπτικές της χώρας μας. Και το «μαξιλάρι», δεν φτάνει για όλα.
Έλεος. Η χρησιμοποίηση του τραπεζικού συστήματος για την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων , επιδεινώνει τα οικονομικά και οδηγεί στην ανακεφαλαιοποίηση με πιθανό το κούρεμα των καταθέσεων. Ένα ακόμη σενάριο τρόμου με αποτέλεσμα την «πυροδότηση» φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Έλεος. Με την εφαρμογή του εκλογικού συστήματος απλής αναλογικής, στην αυτοδιοίκηση, θα πολλαπλασιαστούν τα πολιτικά υβρίδια, μικρές δημοτικές ομάδες, που θα δημιουργήσουν τραγελαφικές ιστορίες καθημερινότητας και θα την πληρώνουν οι πολίτες.
Έλεος. Ελέω ψηφοφόρων – καρμπόν, θα δούμε για άλλη μια φορά να εκλέγονται πολύχρωμα και ετερόκλητα πρόσωπα ικανά για κάθε είδους κυβιστήσεις!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2019

Κρίμα! Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Κρίμα, γιατί κάποτε ξεκίνησε να αλλάξει το ευρωπαϊκό κατεστημένο και τελικά άλλαξε γνώμη.
Κρίμα, γιατί η κάθε λέξη του Συντάγματος έγινε καμία λέξη του Συντάγματος.
Κρίμα, γιατί οι ντουντούκες της οργής και τα κλεισίματα των εθνικών δρόμων γίνονται πάντα για φθηνότερο πετρέλαιο και μείωση των φορολογικών συντελεστών και ποτέ για εθνικούς λόγους. 
Κρίμα, γιατί τα παθήματα μας από τους τεμπέληδες της πολιτικής κοιλάδας είναι πολλά, τα μαθήματα που πήραμε είναι λίγα. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις πάλι γραφικούς θα βάλουμε στη Βουλή.
Κρίμα, γιατί βάλαμε καπετάνιο στο καράβι που επιβαίνουμε, κάποιον που δεν ξέρει ούτε που πέφτει ο βορράς.
Κρίμα, γιατί το περιβόητο μαχαίρι μπαίνει, μπαίνει αλλά ποτέ δεν φτάνει ως το κόκκαλο.
Κρίμα, γιατί οι τροφές για τα τρολαρίσματα των πολιτικών κομμάτων δεν υπόκεινται σε αγορανομικό έλεγχο, και πωλούνται ανεξέλεγκτα.
Κρίμα, γιατί σε κάθε στραβή στη βάρδια ο μόνος που φταίει είναι το σύστημα. 
Κρίμα, γιατί η νέα στρατηγική των εκλογών φαίνεται ότι θα είναι η αποστοίχηση πολλών κοινωνικών ομάδων από τα πολιτικά κόμματα. Εξαιρούνται οι ομάδες των βολεμένων και των μέτριων πολιτικών.
Κρίμα, γιατί μερικοί ψηφοφόροι και σ’ αυτές τις εκλογές, θα μετακινηθούν από κόμμα σε κόμμα όπως το ηλιοτρόπιο που γυρίζει πάντα προς το φως. Όπου φως, το ατομικό συμφέρον για  πολλούς υποψήφιους και γαία πυρί μειχθήτω. 
Κρίμα, γιατί ενώ για την ανεπάρκεια της κυβέρνησης είμαστε σίγουροι, για την επάρκεια της αντιπολίτευσης υπάρχουν αμφιβολίες.
Κρίμα, γιατί οι πολιτικοί μας αντί να κυνηγάνε τις λύσεις των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών, κυνηγάνε να κερδίσουν τη συμπάθεια τους. 
Κρίμα, γιατί η ανακύκλωση του πολιτικού συστήματος έχει ταυτιστεί με την αντικατάσταση νέου πολιτικού συστήματος «κενού περιεχομένου».
Κρίμα, γιατί όσο οι άνθρωποι του πνεύματος, οι άλλοτε λεγόμενοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, δείχνουν την «ορθή απόφαση», τόσο ο κόσμος κατευθύνεται στην αντίθετη πλευρά.
Κρίμα, γιατί όλα τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων την επόμενη των εκλογών είναι κατάλληλα μόνο για προσάναμμα στο τζάκι.
Κρίμα, γιατί και σε αυτές τις εκλογές, αυτοδιοικητικές, εθνικές, θα δούμε το come back πολλών ξοφλημένων που θέλουν να μας σώσουν για μια ακόμα φορά. Κρίμα, που κάποιοι θα τους ξαναψηφίσουν. 
Κρίμα, γιατί δεν μοιράζεται έξω από τα εκλογικά κέντρα, η παραβολή του άφρονος ψηφοφόρου. Θα γλιτώναμε από πολλά δεινά.
Κρίμα, γιατί οι αναλλοίωτες στο χρόνο, παλιές πρακτικές ψηφοθηρίας, όπως η παροχολογία, θα δουλέψουν και πάλι δημιουργώντας συλλογική τύφλωση σε μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων.
Κρίμα και πολύ κρίμα, για την ροπή στον λαϊκισμό. 
Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019

Ανανέωση ή μια από τα ίδια; Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Ο διακαής πόθος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. 
Προϋπόθεση φυσικά είναι να κρατηθεί η δημοσκοπική υπεροχή της, μέχρι τις εκλογές και να αυξήσει το νέο εκλογικό «αίμα» από τις τάξεις των αναποφάσιστων ψηφοφόρων. Μια ακόμη παράμετρος της αυτοδυναμίας, θα είναι ο αριθμός των κομμάτων που θα μπουν στη νέα Βουλή. Αν είναι πεντακομματική, ακόμη και μια διαφορά του πρώτου με τον δεύτερο της τάξης του τρία τοις εκατό, δίνει την πολυπόθητη αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Μια ακόμη απαραίτητη προϋπόθεση, είναι να γίνουν εθνικές εκλογές στην ώρα τους και να μην έχουμε άλλες περιπέτειες, όπως αφήνεται να εννοηθεί από μερικούς αρθρογράφους. 
Το κυβερνών κόμμα θα προσπαθήσει, στο χρόνο που μένει μέχρι τις εκλογές, να «ξεδιπλώσει» τη νέα στρατηγική του, που θα αφορά πρωτοβουλίες για κοινωνικές παροχές, συνταγματική αναθεώρηση, σχέσεις με εκκλησία. Στόχος η μείωση της δημοσκοπικής ψαλίδας από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προβληματίζεται αν θα συνεχίσει να συντηρεί σε έντονο βαθμό τη Συμφωνία των Πρεσπών, ή θα κρατήσει χαμηλά την αντιπαλότητα στο θέμα με την κυβέρνηση. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις τη φωτιά με φωτιά και στην αξιωματική αντιπολίτευση το ξέρουν. 
Η «αχίλλειος πτέρνα» των προβλέψεων της έκβασης των επόμενων εθνικών εκλογών, είναι τα μακιγιαρισμένα δημοσκοπικά ευρήματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, οι fake αναλύσεις και βαθυστόχαστες δηλώσεις αργυρώνητων αρθρογράφων, και το «βουβό κύμα» των περίπου τεσσάρων εκατομμυρίων ψηφοφόρων που ζουν στα όρια της φτώχειας. Μπορεί να δείξουν τιμωρητική διάθεση, αγανάκτηση, αδιαφορία, απαξίωση ή ακόμη να εξαγοραστούν για ένα κομμάτι ψωμί και να πιαστούν στον ύπνο, από ένα νέο αφήγημα περί ελπίδας που ξανάρχεται!
Θα δούμε «πράγματα και θαύματα» από τους πρωταγωνιστές αλλά και από τους κομπάρσους των εκλογών. Θα δούμε να γίνεται το «άσπρο – μαύρο», να βγαίνουν σκελετοί από τα ντουλάπια, αντιδεξιά και αντιαριστερά σύνδρομα, κατηγορίες για διαφθορά νέες αποκαλύψεις για off shores και πολλούς ακόμη ευφάνταστους τρόπους αλλαγής ατζέντας, αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης  και «ταλαιπωρίας» του εκλογικού σώματος με θέματα ανούσια, χάριν εντυπωσιασμού.
Οι ψηφοφόροι πολίτες αραχτοί στους καναπέδες, τρώγοντας, πίνοντας και μονίμως σχολιάζοντας τα κακώς κείμενα, περιμένουν τη σωτηρία από  μηχανής Θεό, απέχοντας από την κάλπη. Έχουν εκδηλώσει το θυμό και την οργή τους, μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, θεωρώντας ότι αυτό είναι αρκετό.
Όσο προχωράμε προς τις εκλογές θα βομβαρδιζόμαστε από αναλύσεις και προβλέψεις, ευχολόγια πολιτικά, ληγμένα τσιτάτα και αφυδατωμένο πολιτικό λόγο, εργαλεία αχαλίνωτης αντιπαλότητας και αυταρχικής προπαγάνδας των πολιτικών μας κομμάτων. 
Στην πολιτική, οι ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις έχουν σταματήσει προ πολλού να ισχύουν. Οι κοινωνίες αλλάζουν και οι ψηφοφόροι έγιναν απρόβλεπτοι.
Η κοινή λογική είναι είδος προς εξαφάνιση στην πολιτική. Μετά από τόσα μνημόνια, παρατηρείται μια απάθεια και σιωπηλή υποταγή των άλλοτε αγανακτισμένων πολιτών. Πόσο ακόμη θα πληρώνουμε το «γερασμένο» πολιτικό σύστημα, τους βερμπαλισμούς από «αφιονισμένους» πολιτικούς κατώτερους των περιστάσεων. Το σάλπισμα της ανανέωσης του πολιτικού μας συστήματος, δεν θα έρθει ούτε από τα πολλά υποσχόμενα μητρώα στελεχών των κομμάτων, ούτε από τις μεταγραφές «ξοφλημένων» πολιτικών προσώπων. Θα έρθει μόνο από την αλλαγή των κριτηρίων επιλογής πολιτικών, από τους πολίτες. Διαφορετικά, μια από τα ίδια!
Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος.