Η μαγεία της «μαγιάς» των political tips στον πολιτικό λόγο. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Είναι γνωστό ότι η πολιτική δεν είναι μόνο θέαμα, εμφάνιση, γλώσσα του σώματος, κινήσεις των χεριών, φιλικοί χαιρετισμοί, "ζεστές" χειραψίες, αλλά και πολιτικό λόγος, μια αλυσίδα από έξυπνες και δομημένες φράσεις, που ξαφνιάζουν για την πρωτοτυπία και εντυπωσιάζουν με την ευρηματικότητα του πολιτικού λόγου. Πάντα σύμφωνα με την επικαιρότητα των προβλημάτων της κοινωνίας.

Και δεν μιλάμε για τις γνωστές σε όλους μας πολιτικές  ατάκες, που άλλοτε μετατρέπουν τον πολιτικό λόγο, σε στείρα ρητορική οξύτητα, άλλοτε προκαλούν γέλωτα, παραπληροφορούν και τις περισσότερες φορές ψεύδονται ασύστολα.

Μιλάμε για μια νέα κατηγορία πολιτικών φράσεων, που λειτουργούν ως εξαιρετική μαγιά στη διαμόρφωση ενός πολιτικού λόγου, δίνοντας όγκο, βαρύτητα και περιεχόμενο. με στόχο να κερδίσουν τη μάχη των πολιτικών εντυπώσεων. Είναι τα tips της πολιτικής επικοινωνίας, μια κατηγορία από μόνη της, στην επικοινωνία.

Οι πολιτικοί που έχουν φάει με το «κουτάλι» την πολιτική, γνωρίζουν πολύ καλά την αξίας της "μαγιάς", στον πολιτικό τους λόγο, που προκαλείται από τη χρήση των political tips, στην επικοινωνία τους με τους πολίτες. Μια επικοινωνία, με έξυπνες φράσεις, σύντομες και με συμπυκνωμένο πολιτικό λόγο.

Τα political tips, δεν μοιάζουν με τις ατάκες στην πολιτική. Δεν χλευάζουν, δεν παραπληροφορούν, δεν χυδαιολογούν, αλλά πιστώνουν μόνο με θετικό πρόσημο τον δημιουργό, πολιτικό.

Και το κυριότερο διαμορφώνουν κλίμα στην κοινή γνώμη, γιατί «ντύνουν» θετικά όλο τον πολιτικό λόγο και λειτουργούν πολλές φορές και ως κεντρικό αφήγημα.

Η πολιτική χρειάζεται σοβαρότητα και τα political tips, με τη μαγεία της «μαγιάς», που τα διακρίνει, κρατάνε ψηλά το επίπεδο της πολιτικής και κάνουν πράξη τον λεγόμενο πολιτικό πολιτισμό.

Δικαιολογημένα αποκαλούνται «μικρά διαμαντάκια» της πολιτικής επικοινωνίας, καθορίζοντας τη βάση κάθε πολιτικής ομιλίας, συνέντευξης, δήλωσης, αφήνοντας παράλληλα το προσωπικό στίγμα, σφραγίδα κάθε πολιτικού και «παίζουν» πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιλογή από τα ΜΜΕ, που θα τα παρουσιάσουν.

Κυριολεκτικά, «γράφουν» ιστορία στην πολιτική καριέρα και πολλές φορές είναι το χαρακτηριστικό "αποτύπωμα" της υστεροφημίας του πολιτικού.

Τα political tips δεν είναι γενικές και προσεγγίσεις, κλισέ, ενός πολιτικού λόγου. Είναι εύκολο για ένα πολιτικό πρόσωπο να πετάει «ατάκες» σε θέματα επικαιρότητας, είναι όμως δύσκολο να «πατάει» πάνω στο στέρεο και σταθερό έδαφος ενός political tip, που θα τον βοηθήσει να πρωτοπορεί , να οδηγεί, να εμπνέει. Η πολιτική των political tips, εξελίσσεται σε πολιτική πράξη και γίνεται αντικείμενο θετικών σχολίων από τους πολίτες.

Τα tips της πολιτικής επικοινωνίας, αναδεικνύουν την νέα γενιά των σύγχρονων πολιτικών στο «Ευ Πολιτεύεσθαι», ζητούμενο, στην εποχή μας, από τους πολίτες. Η νέα γραμμή στη σύγχρονη εποχή της πολιτικής, στην μετά «ατάκας εποχή», είναι τα tips , η «μαγιά» στην πολιτική επικοινωνία κάθε πολιτικού. Αναζητείστε τα!

 

Η πολιτική στα καλύτερα της! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Μη βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Η πολιτική αλλάζει, αλλά οι πολιτικοί ακολουθούν το διαχρονικό «γηράσκω αεί διδασκόμενος» του Σωκράτη, πριν από πολλούς αιώνες και εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, με τα νέα δεδομένα που προκύπτουν σε κάθε περίοδο;

Είναι γνωστό ότι ο  κάθε πολιτικός, θέλει να αφήσει το προσωπικό του αποτύπωμα, να κάνει τη διαφορά, άλλοτε με το έργο του και άλλοτε με τις «έξυπνες» παρεμβάσεις, τις ατάκες, τα σύγχρονα tips του πολιτικού του λόγου.

Στην σύγχρονη εποχή μας, που κάθε φράση ενός πολιτικού «διυλίζεται» μπαίνοντας στο μικροσκόπιο των ΜΜΕ και του διαδικτύου, η πολιτική του καριέρα καθορίζεται από εικόνες και μικρές φράσεις, ατάκες  της πολιτικής επικοινωνίας, με στόχο τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης και την αναπαραγωγή από τα ΜΜΕ.

«Ανδρέα, δεν αρέσουμε πλέον» είναι μια έξυπνη φράση, ατάκα, tip, της αείμνηστης Μελίνας, προς τον τότε Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου.

Είναι tip, μια ατάκα, μια γρήγορη και μικρή φράση συμπυκνωμένου πολιτικού μηνύματος, στην εποχή της ταχύτητας και της πολιτικής επικοινωνίας μέσω των social media.

Ακόμη και οι δύο τελευταίοι Πρόεδροι της Αμερικής, στήριξαν τις προεκλογικές τους καμπάνιες, στον περιορισμένο χώρο του twitter, προβάλλοντας τα συνθήματα τους.

Φυσικά, τα tips της πολιτικής επικοινωνίας που χρησιμοποιούνται από τους πολιτικούς, δεν υποκαθιστούν την αφήγηση, το περιεχόμενο του αναλυτικού μηνύματος, τα επιχειρήματα διαλόγου, αλλά διευκολύνουν και απλουστεύουν την επικοινωνία στη νέα εποχή των τεχνολογικών εξελίξεων και της νέας κοπής «ακροατών – πολιτών».

Αρκεί να στηρίζονται, σε έξυπνες ιδέες, αλήθειες, διαπιστώσεις και μικρά μυστικά, παραπολιτικά. Στόχος, η αύξηση του βαθμού αναγνωρισιμότητας και εικόνας  ενός πολιτικού και η ανάδειξη του στη νέα γενιά των πολιτικών, οι οποίοι είναι πραγματικοί γνώστες των νέων τρόπων επικοινωνίας με τους πολίτες.

Σε μια εποχή όπου το «μέσον είναι το μήνυμα» , σύμφωνα με τον καθηγητή Marshall Mcluhan, η επικοινωνία των πολιτικών μηνυμάτων έχει μεταμορφωθεί από βαρύγδουπες, στομφώδεις και ανούσιες φράσεις, σε απλές, εύκολες και κατανοητές φράσεις, ατάκες, tips πολιτικής επικοινωνίας.

Ένας νέος Οδηγός, με πληθώρα tips, 331+1 και τίτλο" Ευ Πολιτεύεσθαι" που θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι, με πολιτικές φράσεις, tips, που στόχο έχουν να βοηθήσουν την επικοινωνία των πολιτικών με τους πολίτες, μέσω της σύγχρονης τεχνολογίας των μέσων.

Tips, που διαμορφώθηκαν μέσα από την καθημερινότητα της πολιτικής πρακτικής, των πρωταγωνιστών του χώρου και της πολυετούς εμπειρίας του συγγραφέα του , Οδηγού των tips.

Σύμφωνα με την κριτική ειδικών της πολιτικής επικοινωνίας, το χαρακτηριστικό των tips,είναι.. μια νέα πολιτική γραφή χωρίς το λίπος του περιττού!

Ένα «πολιτικό λίπασμα» για έξυπνες ομιλίες, συνεντεύξεις και δηλώσεις, που θα «παίζουν» σε όλα τα ΜΜΕ. Με τα tips, η πολιτική επικοινωνία σας, στα καλύτερα της!

Και σύμφωνα με γνωστό απόφθεγμα του Ανατόλ Φρανς, Γάλλου μυθιστοριογράφου και κριτικού "Αν κάτι έχει ειπωθεί και έχει ειπωθεί καλά, μην έχεις ενδοιασμούς. Παρ το και αντίγραψε το!"

 

Τι θα λέγατε για ένα ντιμπέιτ; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

 

Μια τηλεμαχία, ένα debate, μια τηλεοπτική αναμέτρηση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών, που στις τελευταίες εθνικές εκλογές στερηθήκαμε.

Μια αντιπαράθεση, direct των αρχηγών των πολιτικών μας κομμάτων, πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς έτοιμες δηλώσεις γραμμένες από συμβούλους ή σκηνοθετημένες συνεντεύξεις για τα ζέοντα θέματα της καθημερινότητας των πολιτών. Μια αντιπαράθεση επί ίσοις όροις, μικρών και μεγάλων κομμάτων, που κοσμούν το κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα ο τηλεθεατής – ψηφοφόρος να ακούσει από πρώτο χέρι τις λύσεις που προτείνει ο κάθε αρχηγός, για προβλήματα οικονομίας, εθνικά και κοινωνικά.

Φυσικά, ένα ντιμπέιτ χωρίς προκαθορισμένες και «στημένες» ερωτήσεις, που στην πράξη είναι πραγματικοί μονόλογοι λόγω δέσμευσης χρόνου και αδυναμίας συζήτησης και με απουσία από το πάνελ των εχόντων την ευθύνη των ερωτήσεων, μικρού αριθμού εκπρόσωπων της κοινής γνώμης, πέραν των δημοσιογράφων.

Αποτέλεσμα ,να κερδίζουν οι αρχηγοί τις εντυπώσεις μόνο με έξυπνες ατάκες, επικλήσεις στο συναίσθημα των τηλεθεατών, και με δεξιότητες στη ρητορική τέχνη και στην λογομαχία. Απουσία ουσίας ,σε θέσεις και προτάσεις. Η εικόνα κερδίζει τους τηλεθεατές!

Η πλειονότητα των τηλεθεατών ενδιαφέρεται πρώτιστα για το ντύσιμο, το χτένισμα, το χρώμα της γραβάτας και τα πιθανά να γίνουν σαρδάμ ,για να σχολιαστούν στη συνέχεια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Μετά το τέλος του ντιμπέιτ, δίνεται βαρύνουσα σημασία στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που βγάζουν τον νικητή της τηλεμαχίας, όχι για αυτά που είπε αλλά για τον τρόπο που τα είπε. Ψάχνουμε για ρήτορες, λαϊκιστές ή για ηγέτες της επόμενης μέρας;

Πολλές φορές κάποια ντιμπέιτ, εξαντλούνται στο χθες, σε επιθέσεις προσωπικές, σε «κονταροχτυπήματα» κάτω από τη μέση, προσφέροντας ένα θέαμα κατώτερο των προσδοκιών, δείχνοντας ακόμη και ασέβεια στους τηλεθεατές που τους παρακολουθούν, με τη χρήση ακόμη και πεζοδρομιακών εκφράσεων .Η απουσία του λεγόμενου πολιτικού πολιτισμού, εμφανής.

Φανταστείτε πόσο ποιο χαμηλά μπορεί να πέσει το επίπεδο του πολιτικού μας συστήματος, σε απευθείας τηλεσύνδεση με την κοινή γνώμη, όταν ακούμε και διαβάζουμε κάποια λεκτικά «παρατράγουδα» ακόμη και εντός του ναού της δημοκρατίας.

Στον πόλεμο, το πρώτο θύμα είναι η αλήθεια, σε ένα ντιμπέιτ, το πρώτο θύμα είναι η ευπρέπεια και η ειλικρίνεια.

Ίσως γιατί από την έκβαση ενός ντιμπέιτ, κρίνεται πολλές φορές η έκβαση του εκλογικού αποτελέσματος.

Φυσικά, αν τα καθ’ ημάς πολιτικά ντιμπέιτ, συνεχίσουν να γίνονται με την μορφή που γνωρίζουμε, με επιφανειακή ανάλυση των σοβαρών προβλημάτων, τις ανούσιες πολιτικές ατάκες και τα ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, τότε καλό θα είναι αντί να θεσμοθετηθεί, ένα τουλάχιστον πριν τις εκλογές ,να καταργηθούν. Δεν προσφέρουν τίποτα οι «ομιλούσες κεφαλές». Καλύτερα να αντικατασταθούν από ριάλιτι χιουμοριστικών αγώνων.

Περισσότερη τηλεθέαση θα έχει .

Να ελπίσουμε ότι κάποτε θα αλλάξουν τα πράγματα και να θεσμοθετηθούν νέοι κανόνες για ένα ντιμπέιτ, προσφέροντας ουσιαστική αναμέτρηση μεταξύ των εχόντων την ευθύνη της κυβέρνησης και αντιπολίτευσης της χώρας.

Πρώτιστα όμως θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτικών προσώπων, που συμμετέχουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο διακύβευμα της επόμενης μέρας στα ντιμπέιτ.