Ανανέωση ή Αναπαλαίωση στις Ευρωεκλογές; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Επικοινωνίας.

  

Στις Ευρωεκλογές θα ψηφίσουμε με τα κριτήρια που ψηφίζουμε στις εθνικές εκλογές, κομματικά η θα ψηφίσουμε για να στείλουμε τους καλύτερους να  εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα μας στην Ευρώπη;

Σύμφωνα με το Μαρξ Βέμπερ, η ενασχόληση με την πολιτική, σημαίνει συμμετοχή σε έναν αγώνα ισχύος, με σκοπό τον επηρεασμό της διοίκησης ενός κράτους. Αυτός ο ορισμός της πολιτικής ως επάγγελμα ανήκει σε παλαιότερες εποχές όπου η πολιτική ήταν λειτούργημα και οι πολιτικοί έμπαιναν πλούσιοι στην πολιτική και έβγαιναν πάμφτωχοι, αν δεν πέθαιναν στην ψάθα έχοντας όμως αφήσει πλούσια κληρονομιά, σε ιδέες και έργο!

Στις μέρες μας το αξίωμα, του ευρωβουλευτή, βουλευτή, τοπικού άρχοντα, εξελίσσεται σε ένα λίγο έως πολύ, «κλειστό επάγγελμα» με την οικογενειοκρατία να διαπερνά οριζόντια και κάθετα όλα τα κόμματα εξουσίας, αντιμετωπίζοντας την "καρέκλα" της εξουσίας, ως γονική παροχή. Ρίχνοντας μια ματιά στη  αποζημίωση κάθε ενός από τους τριακόσιους βουλευτές μας αλλά και στους ευρωβουλευτές μας, βλέπουμε ότι έχουν μηνιαίο εισόδημα αρκετές χιλιάδες ευρώ, έχουν με λίζινγκ αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, επιδότηση ενοικίου και δωρεάν προσωπικό. Επίσης, παίρνουν πιο εύκολα δάνεια από τράπεζες και πολλάκις χωρίς εγγυήσεις και βοηθάνε με τις γνωριμίες τις προσωπικές τους δουλειές. Πάνω – κάτω ίδια είναι και τα προνόμια των αυτοδιοικητικών αρχόντων μας. 

Διαχρονικά, το επάγγελμα του πολιτικού είναι ένα «κλειστό» ανδρικό επάγγελμα για λίγους, μια και το ενδιαφέρον των γυναικών δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς, όταν οι γυναίκες συμμετέχουν στο σύνολο του πληθυσμού σε ποσοστό πάνω του πενήντα τοις εκατό. Η συμμετοχή σε ψηφοδέλτια αποτελεί για πολλούς γόνους, «προίκα», περιουσιακό στοιχείο με κληρονομικό δικαίωμα. 

Οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι στην πολιτική, προέρχονται και από κομματικές οργανώσεις και χρειάζεται  να διαθέτουν μεγάλα ποσά για τις προεκλογικές τους εκστρατείες, απέναντι στους κληρονόμους των πολιτικών τζακιών και δυναστειών. Υπάρχουν και αυτοί που συμπληρώνουν τα ψηφοδέλτια, δεν εκλέγονται αλλά διορίζονται σε κρατικές θέσεις την "επόμενη "των εκλογών, με αμοιβές υψηλές! Όλοι κερδισμένοι. 

Νέοι, όχι κατ’ ανάγκη σε ηλικία, πρέπει  να ασχοληθούν με την πολιτική όπως πετυχημένοι επαγγελματίες, καταξιωμένες γυναίκες και να μην  αποφεύγουν την ενασχόληση με το γνωστό «δεν κάνω εγώ για την πολιτική». Εννοούν προφανώς, ότι καταδικάζουν τις γνωστές πρακτικές των πολιτικών όπως υπόγειες συναλλαγές, χάϊδεμα αφτιών, ρουσφετολογία, κομματικούς μικροσυμβιβασμούς και άλλα. Αποτέλεσμα, η κρίση του πολιτικού μας συστήματος να διαιωνίζεται.

Καθημερινά ακούγονται πολλές φωνές για το «άνοιγμα» του πολιτικού επαγγέλματος. Όλοι ζητάνε να μπει «νέο αίμα» στις τάξεις όλων των κομμάτων, αν και εξακολουθούν να ψηφίζονται εκ νέου και αρκετοί από τους "παλιούς" πολιτικούς. Οι λόγοι πολλοί, πελατειακές σχέσεις, ρουσφέτια, συναλλαγές και άλλα γνωστά.

Χρειάζονται πολιτικοί με παιδεία, τεχνοκράτες, με νέες ιδέες και με στόχο να αλλάξουν την άποψη των πολιτικών «όλοι το ίδιο είναι». Να «σκύψουν» πάνω στα προβλήματα των πολιτών και να δώσουν λύσεις, χωρίς να υπολογίζουν το πολιτικό κόστος.

Στη χώρα μας όπου από εκλογές σε εκλογές, σε μεγάλο ποσοστό ανακυκλώνονται τα ίδια πρόσωπα, θα πρέπει να αναδειχθούν νέα πρόσωπα και ιδίως γυναίκες. που θα φέρουν ένα διαφορετικό πολιτικό ήθος και  κύρος στον θεσμό, έχοντας θέληση και δυνατότητα να συμβάλλουν στην πραγματική αλλαγή του πολιτικού μας συστήματος. 

Και υπάρχουν τέτοια πρόσωπα, αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Να ψηφιστούν!

Ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και όχι αναπαλαίωση. Ας γίνει η αρχή από τις Ευρωεκλογές σε λίγους μήνες!!!

 

Δημόσια Πρόσωπα. Προστατεύστε την εικόνα σας ως "κόρην οφθαλμού"! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης.

 

"Παίρνει 20 χρόνια για να χτίσεις μια καλή φήμη και μόλις πέντε λεπτά για να την καταστρέψεις" σύμφωνα με τον Warren Buffett, Aμερικανό Συγγραφέα.

Για να μπορέσετε να σβήσετε τη φωτιά πριν αυτή "φουντώσει" και κάψει τα πάντα, πρέπει να σβήσετε γρήγορα όλες τις μικρο-εστίες της.

Για να μπορέσετε να προστατεύσετε την εικόνα σας, πριν αυτή πληγεί από διάφορες εστίες αρνητικής δημοσιότητας προς το πρόσωπό σας, θα πρέπει να κινηθείτε άμεσα και αποτελεσματικά.

Όταν ψηφίζουμε εκτός από προσδοκίες, αγοράζουμε και  την εικόνα. Προστατεύστε την, αν είστε δημόσιο πρόσωπο!

Η Πολιτική Επικοινωνία αλλάζει συνεχώς στη νέα εποχή του internet.

Πολιτική και κλιματική αλλαγή, πολιτική και τεχνητή νοημοσύνη.

Πολιτική και χρήμα, σεξ και πολιτική, πολιτική και σκάνδαλα. Κάθε δημόσιο πρόσωπο στην κεντρική πολιτική και στην αυτοδιοίκηση, κινδυνεύει να έρθει αντιμέτωπο με διάφορες κρίσεις, από φυσικές καταστροφές, από απεργίες, από οικονομικά και ροζ σκάνδαλα, λασπολογίες, αντάρτες στην ομάδα, διασπάσεις, λάθος χειρισμός θεμάτων από το υπεύθυνο πολιτικό ή από αυτοδιοικητικό πρόσωπο.

 

Μερικοί κλείνουν τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα, άλλοι το σπρώχνουν κάτω από το χαλί, κάποιοι λειτουργούν καθυστερημένα και άλλοι υποτιμούν τις καταστροφικές συνέπειες που θα  ακολουθήσουν.

 

Εάν εσείς, θέλετε να είστε προετοιμασμένος, να αντιμετωπίσετε άμεσα τη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και να αποτρέψετε τη μικρή ή μεγάλη ζημιά στην εικόνας σας, απαιτείται έξυπνη Επικοινωνιακή Διαχείριση Κρίσεων. Η Επικοινωνιακή Διαχείριση Κρίσεων, δίνει εξηγήσεις, απαντά στις ερωτήσεις και δίνει λύσεις για γρήγορη έξοδο από την κρίση.

 

Στους έχοντες πενταετή ηγεσία, σε Περιφέρειες και Δήμους, είναι απόλυτα αναγκαίο το πλάνο επικοινωνίας από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων τους. Οι συνέπειες από την έλλειψη ενός πλάνου επικοινωνίας διαχείρισης κρίσεων, μπορούν να πλήξουν   την εικόνα και αξιοπιστία του πολιτικού προσώπου αλλά και να επηρεάσουν αρνητικά το ηθικό των φίλων και υποστηρικτών του.

 

Ειδικά στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όπου τα προβλήματα είναι πολλά, η γραφειοκρατία  σκόπελος, και στην γνώμη των πολιτών, η διαφθορά βασιλεύει, ενώ τα social media ‘’παραμονεύουν’’ για άμεση έκθεση!

 

Με αποτέλεσμα αρκετοί ‘’βλαχοδήμαρχοι’’, σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό γνωστού πολιτικού προσώπου, να έχουν καταστραφεί ολοσχερώς ή χρειάστηκε να αγωνιστούν για χρόνια μετά τη κρίση προκειμένου να ανατρέψουν τα προβλήματα που είχαν προκαλέσει στη φήμη τους και να ξαναδούν στα μάτια τους πολίτες. Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε, τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα και τα περισσότερα καθημερινά πρωτοσέλιδα αφορούν κακές ειδήσεις. Είναι το αγαπημένο μενού των παραδοσιακών μέσων και των social media. Και όπως είναι γνωστό ‘’Ουδέν κρυπτόν΄’’ από τα social και από τα "μανταλάκια"! Και αυτά είναι ζητήματα που σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν τα πολιτικά πρόσωπα να τα λύσουν μόνοι τους. Η συμβουλευτική υποστήριξη από ειδικούς, που με την πολυετή εμπειρία τους στη διαχείριση κρίσεων, θα είναι ο καλύτερος και ο πιο αξιόπιστος σύμμαχος τους, τόσο κατά την εμφάνιση της κρίσης, όσο και για την πρόληψή της.

Ο σύμβουλος επικοινωνίας, θα προσδιορίσει από την αρχή της θητείας του δημόσιου προσώπου, τους πιθανούς κινδύνους, θα τον εκπαιδεύσει βάσει των εμπειριών του σε θέματα κρίσεων που αναμένονται και θα οργανώσει την ομάδα διαχείρισης κρίσεων που έχει ανάγκη.

Είναι θέμα χρόνου να κληθείτε να διαχειριστείτε την πρώτη μεγάλη κρίση στη νέα  θητεία σας. Οι πολίτες, οι ελεγκτές, το ‘’ποίμνιο’’ σας , η κοινωνία θα περιμένει τις απαντήσεις. Προετοιμαστείτε έγκαιρα.

 

Εμπιστοσύνη, το πρώτο κριτήριο επιλογής των πολιτικών κομμάτων από τους πολίτες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

 Εμπιστοσύνη, που έρχεται με ταχύτητα χελώνας και φεύγει με ταχύτητα λαγού! Ένας αδιάψευστος κανόνας, που δίνει πολλές απαντήσεις στις ερωτήσεις για τη σημερινή κατάσταση των πολιτικών κομμάτων μας.

Είναι γεγονός ότι διάγουμε από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων ετών, πιο δύσκολη και από αυτές των μνημονιακών χρόνων. Και οικονομικά με τις μεγάλες ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών κοινής ωφελείας και εθνικά, με τους πολέμους και υγείας, με την γρίπη και τον κορονοϊό που δεν λένε να κοπάσουν. Με εμβόλια, με επιδόματα ενέργειας, καλάθια γιορτών και πάσης φύσεως κοινωνικά μερίσματα, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα αλλά με μεγάλη δυσκολία.

Η αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ είναι πολύ αχνή, για να ζωντανέψει στοιχεία αισιοδοξίας για τη νέα χρονιά. Οι θετικές προβλέψεις εγχώριων και ξένων ειδικών, για άνοδο των δεικτών της οικονομίας, μπορεί να αποτελούν μελλοντική αυτοεκπληρούμενη θεωρία, αλλά δεν παύει να είναι θεωρία. Και όπως γνωρίζουμε από τον Μαρξ, "τα πράγματα γίνονται σοβαρά όταν η θεωρία πρέπει να αναμετρηθεί με την πράξη".

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας στερούνται παντελώς πόρους επιβίωσης, αντιμετωπίζουν τις απρόβλεπτες αντιξοότητες της σκληρής πραγματικότητας και σίγουρα δεν μπορούν να δουν με αισιοδοξία το αύριο της δικής τους ζωής, όσο κι αν οι πολιτικοί το διατυμπανίζουν.

Η κυβέρνηση καλά τα πάει μέχρι στιγμής, χάριν της εμπιστοσύνης των πολιτών προς το πρόσωπο της,  πράγμα το οποίο αποτυπώνεται και στις πολλαπλές δημοσκοπήσεις, τις οποίες δύσκολα αποδέχεται η αντιπολίτευση, αν και οι διαφορές είναι τεράστιες .

Η εμπιστοσύνη είναι το πρώτο σε προτεραιότητα κριτήριο επιλογής  ηγέτη και κόμματος εξουσίας, από τους πολίτες.

Οι πολίτες συσπειρώθηκαν στην κυβέρνηση, που ομολογουμένως  στην πρώτη τετραετία τα πήγε αρκετά  καλά. Μετά, στην αρχή της δεύτερης τετραετίας, καλοκαιριάτικα, έκανε τα λαθάκια της, κυρίως στα θέματα των προληπτικών μέτρων. Όμως τα πολλαπλά θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει τη νέα χρονιά, αρχής γενομένης, από  την έξαρση του μεταναστευτικού, την ακρίβεια, τις μεταρρυθμίσεις που λιμνάζουν και φυσικά το αναμενόμενο σκληρό ροκ της αντιπολίτευσης στην προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών, όλα αυτά ούτε αντιμετωπίζονται με  πρωθυπουργικά διαγγέλματα και θετικές προβλέψεις των υπουργών ούτε και από το πλούσιο συναίσθημα φιλανθρωπίας ολίγων «προνομιούχων» πολιτών, αλλά απαιτούνται συγκεκριμένες λύσεις να υιοθετηθούν. Η εμπιστοσύνη καλή είναι αλλά δεν γεμίζει το καλάθι στο σουπερμάρκετ!

Παράλληλα θα πρέπει να τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια η ενότητα του λαού, μακριά από λαϊκισμούς γιατί ο διχασμός καιροφυλακτεί και θα φέρει πολλά δεινά στη ζωή μας ακόμη και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας είναι, για τη νέα χρονιά, ένα δύσκολο σταυρόλεξο,

με δεδομένα που συνεχώς αλλάζουν και απρόβλεπτους εξωγενείς παράγοντες.

Και η εμπιστοσύνη των πολιτών, δεν φτάνει.

 

Καλά Χριστούγεννα και μια νέα χρονιά, με μόνο Καλά Νέα!

Μαζί του χρόνου!

 

Οι απειλές στην εικόνα ενός δημόσιου προσώπου! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης

 

Η άστοχη η λανθασμένη φράση ενός δημόσιου προσώπου όταν φύγει από το στόμα του και η σφαίρα από την θαλάμη του όπλου, δεν γυρίζουν πίσω  ούτε μαζεύονται. Ο λόγος του είναι στη διάθεση της  κλίνης του μυθικού Προκρούστη! 

Από την αρχή που ο πολιτικός αναλαμβάνει ένα δημόσιο αξίωμα θα έπρεπε να γνωρίζει, εκτός από το να "βουτάει" τη γλώσσα του στο μυαλό πριν μιλήσει, και τα πιθανά είδη κρίσεων, που μπορεί να τον πλήξουν. Και θα έπρεπε να είναι έτοιμος να χαράξει την προσωπική επικοινωνιακή του στρατηγική. Να γνωρίζει, ποια κοινά και με ποια μηνύματα θα πρέπει πρώτα να ενημερωθούν και ποιοι, από την ομάδα του θα αναλάβουν το δύσκολο έργο της επικοινωνίας και με ποια στρατηγική, αμυντική ή επιθετική, εμποδίζοντας μια άσχημη κατάσταση να γίνει χειρότερη.

Πολιτική και σκάνδαλα. Σεξ και πολιτική. Χρήμα και πολιτική. Σκάνδαλα, κάθε είδους, "σφραγισμένα" σε συρτάρια. Λέξεις συχνά συνυφασμένες στα εξώφυλλα εφημερίδων, περιοδικών και στους τίτλους των ειδήσεων στα ηλεκτρονικά μέσα. Έκτακτες ειδήσεις στο διαδίκτυο. Τι μπορεί να πάει «στραβά» στην καθημερινότητα ενός πολιτικού; Τα πάντα. Μέχρι και δικηγόροι και ντελιβεράδες...

Από απροσεξία, από αμέλεια, από υπέρμετρο εγωισμό, από ατυχία, από, από,  από...

Από εκατοντάδες αιτίες. Την κάθε είδους αποκάλυψη ακολουθεί ο πανικός και τις περισσότερες φορές η παραίτηση ή η περιθωριοποίηση στα αζήτητα της πολιτικής σκηνής. Η πολιτική ειλικρίνεια και το θάρρος ανάληψης της ευθύνης σπανίζουν. Πάντα ακολουθούν ,σιωπή και μισές αλήθειες και "σπασμένα" συγγνώμη!

Οι απειλές για την εικόνα ενός δημόσιου προσώπου προέρχονται από διάφορα μέτωπα, λασπολογία, ανταγωνισμός ή ακόμα και κάποιος λανθασμένος χειρισμός από την πλευρά του, με αποτέλεσμα να πιαστεί με τη "γίδα" στην πλάτη!.
Μια κρίση αρνητικής δημοσιότητας, μια «στραβή στη βάρδια», όπως ελέχθη, μπορεί να βλάψει την εικόνα του πολιτικού και να δώσει προβάδισμα στους ανταγωνιστές του, αμηχανία στους υποστηρικτές του και να προκαλέσει το λεγόμενο «boomerang  effect», επηρεάζοντας ακόμη και τους ουδέτερους ψηφοφόρους.

Ανεξάρτητα από το τέλος της κάθε κρίσης, πανδημία, πλημμύρες, φωτιές, σεισμοί, ροζ , οικονομικά  σκάνδαλα, λεκτικά ατοπήματα η πρόληψη και η άμεση αντίδραση του δημόσιου προσώπου μπορεί να αποβεί ακόμα και θετική για την εικόνα του. Οι κρίσεις απαιτούν συντονισμό και γρήγορα αντανακλαστικά.

Στις μέρες μας, οι κρίσεις αποτελούν περισσότερο μια πραγματικότητα παρά μια κακή είδηση  ή μια στραβή στη βάρδια.

Αυτό θα πρέπει κάθε δημόσιο πρόσωπο να το ακολουθεί, και να συνειδητοποιήσει ότι με κατάλληλο σχεδιασμό, είναι δυνατόν να μετατρέψει την αρνητική πλευρά της κρίσης, σε θετική. Μια κρίση είναι ένας «κίνδυνος» και μια «ευκαιρία» που πρέπει να συνειδητοποιηθεί από κάθε πολιτικό για να διαφυλάξει την πολιτική του πορεία, από τα διάφορα «πλήγματα» που μπορεί να "τσαλακώσουν" την εικόνα του. Μπορεί να "σιδερώσει" την εικόνα του μετά και από την μεγαλύτερη κρίση! Να την "ισιώσει"!

Η συνήθης αμέλεια των πολιτικών, να βάλουν στο κάδρο της πολιτικής τους πορείας και την πιθανότητα να «σκάσει» πρόβλημα, τους βρίσκει παντελώς απροετοίμαστους.
Πώς να διαχειριστούν το πρόβλημα, την αρνητική δημοσιότητα, πως θα ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Πελαγοδρομούν ανάμεσα στις προτεινόμενες συμβουλές από φίλους, γνωστούς δικηγόρους και γενικά ερασιτέχνες της επικοινωνίας.

Τις περισσότερες φορές τα κάνουν χειρότερα λόγω κακού χειρισμού.

 

Τεχνητή νοημοσύνη. Κίνδυνος ή ευκαιρία για την πολιτική επικοινωνία. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος – Συγγραφέας Οδηγών Πολικής Αυτοβελτίωσης

Σε χώρα της λατινικής Αμερικής, στις τελευταίες εκλογές και οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι χρησιμοποίησαν τις υπηρεσίες, τα άυλα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης για να βλάψουν τον αντίπαλο τους.

Με ψεύτικες εικόνες και βίντεο, που δημιουργήθηκαν από την τεχνητή νοημοσύνη, ενίσχυσαν τη φαρέτρα της αρνητικής επικοινωνίας τους, δαιμονοποιώντας τον αντίπαλο τους με σοκαριστικές εικόνες. 

Φαίνεται ότι στα χέρια των έμπειρων ειδικών της πολιτικής επικοινωνίας, δόθηκε ένα νέο «τοξικό» εργαλείο προπαγάνδας, με στόχο τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και δημιουργία κλίματος. 

Η τεχνητή νοημοσύνη, είναι ο νέος κίνδυνος προ των πυλών στο χώρο της πολιτικής επικοινωνίας ή μπορεί να γίνει και πηγή ευκαιρίας;

Σύμφωνα με όσα ξέρουμε για την τεχνητή νοημοσύνη, στους χώρους του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας, αλλάζουν τα πάντα. Οι Κασσάνδρες προβλέπουν να μπαίνουν στην ανεργία τα δημιουργικά τμήματα πολλών εταιριών. Επικοινωνιολόγοι, κειμενογράφοι, λογογράφοι πολιτικών ομιλιών, γραφίστες, designers, φωτογράφοι, σκηνοθέτες και ακόμη πολλές  ειδικότητες βγαίνουν «εκτός αγοράς». 

Σύμφωνα με τα λεχθέντα ενός γκουρού της πολιτικής επικοινωνίας «όποιος έχει τα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης θα είναι ο ηγέτης του αύριο».

Όμως, η τεχνητή νοημοσύνη κάνει τα πάντα εκτός από την παραγωγή καινοτόμου και πρωτόλειας σκέψης. Οι αλγόριθμοι δουλεύουν πάνω σε γνωστές ιδέες και αυτές «παντρεύουν» μεταξύ τους.

 Όλο το ζουμί στην πολιτική επικοινωνία είναι η πρωτότυπη ιδέα, το διαφορετικό concept και το καινοτόμο  σύνθημα. Κι αυτά είναι δουλειά των ειδικών κάθε επαγγελματικού κλάδου.

Πολλοί ονειρεύονται ότι με τη χρήση των άυλων εργαλείων της τεχνητής νοημοσύνης, μπορούν να σπιλώσουν υποψήφιους και να γκρεμίσουν ακόμη και κυβερνήσεις. 

Αναμφίβολα η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα game changer, ένα παιχνίδι που αλλάζει τη στόχευση πολιτικού περιεχομένου και γενικότερα τον τρόπο λειτουργίας των τμημάτων πολιτικής επικοινωνίας, γι αυτό και είναι αναγκαία η ύπαρξη  κανόνων αυτορρύθμισης αλλά και  ένας κώδικας δεοντολογίας από τα social media. 

Οι ασχολούμενοι με την πολιτική επικοινωνία θα πρέπει να σκέφτονται από εδώ και πέρα, out of the box, εκτός πλαισίου και με τη σωστή χρήση των εργαλείων της τεχνητής νοημοσύνης να μετατρέψουν τον κίνδυνο σε πηγή ευκαιρίας. 

 

Η παγκόσμια ελίτ κινδυνεύει! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες ,ο Καρλ Μαρξ, σε μία περίφημη πρόβλεψη του δήλωσε ότι "οι καπιταλιστές είναι ικανοί να πουλήσουν στους  προλετάριους ακόμα και το σκοινί, με το οποίο θα τους κρεμάσουν"! Και δεν μπορούμε να πούμε ότι έπεσε και πολύ έξω. Άλλωστε και ο θυμόσοφος λαός μας, το διατυμπανίζει "το μεγάλο ψάρι, τρώει το μικρό και τα πρόβατα, ο λύκος". Αυτό είναι μία πραγματικότητα εκτός και αν πιστεύει κανείς στη θεωρία ότι τα ψάρια, τα πρόβατα όπως και ο λαός, ευημερούν μέσα από την ικανοποίηση των "δυνατών", της θάλασσας, της στεριάς και της παγκόσμιας ελίτ! Μία παγκόσμια ελίτ που στις τελευταίες κρίσεις, της πανδημίας, των πολέμων και ταραχών, αδιαφόρησε δείχνοντας αλαζονεία, αδιαφορία, διαφθορά και κερδοσκοπικές τάσεις.

Απαλλαγμένη από τύψεις και κάθε είδους ηθικής, "φτωχοποιεί" καθημερινά μεγάλη μάζα των πολιτών, προσβάλλοντας βάναυσα κάθε έννοια της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

Οι κίνδυνοι για την παγκόσμια ελίτ καθημερινά μεγαλώνουν και πρέπει να το προσέξει! Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ευρώπη, μετά τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα, δείχνουν τη βαθιά κοινωνική δυσαρέσκεια των πολιτών ενώ παράλληλα  προδιαγράφει σοβαρά προβλήματα επιβίωσης στο υπάρχον σύστημα , που ίδιες οι ελίτ έχουν επιλέξει. Και οι κίνδυνοι δεν τελειώνουν εδώ, διαμορφώνουν νέες πολιτικές εξελίξεις στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες.

Κάθε μέρα, οι απρόβλεπτες εξελίξεις, στην υγεία, στην οικονομία, στα γεωπολιτικά, ρίχνουν λάδι στη φωτιά του αναθεωρητισμού των πάντων. Και για ολόκληρο τον κόσμο και περισσότερο για τα κρίσιμα θέματα της χώρας μας.

Το γνωστό σε όλους μας, οικονομικό πρόγραμμα αυτορρύθμισης και αυτοελέγχου της αγοράς, έχει αποτύχει με παταγώδη τρόπο και τη θέση του πήρε ένα πρόγραμμα κρατικών επιδοτήσεων, που το ύψος κάθε επιδότησης είναι άμεσα συνδεδεμένο,  με τα εκάστοτε δημοσκοπικά ποσοστά των εχόντων την εξουσία. Ένα νέο σύστημα "ήπιας" διαφθοράς, απευθείας αναθέσεων και ανεξέλεγκτης εμπορικής εκμετάλλευσης προϊόντων και υπηρεσιών, σε βάρος των πολιτών, πήρε τη θέση. Παράλληλα δημιουργήθηκαν παρατραπεζικά μαγαζάκια ονομαζόμενα "Φανς" που εκμεταλλεύονται την ατομική περιουσία των πολιτών, καταχρηστικά.

Με απλά λόγια χιλιάδες πολίτες  "ξεσπιτώνονται" και εισέρχονται πάραυτα, στα ποσοστά της διαβίωσης των πολιτών κάτω από τα όρια της φτώχειας. Οι λεγόμενοι "νταβατζήδες με τους οποίους δεν συγκρούστηκε ποτέ, πρώην πρωθυπουργός, ζουν και βασιλεύουν και χειραγωγούν την πολιτική και μέσα από αυτήν την οικονομική ζωή του τόπου, επιβεβαιώνοντας  το δόγμα του Μποδοσάκη "το κεφάλαιο είναι πάντα με τον γκουβέρνο".

Όμως, μακάρι να ήταν μόνον οι λίγοι μεγάλοι "νταβατζήδες". Καθημερινά αποκαλύπτονται και οι μικροί μαθητές τους, γνωστοί σε όλους, τα ονομαζόμενα "λαμόγια", που ζήλεψαν τη δόξα και τους ακολουθούν κατά πόδας. Ακόμη είναι δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες και οι  "κηδεμόνες" του Κράτους, με τις απευθείας αναθέσεις και με τα ατομικά "Φανς"! 

Τα πρόβατα δεν μπορούν να φάνε τους λύκους ούτε η αθερίνα τον καρχαρία. 

Η κοινωνία όμως αν ωριμάσει θα  στείλει στον "αγύριστο" ή σε κάποια φυλακή, μέσω της κάλπης, όλους όσοι αισχροκερδούν σε βάρος της.

Είπαμε, αν ωριμάσει!

 

Στην πολιτική κινηθείτε έξυπνα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος - Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Ο Σωκράτης είχε πει αιώνες πριν, το διαχρονικό «γηράσκω αεί διδασκόμενος». 

Η σοφή ρήση «όσο ζεις μαθαίνεις» αν και αφορά ακόμη και θέματα που γνωρίζει κάποιος λίγο, δεν φαίνεται ότι έχει περάσει στις ημέρες μας. Πολλοί λίγοι εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους, με τα νέα δεδομένα. Ότι ισχύει στη ζωή, πρέπει να ισχύει και σε υπερθετικό βαθμό και στην πολιτική. Η πολιτική αλλάζει, οι πολίτες έχουν πλέον, γνώση, μνήμη και περισσότερες απαιτήσεις από τους πολιτικούς και ιδιαίτερα από τους νέους πολιτικούς.

Πως όμως μπορεί να εφαρμοστεί το στην πολιτική το  κινηθείτε έξυπνα και σε ποιο επίπεδο σε μια κανονική πολιτική περίοδο και σε μια προεκλογική περίοδο;

Η πληθώρα των ΜΜΕ και η πλημμυρίδα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ευνοούν ένα πολιτικό πρόσωπο να αφήσει το προσωπικό του αποτύπωμα, στο λόγο και στις πράξεις του. 

Στην πολιτική κινηθείτε έξυπνα, δεν σημαίνει 

 

·         Συνεχής αυτοπροβολή, φωτογραφική υπερέκθεση, άκρατος λαϊκισμός, μετατόπιση ευθυνών, αλλά συνέπεια λόγων και έργων.

·         Αναμάσημα των κλισέ του απώτατου χθες και παραγωγή ιδεών από πολυκαιρισμένα μυαλά αλλά απαντήσεις στις σύγχρονες ερωτήσεις της κοινωνίας.

·         Να αλλάζεις ομάδες, πολιτικές παρατάξεις όπως ένας αθλητής αλλάζει αμέτρητες μουσκεμένες φανέλες ή πετσέτες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, αλλά να βάζεις σε πρώτη μοίρα, τους πολίτες που σε στηρίζουν και όχι την πολιτική σου επιβίωση.

Στην πολιτική κινηθείτε έξυπνα,  σημαίνει

 

·         Να τηρείται απαρέγκλιτα ο κανόνας «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις» μη παραβιάζοντας με εξόφθαλμες και αθέμιτες μέθοδοι αλαζονείας, τις κείμενες απαγορευτικές διατάξεις, που έχουν συμφωνηθεί αμοιβαία, με τους πολίτες.

·         Την αποφυγή κάθε δελεαστικής πρόκλησης, με αποτέλεσμα να «πιαστείς» με τη γίδα στην πλάτη. Η ακεραιότητα του χαρακτήρα και ο κρυστάλλινος βίος, του πολιτικού, είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του έξυπνου πολιτικού.

·         Να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα της κοινωνίας στη βάση τους και όχι στην κατάληψη τους.

Στην πολιτική κινηθείτε έξυπνα, αν θέλετε να έχετε μέλλον και μακροημέρευση!

 

Αναγκαία η καλλιέργεια πολιτικού ήθους και επιμόρφωσης. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος -Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Ο πόλεμος των "τρόλς",τα πληρωμένα αλληλοκαρφώματα, τα υπόγεια με κομματικά στημένους μηχανισμούς, είναι απλά σημεία  των σόσιαλ καιρών και η κορυφή του παγόβουνου.

Θυμίζουμε ότι και πριν τα σόσιαλ, εκρήξεις, προσβλητικές και υβριστικές δηλώσεις, γαλλικές εκφράσεις, λαϊκά καντήλια, σεξουαλικά υπονοούμενα, αποτελούσαν ένα απάνθισμα της νεοελληνικής κακογουστιάς και λειτουργούσαν σαν αλατοπίπερο στην ύλη κάθε τηλεοπτικού και έντυπου θεάματος, από εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου με στόχο να «γράψουν» και να αναπαραχθούν. Ενίοτε σκληρά και τις περισσότερες φορές περιθωριακά και πεζοδρομιακά. Αθυρόστομοι, ειρωνικοί, επιθετικοί, οι πολιτικοί μας, κυνηγάνε καθημερινά τον αδηφάγο φακό της δημοσιότητας για να κλέψουν λίγα λεπτά δημοσιότητας σε τηλεοπτικές εκπομπές και πρωτοσέλιδους τίτλους ηλεκτρονικών και παραδοσιακών  εντύπων. Και όλα αυτά για το "ευ αγωνίζεσθαι" στην πολιτική σκακιέρα.

Φυσικά δεν μιλάμε για το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Υπάρχουν σοβαροί εκπρόσωποι απ’ όλα τα κόμματα που  δεν έχουν καθημερινή ενασχόληση να δημιουργούν ατάκες, φράσεις εντυπωσιασμού για να τις προσθέσουν στο καθημερινό λεξιλόγιο τους. Έχουν λόγο με επιχειρήματα!

Όμως σε πολλούς αρέσει αυτή η τακτική της προσωπικής «αναρχίας» του πολιτικού λόγου από γαλλικά μέχρι και με σεξιστικά υπονοούμενα. Κάποιες φορές ο κίνδυνος να μετεξελιχθεί ο δημόσιος λόγος σε απόλυτη ισοπέδωση, σε αρένα κακογουστιάς, είναι ορατός και αρκετά επιζήμιος για την εικόνα των πολιτικών μας.

Όσο τα ηλεκτρονικά έντυπα, θα προβάλλουν ανελλιπώς και σε περίοπτο θέση, ατάκες κακόγουστου λόγου, για να καλύπτουν χώρο και χρόνο και όσο οι πολίτες θα τις αποδέχονται αδιαμαρτύρητα, αδιαφορώντας για την αμετροέπεια, τη θρασύτητα και τον χλευασμό που εκπέμπουν, οι ατάκες ιδιαίτερα των γαλλικών, θα γνωρίζουν κι άλλες μέρες δόξας, απαξιώνοντας καθημερινά το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας.

Δίνουμε τα ρέστα μας, μαζί με την ψήφο μας σε μια εξυπνακίστικη ατάκα πολιτικού και παράλληλα εκλιπαρούμε για μια selfie φωτογραφία μαζί του, σαν το άγγιγμα του Μίδα. Ξεχνάμε ότι μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης ενός πολιτικού είναι το παραγόμενο έργο του για την κοινωνία και όχι οι ατάκες, θεϊκές ή φονικές ή αυτοσαρκασμού και χιουμοριστικές.

 Αν οι επικείμενες Ευρωεκλογές  γίνουν όπως φημολογείται με  σταυρό δεν θα  στερηθούμε την προσπάθεια για "λασπομαχίες και δολοφονίες χαρακτήρων" από   υποψήφιους και "τρόλς" και θα απολαύσουμε απο τον καναπέ μας, έντονους διαλόγους, πολιτικές κόντρες και φαρμακερές ατάκες.

Αναγκαία η καλλιέργεια πολιτικού ήθους και επιμόρφωσης.

Όσο η πολιτική γλώσσα δεν έχει φρένο, καριέρες θα τσακίζει! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Μια αποστροφή από μια ομιλία, ένα επικοινωνιακό φάλτσο, μια παρελκυστική δήλωση, ένα μη αναμενόμενο, χάριν αστειότητας λάθος, μια ατυχής αναφορά, μπορούν να ανάψουν φωτιές πολιτικής αντιπαράθεσης και ειδικά τώρα με τη έντονη χρήση των social media, ένα «τοξικό» τιτίβισμα μπορεί να φέρει ακόμη και διαγραφή πολιτικού στελέχους. Είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν πολιτικό αρχηγό, να αντιστρέψει την ατζέντα που επιθυμεί να επιβάλει. Να μαζέψει τα "ασυμμάζευτα" ακόμη και να προβαίνει αναγκαστικά, σε διαγραφές στελεχών.

Στις εκλογικές αποδόσεις των επικοινωνιακών εντυπώσεων, στο ρεσάλτο της διαφοροποίησης κάθε πολιτικού προσώπου, από υπερβολική σιγουριά ή από άγνοια, ή συζήτηση μετακινείται σε άλλα επίπεδα με κυριότερο αυτό της εσωτερικής αντιπαλότητας η και εσωστρέφειας  του ενός ή του άλλου κόμματος. Αυτά συμβαίνουν όταν το πολιτικό προσωπικό μπερδεύει την ουσία της πολιτικής από την επικοινωνία. Αρκεί ένα λεκτικό ατόπημα, μια γκάφα, ένα φάλτσο, μια λάθος φωτογραφία, να δημιουργηθούν άσχημες εντυπώσεις, που δύσκολα διαγράφονται και πιο δύσκολα ξεχνιούνται. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις αστοχίες της καθημερινότητας και στα επικοινωνιακά φάουλ. Δύσκολα ανασκευάζονται και τις περισσότερες φορές οδηγούν σε χειρότερο αποτέλεσμα. Ειδικά όταν οι ατυχείς στιγμές έχουν καταγραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα.

Σήμερα, όλες οι πολιτικές δυνάμεις καιροφυλακτούν να εκμεταλλευτούν τα λάθη, τις αστοχίες και τα φάλτσα των αντιπάλων τους. Πολλές φορές με τα γνωστά μας κομματικά τρολ,να τα δημιουργούν, για να κερδίσουν σε εντυπώσεις ακόμη και σε δημοσκοπικά ευρήματα.

Φυσικά, είναι άλλο η στρατηγική της αρνητικής διαφήμισης, αυτή  δεν είναι αποτέλεσμα της στιγμής αλλά εντάσσεται στην γενικότερη ανάπτυξη της επικοινωνιακής στρατηγικής ενός κόμματος. Τα γνωστά σε όλους fake news ακόμη και για παλαιότερε δηλώσεις πολιτικών προσώπων η όσων δεν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα της εποχής, είναι κατακριτέα και αντιστρέφουν το κλίμα στο μεγαλύτερο δυνατό κόστος για αυτόν που τα επινόησε ,σε κάποιες περιπτώσεις.

Τα περισσότερα θεαματικά αυτογκόλ, δεν μπαίνουν στο ποδόσφαιρο αλλά στην πολιτική. Οι πολιτικοί μας θα πρέπει να σκέφτονται πριν μιλήσουν, ιδιαίτερα στο πολύ επικίνδυνο τερέν των κοινωνικών δικτύων. Να ξέρουν τι λένε, πόσο βαρύ είναι αυτό που εκστομίζουν και τι σάλο πιθανόν να προκαλέσει. Διαφορετικά να περιμένουν την πληρωμή. Από πειθαρχικές κυρώσεις μέχρι και διαγραφή από το κόμμα τους και απόρριψη από τους ψηφοφόρους τους στην κάλπη. Η πολιτική  πόλωση που αναμένεται να κυριαρχήσει στην νέα προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών, θα είναι το έναυσμα των νέων πιο θεαματικών αυτογκόλ, που έχουμε δει. Οψόμεθα!

Τι μας δίδαξαν οι εκλογές για τα social media. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου - Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε αυτή τη χρονιά και βγάλαμε κάποια συμπεράσματα, για τη δύναμη των λεγόμενων νέων μέσων, των social media.

Συμπερασματικά και πριν δούμε τι μας δίδαξαν οι εκλογές, εθνικές και αυτοδιοικητικές, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο υποψήφιος δεν εκπέμπει το μήνυμα του και την εικόνα του μόνο μέσω των φίλιων δυνάμεων όπως πυρήνες, ΜΜΕ και διαδικτυακά.

Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι ο πομπός των μηνυμάτων και ότι η εικόνα του πρέπει να «μιλάει» και η παρουσία του να «γράφει». Η προσωπική ταυτότητα του είναι ένα βασικό κριτήριο στην επιλογή του από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα. Και το ερώτημα είναι, η προβολή της προσωπικής ταυτότητας του υποψήφιου γίνεται καλύτερα με την προσωπική επαφή του με τους πολίτες ή αρκεί μόνο η προβολή μέσα από την σωρεία των social media;

Ας δούμε λοιπόν, τι μας δίδαξαν για τα social media οι τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Πρώτα τι έβγαλαν οι κάλπες.

1. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αυτοδιοικητικών αρχόντων, εξελέγη την πρώτη Κυριακή των εκλογών και επανεξελέγησαν με αρκετά μεγάλα ποσοστά εν ενεργεία Δήμαρχοι. Οι πολίτες επιβράβευσαν υποψήφιους που έδωσαν θετικά δείγματα γραφής των προσπαθειών τους κατά τη διάρκεια της αυτοδιοικητικής θητείας τους. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλεγμένων τοπικών αρχόντων, δεν αρκέστηκαν στην παρουσίαση του έργου μέσα από video και παρουσιάσεις στα social media αλλά επιδίωξαν την άμεση και δια ζώσης επικοινωνία, με τους πολίτες. Πέρασαν από γειτονιά σε γειτονιά, σφίξανε χέρια, άκουσαν τους πολίτες τι είχαν να τους πουν. Αντίθετα, αρκετοί από τους νέους υποψήφιους έπεσαν στην παγίδα της έντονης χρήσης των social media, πιστεύοντας ότι επικοινωνούν άμεσα με τους πολίτες. Το αποτέλεσμα τους διέψευσε. Τίποτα δεν αντικαθιστά την προσωπική επαφή πολίτη με πολιτικό.

2. Όσοι από τους υποψήφιους, στις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, επένδυσαν διαφημιστικά στο facebook είχαν καλύτερα αποτελέσματα αν η στρατηγική τους είχε στόχο την αποδόμηση του αντιπάλου. Με μέτρο, φυσικά! 

3. Όσοι από τους υποψήφιους επένδυσαν χρόνο και χρήμα στο Instagram, tik-tok και twitter πέτυχαν τα ελάχιστα από όσα ανέμεναν, αν ακολούθησαν κοινή στρατηγική επικοινωνίας.

4. Σε όσους από τους υποψήφιους, «σκάλωσε» στο μυαλό τους ότι με τη χρήση του tik tok, θα «πιάσουν» την νεολαία ακολουθώντας τις γνωστές στρατηγικές, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θυμίζουν έναν πωλητή που πουλάει παγάκια στο Βόρειο Πόλο. Το κοινό του κάθε μέσου είναι διαφορετικό και θέλει ειδική στρατηγική επικοινωνίας. Στο tik tok «δουλεύει» η στρατηγική του χιούμορ και του «τσαλακώματος» της εικόνας. Ό,τι ακριβώς λάνσαρε και ο Πρωθυπουργός. Έξυπνες ατάκες, χαριτωμένα πλάνα, αυτοσαρκασμός και αισθητική της νέας γενιάς. Τελικά, βγήκαν όλοι ίδιοι οι υποψήφιοι!  

5. Ένα like για να μετατραπεί σε ψήφο θα πρέπει η εικόνα που παρουσιάζεται να έχει συνέπεια με την πραγματική εικόνα του υποψήφιου, αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα ο αριθμός των likes.

Ένας από τους κύριους λόγους της μεγάλης αποχής από τις εκλογές είναι και η τοξικότητα που επικράτησε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Μπούκωσαν» οι πολίτες από αρνητικά συναισθήματα και από διαδικτυακές φωνές και αντεγκλήσεις που έφταναν απρόσκλητες στις οθόνες των κινητών. 

Ο πολιτικός της Νέας Εποχής. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η γνωστή φράση (Ο Βασιλεύς πέθανε-Ζήτω ο Βασιλεύς) με την οποία αναγγελλόταν

ο θάνατος του ανώτατου άρχοντα και η νόμιμη διαδοχή του, ταιριάζει γάντι και στην πολιτική.

Τρείς εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε αυτή τη χρονιά και βγάλαμε  κάποια συμπεράσματα

για το είδος των πολιτικών προσώπων που προτιμούν οι πολίτες.

Ποια είναι τα προσόντα του πολιτικού της Νέας Εποχής και 

τι βαραίνει τελικά στη ζυγαριά των πολιτών.

 Ο  πολιτικός της Νέας Εποχής είναι για το κόμμα του, το κεφάλαιο κίνησης και όχι στοιχείο του παθητικού. Μοιάζει και με τους ισολογισμούς των εταιριών.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή μοιάζει με τον μπακάλη της παλαιάς εποχής. 

Και οι δύο ζυγίζουν τα πάντα.

Ο πολίτης το καταλαβαίνει

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή δεν βγάζει πλέον, σέλφι ούτε βάζει στην ιστοσελίδα του, φωτογραφίες από τη συμμετοχή του σε πορείες, συγκεντρώσεις και κάτω από «αγωνιστικά» πανό. Προτιμά λόγω των νέων συνθηκών, να δείχνει πόσο ζωόφιλος είναι η πόσο νοιάζεται για την κλιματική αλλαγή.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή φροντίζει η «σκάλα» της προσωπικής ανέλιξης του, να ακουμπάει γερά, στο σωστό τοίχο. Και δεν θα πρέπει να ξεχνά, ότι όσους θα συναντήσει ανεβαίνοντας, θα τους συναντήσει και κατεβαίνοντας.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή όταν χάνει σε μια εκλογική μάχη, αναγνωρίζει ότι έχασε δίκαια. Στη συνέχεια, δεν αναρωτιέται αν οι ψηφοφόροι γνώριζαν τι έκαναν, αλλά ψάχνεται να δει τι έκανε ο ίδιος και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά στην κάλπη.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή τηρεί πάντα τη λατινική παροιμία «verba volent – scripta manent». Πιο συγκεκριμένα «τα λόγια πετούν – τα γραπτά μένουν». Τηρεί πάντα τον κανόνα και στέλνει μόνο συλλυπητήρια και ευχετήρια σε γάμους, βαφτίσια, ονομαστικές γιορτές. Αποφεύγει  διαδικτυακές κακοτοπιές!

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή απευθύνεται στους ανθρώπους της «αυλής» του μόνο όταν θέλει να ακούσει κολακευτικά λόγια και κομπλιμέντα για τον ίδιο, για την αφεντιά του. Διαφορετικά, όταν θέλει να μάθει την πραγματικότητα και να ακούσει μια πολύτιμη γνώμη, προτιμά το μάρκετινγκ του πεζοδρομίου. Κατεβαίνει στο λαό και μαθαίνει από «πρώτο χέρι» τα προβλήματα του κόσμου και τη γνώμη τους, για εκείνον. Ακόμη και οδηγός ταξί, μπορεί να γίνει!

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή, αποφεύγει να χαρακτηριστεί με τις πράξεις του, από τους πολίτες σαν έμπορος ψεύτικων ελπίδων, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι στην κάλπη αντί για σταυρούς στο όνομα του θα βρει «αποτυπώματα της  παλάμης»  ψηφοφόρων.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή, δεν εκπέμπει το μήνυμα του μόνο μέσω των φίλιων δυνάμεων όπως πυρήνες, ΜΜΕ και διαδικτυακά. Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι το μήνυμα και η εικόνα του πρέπει να «μιλάει» και η παρουσία του να «γράφει». Η προσωπική του ταυτότητα, είναι ένα βασικό κριτήριο της επιλογής του από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα της κάλπης.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή, δεν βλέπει την αποτυχία στην κάλπη παρά μόνο σαν μια νέα ευκαιρία επανατοποθέτησης της στρατηγικής εικόνας του και διόρθωση στη διαχείριση των λαθών του. Την επόμενη φορά αλλάζει  ολόκληρη την επικοινωνιακή του ομάδα και δεν θεωρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους της προηγούμενης φοράς.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή για τη λύση ενός προβλήματος,  που αφορά την πολιτική του καριέρα, δεν περιμένει να εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός», αλλά παίρνει τα ηνία στα χέρια του!

Σε λίγους μήνες θα έχουμε Ευρωεκλογές. Προετοιμαστείτε σωστά και κερδίστε μια αξιοζήλευτη καριέρα! 

 

Ο πόλεμος της προπαγάνδας, ένας ακήρυκτος πόλεμος, στα social media! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Ζούμε στην εποχή, που περνάμε την ημέρα μας πάνω σε ένα πληκτρολόγιο. Ξέρουμε τι γίνεται στο προσκήνιο αλλά αγνοούμε το παρασκήνιο. Ένας ολόκληρος στρατός από έμπειρους επικοινωνιολόγους, πολιτικούς αναλυτές αλλά και με κομματικούς στρατούς,  με "ψεύτικα" προφίλ, να μας βομβαρδίζουν με  Tweets και Retweets, με τη δική τους "αλήθεια". Μας θυμίζουν μια σατυρική κωμωδία, λίγο παρατραβηγμένη από τα μαλλιά, αλλά πολύ εύστοχη στην κοινωνία που ζούμε, μια ταινία της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα με τίτλο «wag the dog» και 

μεταφρασμένο ελληνικά «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος».
Μια καμπάνια δημοσιότητας, για την ανατροπή της αρνητικής εικόνας ενός σκανδαλιάρη Προέδρου, με την «κατασκευή» ενός ανύπαρκτου, φανταστικού πολέμου της χώρας του Προέδρου, με μια μικρή και άγνωστη για τους περισσότερους χώρα ακόμη και με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Τα αποτελέσματα ικανοποιητικά, η προεκλογική καμπάνια του Προέδρου 

συνέπεσε με τον νικηφόρο πόλεμο που έδωσε και τελικά επανεξελέγη πανηγυρικά.
Μια μικρή σεξουαλική παρενόχληση δεν στάθηκε ικανή να του κόψει ψήφους και να τον οδηγήσει εκτός του Λευκού Οίκου.
Η αμυντική παραπληροφόρηση με τις ψευδείς ειδήσεις, φανταστικού πολέμου, κατασκευασμένες από τη μία, και η ανάγκη υπερπληροφόρησης για τον πόλεμο των ΜΜΕ προς τους πολίτες από την άλλη, απομάκρυναν το επίμαχο θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης της ανήλικης μαθήτριας από τον Πρόεδρο. Μια «μαύρη» προεκλογική εκστρατεία για την κάλυψη μιας δυσάρεστης κατάστασης για την πολιτική επιβίωση του Προέδρου.
Οι λαοί συσπειρώνονται σε εθνικούς κινδύνους, στο πρόσωπο του ηγέτη τους. Ξεχνάνε και έωλες υποσχέσεις και δυσβάσταχτους φόρους και κάθε είδους σκάνδαλο.
Μετά την επιτυχία της ταινίας «wag the dog», κάθε στρατιωτική επέμβαση ελέγχεται από δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές, αν  υπάρχει από πίσω κάποια άλλη πολιτική σκοπιμότητα. Καχυποψία, εύλογη από μια πολύ επιτυχημένη στρατηγική παραπληροφόρησης.
Στα καθ’ ημάς, στον δικό μας πολιτικό χώρο, οι ψευδείς πληροφορίες χρησιμοποιούνται με μεγάλη ευκολία. Μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα ηχεία αναμετάδοσης των κεντρικών ειδήσεων των τηλεοράσεων, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο πολίτη. Διαφθορά, ψευδολογία, μίζες, σκάνδαλα υπαρκτά και ανύπαρκτα, κατηγορίες ασαφείς και αναπόδεικτες, σοκαριστικές αποκαλύψεις, σκηνοθετημένες δωροδοκίες κακέκτυπων χολιγουντιανών σεναρίων, εκστρατείες λάσπης, αφερέγγυες υποσχέσεις και πολλά άλλα, συμπληρώνουν το πάζλ της παραπληροφόρησης για ίδιον όφελος των δημιουργών.
Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, μέσω της ανασφάλειας για την εργασία, το βιοτικό επίπεδο, το μέλλον των πολιτών και των παιδιών τους, της εδαφικής ακεραιότητας και του πατριωτισμού, είναι «έργα» που πουλάνε μέσω των media. Σήμερα το τέλειο περιβάλλον για την παραπληροφόρησης, με τη διάδοση ψευδών ειδήσεων και με στόχο ακόμη και την οικονομική χειραγώγηση της κοινής γνώμης, είναι το περιβάλλον του διαδικτύου. Θύματα «ινστρουχτόρων» 

πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων, βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση για όλα τα θέματα που μας απασχολούν. Με διαρροή πληθώρας ανώνυμων πληροφοριών από αξιόπιστες πηγές και φερόμενους ειδικούς, βομβαρδιζόμαστε με ήσσονος σημασίας θέματα και μας διαφεύγουν τα κύρια.
Ευτυχώς στρατηγικές όπως η wag the dog, δεν έχουν ακόμη μπει στο οπλοστάσιο των κατεχόντων οικονομικές και πολιτικές εξουσίες, αλλά καλύτερα να μη «βάζουμε» ιδέες…

 

Μήπως ακούσατε κάποια συγγνώμη; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η μοναδική φορά που ακούστηκε η λέξη συγγνώμη από στόμα πολιτικού, είναι από τον Μαυρογιαλούρο, στη γνωστή ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο». Στο ποδόσφαιρο, βλέπουμε κορυφαίους ποδοσφαιριστές να ζητάνε συγγνώμη για το λάθος τους, από τους φιλάθλους της ομάδας τους, με έναν πολύ όμορφο και ευφάνταστο τρόπο. Κρύβουν το πρόσωπο τους με τη φανέλα. Έχουν «τσίπα», σε αντίθεση με τους πολιτικούς που προσπαθούν πάντα να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, όταν δεν εκφράζονται με mea culpa ή αυταπάτες.

Μήπως ακούσατε κάποια συγγνώμη από αυτοδιοικητικά πρόσωπα μετά από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές;
Στη λαϊκή, γράφουν τους πολίτες στα «μεζέα» τους, σύμφωνα με την άλλοτε προσφιλή έκφραση μέλους του κοινοβουλίου μας. Ασχολούνται με  υψηλή πολιτική και αρθρογραφία βασισμένη σε υψηλά νοήματα γυναικών και ανδρών επιφανών, για να προβάλλουν τη μεγάλη τους μόρφωση, με εμφανή την προσωπική τους έπαρση. «Χτίζουν» το προφίλ τους μέσω media και social media, και αρέσκονται στην «ατάκα» και όχι στην ουσία. Στη μεταπολιτική,το πρόσωπο και η εικόνα κυριαρχούν απέναντι στην ουσία της πολιτικής. 
Υπάρχουν στην πολιτική επικοινωνία, συγκεκριμένα πρότυπα στρατηγικής, που προκύπτουν από διαφορετικούς στρατηγικούς συλλογισμούς, και τα οποία επιλέγονται από τους ειδικούς πολιτικούς αναλυτές, επικοινωνιολόγους κάθε κομματικού σχεδιασμού.
Μια γνωστή στρατηγική είναι η στρατηγική της παραδοχής ή απελευθέρωσης, από τα βάρη που σηκώνει ένας πολιτικός σχηματισμός από κατηγορίες που δύσκολα μπορούν να διαψευστούν ή «βγάζουν μάτι» με τις ανακολουθίες λόγων και έργων. Τα παραδείγματα πολλά. Από υποσχέσεις που πέρασαν στη σφαίρα της αυταπάτης, μέχρι προγράμματα που έμειναν «κενά γράμματα» σε συσκευασία δώρου. Από ασαφείς κατηγορίες με αδυναμία την παρουσίαση πειστικών αποδεικτικών στοιχείων, μέχρι συσσωρευμένα λάθη κυβερνητικού κόμματος εις βάρος ομάδων πολιτών με ιδιαίτερα προβλήματα και ανάγκες.
Οι συζητήσεις πολλές και η εκμετάλλευση από τους αντίπαλους κομματικούς σχηματισμούς καθημερινή και κλιμακούμενη σε εντάσεις.
Στις περιπτώσεις αυτές η ενδεικνυόμενη στρατηγική επικοινωνίας, είναι η λεγόμενη στρατηγική της παραδοχής, στρατηγική της ομολογίας, στρατηγική της απελευθέρωσης. Όλα τα λάθη, οι παρατυπίες, τα σφάλματα καταγράφονται και κοινοποιούνται στο ευρύ κοινό με μια φράση «Έχουμε καταλάβει. Ζητάμε συγγνώμη. Δεν θα επαναληφθούν».
Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε ότι αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και αφαιρούμε από το σύνολο του αντιπολιτευτικού σώματος την ευκαιρία να τα φέρνει κάθε λίγο και λιγάκι στην επικαιρότητα.
Μια αρκετά μεγάλη μερίδα των πολιτών, θα σταθμίσει προσεκτικά την «ομολογία» και θα έχει περισσότερα θετικά αποτελέσματα από κάθε άλλη στρατηγική, αμυντικά παρελκυστική ή και Tit for Tat, η αγγλική έκφραση της «οφθαλμός αντί οφθαλμού». Δυστυχώς, οι πολιτικοί πολύ δύσκολα πείθονται να ακολουθήσουν αυτή τη στρατηγική της μεταμέλειας στα λάθη τους.

Σήμερα, με την απαξίωση των πολιτικών να έχει φτάσει στο ζενίθ, η αποχή από την κάλπη να ξεπερνάει τα επιτρεπτά όρια και η αποστροφή των πολιτών σε αρχέγονες αξίες και αρχές, η στρατηγική της παραδοχής, από πολιτικά κόμματα και πρωτοκλασάτους πολιτικούς, ως εργαλείο αύξησης της εμπιστοσύνης, είναι αυτονόητη και επιβεβλημένη.
Στις αυτοδιοικητικές εκλογές που θα ακολουθήσουν, θα δούμε ποιο πολιτικό κόμμα η πρόσωπο θα έχει τη δύναμη, το «τσαγανό» αλλά και την εξυπνάδα να κατέβει ακόμη και στην τελευταία φάση της προεκλογικής του εκστρατείας, με τη στρατηγική της παραδοχής λαθών παρελθόντων ετών και πρόσφατων. Με ένα μήνυμα «Ζητάμε συγγνώμη» βασιζόμενοι στη φιλοτιμία του Έλληνα ψηφοφόρου. Μην το περιμένετε!

 

Φέτος τη γλυτώσαμε; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η κακοκαιρία που έπληξε την κεντρική Ελλάδα, ανάγκασε την μετάθεση πολλών εκδηλώσεων και ανάμεσά τους και την επίσκεψη και ομιλία του Πρωθυπουργού στην Δ.Ε.Θ. Δεν προβληματίστηκε κανείς ,δεν έλειψε σε κανέναν πλην όσων είχαν προγραμματίσει το σόου της διαμαρτυρίας ως είθισται και των δεκάδων αστυνομικών που δεν θα παρευρεθούν στα οδοφράγματα. Τελικά χρειάζεται αυτό το πανηγυράκι στην Δ.Ε.Θ; 

Ο καθένας το «μακρύ και το κοντό» του και ο παραπλανημένος από προηγούμενες Δ.Ε.Θ. λαός, το Βατερλό του. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια από τους αξιότιμους αρχηγούς των πολιτικών μας κομμάτων. Ανεβαίνουν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και «πριμοδοτούν» την εκλογική τους πελατεία, με κατασκευασμένες και πολλές φορές παραπλανητικές ειδήσεις.

Μια άλλη μορφή των γνωστών μας fake news από τους επικριτές των ψεύτικων παραπλανητικών ειδήσεων. Τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες πολιτικών παροχών που δεν υλοποιήθηκαν ούτε στο πιο μεγάλο βάθος χρόνου. Απλά, οι δημιουργοί, πολιτικοί ταγοί μας, μετά τις υποσχέσεις που έδωσαν, προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αθέτηση τους. Δεν ανήκουν στη χώρα των «ψευδολόγων», απλά πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να κάνουν τα αδύνατα δυνατά. Στη συνέχεια, αποδίδουν τις ευθύνες σε θεσμούς, νέους εξωγενείς παράγοντες, ακόμη και στην κακιά μας μοίρα.

Και οι πολίτες αποκαμωμένοι από τα καθημερινά προβλήματα, παίρνουν βαθιές ανάσες από τις κάλπικες ελπίδες των πολιτικών, τα ολιστικά τους σχέδια, τη δίκαιη ανάπτυξη και τους λοιπούς βερμπαλισμούς. "Έπεα πτερόεντα", μέχρι την επόμενη Δ.Ε.Θ. όπου θα ξανακούσουμε για τη «γη της επαγγελίας». 

Αυτοκριτική δεν ακούμε μέσα από τις ομιλίες που εκφωνούν. Όσοι τους ακούν, δεν την χρειάζονται. Φίλοι τους είναι. Όσο για τους άλλους τους αδιάφορους, τους «απέναντι», δεν υπάρχει λόγος. Ούτως ή άλλως δεν τους πιστεύουν. Άλλωστε το πανηγυράκι στη Δ.Ε.Θ. σε λίγο τελειώνει και γυρίζουμε στη σκληρή πραγματικότητα. Στο ζοφερό παρόν, στη  αντιπολίτευση με υστερικές τσιρίδες, στο κλίμα δυσθυμίας των πολιτών. Των «αφρόνων» ψηφοφόρων, που και στην επόμενη εκλογική διαδικασία θα παραμένουν εκτός κάλπης ή κατ’ εξακολούθηση «άφρονες». Με επιλογές που πάνε τη χώρα και κατ’ επέκταση τη ζωή τους από το κακό στο χειρότερο. Και καταδικάζουν μια κουρασμένη, εξοντωμένη κοινωνία, να "παραμυθιάζεται" με έωλες υποσχέσεις και μεγαλεπήβολα σχέδια.

Η φαρσοκωμωδία στη Δ.Ε.Θ. είναι ακόμη και οι στημένες συνεντεύξεις Τύπου, από όλους τους αρχηγούς που υποτίθεται ότι θα τους «ανακρίνουν» αδέκαστοι δημοσιογράφοι. Την πρώτη ώρα επιλέγονται ερωτήσεις «βούτυρο στο ψωμί» του ερωτώμενου, στη συνέχεια αδιάφορες και γενικόλογες ερωτήσεις, απαγόρευση στους «μη δικούς μας» να ρωτήσουν και κλείνουμε τη συνέντευξη με νέες υποσχέσεις, φούμαρα και «πάλης αγώνες».

Χιλιοπαιγμένα ρεπερτόρια από όλους τους «σωτήρες» του λαού. Κακόγουστη στοχευμένη προπαγάνδα σε ώτα μη ακουόντων. Τα ποσοστά τηλεθέασης των ομιλιών τους αδιάψευστοι μάρτυρες. Και το ακροατήριο κομματικά στελέχη, φρεσκοδιορισμένοι, «κηπουροί και γλάστρες» κατά την προσφιλή φράση σε προηγούμενη κυβέρνηση και όσων είδαν «φως βολέματος» και μπήκαν. 

Προσωπικά πιστεύω ότι ο θεσμός της Δ.Ε.Θ. θα αναβαθμιστεί αν εκλείψουν οι ομιλίες των πολιτικών στο Βελλίδειο. Μην ξεχνάμε ότι είναι εμπορική έκθεση. Θα γλιτώσουμε και από τα έξοδα των μετακινήσεων ανδρών των σωμάτων ασφαλείας, των κρατικών αξιωματούχων και της επανόρθωσης της πόλης από τις καταστροφές. Θα ησυχάσει και η πόλη από την κάθοδο των μυρίων υπαιτίων των δεινών! Θα δούμε και φέτος τι θα γίνει. 

Αν θα έχουμε κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις άλλες Δ.Ε.Θ.