Η αποχή από τις κάλπες είναι πολιτικό μήνυμα. Ακούστε το! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Σήμερα που η απαξίωση της πολιτικής έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων πολιτών δηλώνουν αναποφάσιστοι και ένα ακόμη πολύ μεγαλύτερο, προτίμησαν την αποχή από την κάλπη, στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Όσον αφορά για την αποχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αυτή ξεπέρασε σε αρκετούς δήμους το ποσοστό του εξήντα τοις εκατό. Και τα πολιτικά κόμματα, "περί άλλων τυρβάζουν".

Στη σωστή τέχνη της επικοινωνίας, ο πολιτικό και ο πολίτης, πρέπει να μιλάνε την ίδια γλώσσα. Να καταλαβαίνει ο πολιτικός τα προβλήματα του πολίτη και να προτείνει απλά και κατανοητά τις λύσεις που απαιτούνται χωρίς βαρύγδουπους, δυσνόητους και το κυριότερο φθαρμένους όρους. Και σε κάποιες περιπτώσεις, ο βίος και η πολιτεία του πολιτικού να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση από τον πολίτη.

Αντίθετα, πολίτης και πολιτικός είναι δύο παράλληλες γραμμές που δεν συναντιόνται πουθενά. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, που έρχονται σε επαφή μόνο σε προεκλογικές περιόδους. Όλες οι δημοσκοπήσεις το αναγνωρίζουν και συμφωνούν στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν εμπιστεύεται το σημερινό πολιτικό σύστημα.

Ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών αντιδρούν κατά των πολιτικών για τις συμπεριφορές τους, τα εξωπραγματικά προνόμια τους  στην περίοδο της κρίσης, στην απάθεια και αδιαφορία για ότι συμβαίνει στην κοινωνία και κατά μιας γραφειοκρατικής μηχανής που έχει δημιουργηθεί για τις ελίτ τάξεις της κοινωνίας. Αποτέλεσμα, όλο και μεγαλύτερα να είναι τα ποσοστά της αποχής από τις κάλπες των εκλογών, εθνικών και αυτοδιοικητικών.

Τα επιτελεία των κομμάτων θα πρέπει να αναζητήσουν τα αίτια, όλων των ομάδων κοινού, που απαρτίζουν  τα ποσοστά της εποχής. Να δουν αν λείπει παράδειγμα, ένας ιδεολογικός στόχος, ένα νέο ελκυστικό αφήγημα, μια νέα πολιτική πρόταση, μια «καθαρή» γλώσσα ή πλήρης ανανέωση του πολιτικού προσωπικού.

Το τελευταίο δεν συμφέρει κανέναν γι αυτό και προσπαθούν να «φτιασιδώσουν» λίστες ψηφοφόρων με νέα πρόσωπα και «φόντα» εκδηλώσεων, ενώ τα «βαρίδια» παραμένουν. Η απαξιωτική φράση «όλοι τα ίδια είναι» αφορά τα κόμματα εξουσίας κατά κύριο λόγο και φυσικά «παίρνει η μπάλα» και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα.

Στις τελευταίες εθνικές εκλογές, ένα ποσοστό του πενήντα πέντε τοις εκατό του εκλογικού σώματος, προσήλθε στις κάλπες και αποφάσισε για την κυβέρνηση που θα έχουμε την επόμενη μέρα. Αποφάσισε για τη ζωή του 100 τοις εκατό, δηλαδή όλων μας. Το αποτέλεσμα το βιώνουμε όσοι ψηφίσαμε το κυβερνών κόμμα ή κόμμα της αντιπολίτευσης. Και στις επόμενες εκλογές, είναι πολύ μικρή η πιθανότητα να ανατραπούν προς το καλύτερο τα ποσοστά προσέλευσης στην κάλπη.

Να υπάρξει προς το παρόν μια άλλη λύση, που θα φέρει τους πολίτες στην κάλπη. Συνήθως τα ποσοστά της αποχής μειώνονται όταν εμφανίζεται στον πολιτικό ορίζοντα, ένας νέος πολιτικός φορέας με ηγέτη νέο, άφθαρτο, οραματιστή, ρεαλιστή, με όρεξη για δημιουργία και «τσαγανό» να σπάσει αυγά, να τα βάλει με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «νταβατζήδες», με στόχο την αναδιανομή του δημόσιου πλούτου και την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά τις κρίσεις, οικονομικές και υγειονομικές.

Και μέχρι τότε Καλές Διακοπές!

 

Ο πολιτικός πολιτισμός από αυτονόητος, ζητούμενος! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Η επόμενη μέρα όλων των εκλογών, είναι πάντοτε ημέρα Δευτέρα. Μαζί με τις υποσχέσεις που έχουν «ακουστεί» από τα πολιτικά κόμματα και τους αρχηγούς, ξεχνιούνται μαζί και οι βαριές φράσεις και «unfair» μέθοδοι, που έχουν επιστρατευθεί κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Ο γνωστός σε όλους εμάς «πολιτικός πολιτισμός» στα χειρότερα του.

Ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης όποτε η λαϊκή δυσφορία αυξάνεται, οι κομματικές αντιπαραθέσεις φουντώνουν, με αποτέλεσμα η καλπάζουσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος και η αποχή μεγάλου μέρους των πολιτών- ψηφοφόρων από τη λεγόμενη «Γιορτή της Δημοκρατίας»!

Σε κάθε κοινοβουλευτική περίοδο, κύριο ζητούμενο είναι πολιτικός πολιτισμός μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και των εκπροσώπων τους. Δυστυχώς παρατηρούνται τα ίδια και τα ίδια. Έπεα πτερόεντα!

Έντονες πολιτικές συγκρούσεις, φανατισμός, απρεπείς χαρακτηρισμοί σε προσωπικό επίπεδο και απουσία ευπρέπειας και ήπιου πολιτικού λόγου, στην πλειονότητα των περιπτώσεων.

Ο διάλογος, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του δημοκρατικού πολιτεύματος, έχει παραχωρήσει τη θέση  του, στο μίσος και στις διχαστικές υστερίες.

Στη χώρα μας, τα μνημόνια και η πανδημία του κορονοϊού, όλα τα πολιτικά μας κόμματα, με εξαίρεση την πρώτη περίοδο που βάλανε πλάτη, στη συνέχεια η συμπεριφορά τους έχει ως συστατικά στοιχεία, τους φθηνούς λεονταρισμούς, την ακατάσχετη φλυαρία, τη συστηματική άρνηση κάθε προτεινόμενου μέτρου υγειονομικής προστασίας. Επιστροφή στα "κάγκελα", με στόχο την περίοπτη θέση στα δελτία ειδήσεων.

Οι «σειρήνες» του κομματικού φανατισμού, έπιασαν εκ νέου δουλειά, ονειρευόμενα τα κόμματα τις αλήστου μνήμης ορδές των αγανακτισμένων, της άνω και κάτω πλατείας.

Μόνο που τότε υπήρχαν αντίπαλοι. Η Τρόικα, οι κακοί ξένοι, οι "διεφθαρμένοι" πολιτικοί της μεταπολίτευσης και τα λάθη τους στη διαχείριση των οικονομικών. Σήμερα, ο αντίπαλος είναι αόρατος και κινδυνεύει άμεσα η ζωή όλων, αριστερών και δεξιών. Σήμερα, το τίμημα της άρνησης, της διχόνοιας και της τύφλωσης στην επιστήμη, είναι η ίδια η ζωή.

Σήμερα, η έννοια του πολιτικού πολιτισμού είναι άμεσα συνυφασμένη με τη συμπεριφορά πολιτών και πολιτικών, για να πάει μπροστά η χώρα σε όλους τους τομείς. Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι κάθε αλλαγή οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος δεν έχει καμία αξία αν δεν συνδυαστεί με ένα νέο υπόδειγμα πολιτικού πολιτισμού, που τα κόμματα θα συμφωνήσουν. Κάτι σαν ένα μνημόνιο καλής συμπεριφοράς

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, έφερε στους περισσότερους Δήμους, κομματικές αντιπαραθέσεις, συνωμοσίες, «μυστικές» συμφωνίες σκοπιμοτήτων, αδύναμες δημοτικές εξουσίες, και αντιπαλότητες μεταξύ των δημοτικών συνδυασμών, αντεγκλήσεις και παιχνίδια παρασκηνίου με χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Ακόμη και κόντρες «απολίτιστων» και υβριστικών δηλώσεων, με στόχο την προσωπική προβολή ή την απόδειξη κομματικής πιστότητας.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, κοινός στόχος όλων των εκλεγμένων μελών πρέπει να είναι η βελτίωση της ζωής των πολιτών, η ανάπτυξη του τόπου, οι καλύτερες συνθήκες για το αύριο των παιδιών. Απαιτείται από κάθε Δημοτική Αρχή και Δημοτικές παρατάξεις, η τήρηση των κανόνων του πολιτικού πολιτισμού, όπως ευπρέπεια , ήπιος λόγος, σύνθεση απόψεων, συναίνεση και συναποφάσεις για ανάπτυξη και ένα καλύτερο αύριο των τοπικών κοινωνιών.

Να γίνεται αντιπολίτευση, με σοβαρή κριτική, δημιουργικές προτάσεις και θετικό λόγο. Όχι αντιπολίτευση για το θεαθήναι.

Ο πολιτικός πολιτισμός και στις τοπικές κοινωνίες, είναι απαραίτητος για την πρόοδο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει το αντίστοιχο  εμβόλιο!

 

Της ιεροδούλου το κάγκελο! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

«Αν δεν χτίσουμε τοίχος ανοσίας, είναι βέβαιο το 4^ο κύμα πανδημίας» από τα χείλη γνωστού λοιμωξιολόγου. Η κάκιστη επικοινωνιακή διαχείριση ενός εμβολίου, δημιούργησε το κίνημα των αρνητών των εμβολίων, που φιλοδοξούν εκτός από πρακτικοί «επιστήμονες», να μεταμορφωθούν και σε νέους ανένταχτους και αντιστασιακούς.

 

Έρχονται να πάρουν τη θέση των άλλοτε αγανακτισμένων στις πλατείες, αδιαφορώντας για τις συνέπειες ενός πιθανού νέου κύματος, από το φθινόπωρο. Αδιαφορούν αν τα νοσοκομεία ξαναγεμίσουν, τα σχολεία κλείσουν, τα καταστήματα δουλέψουν και πάλι με click away και επανέλθει το «φύλλο πορείας» για τη μετακίνηση των πολιτών. Όπισθεν ολοταχώς!

 

Και όλα αυτά αφήνουν αδιάφορους όλους όσοι χωρίς λογικά επιχειρήματα και επιστημονική γνώση θεωρούν την παροχή διευκολύνσεων υπέρ των εμβολιασμένων ως «τιμωρία» και καταπάτηση των προσωπικών δεδομένων των αρνητών του εμβολιασμού.

Φαίνεται ότι τελικά η μεγάλη μάχη της ανθρωπότητας δεν είναι η μάχη απέναντι στον κορονοϊό και της μετάλλαξης του, αλλά απέναντι στους αμφισβητίες του ιού, που κινδυνεύουν να κάνουν «Κούγκι» τις κοινωνίες, αγνοώντας τις επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν.

 

Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιοποιήθηκε σε μεγάλη εφημερίδα πανελλήνιας κυκλοφορίας, ένας στους τέσσερις Έλληνες δεν θα εμβολιαστεί, ένας στους τέσσερις το σκέφτεται ακόμη αν ο κορονοϊός είναι πανδημία ή μια απλή «γριπούλα» ή κάτι που δεν αφορά τον ίδιο, γιατί δεν έχει υποκείμενο νόσημα και άλλα τέτοια γραφικά και «ψεκασμένα».

 

Αποτέλεσμα, να θέτουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, αφήνοντας τη μοίρα , τη δική τους και τη δική μας, στα χέρια των γιατρών, του Θεού και της προσευχής. Όσοι από εμάς προσπαθούμε να τους μεταπείσουμε με λογικά επιχειρήματα, μας αντιμετωπίζουν σαν «προσκυνημένους» στα ΜΜΕ και στα μεγάλα συμφέροντα, συστημικούς ακόμη και «υπάκουα» όργανα της εξουσίας. Μόνο «νενέκους» δεν μας έχουν αποκαλέσει λόγω του ότι δεν υπάρχει ακόμη επίσημα,  κεντρική καθοδήγηση από κάποιο πολιτικό φορέα. Είναι «ορφανά» πολιτικά.

 

Οι αρνητές των εμβολίων ζουν ανάμεσα μας, είναι στην πλειοψηφία τους νεαρής ηλικίας,

αλλά και ένα σημαντικό πληθυσμιακό κομμάτι ανήκει στις ηλικίες 60+, που κινδυνεύουν από τον ιό περισσότερο, βάζοντας κι αυτοί με τη σειρά τους βόμβα, στα θεμέλια του μέλλοντος της κοινωνίας μας. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα συμβεί αν έρθει το 4^ο κύμα της πανδημίας. Στην κυριολεξία θα γίνει της Ιεροδούλου!

 

«Είναι τρελοί», δήλωσε ο Βρετανός Πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον για τους αντιεμβολιαστές.

«Είναι επικίνδυνοι» θα πρέπει να προστεθεί και πολύ άσχημο για την ανθρωπότητα.

Η μεγαλύτερη απειλή για τη δημόσια υγεία είναι τα fake news, με αναληθείς ισχυρισμούς για την αξία των εμβολίων, που φιλοξενούνται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μεγάλα ΜΜΕ. Η παραπληροφόρηση και η προπαγάνδα προκαλούν τη μεγάλη ζημιά.

Τα «τοξικά» ψέματα και οι θεωρίες συνωμοσίας, εμποδίζουν την αύξηση του αριθμού όσων θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο κατά του ιού, πριν ξαναγυρίσουμε στον Μάρτη του ’20.

Σήμερα, μια απαγόρευση κυκλοφορίας και θα γίνει αύριο, της Ιεροδούλου το κάγκελο!!!