Ανάσταση, κυριολεκτικά και όχι αλληγορικά! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Θα πρωτοτυπήσω. Θα βάλω στην αρχή του άρθρου τις προσωπικές μου ευχές, για όλες και όλους,  που μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν. ‘’Εύχομαι ολόψυχα το Άγιο Φως της Ανάστασης του Θεανθρώπου, να φωτίσει τις καρδιές μας και να λαμπρύνει τις μέρες μας. Η φετινή Ανάσταση Του Χριστού , ας μας δώσει δύναμη για την δική μας Ανάσταση, μετά τον Γολγοθά του κορονοϊού, να φωτίσει το σκοτάδι που καλύπτει τη ζωή μας και να φέρει την Ανάσταση της χώρας μας και την επανεκκίνηση της οικονομίας, που τόσο ανάγκη έχουμε". Ανάσταση, κυριολεκτικά και όχι αλληγορικά, τη στιγμή που η χώρα μας βιώνει μια πρωτοφανή υγειονομική κρίση, διάρκειας ενός χρόνου και πάνω, με τα επακόλουθα οικονομικά προβλήματα να μας χτυπούν την πόρτα.

Η χώρα μας, έπειτα από την πολυετή οικονομική κρίση, λόγω των μνημονίων και της πανδημίας ήρθε ώρα να αλλάξει σελίδα. Η γνωστή σε όλους οικονομική θεωρία του ελατηρίου, αναμένεται να εκτινάξει τα οικονομικά αποτελέσματα πολλών κλάδων της αγοράς, μεγιστοποιώντας τις θετικές προοπτικές που απορρέουν από τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης.

Η εποχή της επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας αρχίζει με το άνοιγμα του τουρισμού και παράλληλα, περιορίζει τη διάδοση των ‘’ψεκασμένων’’ αντιλήψεων, αφαιρεί από την αντιπολίτευση την επιμονή της για προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, επικαλούμενη ανικανότητα της κυβέρνησης και πολλαπλασιάζει τον αριθμό των εισερχομένων  επενδύσεων, μειώνοντας τα ποσοστά της ανεργίας.  Βρισκόμαστε στο τέλος της οικονομικής δυσπραγίας και στην αρχή ενός νέου αναπτυξιακού οικονομικού κύκλου.

Η στρατηγική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στρατηγική του πετροπόλεμου, της διαμαρτυρίας, των καταγγελιών κενού περιεχομένου και ιδεολογικών αγκυλώσεων,  δείχνουν αδυναμία παραγωγής πολιτικού λόγου, έλλειψη οραματικού αφηγήματος και κυρίως φόβο για την επόμενη ημέρα, όταν η οικονομία θα δείχνει σημάδια ανάκαμψης και η νέα πραγματικότητα να τη βρίσκει εκτός τόπου και χρόνου. Και χωρίς αντιπολιτευτικά εφόδια.

Ο ‘’Οδικός χάρτης’’ για την Ανάσταση της Ελληνικής οικονομίας και την επανεκκίνηση της , περιέχει πολλά και νέα χρηματοδοτικά εργαλεία , για τους κλάδους που έχουν πληγεί από την πανδημία. Για πρώτη φορά ακούμε για μέτρα που έρχονται και δεν βγάζουμε φλύκταινες από την αγωνία μας.  Όλα τα νέα μέτρα έχουν θετικό πρόσημο για την οικονομία της χώρας και για τα εισοδήματα των πολιτών.

Ένα οικονομικό πλέγμα μέτρων, για τη στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων και ανάλογα με την εξέλιξη της υγειονομικής κρίσης, πρόσθετες παροχές είναι στο τραπέζι.

Παράλληλα με το τείχος της ανοσίας από τον ιό, χτίζεται και η ανάταξη της οικονομίας. 

Η φετινή Ανάσταση φέρνει αλλαγή σελίδας, χαμόγελα στους πολίτες,τουρισμό και μας θυμίζει άλλες εποχές, με θετικές προοπτικές ανάκαμψης.

Ανάσταση, κυριολεκτικά και όχι αλληγορικά!

Ούτε ιερό, ούτε όσιο… Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Με δέκα χιλιάδες θύματα, με χίλιους διασωληνωμένους και καθημερινά εκατοντάδες κρούσματα θετικά στον κορωνοϊό, ούτε ιερό, ούτε όσιο, έχουν οι δεκάδες επικίνδυνες συγκεντρώσεις στις πλατείες των μεγάλων πόλεων και οι υποστηρικτές του «Πάσχα στο χωριό».

 

Σε μια περίοδο που αυξάνεται ο αριθμός των εμβολιασμών, έχει αναγγελθεί το άνοιγμα του τουρισμού, η άρση των περιοριστικών μέτρων αναμένεται, ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας ασπάζεται τη φιλοσοφία «κάνε ότι σου γουστάρει», αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στις ζωές των άλλων και δημιουργώντας πραγματικά «βραχυκύκλωμα» στο άνοιγμα του τουρισμού, πηγή επιβίωσης χιλιάδων εργαζομένων.

 

Ούτε ιερό, ούτε όσιο, έχουν από την άλλη πλευρά όσα πολιτικά κόμματα στηρίζουν τις συγκεντρώσεις των μεγάλων ομάδων στις πλατείες, για λόγους καθαρά αντιπολιτευτικούς, περιμένοντας την κυβερνητική πανωλεθρία, αν και γνωρίζουν ότι σκάβουν το λάκκο τους!

 

Όταν βλέπετε ότι στις δημοσκοπήσεις, όλα τα πολιτικά κόμματα να υποχωρούν, άλλο λίγο, άλλο πολύ, και αυξάνεται η αδιευκρίνιστη ψήφος, τότε είναι αναμενόμενη μια αλλαγή του πολιτικού σκηνικού. Οι πολίτες αναζητούν μια νέα γενιά πολιτικών, που θα δημιουργεί χωρίς να φωνασκεί, που θα διεκδικεί την εξουσία όχι για να την οικειοποιηθεί αλλά για να την μοιράσει και που δεν θα «χτίσει» πάνω σε χαλάσματα, που η ίδια επεδίωξε να συμβούν.

 

Ούτε ιερό, ούτε όσιο, έχουν όσοι υποχρεώνουν σε άυπνες και εξαντλητικές νύχτες, νοικοκυραίους γείτονες σε ανοιχτές πλατείες, όπου γίνονται τα αυτοσχέδια πάρτι. Τα πολιτικά χάδια, από την αντιπολίτευση για δήθεν κουρασμένη νεολαία, ισοδυναμούν με κάλυψη αρκετών ΜΕΘ, μετά από λίγες μέρες.

 

Ούτε ιερό, ούτε όσιο, έχουν όσοι από τους «αρνητές» της μάσκας και των μέτρων υγιεινής προστασίας, δείχνοντας την ασέβεια τους σε όσους προσπαθούν μέρα – νύχτα, στα νοσοκομεία να γλιτώσουν από βέβαιο θάνατο, συνανθρώπους μας. Καλά θα ήταν να κάνουν  μια επίσκεψη σε έναν θάλαμο Μ.Ε.Θ. κορωνοϊού και τότε θα δούνε «τι εστί βερίκοκο»!

 

Ούτε ιερό, ούτε όσιο, έχουν όσοι έχουν τη «βιτριολική» αντίληψη ότι αμέσως μετά από μια εκλογική αποτυχία, ο εκάστοτε αρχηγός απειλείται από δεκάδες διαδόχους, με θετικό ή μη πρόσημο. 

Η σκυτάλη δίνεται πρώτα-πρώτα σε οικονομικούς παράγοντες, μιντιάρχες , στον κομματικό σωλήνα και στο τέλος στον λαό για να επικυρώσει!

Κωδικός «Επόμενη μέρα». Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

«Μη σου δώσει ο Θεός όσα μπορείς να αντέξεις», έλεγαν οι παλαιότεροι. Μας έκλεισαν μέσα για έναν ολόκληρο χρόνο και αντέξαμε. Ποιος θα το πίστευε και ακόμη δεν ξέρουμε πότε θα μας ανοίξουν τις πόρτες της κυκλοφορίας, από δήμο σε δήμο, από νομό σε νομό.

Κάθε Παρασκευή ακούμε την γνωστή μας επιτροπή να μας δίνει τη «γραμμή» της επόμενης εβδομάδας, χωρίς να αφουγκράζεται  τις ανάγκες της κοινωνίας.

Όσον αφορά την «επιστροφή» στην κανονικότητα, κανείς δεν μπορεί να την προβλέψει. Η βιωσιμότητα του covid-19 είναι αβέβαιη και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει πως θα εξελιχθεί.

Άγνωστος Χ και ο προορισμός, άγνωστος και Ψ και το ταξίδι. Φυσικά, η ανασφάλεια αυτή δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αλλά έχει επηρεάσει ολόκληρη την υφήλιο. Τα εμβόλια λειτουργούν κατευναστικά στην ανασφάλεια του τοπίου της επόμενης μέρας αλλά θέλουν υπομονή και χρόνο.

Αυτό που ζούμε σήμερα, βλέποντας ένα κράτος να μην προλαβαίνει τις εξελίξεις, 

με κυρίαρχη την αγωνία του, να πείσει τους κουρασμένους, απογοητευμένους, οργισμένους πολίτες ότι βρισκόμαστε στο τέλος της πανδημίας. 

Μπροστά στην ορατότητα της μετά- πανδημίας περιόδου, δηλαδή στην «επόμενη μέρα», το επιτελικό μας κράτος, ακολουθεί τη γνωστή στρατηγική, βλέποντας και κάνοντας! 

Ο κωδικός «επόμενη μέρα», αναγκάζει τα κόμματα εξουσίας να «ψαρεύουν» για το νέο προεκλογικό τους αφήγημα σε αχαρτογράφητα νερά. Η πρώτη παραδοχή των εχόντων την ευθύνη, στο πολιτικό πεδίο, του καθορισμού του νέου αφηγήματος είναι η εξάρτηση του σε μεγάλο βαθμό από το χρόνο μέχρι την «επόμενη μέρα» και από τα νέα ζητούμενα και ανάγκες της κοινωνίας. Να τους υπενθυμίσουμε ότι το βασικό κριτήριο ψήφου των πολιτών, είναι το συμφέρον, η τσέπη τους. Η ιδεολογία ακολουθεί!

Στις αντιπαραθέσει των κομμάτων στο κοινοβούλιο, στις καθημερινές δηλώσεις του στα ΜΜΕ, αποτυπώνεται ένα κλίμα δυσφορίας της εξουθενωμένης κοινωνίας, οι κοινωνικές ανισότητες, ο εγκλωβισμός των νεότερων γενιών, ο φόβος και η αγωνία του καταστηματάρχη, του μισθοσυντήρητου, των ευπαθών ομάδων και των γυναικών που έχουν και το μεγαλύτερο μερίδιο στα ποσοστά της ανεργίας.

Παρά τα συνεχή δημοσκοπικά ευρήματα, την περιορισμένη φθορά της κυβέρνησης και τους σκληρούς χαρακτηρισμούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τον πόλεμο των αντιφάσεων, τις φωνές διχασμού και παραπληροφόρησης, το αφήγημα των πολιτικών κομμάτων για την επόμενη μέρα, θα πρέπει να είναι συνετό, ρεαλιστικό, αναπτυξιακό για να αποδώσει εκλογικούς «καρπούς».

Να αφήσει τις πληγές του παρελθόντος πίσω και να σηματοδοτήσει την απαρχή μια νέα ενωτικής περιόδου, μια φυγή προς τα εμπρός, με αναγκαίο ένα μίνιμουμ συνεννόησης όλων των δυνάμεων. Η ανοσία της αγέλης, θα αργήσει τουλάχιστον αρκετό χρόνο ακόμη, με αποτέλεσμα η επόμενη μέρα, να καθυστερήσει να έρθει μαζί με το επόμενο βήμα πολιτών και πολιτικών για την ανάταξη της κοινωνίας.

Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση δεν κυβέρνησε, απλά έκανε διαχείριση κρίσεων πανδημίας, οικονομίας και το σύνολο της αντιπολίτευσης της ασκούσε κριτική τονίζοντας την επικινδυνότητα και ανεπάρκεια της, στη διαχείριση της πανδημίας και στην αυταρχικότητα της, απέναντι στους πολίτες.

Με το τέλος της πανδημίας και τη λεγόμενη «επιστροφή» στην κανονικότητα, όλα τα πολιτικά κόμματα θα ανοίξουν τα χαρτιά τους, για την επόμενη μέρα. Οι διαφορετικές στρατηγικές προσεγγίσεις που θα παρουσιάσουν, θα αποτελέσουν τη βάση του προεκλογικού τους αφηγήματος. Η εμπιστοσύνη των πολιτών, είναι το κυρίαρχο ζητούμενο. Εμπιστοσύνη που κερδίζεται από τη «βιτρίνα» των πολιτικών προσώπων και την αξιοπιστία λόγων και έργων!

 

Ο έξυπνος πολιτικός. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 Ο έξυπνος πολιτικός είναι για το κόμμα του, το κεφάλαιο κίνησης και όχι στοιχείο του παθητικού. Μοιάζει και με τους ισολογισμούς των εταιριών.

Ο έξυπνος πολιτικός  μοιάζει με τον μπακάλη της παλαιάς εποχής. Και οι δύο ζυγίζουν τα πάντα.

Ο έξυπνος πολιτικός δεν βγάζει πλέον, σέλφι ούτε βάζει στην ιστοσελίδα του, φωτογραφίες από τη συμμετοχή του σε πορείες, συγκεντρώσεις και κάτω από «αγωνιστικά» πανό. Προτιμά λόγω των νέων συνθηκών, να δείχνει πόσο ζωόφιλος είναι.

Ο έξυπνος πολιτικός φροντίζει η «σκάλα» της προσωπικής ανέλιξης του, να ακουμπάει γερά, στο σωστό τοίχο. Και δεν θα πρέπει να ξεχνά, ότι όσους θα συναντήσει ανεβαίνοντας, θα τους συναντήσει και κατεβαίνοντας.

Ο έξυπνος πολιτικός όταν χάνει σε μια εκλογική μάχη, αναγνωρίζει ότι έχασε δίκαια. Στη συνέχεια, δεν αναρωτιέται αν οι ψηφοφόροι γνώριζαν τι έκαναν, αλλά ψάχνεται να δει τι έκανε ο ίδιος και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά στην κάλπη.

Ο έξυπνος πολιτικός τηρεί πάντα τη λατινική παροιμία «verba volent – scripta manent». Πιο συγκεκριμένα «τα λόγια πετούν – τα γραπτά μένουν». Τηρεί πάντα τον κανόνα και στέλνει μόνο συλλυπητήρια και ευχετήρια σε γάμους, βαφτίσια, ονομαστικές γιορτές.

Ο έξυπνος πολιτικός απευθύνεται στους ανθρώπους της «αυλής» του μόνο όταν θέλει να ακούσει κολακευτικά λόγια και κομπλιμέντα για τον ίδιο, για την αφεντιά του. Διαφορετικά, όταν θέλει να μάθει την πραγματικότητα και να ακούσει μια πολύτιμη γνώμη, προτιμά το μάρκετινγκ του πεζοδρομίου. Κατεβαίνει στο λαό και μαθαίνει από «πρώτο χέρι» τα προβλήματα του κόσμου και τη γνώμη τους, για εκείνον. Ακόμη και οδηγός ταξί, μπορεί να γίνει!

Ο έξυπνος πολιτικός, αποφεύγει να χαρακτηριστεί με τις πράξεις του, από τους πολίτες σαν έμπορος ψεύτικων ελπίδων, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι στην κάλπη αντί για σταυρούς στο όνομα του θα βρει «αποτυπώματα της  παλάμης»  ψηφοφόρων.

Ο έξυπνος πολιτικός, δεν εκπέμπει το μήνυμα του μόνο μέσω των φίλιων δυνάμεων όπως πυρήνες, ΜΜΕ και διαδικτυακά. Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι το μήνυμα και η εικόνα του πρέπει να «μιλάει» και η παρουσία του να «γράφει». Η προσωπική του ταυτότητα, είναι ένα βασικό κριτήριο της επιλογής του από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα της κάλπης.

Ο έξυπνος πολιτικός, δεν βλέπει την αποτυχία στην κάλπη παρά μόνο σαν μια νέα ευκαιρία επανατοποθέτησης της στρατηγικής εικόνας του και διόρθωση στη διαχείριση των λαθών του. Την επόμενη φορά αλλάζει  ολόκληρη την επικοινωνιακή του ομάδα και δεν θεωρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους της προηγούμενης φοράς.

Ο έξυπνος πολιτικός για τη λύση ενός προβλήματος,  που αφορά την πολιτική του καριέρα, δεν περιμένει να εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός», αλλά παίρνει τα ηνία στα χέρια του!

 

Ο έξυπνος πολιτικός για τη λύση ενός προβλήματος  που αφορά την πολιτική του καριέρα, δεν περιμένει να εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός», αλλά παίρνει τα ηνία στα χέρια του!