Διεθνείς εξελίξεις , Ελληνικές εκλογές και πόθεν έσχες πολιτικών. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στις ημέρες που περνάμε, η ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της πολιτικής αντιπαράθεσης από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για το θέμα των πρόωρων εκλογών, εγκυμονεί κινδύνους να βυθιστεί η χώρα είτε σε μια παρατεταμένη παράλυση, είτε σε πολιτική αποσταθεροποίηση, πριν την ώρα της. Η κυβέρνηση – σεναριογράφος των επόμενων κινήσεων, επεισοδίων που θα βιώσουμε προσεχώς, θα πρέπει να δώσει με τον πιο επίσημο τρόπο μια καθαρή απάντηση, αν σκοπεύει να πάει σε εκλογές στο τέλος της συνταγματικής θητείας της.

Αν δεν αρκούν οι επανειλημμένες  δηλώσεις του Πρωθυπουργού, ένας ανασχηματισμός θα κλείσει την εκλογολογία! Εκτός αν προλάβει να την ακυρώσει ο "άρπαγας" γείτονας με τον αναθεωρητισμό του!

Διαφορετικά να μην διαμαρτύρεται για την επένδυση στην πόλωση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και την άκρως αρνητική εξέλιξη της οικονομίας στους προσεχείς μήνες.

Προσώρας, οι μάχες κατά της φτώχειας, της ακρίβειας, της ενέργειας και της κλιματικής αλλαγής αντιμετωπίζονται με επιδόματα και ευχολόγια. Πλήρης αποτυχία προβλέψεων του πολέμου στην Ουκρανία και των πολιτικών στρατηγικών που είχαν σχεδιαστεί. Το καρκίνωμα του εθνικιστικού λαϊκισμού πλημμυρίζει όλον τον κόσμο.

Η αντιπαγκοσμιοποίηση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση, κερδίζει κατά κράτος. Παντού ή σχεδόν παντού κερδίζουν τα outsider ,από το Brexit μέχρι τις τελευταίες εκλογές στη Γαλλία.

Ούτε οι μετρήσεις, ούτε τα media, ούτε τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, ούτε οι δυνατές προσωπικότητες και stars οπτικοακουστικών θεαμάτων, δεν φαίνεται να είναι αρκετά να σταματήσουν το τσουνάμι της λεγόμενης τιμωρητικής ψήφου.

Η πολιτική ορθότητα, μη εξαιρούμενης και της χώρας μας, καταποντίζεται καθημερινά από τον άκρατο λαϊκισμό και τα απρόβλεπτα ένστικτα ερασιτεχνών της πολιτικής, οδηγούν το καράβι σε αχαρτογράφητα νερά. Παίζεται σε μια στιγμή, το μέλλον όλων μας!

Στις επόμενες εθνικές εκλογές, η ανακυττάρωση του πολιτικού προσωπικού στη χώρα μας, είναι αναγκαία. Τέρμα πια, οι επιλογές από τον κομματικό σωλήνα, από «διαδρομιστές» πολιτικών κομμάτων, από οικογενειοκρατία και από άλλους παράγοντες τύπου Γκόρτσου. Τέλος, στα κομματικά ρετιρέ.

Αξιοκρατία, με νέους φιλόδοξους, με όραμα και με ένσημα από εργασία και όχι κομματικά.

Νέοι πολιτικοί να πάρουν την εξουσία όχι για να την οικειοποιηθούν αλλά να την μοιράσουν στο λαό, στην πράξη!

Να έχουν την προσφορά προς τον πολίτη στο DNA τους, εκτός από μεταπτυχιακές περγαμηνές και πτυχία στο βιογραφικό τους.

Να πιστεύουν σε αυτό που καλούνται να υπηρετήσουν. Να έχουν «ζυμωθεί» με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και τότε τα πρόσθετα προσόντα τους, να είναι η ηλικία, τα πτυχία και η συμμετοχή σε μητρώα και δεξαμενές σκέψεις.

Και κάτι επίκαιρο. Να γνωρίζουμε ως πολίτες το πόθεν έσχες τους που είχαν όταν μπήκαν στην πολιτική και πιο είναι σήμερα. Και κυρίως το "πόθεν"!

Ακόμη για τους νέους, το πόσο διαυγές είναι το παρελθόν τους, πριν μπουν στα ψηφοδέλτια.

Για να μην υπάρξουν «ψεγάδια» αργότερα.

Η ιδιότητα του βουλευτή δεν είναι η επαγγελματική αποκατάσταση του

και ο άκρατος πλουτισμός. Είναι λειτούργημα, στην υπηρεσία των πολιτών.

Επιτέλους, ας το καταλάβουν οι πολίτες, έστω και πάνω από την κάλπη.

 

Πάμε για νέο ρεκόρ αποχής από τις κάλπες στις επόμενες βουλευτικές εκλογές; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στις Γαλλικές βουλευτικές εκλογές της πρώτης Κυριακής «νικήτρια» είχαμε την αποχή με ποσοστό 53%. Ένα ποσοστό ρεκόρ, σε μια μάχη δύο πολιτικών κομμάτων «στήθος με στήθος» και με οριακό προβάδισμα όπως έδειξε η τελική καταμέτρηση των ψήφων.

Ένα πραγματικό θρίλερ στη Γαλλία και μια απειλητική πρόβλεψη στα καθ’ ημάς. Στη χώρα μας η μεγαλύτερη αποχή έφτασε σε Ευρωεκλογές το 2009 σε ποσοστό 47,4%. Είναι πλήγμα για τη δημοκρατία, τα μεγάλα μεγέθη της αποχής. Πλειοψηφία που κυβερνά με αυτοδυναμία!

Τα αίτια πολλά. Από την αδυναμία μετακίνησης στο τόπο που ψηφίζουν οι λεγόμενοι ετεροδημότες, λόγοι υγείας πολιτών, υπερήλικες, οικονομικά προβλήματα και άλλα.

Αρκεί να θυμηθούμε τις στρατιές ετεροδημοτών που προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν ένα εισιτήριο για τον τόπο που θα ασκούσαν το εκλογικό τους δικαίωμα. Λέγεται ότι σε αυτό οφείλεται και ένα μεγάλο μέρος από το χρέος των κομμάτων εξουσίας ,που προμήθευαν αφειδώς, τα χιλιάδες εισιτήρια στους φίλους του κόμματος.

Υπάρχουν όμως και όσοι απέχουν από την κάλπη , από πεποίθηση. Δεν πιστεύουν ότι με την ψήφο τους θα επηρεάσουν τις πολιτικές εξελίξεις, γυρίζουν την πλάτη και απέχουν. Κυριαρχεί το δόγμα "οι Κυβερνήσεις αλλάζουν, οι πολιτικές παραμένουν ίδιες". Αν είναι και ανοιξιάτικη ή καλοκαιρινή ημέρα, προτιμούν να εκχωρούν το δικαίωμα να αποφασίζουν άλλοι γι αυτούς, πηγαίνοντας για καφέ και ουζάκι στις παραλίες.

Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί και βαθυστόχαστες αναλύσεις έχουν γραφτεί, ότι η αποχή βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία και η μη άσκηση του δικαιώματος, δίνει το δικαίωμα να βρίσκονται στο «τιμόνι» της διοίκησης, οι μειοψηφίες, που αποφασίζουν ερήμην της πλειοψηφίας των πολιτών.

Όμως δεν φταίνε μόνο οι πολίτες. Μεγάλο μέρος ευθύνης έχει και το πολιτικό μας σύστημα.

Η χαμηλή ποιότητα του πολιτικού λόγου στη Βουλή, στα ΜΜΕ παραδοσιακά και κοινωνικά δίκτυα, με ύβρεις, αντεγκλήσεις, προπηλακισμούς, λόγω ένδειας επιχειρημάτων και χρήση αρνητικών προθέσεων, οδηγούν στην απαξίωση από τους πολίτες, πολλών πολιτικών προσώπων και του συνόλου του πολιτικού συστήματος.

Ένας ακόμη βασικός λόγος της αποχής, είναι η απουσία σωστής ενημέρωσης των πολιτών, για τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν, καθώς και η μη προσεκτική και ενδελεχής επιλογή των προσώπων που «κοσμούν» τα ψηφοδέλτια. Αποτέλεσμα, να έχουμε μάχη συνθημάτων και όχι προγραμμάτων. Το ότι ο κόσμος δεν έχει χρόνο για ενημέρωση, είναι μεγάλο λάθος και πρέπει να διορθωθεί.

Στις επόμενες εθνικές εκλογές, που θα γίνουν με απλή αναλογική, την πρώτη Κυριακή η αποχή αναμένεται να καταρρίψει ένα ακόμη ρεκόρ. Εκτός από το γεγονός ότι οι πολίτες δεν πιστεύουν ότι κάτι θα αλλάξει, με την ψήφο τους, η σίγουρη δεύτερη Κυριακή ψηφοφορίας τους επιτρέπει να ετεροχρονίσουν την επίσκεψη τους στην κάλπη. Οι πολιτικοί μας θα πρέπει να επανατοποθετηθούν στον ορθό λόγο  και στην ουσιαστική ενημέρωση για τις πολιτικές προτάσεις τους, πριν απορριφθούν συλλήβδην από τους πολίτες.

 

Πρόωρες εκλογές. Μια δύσκολη εξίσωση με πολλούς «αγνώστους»! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στις προσεχείς εθνικές εκλογές, πιθανά πρόωρα φθινοπωρινές, αναμένονται διαφοροποιήσεις στην κάλπη και μάλιστα σημαντικές, μερίδας ψηφοφόρων, που προβληματίζουν όλα τα κομματικά επιτελεία και πολλά πολιτικά πρόσωπα.

Με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων αναμένεται να στείλει μήνυμα δυσαρέσκειας στα κόμματα εξουσίας, επιλέγοντας μικρά η ακόμη και πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα.

Αποτέλεσμα, να δυσκολέψει σε μεγάλο βαθμό η επανεκλογή  και πρωτοκλασάτων υποψηφίων πολιτικών, λόγω του ότι πολλοί από αυτούς θεωρούνται από τους πολίτες μέρος των προβλημάτων που βιώνουν και όχι η λύση όπως οι ίδιοι επικαλούνται.

Τα κόμματα εξουσίας θα νοιώσουν εκλογικά, την πρώτη Κυριακή, έντονους κραδασμούς από τις πολιτικές επιλογές που οι πολίτες τους χρεώνουν.

Περισσότερους εκλογικούς κραδασμούς, θα αισθανθούν όσοι έχουν συμμετάσχει ενεργά στη διακυβέρνηση κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων και θεωρούνται υπαίτιοι όλων των "πληγών" που έχουν υποστεί οι πολίτες. Από την πανδημία, την οικονομική κρίση και τις φυσικές καταστροφές.

Όλες οι "αμαρτίες" του κόσμου θα τους χρεωθούν στην κάλπη. Σε αυτές τις "αμαρτίες" ,θα πρέπει να προστεθούν και τα πλούσια προνόμια των πολιτικών σε περιόδους κρίσης, οι ασυλίες και η γενικότερη απαξίωση του πολιτικού κόσμου. Πρόσφατη έρευνα, έδειξε ότι πάνω από το 70% των πολιτών θεωρούν το πολιτικό σύστημα «ξένο» σώμα από τον «μέσο» πολίτη. Δύο ξένοι στην ίδια χώρα!

Την πρωτοκαθεδρία, φυσικά, την έχει το Κοινοβούλιο και πολύ λιγότερο η Αυτοδιοίκηση.

Αυτό που κυριαρχεί από τους πολιτικούς, είναι ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι», με αποτέλεσμα να ζητούν, να τους περάσουν από «κόσκινο» στην κυριολεξία  οι πολίτες πριν αποφασίσουν ποιοι αξίζουν την ψήφο τους. Το λένε αλλά το εννοούν;

Η αποχή από την κάλπη, την πρώτη Κυριακή, θα αυξηθεί σημαντικά και ο λόγος είναι  ότι θεωρείται αναγκαία η ύπαρξη της δεύτερης Κυριακής για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Είτε αυτοδύναμης, είτε συνεργασίας. Η περίπτωση τρίτης Κυριακής προβλέπεται μεν από το νόμο, αλλά οι γενικότερες συνθήκες καθιστούν την προσφυγή σε τρίτη Κυριακή, απαγορευτική. Αυτοκτονική, θα λέγαμε καλύτερα!

Το μεγάλο ερωτηματικό είναι αν οι πρόωρες εκλογές θα προκηρυχθούν μετά τη λήξη της τουριστικής περιόδου και των θερινών διακοπών ή κάποιο θερμό πολεμικό επεισόδιο, με τον άρπαγα γείτονα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, αλλάξει όλους τους σχεδιασμούς. Αν ο γείτονας – άρπαγας, το τολμήσει καλοκαιριάτικα και πάρει αποφασιστική απάντηση, τότε θα αλλάξουν οι πολιτικές διεργασίες και στο χρόνο των εκλογών και στο αποτέλεσμα τους. Είναι γνωστό ότι οι πολίτες συσπειρώνονται στο κυβερνών κόμμα ,σε εθνική κρίση.

Στην αντίθετη περίπτωση, της απευκταίας μη αποφασιστικής απάντησης, το πλήγμα στο μεγάλο «κεφάλαιο» του κυβερνώντος κόμματος, που είναι ο Πρωθυπουργός, θα αλλάξει εκ βάθρων, τα εκλογικά αποτελέσματα.

Είναι οι πρώτες εθνικές εκλογές, με πολλές πιθανότητες τα εθνικά μας θέματα να είναι από τους πιο βασικούς παράγοντες που θα επηρεάσουν το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα και φυσικά το μέλλον όλων μας.

Οι πρόωρες  εκλογές αποδεικνύονται, μια δύσκολη εξίσωση με πολλούς «αγνώστους»!

 

Μύρισαν εκλογές! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ-Επικοινωνιολόγου

 

Μύρισαν εκλογές αν και οι εξαγγελίες είναι για το τέλος της τετραετίας, ήτοι  με τη λήξη της συνταγματικής θητείας.

Άλλωστε στην πολιτική ισχύει ότι διαψεύδεται, σύμφωνα με τη ρήση γνωστού πολιτικού.

Ξεκινάνε καλοκαιριάτικα, η πορεία στο λαό και το άνοιγμα στην κοινωνία. Γνωστά και επαναλαμβανόμενα, από τα πολιτικά μας κόμματα.

 

Άνοιγμα στην κοινωνία από όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, τώρα που μπήκαμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Προσοχή όμως να μην «ξεχειλώσουν» από το πολύ άνοιγμα! 

 

Παχιά και μεγάλα λόγια από πιστούς θιασώτες μιας «χαλασμένης» πολιτικής. 

Απευθυνόμενοι στους μόνιμους κωπηλάτες στις κομματικές γαλέρες και σε όλα τα μέλη των πληρωμάτων, τους παροτρύνουν να βγουν στην κοινωνία και ακολουθώντας τη στρατηγική «στόμα με στόμα» να πουλήσουν την πολιτική τους πραμάτεια! 
 
Όμως η κοινωνία περιμένει στη γωνία. Με απαξία, ωχαδερφισμό, αδιαφορία και απάθεια. Πολλάκις με ύβρεις και προπηλακισμούς. Και αυτό, τα εκάστοτε ηχεία της πολιτικής το ξέρουν.
 
Άνοιγμα στην κοινωνία, είτε διά ζώσης, είτε μέσω των νέων τεχνολογιών και ερωτηματολογίων, η βασική προτεραιότητα κάθε πολιτικού κόμματος που σέβεται τον ψηφοφόρο του. Μαζί αποφασίζουμε, όπως το αλήστου μνήμης μαζί τα φάγαμε!
 Η συνέχεια γνωστή. Τα περισσότερα αιτήματα των πολιτών δεν συνάδουν με τις πολιτικές αρχές του κόμματος και άρα μη αποδεκτά. Στον κάλαθο, μετά την κάλπη!
 
Το άνοιγμα στην κοινωνία πραγματοποιείται και με περιοδείες και επισκέψεις σε διάφορες περιοχές και οργανωμένους συλλόγους, όπου συγκεντρώνονται μια «τυφλή» κομματική πελατεία και μεγάλος αριθμός από "αγκιστρωμένα" ψάρια που δεν χρειάζονται δόλωμα. Εκεί σηκώνεται για περιορισμένο χρόνο η σημαία της νίκης του κόμματος και 

γίνονται αποδεκτά τα πεπραγμένα της πολιτικής ως Ευαγγέλια, από πολιτικούς αργόσχολους!  Στόχος το «Υπάρχω» του πολιτικού σχηματισμού και «όσο με στηρίζεις θα υπάρχω», παραφράζοντας το λαϊκό άσμα. Κάθε άνοιγμα της κοινωνίας για να είναι επιτυχημένο, θα πρέπει να ακολουθείται κι από ορυμαγδό υποσχέσεων γενικών και ειδικών στην κοινωνική ομάδα που απευθύνεται. Το κρεσέντο των κυβιστήσεων θα ακολουθήσει, μετά την κάλπη. Είναι σε όλους γνωστό και αποδεκτό.
 
Άνοιγμα στην κοινωνία για προσέλκυση και νέων υποψήφιων που θα κοσμήσουν τα ψηφοδέλτια στις Εθνικές  και Αυτοδιοικητικές εκλογές που ακολουθούν. Νέα εκλογή προσώπων με ευρύτερη νομιμοποίηση από τη βάση, με ελεύθερη συμμετοχή. Αυτό στη θεωρία, γιατί στην πράξη οι πολίτες ενώ αποστρέφονται πολλά από τα γνωστά πολιτικά ονόματα τους ψηφίζουν ανελλιπώς κάθε φορά. Ανάγκη ψυχιατρικής εξέτασης. Πελατειακές, κυκλικές και γνώριμες ψηφοδοσίες με κύριο γνώρισμα το «όλοι το ίδιο είναι». Η στοχοπροσήλωση των κομμάτων σε ανοίγματα στην κοινωνία, πολλές φορές συγχέεται με το άνοιγμα στον κομματικό μηχανισμό τους, για τη στελέχωση των οργάνων του κόμματος. Γαρνιτούρα είναι τις περισσότερες φορές τα νέα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια. 

Ο κομματικός μηχανισμός στηρίζει πάντα έναν «δικό» του παλαιό κατά προτίμηση.
 
Για κάθε κυβερνών κόμμα το άνοιγμα στις κοινωνίες συνοδεύεται σχεδόν πάντα με γκρίνια, γιούχα και ακατονόμαστες ύβρεις. Πολιτική αυτοχειρία τις περισσότερες φορές αντί δίαυλος αμφίδρομης επικοινωνίας αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος προσωπικής επικοινωνίας με τον πολίτη ψηφοφόρο, που βγάζει τα απωθημένα του, λίγο πριν την κάλπη.

 

Μπήκαμε σε ένα θερμό καλοκαίρι, με πολλά θέματα που "καίνε" και θέλουν λύσεις.

Αν όχι τώρα προσφυγή στην κάλπη, πότε; Του χρόνου με πολλαπλάσια τα προβλήματα απλά και μόνο για να λέμε ότι είμαστε θεσμικοί;