Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Τα αυτονόητα για τον πολίτη, ανέφικτα για το πολιτικό μας σύστημα




Σήμερα που η απαξίωση της πολιτικής έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις, σαράντα εννέα τοις εκατό των ψηφοφόρων δηλώνουν αναποφάσιστοι στην τελευταία δημοσκόπηση, ενώ σαράντα πέντε τοις εκατό προτίμησαν την αποχή στις τελευταίες εκλογές, η επικοινωνία ενός πολιτικού φορέα ή προσώπου, αποτελεί ύψιστη στρατηγική επιλογή αρκεί να συνδυάζεται με την «ενεργητική ακοή» του πολιτικού. Βασική προϋπόθεση για τη σωστή τέχνη της επικοινωνίας είναι οπολιτικός και πολίτης να μιλάνε την ίδια γλώσσα. Να καταλαβαίνει τα προβλήματα του πολίτη και να προτείνει απλά και κατανοητά τις λύσεις που απαιτούνται χωρίς βαρύγδουπους, δυσνόητους και το κυριότερο, φθαρμένους όρους.

Όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν εμπιστεύεται το σημερινό πολιτικό σύστημα, είναι θυμωμένοι και οργισμένοι μαζί τους και με την απάθεια τους δείχνουν την πλήρη αδιαφορία τους για ότι κι αν τους συμβεί. Φυσικά αδιαφορούν σε μεγάλο ποσοστό, εξήντα δύο τοις εκατό δείχνει μια δημοσκόπηση, για τις μεταξύ των κομμάτων αντιπαραθέσεις, διαξιφισμούς, κοκορομαχίες. Ο πήχης των κομμάτων εξουσίας είναι στα χαμηλότερα, οι  υποσχέσεις και εξαγγελίες έχουν περιοριστεί και η κοινή γνώμη αξιολογεί αρνητικά και την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση δίνοντας της την πρωτιά με αναιμικά ποσοστά!

Τα επιτελεία των κομμάτων ψάχνονται αν λείπει ένας ιδεολογικός στόχος, ένα νέο αφήγημα, μια νέα πολιτική πρόταση, μια «καθαρή» γλώσσα ή η πλήρης ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Το τελευταίο δεν συμφέρει κανέναν γι αυτό και προσπαθούν να «φτιασιδώσουν» λίστες ψηφοδελτίων με νέα πρόσωπα και «φόντα» εκδηλώσεων. Ξέρουν πολύ καλά ότι ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός «όλοι τα ίδια είναι», αφορά κατά κύριο λόγο το πολιτικό προσωπικό των κομμάτων εξουσίας. Ακόμη και ο αρχηγός δεν μπορεί να αλλάξει ριζικά το κόμμα του από πρόσωπα, λόγω πολιτικών ισορροπιών και συμβιβασμών για τη διατήρηση του ελέγχου του κόμματος και της θέσης του.

Σήμερα το πενήντα τοις εκατό του εκλογικού σώματος ψηφίζει και αποφασίζει για την κυβέρνηση που θα έχουμε την επόμενη μέρα. Στόχος των υπαρχόντων κομμάτων θα πρέπει να είναι το άλλο πενήντα τοις εκατό των αδιάφορων ψηφοφόρων που θα προτιμήσουν την αποχή. Είναι αρκετά μικρή η πιθανότητα, μηδαμινή θα λέγαμε, να υπάρξει προς το παρόν μια άλλη λύση, με ένα νέο πολιτικό φορέα με ηγέτη ένα νέο, άφθαρτο, οραματιστή, ρεαλιστή, με όρεξη για δημιουργία και «τσαγανό» για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις επανεκκίνησης της οικονομίας της χώρας μας. Οι πολιτικοί «σωτήρες» δυστυχώς εμφανίζονται πάντα μετά την καταστροφή όπως διδάσκει η ιστορία.

Οι σύμβουλοι χάραξης της πολιτικής στρατηγικής της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν έναν δύσκολο έργο να επιτελέσουν. Να μην επαναπαύονται στις δημοσκοπήσεις, στη θεωρία του ώριμου φρούτου, να αποφεύγουν τις μεγαλοστομίες για εντυπωσιακές νίκες, να αντιμετωπίσουν  το εκλογικό σώμα ως ανθρώπους με θέσεις και απόψεις και όχι μόνο σαν ψηφοφόρους. 
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
- See more at: http://www.ekriti.gr/apopseis/ta-aytonoita-gia-ton-politi-anefikta-gia-politiko-mas-systima#sthash.0NMFg4QV.dpuf

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

Και η πίτα μισή και όλοι χορτάτοι …γίνεται;




Εντός ενενήντα ημερών, από την τελική έκβαση της δημοπρασίας, δόθηκε η εντολή να πέσει το «μαύρο» σε όσους καναλάρχες βρέθηκαν εκτός αδειοδότησης των νέων τηλεοπτικών αδειών.

Καθημερινά όμως βλέπουμε στις οθόνες των τηλεοράσεων των «κομμένων» ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Με δηλώσεις σίγουρες και στιβαρές από μετόχους και ιδιοκτήτες, αλλά και με διαφημιστικά φιλμάκια - τρέιλερς που προβληματίζουν αν τελικά θα πέσει μαύρο. Μήπως ξέρουν κάτι περισσότερο οι καναλάρχες;

Με πολλή «ελαφρά τη καρδία» κάποιοι άφησαν να τους πάρουν τις άδειες μέσα από τα χέρια τους, χωρίς να κάνουν τίποτα. Οι βασικές τους ελπίδες για ακύρωση του διαγωνισμού από το Συμβούλιο της Επικρατείας για τη συνταγματικότητα ή μη του νόμου από τη μία, και η νωπή στη μνήμη τους παλαιότερη άτυχη προσπάθεια του «βασικού μετόχου» από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, ακόμη δεν έχουν χαθεί.  Αν όμως και οι δύο θεσμοί «νίψουν τας χείρας τους» το παιχνίδι τελείωσε!

Ή θα πρέπει να εξαγοραστούν ή να συνεργαστούν με τα νέα σχήματα καναλαρχών ή θα μπουν κάτω από τα «μπουκέτα» των ψηφιακών NOVA και ΟΤΕ TV ή να εκπέμπουν ιντερνετικά. Ο χρόνος θα δείξει τι θα συμβεί. Άλλωστε κάποιοι καναλάρχες αρκετά οφέλη καρπώθηκαν μέχρι τώρα. Καιρός να πάρουν σειρά κι άλλοι.

Από την άλλη πλευρά το μόνο σίγουρο είναι ότι η περιβόητη διαφημιστική πίτα όσο πάει και θα μικραίνει….
Πίτα διακοσίων εκατομμυρίων ευρώ απαιτείται για τη βιωσιμότητα των τεσσάρων αδειοδοτημένων καναλιών, όπως η πρωτόγνωρη κυβερνητική οικονομική σκέψη απεφάνθη.
Τώρα αν η πίτα μειωθεί και γίνει πί(π)α για τα κανάλια, είναι κάτι που αφορά μόνο εκείνους που πληρώνουν το μάρμαρο.
Άλλωστε στη δεκαετία του ’90, καναλάρχης που θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει και ως ζογκλέρ σε τσίρκο, έπαιρνε από τους πιστούς τηλεθεατές του αντί για μερίδιο από τη διαφημιστική πίτα, πίτσες!
Φυσικά η σμίκρυνση της πίτας σηματοδοτεί και τη μη βιωσιμότητα των πενήντα και πλέον διαφημιστικών εταιριών που υπάρχουν.
Η αγορά, σύμφωνα με την κρατούσα άποψη περί βιωσιμότητας, αντέχει μόνο τρεις έως πέντε ομίλους διαφημιστικών εταιριών και ένα το πολύ δύο media shops.
Δεδομένου ότι στον χώρο της επικοινωνίας δεν υπάρχουν ούτε μεγάλο- εργολάβοι του Δημοσίου, ούτε κουμπάροι υπουργών, ούτε κάτοχοι «μαύρου» χρήματος από αλλότριες δραστηριότητες, προβλέπονται «μαύρες» μέρες για τον κλάδο της επικοινωνίας. Απολύσεις, πτωχεύσεις, φέσια και το πιο σημαντικό. Κανένας επίσημος δεν θα μπει στον κόπο να «σκύψει» πάνω από τα προβλήματα, ούτε ο εθνικός σατιρικός μας καλλιτέχνης θα αφιερώσει δύο τηλεοπτικά λεπτά.

Στους δύο χιλιάδες άνεργους από το κλείσιμο των καναλιών θα πρέπει να προστεθούν και μια χιλιάδα ανέργων από τον κλάδο της επικοινωνίας και των συναφών επαγγελμάτων, όπως εταιρίες παραγωγής διαφημιστικών ταινιών, προώθησης, δημοσίων σχέσεων και άλλων.

Αν δεν κλείσει γρήγορα η δεύτερη αξιολόγηση, αν δεν αρχίσουν να «έρχονται» επενδυτές, αν η στασιμότητα της οικονομίας παραταθεί, τότε η διαφημιστική πίτα θα είναι μόνο στα χαρτιά. Εικονική. Και θα κλάψουν όσοι έχουν επενδύσει να «ρεφάρουν» από τη διαφημιστική πίτα. Εκτός κι αν βασίζονται να στηριχτούν σε πολιτικές πλάτες!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016




ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΜΙΑ BARWOMAN ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ

Πόσα πράγματα μπορεί να μάθει ένας πολιτικόςμαπό μία bar woman… φυσικά, εκτός από τη βρώμικη δουλειά!
Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αρκετές ομοιότητες στην εξάσκηση αρκετών επαγγελμάτων και ο ένας επαγγελματίας μπορεί να διδαχθεί από τον άλλον. Στο δικό μας κόσμο, οι μικρόκοσμοι ενός πολιτικού και μιας bar woman έχουν πολλά κοινά στοιχεία στην εξάσκηση των επαγγελμάτων τους, μόνο που η επαγγελματίας bar womanχρησιμοποιεί υψηλής αποτελεσματικότητας τεχνικές «αδειάσματος» του πορτοφολιού ενός πελάτη.
Πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση του κειμένου που ακολουθεί θα ήθελα να παρατηρήσω γι αυτό το κείμενο.
Α. Είναι απόλυτα ειλικρινές, σχεδόν κυνικό, γιατί το ένα κομμάτι του είναι μια έντιμη μαρτυρία μιας bar woman της Julia (σε ένα χώρο που μόνο έντιμος δεν είναι) και
Β. Χωρίς να είναι ύψιστη φιλοφρόνηση για τους συντάκτες του άλλου κομματιού, είναι μια ζωντανή απομνημόνευση εμπειρίας και ενδελεχούς παρατήρησης. Είναι το πιο επαγγελματικό πολιτικό άρθρο που γράφτηκε ποτέ, χωρίς ταμπού και σεμνοτυφίες. Γιατί και οι δύο επαγγελματίες χρησιμοποιούν τα ίδια «όπλα». Τα «όπλα» της επικοινωνίας για τα οποία δεν απαιτούνται ούτε ειδικές σπουδές, ούτε διπλώματα. Ειδικά, η πρωταγωνίστρια μας, η Julia, είναι αυτοδίδακτη και μέντορας της υπήρξε η μαντάμ Paola.
Απολαύστε το, μια και είστε ο πρώτος αναγνώστης του πριν γίνει best seller ανάγνωσμα. Κρατάτε στα χέρια σας ένα κείμενο «βουλιμιαίας ματαιοδοξίας» των συνεργατών της Think Politics.
Από τις τεχνικές «ξεπαραδιάσματος» του πελάτη από την bar woman μπορεί να διδαχτεί ένας πολιτικός που στοχεύει σε συλλογή ψήφων από ψηφοφόρους. Μερικές από τις τεχνικές «πώλησης» μιας bar woman είναι:
  • Χαιρετάει τον πελάτη με ένα πλατύ χαμόγελο. Προσπαθεί να κερδίσει πολύ γρήγορα την προσοχή του, είτε με τη θερμή χειραψία, είτε με λεκτικό χαιρετισμό – υπόσχεση, είτε με τα μυστικά όπλα που ο κάθε επαγγελματίας διαθέτει (ανάλογο ντύσιμο, αξεσουάρ κλπ)
  • Κάνει face control. Απαραίτητη προϋπόθεση το «σκανάρισμα» του πελάτη. Το έμπειρο μάτι του επαγγελματία αποφαίνεται γρήγορα αν θα πρέπει να αφιερώσει χρόνο ή αν είναι άδικος κόπος η προσπάθεια. Εδώ παίζουν ρόλο οι συστάσεις (αν υπάρχουν) αλλά και η γενικότερη εμφάνιση του πελάτη. Βασικά στοιχεία του facecontrol είναι η μελέτη της γλώσσας του σώματος του υποψήφιου θύματος, το ντύσιμο, τα αξεσουάρ και η άνεση που κινείται.
  • Κάνει στοχευμένες ερωτήσεις για να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα σε fast time χρόνο. Θέλει να ξέρει που θα κινηθεί, πως θα πετύχει το στόχο. Διαβάζει σε χρόνο αστραπή τα «θέλω» του υποψήφιου πελάτη.
  • Λέει το «ποίημα». Η αποτελεσματική επαγγελματίας «πουλάει» την πραμάτεια της ακολουθώντας τη δική της γνωστή, πετυχημένη στρατηγική. Τα πιο σημαντικά στοιχεία του «ποιήματος» είναι ότι … είναι ολίγον ψεύτικα! Λέει ό,τι θέλει ο πελάτης να ακούσει και να φανταστεί. Φροντίζει να το λέει σύντομα το «ποίημα» μια και η τέχνη της σωστής επικοινωνίας είναι να μιλάς λίγο και να ακούς περισσότερο και κυρίως αυτό που δεν λέγεται! Πουλάει σαν καλλιτέχνης την πραμάτεια που διαθέτει
  • Προσωποποιεί τη σχέση. Μιλάει με οικειότητα, επαναλαμβάνει το όνομα του πελάτη συνεχώς και συγκρατεί στοιχεία που αφορούν προσωπικά θέματα. Έρχεται «κοντά» στον πελάτη χρησιμοποιώντας τεχνικές της γλώσσας του σώματος. Δημιουργεί αποκλειστικά θετική εικόνα σε επίπεδο επικοινωνίας. Το παιχνίδι είναι oneto one. Δεν το ξεχνάει ποτέ!
  • Προσέχει το δώρο και το αμπαλάζ, όσο κι αν θεωρεί ότι το προϊόν που προσφέρει είναι τέλειο. Μια bar woman με περιττά κιλά και χωρίς μακιγιάζ παίρνει «φύλλο πορείας» για τα πανηγύρια όπως και ένας πολιτικός που δεν έχει θετικές γνώμες για το πρόσωπο του, καλύτερα να απέχει των πολιτικών καλλιστείων!
  • Με τη βούλα το καρπούζι…. Η πιο πετυχημένη συνταγή πώλησης. Πώληση με απόδειξη. Μια bar woman το αποδεικνύει με κομπλιμέντα, χαμόγελα, θωπευτικές χειρονομίες, υποσχέσεις και κερδίζει περισσότερα κεράσματα, μεγαλύτερη κατανάλωση από τον πελάτη. Ένας πολιτικός το αποδεικνύει προβάλλοντας την αξιοπιστία λόγων και έργων του, κερδίζοντας την ψήφο του συνομιλητή του.
  • Κλείνει το deal κάποια στιγμή όταν βλέπει ότι το έργο έχει φτάσει στο τέλος του. Από το σημείο και μετά, που μόνο χάσιμο χρόνου θα έχει, άλλωστε έχουν κουραστεί αμφότεροι από τη δοκιμασία της προσέγγισης. Όταν χρήματα έχουν κατατεθεί στο σύνολο τους, στο ταμείο του μαγαζιού. Ο πολιτικός δεν παραλείπει να ζητήσει την ψήφο!
  • Εμπορεύεται ελπίδα. Η bar woman, για νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες, ο πολιτικός για έναν κόσμο τέλειο. Και οι δύο πουλάνε ελπίδα. Όσο πιο καλός είναι ο πωλητής ελπίδας τόσο πιο μεγάλο είναι το κέρδος. Όσο για τους πελάτες, αυτοί τις περισσότερες φορές μένουν στον ΑΣΣΟ!!!
ΣΤΕΡΝΟΓΡΑΦΟ:
Αν βρίσκετε ενδιαφέρον το άρθρο που μόλις διαβάσατε, μοιραστείτε το!


Πηγή άρθρου: http://new-deal.gr/ti-didaski-mia-barwoman-se-ena-politiko/#ixzz4KE83jzYi

Κυριάκο, ξεκόλλα από τα παλιά!







Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, θα πρέπει να αναρωτιούνται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μετά τα αποτελέσματα της νέας δημοσκόπησης από το έγκριτο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Μετά βίας φτάνουν το είκοσι οκτώ τοις εκατό, ποσοστό που είχε πάρει το κόμμα σε έντονη μνημονιακή περίοδο.

Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να χτυπάνε «σαραντάρια» με τα αμέτρητα καθημερινά ολισθήματα και αυταπάτες της κυβέρνησης.  Άξιος ο μισθός, κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου εκεί στην Πειραιώς και περιμένετε να πέσει η κυβέρνηση σαν ώριμο φρούτο. Με τον αραμπά να προχωράτε επικοινωνιακά και με δηλώσεις όπως πορεία στο λαό, οξυγόνο στην οικονομία και άλλα επικοινωνιακά τετριμμένα και πολυφορεμένα.

Δεν «ακούν» τους πολίτες που ζητάνε ανανέωση σε πρόσωπα και πολιτικές. Πορεύονται κατά το δοκούν, φοβούνται να «σπάσουν» αυγά και γράφουν αζιμούθια εσωστρέφειας.

Ακόμη δεν είναι σίγουρο ότι πολλοί πρωτοκλασάτοι του κόμματος θα ήθελαν να κερδίσει ο νέος αρχηγός. Πρώτα η δική τους πολιτική επιβίωση και μετά κόμμα, πολίτες και χώρα.

Οπότε, όνειρο θερινής νυκτός είναι η απαλλαγή της χώρας και ημών των κατοίκων της από το ψυχόδραμα στο οποίο έχουμε καταδικαστεί από τον εσμό των αποτυχημένων πολιτικών που επιλέξαμε να μας κυβερνήσουν.

Ακόμη και σήμερα κατάκοπη και απηυδισμένη η κοινωνία μας είναι έτοιμη να στραφεί στην αποχή ή στη χειρότερη των περιπτώσεων σε όποιον δώσει και πάλι εξωπραγματικές υποσχέσεις. Η Δ.Ε.Θ. είναι κοντά!

Είναι μεγάλος ο κίνδυνος να καταδικαστούμε ως λαός, να ζήσουμε το αιώνιο μαρτύριο του Σίσυφου!

Οι ζοφερές εικόνες υπερφορολόγησης ευπαθών ομάδων, οι αργοί ρυθμοί της ανάπτυξης και των επενδύσεων, η λιμνάζουσα αλλαγή της Δημόσιας Διοίκησης, η κρίση αξιών, τα χιλιάδες λουκέτα των επιχειρήσεων, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό, στη χρεοκοπία της χώρας.

Η τυχοδιωκτική πολιτική της κυβέρνησης, η δίψα για παραμονή στην εξουσία, ο υπέρτατος λαϊκισμός της, οι ανακολουθίες λόγων και έργων, η ανυποληψία, έχουν απαξιώσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος στα μάτια των πολιτών.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν θέλει να κυβερνήσει, θα πρέπει να πολεμήσει την κυβέρνηση με το αφήγημα της απαλλαγής από όλα αυτά.
Η στρατηγική της συνεχούς υπενθύμισης για τα ψέματα της κυβέρνησης δεν αρκεί να την φέρει στην εξουσία.

Οι πολίτες θέλουν σιγουριά, ασφάλεια και ανάταση της οικονομίας. Και θα πρέπει να σταματήσει η πορεία της παρακμής, πριν ο άνεμος της χρεοκοπίας σαρώσει κάθε ελπίδα.

Οι πολίτες θέλουν νέες ιδέες, νέα μυαλά, «φρέσκες» πολιτικές και το κυριότερο ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ προσωπικό στο κόμμα. Όταν παρελαύνουν στις τηλεοράσεις και στα ψηφοδέλτια οι ίδιο και οι ίδιοι, που στα μάτια των ψηφοφόρων έχουν αρνητικό πρόσημο, τότε η εξουσία θα παραμένει αυταπάτη!


Κυριάκο, ξεκόλλα από το παλιό αστικό κόμμα που κέρδισες με εκλογές και άλλαξε το «εκ βάθρων» αν θέλεις να κερδίσεις και την εξουσία. Διαφορετικά…

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016



Οι φυλές των social media, του Θανάση Παπαμιχαήλ


Διάσημοι, πλούσιοι και δημοφιλείς είχαν πάντα την πρώτη θέση στην επιρροή των μαζών μέσω του επαγγέλματος τους ή της τέχνης τους.
Είχαν δημόσιο βήμα και μπορούσαν να περάσουν εύκολα τα μηνύματα που εξέπεμπαν.

Σήμερα υπάρχουν και οι νέες φυλές των social media που κάνουν την ίδια και πολλές φορές καλύτερη δουλειά από τους λεγόμενους παραδοσιακούς σταρ - προωθητές που ξέρουμε. Είναι απλοί πολίτες που απολαμβάνουν την ίδια δημοφιλία στον ψηφιακό μικρόκοσμο με επώνυμα πρώτα ονόματα της πολιτικής, της τέχνης, των σπορ και με αποτελεσματικότητα πολλές φορές απείρως μεγαλύτερη από τους γνωστούς σταρ μέσω των παραδοσιακών μέσων και του life style.

Είναι οι νέοι σταρ των social media. Απλοί, κανονικοί άνθρωποι που το μήνυμα τους αναπαράγεται θετικά ή αρνητικά και το κυριότερο παράγει «μετασχόλια» με τις εκατοντάδες κοινοποιήσεις που γίνονται από τους χρήστες που τους ακολουθούν στα κοινωνικά δίκτυα. Η επίδραση τους στα καθημερινά δρώμενα σημαντικότατη, με απόψεις, συμβουλές πάσης φύσεως ακόμη και πολιτικής στράτευσης. Ένας «εικονικός» κόσμος πληθυσμιακά μεγαλύτερος από τον «κανονικό» κάποιες φορές. Σε λίγο καιρό όλα θα είναι ψηφιακά και το internet με τις μηχανές αναζήτησης θα σαρώσει τα συνηθισμένα της καθημερινότητας μας.

Οι βασικότερες φυλές των social media είναι:
Οι «προπαγανδιστές τοίχου» προϊόντων και υπηρεσιών με σκοπό να κάνουν τον καταναλωτή να αγοράσει και στη συνέχεια να τα προωθήσει μέσα από τα δικά του «κοινωνικά» εργαλεία, σελίδα fb, twitter, instagram και άλλα. Και όταν λέμε «προπαγάνδα τοίχου» εννοούμε on line προβολή brands προϊόντων και υπηρεσιών που βρήκαν ένα νέο τρόπο σε στοχευμένο κοινό επενδύοντας λιγότερα χρήματα από ότι σε συμβατικές διαφημιστικές εκστρατείες στα παραδοσιακά μέσα.
Οι «be a star» σε ατομικές κινηματογραφικές παραγωγές και προβολή μέσω των καναλιών youtube με θεματολογία από telemarketing μέχρι on line συμβουλές από ψυχολόγους, personal coaches, αστρολόγοι, καφετζούδες και άλλα συναφή επαγγέλματα. Όσο για τους νέους τραγουδιστές και τραγουδίστριες πραγματικός κατακλυσμός ταλέντων.
Οι επαγγελματίες των social media είναι οι χρήστες που «εκτελούν» συμβόλαια πολιτικά, οικονομικά, στο πεδίο των ιδεών, του δημόσιου διαλόγου, της ψηφοθηρίας αλλά και σε γενικότερη συνεισφορά σε ζητούμενα που αφήνουν μεροκάματο. Χιουμορίστες, αρθρογράφοι, διαφημιστές, πολιτικά στρατευμένοι κονδυλοφόροι, μιλάνε στην εκάστοτε γλώσσα του κοινωνικού δικτύου, έχουν άποψη για όλα και την εκφράζουν. Στόχος τους η δημιουργία συγκεκριμένου κλίματος.
Οι εθισμένοι ψηφιακά είναι η καθημερινοί άνθρωποι που βρήκαν ένα νέο τρόπο έκφρασης και διεξόδου. Αντί να πάνε στα καφενεία, μπαίνουν στα café των κοινωνικών δικτύων, συζητάνε, κοκορομαχούν, εκτονώνονται, φλερτάρουν, ασχημονούν, χαζολογούν με τις ώρες για on line αγορές στις ψηφιακές βιτρίνες και γεμίζουν το χρόνο τους όπου κι αν βρίσκονται. Η καλύτερη παρέα της νεολαίας είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακόμη και στις ομαδικές συγκεντρώσεις τους. Πραγματική «αρρώστια» για  μεγάλο ποσοστό της νεολαίας.
Οι «trash των social media». Μια φυλή πιο δηλητηριώδης από την «κίτρινη» δημοσιογραφία, κάνοντας ακόμη και την trash tv να μοιάζει νηπιαγωγείο μπροστά της. Με ψεύτικους λογαριασμούς, με αήθη τρολ, με λόγο υβριστικό, ανέντιμο, συκοφαντικό, με έκρηξη χολής και κυνισμό δημιουργούν ένα κλίμα τρόμου, αμφισβήτησης, και μηδενισμού αξιών και θεσμών. Στην πλειονότητα τους προέρχονται από ανώνυμα κέντρα επηρεασμού της κοινής γνώμης ή τις γνωστές «μονταζιέρες» αλλά και δεν αποκλείεται από διαταραγμένα ψυχικά άτομα.

Σήμερα που το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων θεωρεί το internet ως κύριο πεδίο δημόσιου διαλόγου απαιτείται να επικαιροποιηθούν οι νομικοί κανόνες στη χρήση των κοινωνικών δικτύων.