Όσο η πολιτική γλώσσα δεν έχει φρένο, καριέρες θα τσακίζει! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Μια αποστροφή από μια ομιλία, ένα επικοινωνιακό φάλτσο, μια παρελκυστική δήλωση, ένα μη αναμενόμενο, χάριν αστειότητας λάθος, μια ατυχής αναφορά, μπορούν να ανάψουν φωτιές πολιτικής αντιπαράθεσης και ειδικά τώρα με τη έντονη χρήση των social media, ένα «τοξικό» τιτίβισμα μπορεί να φέρει ακόμη και διαγραφή πολιτικού στελέχους. Είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε έναν πολιτικό αρχηγό, να αντιστρέψει την ατζέντα που επιθυμεί να επιβάλει. Να μαζέψει τα "ασυμμάζευτα" ακόμη και να προβαίνει αναγκαστικά, σε διαγραφές στελεχών.

Στις εκλογικές αποδόσεις των επικοινωνιακών εντυπώσεων, στο ρεσάλτο της διαφοροποίησης κάθε πολιτικού προσώπου, από υπερβολική σιγουριά ή από άγνοια, ή συζήτηση μετακινείται σε άλλα επίπεδα με κυριότερο αυτό της εσωτερικής αντιπαλότητας η και εσωστρέφειας  του ενός ή του άλλου κόμματος. Αυτά συμβαίνουν όταν το πολιτικό προσωπικό μπερδεύει την ουσία της πολιτικής από την επικοινωνία. Αρκεί ένα λεκτικό ατόπημα, μια γκάφα, ένα φάλτσο, μια λάθος φωτογραφία, να δημιουργηθούν άσχημες εντυπώσεις, που δύσκολα διαγράφονται και πιο δύσκολα ξεχνιούνται. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις αστοχίες της καθημερινότητας και στα επικοινωνιακά φάουλ. Δύσκολα ανασκευάζονται και τις περισσότερες φορές οδηγούν σε χειρότερο αποτέλεσμα. Ειδικά όταν οι ατυχείς στιγμές έχουν καταγραφεί σε ηλεκτρονικά μέσα.

Σήμερα, όλες οι πολιτικές δυνάμεις καιροφυλακτούν να εκμεταλλευτούν τα λάθη, τις αστοχίες και τα φάλτσα των αντιπάλων τους. Πολλές φορές με τα γνωστά μας κομματικά τρολ,να τα δημιουργούν, για να κερδίσουν σε εντυπώσεις ακόμη και σε δημοσκοπικά ευρήματα.

Φυσικά, είναι άλλο η στρατηγική της αρνητικής διαφήμισης, αυτή  δεν είναι αποτέλεσμα της στιγμής αλλά εντάσσεται στην γενικότερη ανάπτυξη της επικοινωνιακής στρατηγικής ενός κόμματος. Τα γνωστά σε όλους fake news ακόμη και για παλαιότερε δηλώσεις πολιτικών προσώπων η όσων δεν προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα της εποχής, είναι κατακριτέα και αντιστρέφουν το κλίμα στο μεγαλύτερο δυνατό κόστος για αυτόν που τα επινόησε ,σε κάποιες περιπτώσεις.

Τα περισσότερα θεαματικά αυτογκόλ, δεν μπαίνουν στο ποδόσφαιρο αλλά στην πολιτική. Οι πολιτικοί μας θα πρέπει να σκέφτονται πριν μιλήσουν, ιδιαίτερα στο πολύ επικίνδυνο τερέν των κοινωνικών δικτύων. Να ξέρουν τι λένε, πόσο βαρύ είναι αυτό που εκστομίζουν και τι σάλο πιθανόν να προκαλέσει. Διαφορετικά να περιμένουν την πληρωμή. Από πειθαρχικές κυρώσεις μέχρι και διαγραφή από το κόμμα τους και απόρριψη από τους ψηφοφόρους τους στην κάλπη. Η πολιτική  πόλωση που αναμένεται να κυριαρχήσει στην νέα προεκλογική περίοδο των Ευρωεκλογών, θα είναι το έναυσμα των νέων πιο θεαματικών αυτογκόλ, που έχουμε δει. Οψόμεθα!

Τι μας δίδαξαν οι εκλογές για τα social media. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου - Συγγραφέα Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Τρεις εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε αυτή τη χρονιά και βγάλαμε κάποια συμπεράσματα, για τη δύναμη των λεγόμενων νέων μέσων, των social media.

Συμπερασματικά και πριν δούμε τι μας δίδαξαν οι εκλογές, εθνικές και αυτοδιοικητικές, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο υποψήφιος δεν εκπέμπει το μήνυμα του και την εικόνα του μόνο μέσω των φίλιων δυνάμεων όπως πυρήνες, ΜΜΕ και διαδικτυακά.

Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι ο πομπός των μηνυμάτων και ότι η εικόνα του πρέπει να «μιλάει» και η παρουσία του να «γράφει». Η προσωπική ταυτότητα του είναι ένα βασικό κριτήριο στην επιλογή του από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα. Και το ερώτημα είναι, η προβολή της προσωπικής ταυτότητας του υποψήφιου γίνεται καλύτερα με την προσωπική επαφή του με τους πολίτες ή αρκεί μόνο η προβολή μέσα από την σωρεία των social media;

Ας δούμε λοιπόν, τι μας δίδαξαν για τα social media οι τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Πρώτα τι έβγαλαν οι κάλπες.

1. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αυτοδιοικητικών αρχόντων, εξελέγη την πρώτη Κυριακή των εκλογών και επανεξελέγησαν με αρκετά μεγάλα ποσοστά εν ενεργεία Δήμαρχοι. Οι πολίτες επιβράβευσαν υποψήφιους που έδωσαν θετικά δείγματα γραφής των προσπαθειών τους κατά τη διάρκεια της αυτοδιοικητικής θητείας τους. Το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλεγμένων τοπικών αρχόντων, δεν αρκέστηκαν στην παρουσίαση του έργου μέσα από video και παρουσιάσεις στα social media αλλά επιδίωξαν την άμεση και δια ζώσης επικοινωνία, με τους πολίτες. Πέρασαν από γειτονιά σε γειτονιά, σφίξανε χέρια, άκουσαν τους πολίτες τι είχαν να τους πουν. Αντίθετα, αρκετοί από τους νέους υποψήφιους έπεσαν στην παγίδα της έντονης χρήσης των social media, πιστεύοντας ότι επικοινωνούν άμεσα με τους πολίτες. Το αποτέλεσμα τους διέψευσε. Τίποτα δεν αντικαθιστά την προσωπική επαφή πολίτη με πολιτικό.

2. Όσοι από τους υποψήφιους, στις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, επένδυσαν διαφημιστικά στο facebook είχαν καλύτερα αποτελέσματα αν η στρατηγική τους είχε στόχο την αποδόμηση του αντιπάλου. Με μέτρο, φυσικά! 

3. Όσοι από τους υποψήφιους επένδυσαν χρόνο και χρήμα στο Instagram, tik-tok και twitter πέτυχαν τα ελάχιστα από όσα ανέμεναν, αν ακολούθησαν κοινή στρατηγική επικοινωνίας.

4. Σε όσους από τους υποψήφιους, «σκάλωσε» στο μυαλό τους ότι με τη χρήση του tik tok, θα «πιάσουν» την νεολαία ακολουθώντας τις γνωστές στρατηγικές, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θυμίζουν έναν πωλητή που πουλάει παγάκια στο Βόρειο Πόλο. Το κοινό του κάθε μέσου είναι διαφορετικό και θέλει ειδική στρατηγική επικοινωνίας. Στο tik tok «δουλεύει» η στρατηγική του χιούμορ και του «τσαλακώματος» της εικόνας. Ό,τι ακριβώς λάνσαρε και ο Πρωθυπουργός. Έξυπνες ατάκες, χαριτωμένα πλάνα, αυτοσαρκασμός και αισθητική της νέας γενιάς. Τελικά, βγήκαν όλοι ίδιοι οι υποψήφιοι!  

5. Ένα like για να μετατραπεί σε ψήφο θα πρέπει η εικόνα που παρουσιάζεται να έχει συνέπεια με την πραγματική εικόνα του υποψήφιου, αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα ο αριθμός των likes.

Ένας από τους κύριους λόγους της μεγάλης αποχής από τις εκλογές είναι και η τοξικότητα που επικράτησε μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Μπούκωσαν» οι πολίτες από αρνητικά συναισθήματα και από διαδικτυακές φωνές και αντεγκλήσεις που έφταναν απρόσκλητες στις οθόνες των κινητών. 

Ο πολιτικός της Νέας Εποχής. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η γνωστή φράση (Ο Βασιλεύς πέθανε-Ζήτω ο Βασιλεύς) με την οποία αναγγελλόταν

ο θάνατος του ανώτατου άρχοντα και η νόμιμη διαδοχή του, ταιριάζει γάντι και στην πολιτική.

Τρείς εκλογικές αναμετρήσεις είχαμε αυτή τη χρονιά και βγάλαμε  κάποια συμπεράσματα

για το είδος των πολιτικών προσώπων που προτιμούν οι πολίτες.

Ποια είναι τα προσόντα του πολιτικού της Νέας Εποχής και 

τι βαραίνει τελικά στη ζυγαριά των πολιτών.

 Ο  πολιτικός της Νέας Εποχής είναι για το κόμμα του, το κεφάλαιο κίνησης και όχι στοιχείο του παθητικού. Μοιάζει και με τους ισολογισμούς των εταιριών.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή μοιάζει με τον μπακάλη της παλαιάς εποχής. 

Και οι δύο ζυγίζουν τα πάντα.

Ο πολίτης το καταλαβαίνει

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή δεν βγάζει πλέον, σέλφι ούτε βάζει στην ιστοσελίδα του, φωτογραφίες από τη συμμετοχή του σε πορείες, συγκεντρώσεις και κάτω από «αγωνιστικά» πανό. Προτιμά λόγω των νέων συνθηκών, να δείχνει πόσο ζωόφιλος είναι η πόσο νοιάζεται για την κλιματική αλλαγή.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή φροντίζει η «σκάλα» της προσωπικής ανέλιξης του, να ακουμπάει γερά, στο σωστό τοίχο. Και δεν θα πρέπει να ξεχνά, ότι όσους θα συναντήσει ανεβαίνοντας, θα τους συναντήσει και κατεβαίνοντας.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή όταν χάνει σε μια εκλογική μάχη, αναγνωρίζει ότι έχασε δίκαια. Στη συνέχεια, δεν αναρωτιέται αν οι ψηφοφόροι γνώριζαν τι έκαναν, αλλά ψάχνεται να δει τι έκανε ο ίδιος και τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά στην κάλπη.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή τηρεί πάντα τη λατινική παροιμία «verba volent – scripta manent». Πιο συγκεκριμένα «τα λόγια πετούν – τα γραπτά μένουν». Τηρεί πάντα τον κανόνα και στέλνει μόνο συλλυπητήρια και ευχετήρια σε γάμους, βαφτίσια, ονομαστικές γιορτές. Αποφεύγει  διαδικτυακές κακοτοπιές!

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή απευθύνεται στους ανθρώπους της «αυλής» του μόνο όταν θέλει να ακούσει κολακευτικά λόγια και κομπλιμέντα για τον ίδιο, για την αφεντιά του. Διαφορετικά, όταν θέλει να μάθει την πραγματικότητα και να ακούσει μια πολύτιμη γνώμη, προτιμά το μάρκετινγκ του πεζοδρομίου. Κατεβαίνει στο λαό και μαθαίνει από «πρώτο χέρι» τα προβλήματα του κόσμου και τη γνώμη τους, για εκείνον. Ακόμη και οδηγός ταξί, μπορεί να γίνει!

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή, αποφεύγει να χαρακτηριστεί με τις πράξεις του, από τους πολίτες σαν έμπορος ψεύτικων ελπίδων, γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι στην κάλπη αντί για σταυρούς στο όνομα του θα βρει «αποτυπώματα της  παλάμης»  ψηφοφόρων.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή, δεν εκπέμπει το μήνυμα του μόνο μέσω των φίλιων δυνάμεων όπως πυρήνες, ΜΜΕ και διαδικτυακά. Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι το μήνυμα και η εικόνα του πρέπει να «μιλάει» και η παρουσία του να «γράφει». Η προσωπική του ταυτότητα, είναι ένα βασικό κριτήριο της επιλογής του από τους πολίτες όταν έρθει η ώρα της κάλπης.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή, δεν βλέπει την αποτυχία στην κάλπη παρά μόνο σαν μια νέα ευκαιρία επανατοποθέτησης της στρατηγικής εικόνας του και διόρθωση στη διαχείριση των λαθών του. Την επόμενη φορά αλλάζει  ολόκληρη την επικοινωνιακή του ομάδα και δεν θεωρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους της προηγούμενης φοράς.

Ο πολιτικός της Νέας Εποχή για τη λύση ενός προβλήματος,  που αφορά την πολιτική του καριέρα, δεν περιμένει να εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός», αλλά παίρνει τα ηνία στα χέρια του!

Σε λίγους μήνες θα έχουμε Ευρωεκλογές. Προετοιμαστείτε σωστά και κερδίστε μια αξιοζήλευτη καριέρα! 

 

Ο πόλεμος της προπαγάνδας, ένας ακήρυκτος πόλεμος, στα social media! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Ζούμε στην εποχή, που περνάμε την ημέρα μας πάνω σε ένα πληκτρολόγιο. Ξέρουμε τι γίνεται στο προσκήνιο αλλά αγνοούμε το παρασκήνιο. Ένας ολόκληρος στρατός από έμπειρους επικοινωνιολόγους, πολιτικούς αναλυτές αλλά και με κομματικούς στρατούς,  με "ψεύτικα" προφίλ, να μας βομβαρδίζουν με  Tweets και Retweets, με τη δική τους "αλήθεια". Μας θυμίζουν μια σατυρική κωμωδία, λίγο παρατραβηγμένη από τα μαλλιά, αλλά πολύ εύστοχη στην κοινωνία που ζούμε, μια ταινία της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα με τίτλο «wag the dog» και 

μεταφρασμένο ελληνικά «Ο Πρόεδρος, ένα ροζ σκάνδαλο και ένας πόλεμος».
Μια καμπάνια δημοσιότητας, για την ανατροπή της αρνητικής εικόνας ενός σκανδαλιάρη Προέδρου, με την «κατασκευή» ενός ανύπαρκτου, φανταστικού πολέμου της χώρας του Προέδρου, με μια μικρή και άγνωστη για τους περισσότερους χώρα ακόμη και με γεωγραφικό προσδιορισμό.
Τα αποτελέσματα ικανοποιητικά, η προεκλογική καμπάνια του Προέδρου 

συνέπεσε με τον νικηφόρο πόλεμο που έδωσε και τελικά επανεξελέγη πανηγυρικά.
Μια μικρή σεξουαλική παρενόχληση δεν στάθηκε ικανή να του κόψει ψήφους και να τον οδηγήσει εκτός του Λευκού Οίκου.
Η αμυντική παραπληροφόρηση με τις ψευδείς ειδήσεις, φανταστικού πολέμου, κατασκευασμένες από τη μία, και η ανάγκη υπερπληροφόρησης για τον πόλεμο των ΜΜΕ προς τους πολίτες από την άλλη, απομάκρυναν το επίμαχο θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης της ανήλικης μαθήτριας από τον Πρόεδρο. Μια «μαύρη» προεκλογική εκστρατεία για την κάλυψη μιας δυσάρεστης κατάστασης για την πολιτική επιβίωση του Προέδρου.
Οι λαοί συσπειρώνονται σε εθνικούς κινδύνους, στο πρόσωπο του ηγέτη τους. Ξεχνάνε και έωλες υποσχέσεις και δυσβάσταχτους φόρους και κάθε είδους σκάνδαλο.
Μετά την επιτυχία της ταινίας «wag the dog», κάθε στρατιωτική επέμβαση ελέγχεται από δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές, αν  υπάρχει από πίσω κάποια άλλη πολιτική σκοπιμότητα. Καχυποψία, εύλογη από μια πολύ επιτυχημένη στρατηγική παραπληροφόρησης.
Στα καθ’ ημάς, στον δικό μας πολιτικό χώρο, οι ψευδείς πληροφορίες χρησιμοποιούνται με μεγάλη ευκολία. Μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στα ηχεία αναμετάδοσης των κεντρικών ειδήσεων των τηλεοράσεων, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο πολίτη. Διαφθορά, ψευδολογία, μίζες, σκάνδαλα υπαρκτά και ανύπαρκτα, κατηγορίες ασαφείς και αναπόδεικτες, σοκαριστικές αποκαλύψεις, σκηνοθετημένες δωροδοκίες κακέκτυπων χολιγουντιανών σεναρίων, εκστρατείες λάσπης, αφερέγγυες υποσχέσεις και πολλά άλλα, συμπληρώνουν το πάζλ της παραπληροφόρησης για ίδιον όφελος των δημιουργών.
Η χειραγώγηση της κοινής γνώμης, μέσω της ανασφάλειας για την εργασία, το βιοτικό επίπεδο, το μέλλον των πολιτών και των παιδιών τους, της εδαφικής ακεραιότητας και του πατριωτισμού, είναι «έργα» που πουλάνε μέσω των media. Σήμερα το τέλειο περιβάλλον για την παραπληροφόρησης, με τη διάδοση ψευδών ειδήσεων και με στόχο ακόμη και την οικονομική χειραγώγηση της κοινής γνώμης, είναι το περιβάλλον του διαδικτύου. Θύματα «ινστρουχτόρων» 

πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων, βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση για όλα τα θέματα που μας απασχολούν. Με διαρροή πληθώρας ανώνυμων πληροφοριών από αξιόπιστες πηγές και φερόμενους ειδικούς, βομβαρδιζόμαστε με ήσσονος σημασίας θέματα και μας διαφεύγουν τα κύρια.
Ευτυχώς στρατηγικές όπως η wag the dog, δεν έχουν ακόμη μπει στο οπλοστάσιο των κατεχόντων οικονομικές και πολιτικές εξουσίες, αλλά καλύτερα να μη «βάζουμε» ιδέες…