Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

ΤΑΜΑΜ...


Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου της Think Politics


Άρχισε η ταχύρυθμη εκπαίδευση στην Τούρκικη γλώσσα μέσω των Τούρκικων σειρών που έχουν κατακλύσει τις τηλεοπτικές οθόνες όλων των λεγόμενων μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών. Έχουμε βέβαια την εύκολη απάντηση για την καταιγίδα των Τούρκικων σειρών.
Την οικονομική δυσπραγία και ανέχεια των καναλιών. Φθηνές αγορές των Τούρκικων τηλεοπτικών δικαιωμάτων μετάδοσης και φραγή των Ελληνικών τηλεοπτικών σειρών που κοστίζουν πανάκριβα. Είναι όμως αρκετή αυτή η απάντηση ή είναι προσχηματική και αυθαίρετη;
Οι Τούρκικες σειρές θυμίζουν στους Έλληνες και κυρίως στις Ελληνίδες τηλεθεάτριες μια «άλλη» Ελλάδα. Μια Ελλάδα λίγο πριν ακόμη από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Μια Ελλάδα των «επτά νομά σ’ ένα δωμά». Μια Ελλάδα της «καμαρούλας μια σταλιά 2Χ3»! Μια Ελλάδα της σκληρής βιοπάλης, των ανθισμένων αισθημάτων, της ντομπροσύνης, της κλάψας. Μια Ελλάδα των δύο τάξεων. Των πλουσίων και των φτωχών. Μια Ελλάδα όπου η Μεσαία τάξη ήταν απούσα.
Σήμερα, παρά τα επικοινωνιακά ψιμυθιώματα κανείς δεν αμφισβητεί ότι η κατάσταση του Έλληνα πολίτη είναι δραματική.
Με ή χωρίς το Μνημόνιο ένα και δύο, η επιστροφή στην εποχή που διαδραματίζονται οι καταστάσεις των Τούρκικων σειρών, είναι αναπόφευκτη.
Το «για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι», για να θυμηθούμε και το γνωστό σλόγκαν μήπως είναι η απάντηση στην πληθώρα των Τούρκικων σειρών;
Σε τελική ανάλυση, εκείνη η εποχή σημάδεψε πολλούς από εμάς. Μια εποχή αυθεντική, ερωτική και με οράματα για μια καλύτερη ζωή.
Ταμάμ;


Δημοσιεύθηκε στο AD BUSINESS

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ


Του ΙΩΑΝΝΗ Γ. ΜΟΙΡΑ
Συμβούλου στρατηγικής – Διευθυντή της Think Politics

Οι νυν βουλευτές που επιθυμούν να επανεκλεγούν, καθώς και όσοι υποψήφιοι, νέοι ή παλιότεροι, έχουν την φιλοδοξία να δοκιμάσουν την τύχη τους στις προσεχείς εκλογές, έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εντελώς νέο εκλογικό περιβάλλον και αν δεν προσαρμόσουν την προετοιμασία της προσπάθειάς τους ανάλογα, το πιθανότερο είναι να συναντήσουν αξεπέραστα προβλήματα που το πιθανότερο είναι να τους κοστίσουν ακριβά.
Μέχρι πρόσφατα υπήρχαν παραδοσιακοί, απλοί, δοκιμασμένοι τρόποι για να κατέλθει κάποιος σε εκλογές.
Το πολιτικό γραφείο οργανωνόταν διοικητικά με λίγους έμμισθους και διάφορους εθελοντές συνεργάτες, για τα τηλέφωνα και την αλληλογραφία, με επικεφαλής κάποιον διευθυντή, ο οποίος φρόντιζε να διατηρεί ζωντανό ένα δίκτυο υποστηρικτών, τους λεγόμενους «πυρήνες», να δημιουργεί ένα κορμό εκλογικού «πελατολογίου», ανταλλάσσοντας ψήφους με υποσχέσεις για ρουσφέτια και διορισμούς, να κάνει κάποιες δημόσιες σχέσεις για λογαριασμό του υποψηφίου, να οργανώνει πρόγραμμα περιοδειών, επισκέψεων και ομιλιών κ.ο.κ. Ταυτόχρονα, ένας άλλος συνεργάτης, πολιτικός επιστήμων ή επαγγελματίας δημοσιογράφος τις πιο πολλές φορές, φρόντιζε για την επικοινωνία του υποψηφίου με τον πολίτη μέσω των ΜΜΕ και της κυκλοφορίας έντυπου υλικού, τη συγγραφή δελτίων τύπου, άρθρων, ομιλιών και τα τελευταία χρόνια, για την φροντίδα μίας ιστοσελίδας, ή κάποιων προφίλ και σελίδων σε social media. Ο ίδιος ο υποψήφιος δε, δεν είχε παρά να φροντίσει να διαμορφώσει έναν πολιτικό λόγο βασισμένο εν πολλοίς στις ιδεολογικές αρχές και την προγραμματική πλατφόρμα του κόμματός και κατά δεύτερο λόγο, σε ευρηματικές φράσεις και σχόλια που θα τον έκαναν να ξεχωρίζει από τους συνυποψηφίους του.
Να δούμε όμως, σε μία περιληπτική περιγραφή, πως έχει διαμορφωθεί συνολικά η τρέχουσα οικονομικοκοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, ούτως ώστε να κατανοήσουμε ποια είναι η κλίμακα των αλλαγών που απαιτούνται στην πολιτική συμπεριφορά, αλλά και στην οργάνωση της εκλογικής προσπάθειας ενός βουλευτή ή υποψηφίου ;
Η χώρα απειλείται ανοικτά με χρεοκοπία. Υποβάλλεται υποχρεωτικώς σε νέους δανεισμούς, υπό σκληρούς όρους και προϋποθέσεις. Η κοινωνία εισέρχεται σε μία παρατεταμένη περίοδο ανεργίας και δραματικής μείωσης του βιοτικού επιπέδου για κάθε οικογένεια και πολίτη. Ο δημόσιος τομέας της Οικονομίας μειώνεται σε όγκο και σε μέγεθος, θα απασχολεί πολύ λιγότερους υπαλλήλους από άλλοτε και το κράτος χάνει το μεγαλύτερο μέρος των δυνατοτήτων του για άσκηση μίας ανακουφιστικής έστω, κοινωνικής πολιτικής.
Η κοινή γνώμη νιώθει άκρως αρνητικά συναισθήματα για όλα τα προηγούμενα, δημιουργώντας μάλιστα το γνωστό κίνημα των αγανακτισμένων. Επιρρίπτει όλες τις ευθύνες πάνω στον πολιτικό κόσμο, συλλήβδην και αδιακρίτως, αρνούμενη να υπογράψει συγχωροχάρτι ή λευκή επιταγή σε οποιονδήποτε βουλευτή ή υποψήφιο. Απαξιώνει στο σύνολό του ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και τους συντελεστές του, ανεξαρτήτως αν διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ή όχι. Κλείνει τα αυτιά απέναντι σε κάθε κλασσική ιδεολογία, θέτει πιεστικά ερωτήματα πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα για το σήμερα και το αύριο του τόπου και ζητά πειστικές απαντήσεις, αντιμετωπίζει με καχυποψία κάθε δέσμευση ή εξαγγελία, προσωπική ή κομματική, συνειδητοποιώντας ότι το ελντοράντο του βολέματος και της καλοπέρασης δεν υπάρχει πια, γυρίζει την πλάτη (όπως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις) στα περισσότερα συστηματικά κομματικά σχήματα και κυρίως, στα δύο μεγάλα αστικά κόμματα που εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση.
Και ο βουλευτής, ή ο υποψήφιος πως επιβιώνει απέναντι σε όλα τα παραπάνω; Πως χαράσσει πορεία μέσα από όλο αυτό το πολιτικό ναρκοπέδιο και πως εξέρχεται αλώβητος και αρτιμελής; Είναι προφανές ότι θα πρέπει να κινηθεί σε μία τελείως διαφορετική λογική, από εκείνη που είχε μάθει μέχρι σήμερα.
Το επιτελείο των συνεργατών του, δεν πρέπει να συμπεριφέρεται ωσάν να είναι οι εκπρόσωποι ενός μικρού θεού, αλλά να απευθύνονται στον πολίτη με την έγνοια και την απλότητα ενός οικείου προσώπου. Ο διευθυντής οφείλει να κατεβεί από το βάθρο του πολιτικού παράγοντα, συνειδητοποιώντας ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί οι μέρες που ως ντήλερ μοίραζε την τράπουλα με τα ρουσφέτια, τις διευκολύνσεις και τις υποσχέσεις και θα πρέπει να λειτουργεί ως αγγελιοφόρος άμεσων, απλών μηνυμάτων ανάμεσα στον βουλευτή ή στον υποψήφιο και στους πυρήνες των υποστηρικτών του. Το επιτελείο που τον υποστηρίζει στις πολιτικές και επικοινωνιακές του ανάγκες είναι υποχρεωμένο να προσαρμοστεί στη λογική της ανάδειξης των ατομικών του αρετών, αποφεύγοντας την ταύτισή του με πολιτικούς συσχετισμούς και ομαδοποιήσεις που φέρουν αρνητικό φορτίο. Παράλληλα, είναι απαραίτητο να εντρυφήσει σε σύγχρονες και κυρίως, αλληλοσυμπληρωματικές μεθόδους επικοινωνίας, που θα φέρνουν τον βουλευτή ή τον υποψήφιο δίπλα στον ανένταχτο πολίτη και κοντά στις ανάγκες του, διατηρώντας σχέση συνεχούς, ανοικτού διαλόγου. Και ο ίδιος ο υποψήφιος, οφείλει πρώτος απ’ όλους να αισθανθεί και να συνειδητοποιήσει ότι από εδώ και στο εξής ο πολίτης θα τείνει όλο και περισσότερο να εμπιστεύεται την ψήφο του σε άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα και όχι σε φθαρμένες πολιτικές ομάδες. Επομένως, θα μετρά όλο και περισσότερο η αμεσότητα και η ευθύτητα με την οποία θα επικοινωνεί μαζί του και κυρίως, το αν υπάρχει σαφής απάντηση στο ερώτημα «γιατί να ψηφίσω εσένα και όχι τον άλλον», η οποία θα βασίζεται σε στοιχεία μίας αληθινής ποιοτικής υπεροχής και όχι στην επιδαψίλευση μίας λαμπερής δημόσιας εικόνας η οποία πίσω της δεν έχει ουσιαστικό περιεχόμενο.
Με βάση τα νέα δεδομένα, είναι φυσικό να απαιτούνται, στην πολιτική συμπεριφορά και στην εκλογική προσπάθεια ενός βουλευτή ή νέου υποψηφίου, πολλά παραπάνω απ’ όσα μπορεί να φιλοξενήσει ένα δισέλιδο δημοσίευμα. Αλλά οι επισημάνσεις και οι συμβουλές που σας δόθηκαν παραπάνω, συστήνονται ως μία καλή αρχή.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ "ΔΙΠΛΗΣ ΟΡΑΣΗΣ".


Του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου - Think Politics


Το παιχνίδι της πολιτικής θα βασίζεται εφεξής σε νέους κανόνες. Τα οικονομικά προβλήματα θα επιφέρουν κοινωνικές εντάσεις και αυτές με τη σειρά τους, πολιτικές αλλαγές που θα είναι τις πιο πολλές φορές απρόβλεπτες και δυσκόλως διαχειρίσιμες. Έτσι, το πολιτικό μας μας σύστημα θα μοιάζει σαν ένα καράβι που ταξιδεύει σε ανεξερεύνητα ύδατα γεμάτα υφάλους, και μάλιστα, με απομαγνητισμένη πυξίδα. Όλοι όσοι μετέχουν λοιπόν σε αυτό, βουλευτές και πολιτευόμενοι, θα χρειαστούν οδηγίες ασφαλούς πλοήγησης και όταν η κατάσταση επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο, σωσίβια για να επιπλεύσουν.
Με άλλα λόγια, θα είναι επιτακτική και αναπόφευκτη η ανάγκη για νέες στρατηγικές, νέες τακτικές, νέες συμπεριφορές, όλες προσαρμοσμένες στα δεδομένα που έχουν προκύψει λόγω της πολλαπλής κρίσης που διερχόμαστε.
«Σε καταριέμαι να ζήσεις σε μια ενδιαφέρουσα εποχή» λέει μια κινέζικη παροιμία. Σίγουρα, η πολιτική περιπέτεια, όμοια με το παράδειγμα του πλοίου, που καλείστε να ζήσετε αυτή την εποχή είναι ενδιαφέρουσα, αρκεί να μην σας παρασύρουν στο βυθό οι δεσμεύσεις που φέρνει η κομματικοποίηση, η γενικότερη έκπτωση των πολιτικών ηθών και αξιών μαζί με την απαξίωση των πολιτικών θεσμών και τα αρνητικά αισθήματα που καλλιεργούν οι πολίτες απέναντι στους πολιτικούς.
Η πολιτική της «διπλής όρασης» θα σας βοηθήσει να ισορροπήσετε σωστά, να μην βρεθείτε χαμμένος στα κύματα, ή ναυαγός σε ξέρα και πάνω απ’ όλα, θα σας βοηθήσει να μην παρασυρθείτε και εσείς, μαζί με τους πολλούς, από το πρωτοφανές κοινωνικοπολιτικό τσουνάμι που φαίνεται να καταφθάνει.
Γνωρίστε την. Υιοθετήστε την. Εφαρμόστε την.

Διαβάστε στο πολιτικό περιοδικό «e-mail της Αυτοδιοίκησης και της πολιτικής» τεύχος Ιουνίου, πως θα εφαρμόσετε κι εσείς την πολιτική «διπλής όρασης».