Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012

ΤΑ ΜΕDΙΑ, Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ ΜΑΣ!


Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Τα πιο τρανταχτά πρόσφατα παραδείγματα είναι αυτά των εκπροσώπων μας στο Κοινοβούλιο που πιάστηκαν αδιάβαστοι με το μνημόνιο και τον επαναστάτη – μακελάρη για την τιμή του αρχηγού.
Ηλεκτρονικά Μέσα και ολόκληρος ο έντυπος Τύπος βούιξαν για τα κατορθώματα των πολιτικών μας που φαίνεται η εικόνα τους να έχει «τσουρουφλιστεί».
Το εύκολο συμπέρασμα θα ήταν ότι ζούμε σε μια εποχή έκλυσης των ηθών και έκπτωσης των αξιών, σε μια εποχή όπου η ποιότητα εξαφανίζεται και κυριαρχεί η ευκολία και το ετοιματζίδικο. Το εύκολο συμπέρασμα θα ήταν ότι οι σημερινοί πολιτικοί είναι αστείοι, χαμηλού επιπέδου, ασήμαντοι, γι αυτό και παρουσιάζουν αυτή η δημόσια εικόνα, ενώ παλιότερα τα πράγμα ήταν αλλιώς. Είναι, όμως, έτσι η πραγματικότητα; Πολύ αμφιβάλω.
Στο παρελθόν η χώρα έχει μπει σε σοβαρές πολιτικές κρίσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων τα περισσότερα μέλη του Κοινοβουλίου δεν είχαν το σθένος που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Για τους περισσότερους ελάχιστα γνωρίζουμε, ίσως δικαίως. Η μικρή ισχύς των Μέσων κατά το παρελθόν είχε ως αποτέλεσμα να γνωρίζουν λίγα οι πολίτες για τους πολιτικούς τους, για τους πολιτικούς που είχαν την πολυτέλεια να κρύβονται πίσω από τον τίτλο και το κουστούμι τους και να αντλούν απ’ αυτά το κύρος που απαιτούσε η θέση. Πέραν αυτών όμως;
Σήμερα έχουμε την ευτυχία ή τη δυστυχία, όπως θέλετε δείτε το, να βλέπουμε σε καθημερινή βάση τους εκπροσώπους μας φάτσα κάρτα στα Μέσα. Να τους ακούμε να εκφράζουν άποψη όχι μόνο για όσα ξέρουν και μπορούν να καλύψουν, αλλά και για άλλα, που ίσως τους δυσκολεύουν. Αυτές οι νέες, ενισχυμένες υποχρεώσεις τους είναι πολύ λογικό να τους οδηγούν συχνά σε υπερβολές, σε σημείο που να ξεπερνούν τα όρια. Αυτό, φυσικά, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν είναι καλοί στο έργο που τους επέλεξαν οι πολίτες για να φέρουν σε πέρας.
Γι αυτό, πολιτικοί άρχοντες προσοχή: η έκθεση στα Μέσα μπορεί να σας προσφέρει την πολυπόθητη δημοσιότητα, μπορεί ακόμη και να σας βοηθήσει σημαντικά στην πολιτική σας πορεία. Μην ξεχνάτε ότι δεν εκπροσωπείτε μόνο τον εαυτό σας, αλλά και ένα ολόκληρο θεσμό. Και μην υποτιμήσετε ποτέ τις μακροχρόνιες, αρνητικές συνέπειες που ένα λάθος μπροστά στην κάμερα μπορεί να έχει για τη σταδιοδρομία σας. Γιατί, όπως σωστά έχει ειπωθεί, τα ΜΜΕ είναι σαν τη φωτιά: όταν κάθεσαι μακριά κρυώνεις, όταν κάτσεις πολύ κοντά τσουρουφλίζεσαι!

Δημοσιεύθηκε στο AD BUSINESS

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Τα παραλειπόμενα μιας χρονιάς…


Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα θα μείνουν στη δική μας οικογένεια, την οικογένεια της επικοινωνίας, τα φετινά Χριστούγεννα και ο χρόνος που έφυγε.
Επιχειρήσεις πτώχευσαν, άνεργοι πολλοί συνάδελφοι, μειώσεις μισθών, περικοπές παντού, αναστολές εκδόσεων.
Είχαμε και την πρώτη για τον κλάδο μας αυτοκτονία λόγω χρεών….
Χάθηκε από όλους μας το χαμόγελο, χάθηκε η αισιοδοξία. Όλοι περιμένουμε τα χειρότερα που θα ‘ρθουν, κι ας διανύουμε μόνο το πρώτο σκαλί στο ζοφερό κατώφλι του νέου χρόνου. Φανταστείτε τη συνέχεια….
Αλήθεια, ποιος το περίμενε κολοσσοί διαφημιστικές εταιρίες να καταρρεύσουν μέσα σε λίγους μήνες; Ποιος το περίμενε να κλείνουν το ένα μετά το άλλο πανελλήνια Μέσα;
Ποιος το περίμενε να υπάρξουν Χριστούγεννα χωρίς εταιρικές εκδηλώσεις και δώρα, χωρίς κάρτες, χωρίς δαπάνες επίδειξης;
Ποιος τα περίμενε όλα αυτά;
Οι ειδικοί λένε ότι η κρίση φέρνει ευκαιρίες, όμως μήπως εννοούν όπως οι πόλεμοι που φέρνουν ευκαιρίες σε μαυραγορίτες και δοσίλογους;
Λένε η κρίση μας προτρέπει να ξαναγεννηθούμε, όμως δεν λένε αν προλαβαίνουμε!
Λένε ότι με την κρίση ξαναβρίσκουμε τη χαμένη αίσθηση του μέτρου, δεν λένε όμως πόσοι θα επιβιώσουμε από το σοκ της φτωχοποίησης, για να το βρούμε!
Μοναδική παρηγοριά για διέξοδο από τα αδιέξοδα οι παρθενομάρτυρες Πίστης, Ελπίς, Αγάπη και Σοφία η μητέρα τους.
Όσο για την ετεροθαλή αδελφή τους Αλληλεγγύη ξεχάστε την, στον κλάδο της επικοινωνίας είμαστε!
Και στις καλές εποχές ο ένας έβγαζε το μάτι του άλλου…!
Καλή Χρονιά!


Δημοσιεύθηκε στο AD BUSINESS

Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Πώς να κερδίσετε σε μια «κούρσα» διαδοχής τη θέση του Αρχηγού…


Του Θανάση Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγου- Δ/ντή της εταιρείας Πολιτικής Επικοινωνίας Think Politics

Η ιστορία έχει δείξει ότι αλλαγές αρχηγών κομμάτων γίνονται μετά από μια βαριά ήττα που έχει δυσκολίες στην διαχείριση της ή μετά από δυσκολίες των αρχηγών να κρατήσουν την ενότητα του κόμματος λόγω της διαφαινόμενης ήττας στις εκλογές ή και σε παραιτήσεις. Τα δαχτυλίδια της διαδοχής δίνονται με πολλούς τρόπους άμεσους και έμμεσους.
Η αντικατάσταση του αρχηγού θεωρείται επιβεβλημένη και αναγκαία για τη νέα αρχή και εσωτερική ανασυγκρότηση του κόμματος και έτσι αρχίζει το παιχνίδι της διαδοχής. Η πολιτική «πιάτσα» θεωρεί πολύ δύσκολο να γίνει κάποιος αρχηγός κόμματος αν δεν είναι από οικογενειακό τζάκι, για να πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής. Κατά καιρούς ακούγονται ορισμένα ονόματα πρωτοκλασάτων στελεχών των κομμάτων να «παίζουν» ως διάδοχοι, δελφίνοι, εν δυνάμει αρχηγοί του ενός ή του άλλου κόμματος. Όμως ποιος θα είναι ο επικρατέστερος υποψήφιος, ποιον και γιατί θα ψηφίσει η κομματική βάση; Η εικονική πραγματικότητα που έχουν δημιουργήσει τα ΜΜΕ ή η πραγματικότητα που έχει ανάγκη ο κομματικός συνδυασμός από ένα νέο υποψήφιο.
Διαβάζοντας την μέχρι τώρα ιστορία της διαδοχής αρχηγών κομμάτων δεν έχουμε να διδαχθούμε πολλά. Η οικογενειοκρατία δεσπόζει στις επιλογές. Το όνομα του υποψηφίου μετράει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όσο όμως το πολιτικό σύστημα αλλάζει, οι ψηφοφόροι ξυπνάνε, οι απαιτήσεις μεγαλώνουν, δεν αρκεί πλέον το όνομα να δώσει το στέμμα. Χρειάζονται πολλές δεξιότητες τις οποίες θα πρέπει να έχει ένας υποψήφιος αρχηγός για να κερδίσει τη βάση του κόμματος. Αυτοί ψηφίζουν και οι πολίτες το επιβεβαιώνουν ή το απορρίπτουν στην πρώτη εκλογική ευκαιρία. Ας εξετάσουμε κάποιες βασικές ικανότητες που οδηγούν στην κορυφή της ηγεσίας ενός κόμματος.
• Να παραμένει ψύχραιμος και υπομονετικός και να μην παρασύρεται από τις εκάστοτε προκλήσεις των διαφόρων «σειρήνων» όπως τα ΜΜΕ, των άλλων μνηστήρων και όλων όσων θα προσπαθήσουν να τον «κάψουν» εκθέτοντας τον πολύ γρήγορα.
• Να γνωρίζει καλά τον τρόπο που παίζεται το παιχνίδι κάθε διαδοχής. Τα διάφορα MEDIA δεν εκλέγουν αρχηγό. Αυτός εκλέγεται είτε από τους κομματικούς εκλέκτορες, είτε από τη βάση των ψηφοφόρων του κόμματος. Να σέβεται τους φίλους και οπαδούς του κόμματος του και να μην «αντιπολιτεύεται» τους άλλους μνηστήρες ή τον παραιτηθέντα αρχηγό.
• Νέος στην ηλικία με «άφθαρτη» εικόνα. Ο μέσος όρος της ηλικίας των ανθρώπων που ασχολούνται με την πολιτική έχει κατέβει, με αποτέλεσμα το πρώτο ζητούμενο των πολιτών να είναι ο αρχηγός του κόμματος νέος σε ηλικία. Να γνωρίζει των κώδικα επικοινωνίας της νεολαίας και να είναι γνώστης των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας. Να προέρχεται από τη μεσοαστική τάξη και να μην βαρύνεται με «αμαρτήματα» πολικά ή μη.
• Να είναι επικοινωνιακός. Να «παίζει» με το φακό της τηλεόρασης, να γνωρίζει τους κανόνες συζήτησης και αντιπαράθεσης, τη γλώσσα του σώματος, την ελληνική γλώσσα. Να γράφει στο γυαλί, να λάμπει στις φωτογραφίες. Να δημιουργεί την εικόνα ότι είναι ένας «δικός» μας άνθρωπος.
• Να είναι τολμηρός, αλλά και σταθερός. Τολμηρός σε νέες ιδέες, σταθερός στις απόψεις, στις πεποιθήσεις του. Μακριά απ’ αυτόν η ετικέτα του «κωλοτούμπα» πολιτικού.
• Να γνωρίζει τους κομματικούς μηχανισμούς, αλλά να μην ταυτίζεται. Να μην θεωρείται δημιούργημα των κομματικών μηχανισμών, να έχει όμως τον έλεγχό τους. Οι κομματικοί μηχανισμοί, αν και δεν έχουν τη δύναμη που είχαν παλαιότερα, μπορούν ακόμη να αλλάξουν δεδομένα σε μία εκλογική αναμέτρηση.
• Να είναι επιτυχημένος επαγγελματίας. Πολλοί πολιτικοί κατηγορούνται ότι δεν έχουν «κολλήσει» ένσημα με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν τα προβλήματα εργασίας. Ένας επιτυχημένος επαγγελματίας έχει περισσότερα προσόντα για τη θέση του αρχηγού.
• Να κρατάει τους κόλακες μακριά, είτε αυτοί προέρχονται από την κομματική αυλή, είτε από τα ΜΜΕ, όπου μερικοί ξεπερνούν τα όρια της πολιτικής κολακείας. Κι αυτό να φρονήσει να γίνει γνωστό στους πολίτες.
• Να γνωρίζει το σύστημα των «λαγών». Ο υποψήφιος που γνωρίζει πως μπορεί να δουλέψει με λαγούς, θα βοηθηθεί αφενός να περιορίσει τους αντιπάλους του «καίγοντας» την υποψηφιότητά τους κα αφετέρου να ξεφύγει όταν ο ίδιος χρησιμοποιηθεί σαν λαγός! Αυτός ο κανόνας ισχύει και στους αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων, όπως ο πολιτικός στίβος.
• Να δουλεύει με επαγγελματίες. Οι συνεργάτες του υποψηφίου θα πρέπει να είναι όλοι επαγγελματίες. Η επιλογή τους θα πρέπει να γίνεται με αξιοκρατικούς όρους και όχι με όρους συναισθηματικούς.
• Να γνωρίζει τα ΜΜΕ. Να γνωρίζει πολύ καλά την αρχή «πρέπει να κρατάς τα ΜΜΕ σε μία απόσταση. Ούτε μικρή γιατί μπορεί να καείς, ούτε μεγάλη γιατί μπορεί να κρυώσεις». Η διαχείριση των Μέσων είναι έργο δύσκολο και απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις.
• Να κλείνει την πόρτα στους Εφιάλτες. Να δίνει μεγάλη προσοχή στην επιλογή των συνεργατών, που μπορεί να δώσουν τη δυνατότητα/ ευκαιρία εσκεμμένα ή μη στους αντιπάλους να χτυπήσουν πισώπλατα.
• Να είναι έτοιμος για τα πάντα. Να μην ξαφνιάζεται από τίποτα. Τα παιχνίδια της διαδοχής είναι πάντα βρώμικα. Τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη πολλαπλασιάζονται, οι απόπειρες εξαγοράς και δωροδοκίας των συνεργατών εντείνονται, οι προσπάθειες πολιτικής και ηθικής εξόντωσης πληθαίνουν. Χρειάζεται ευφυΐα, ψυχραιμία και προνοητικότητα. Όταν μπαίνεις σε ναρκοπέδιο, κινείσαι με ελιγμούς! Ακόμη να γνωρίζει ότι και ο δικός του πολιτικός χρόνος κάποτε θα τελειώσει.
• Να έχει μεγάλη πολιτική σκιά. Να μη θεωρείται δογματικός. Να έχει «πέραση» και σε άλλους κομματικούς χώρους. Να εμπνέει για μελλοντικές νικηφόρες αναμετρήσεις και να περνάει μηνύματα αλλαγών που χρειάζονται.
• Να έχει brand-name και λογότυπο. Για όλους όσους ασχολούνται με το μάρκετινγκ, κάθε ένα προϊόν πουλάει πρώτα με το όνομά του. Όσο πιο μικρό και ευκολομνημόνευτο είναι το όνομά του, τόσο περισσότερο πουλάει. Οι πολιτικοί που είναι γνωστοί με τα μικρά τους ονόματα θεωρούνται πιο «δικοί» μας και είναι σίγουρα πιο επιτυχημένοι. Ακόμη και το λογότυπο, ο σχεδιαστικός τρόπος γραφής του ονόματός του τον κάνει να ξεχωρίσει από τους υπολοίπους.

Δείτε λοιπόν, πόσοι από τους σημερινούς πολιτικούς μας συγκεντρώνουν πολλά από τα ανωτέρω για να μπουν στην «κούρσα» της διαδοχής όταν θα έρθει η ώρα να ανοίξουν οι διαδικασίες αλλαγής αρχηγού του κόμματος τους.