Η προσβολή της νοημοσύνης των πολιτών, μεγάλο λάθος των πολιτικών! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Εύγε! Για άλλη μια φορά οι πολιτικοί μας αρχηγοί διασταύρωσαν τα ξίφη τους, με την ευκαιρία της πρότασης μομφής ή δυσπιστίας. Εύγε τους και μπράβο τους!

Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα ασχοληθούν για άλλη μια φορά με περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα από το αν κρατήθηκαν πρακτικά στις συνεδριάσεις ή αν φταίνε τα βαρέα οχήματα και φορτηγά, που μπήκαν στην Αττική οδό.

Μετά την πολυήμερη και εξαντλητική συζήτηση δεν γίναμε σοφότεροι για τα γεγονότα που ζήσαμε. Απλά αποζημιωθήκαμε  με τους καβγάδες, αψιμαχίες που στήθηκαν στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Ο ένας προσπαθούσε να πείσει τον άλλον, ανακυκλώνοντας συνεχώς, Μάνδρα, Μάτι, Κατεχάκη, Αττική Οδός και πάει λέγοντας. Ένα ακόμη πολιτικό σήριαλ με αντεγκλήσεις, κατηγορίες, φωνασκίες, που δεν εκπλήσσουν πια και δίνουν μόνο «τροφή» στα δελτία των τηλεοπτικών ειδήσεων και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Τα social media προτίμησαν να ασχοληθούν περισσότερο με θέματα κοινωνικά και του life style, επιστροφή παίκτη survivor, παρά με τις κοκορομαχίες στη Βουλή. Φαίνεται να βαρέθηκαν τα «στημένα» πολιτικά παιχνίδια. Η αποποίηση και η μετακύλιση των ευθυνών, οι υψηλοί τόνοι συζήτησης, οι απίστευτοι συμψηφισμοί και οι πεζοδρομιακοί διάλογοι προς τέρψιν των φίλιων δυνάμεων στα έδρανα της Βουλής και στο εντευκτήριο, είναι πολυπαιγμένα έργα. Μια τριήμερη συζήτηση που άφησε αδιάφορους τους περισσότερους πολίτες, που γνώριζαν εξ αρχής, το τέλος της. Οι πολιτικοί για άλλη μια φορά υποτίμησαν την νοημοσύνη των πολιτών.

Για άλλη μια φορά οι κομματικές σκοπιμότητες των πολιτικών ταγών, δεν τους επέτρεψαν να πιάσουν το σφυγμό της κοινωνίας. που θέλει προτάσεις και λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας. Αυτοί περί άλλων τυρβάζουν!

Ζητάνε να φύγει ο ένας να έρθει ο άλλος ,για να σώσει σε πρώτη φάση τη δική του πολιτική καριέρα και με πρόγραμμα για την κοινωνία το "βλέποντας και κάνοντας"!

Το σκηνικό της ακραίας πόλωσης, που διαμορφώθηκε στο κοινοβούλιο, ουδόλως ενδιαφέρει τους πολίτες που ασφυκτιούν να τα φέρουν βόλτα, ούτε οι βαρείς χαρακτηρισμοί και αλληλοκατηγορίες για ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού, σχέσεις με υπόδικους ή για την ύπαρξη πολιτικών που πιστεύουν στα μερομήνια και όχι στους μετεωρολόγους. Τους πολίτες τους ενδιαφέρουν οι λύσεις και να πληρώσουν οι ένοχοι και φυσικά όχι μόνο με μια απλή συγγνώμη, ειλικρινή η προσχηματική.

Η προσβολή της νοημοσύνης των πολιτών, είναι το μεγαλύτερο λάθος των πολιτικών. Οι πολίτες δεν είναι επαίτες να ζητούν αποζημιώσεις Σεβασμό απαιτούν από το εκάστοτε πολιτικό σύστημα είτε είναι στην Κυβέρνηση, είτε στην αντιπολίτευση.

Διαφορετικά τους γυρίζουν την πλάτη και μεγαλώνουν το ποσοστό της αποχής από τις εκλογές.

Ένα μικρό ποσοστό των πολιτών παρακολούθησε την πολιτική σκιαμαχία από την τηλεόραση, ενώ ένα μεγαλύτερο ποσοστό τηλεθεατών προτίμησαν άλλα πιο ενδιαφέροντα τηλεοπτικά προγράμματα, επιβάλλοντας «νηστεία» δημοσιότητας στους πολιτικούς.

 

 

Προσοχή στην εικόνα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου Η εικόνα ενός πολιτικού προσώπου «χτίζεται» με ρυθμό χελώνας και «γκρεμίζεται» με ρυθμό λαγού! Τι μπορεί όμως να πάει «στραβά» στην καθημερινότητα ενός πολιτικού; Τα πάντα! Από απροσεξία, από αμέλεια, από υπέρμετρο εγωισμό, από ατυχία, από, από, από εκατοντάδες αιτίες. Την κάθε είδους αποκάλυψη, ακολουθεί ο πανικός και η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό, είναι η παραίτηση ή η περιθωριοποίηση στα αζήτητα της πολιτικής. Στην πολιτική τα σκάνδαλα είναι πολλών ειδών. Ροζ σκάνδαλα με ολίγον σεξ και πολλή απιστία, οικονομικά σκάνδαλα με μπόλικο «μαύρο» χρήμα και με ανεξέλεγκτες απευθείας αναθέσεις, αλλά και ρουσφετολογικά σκάνδαλα που μπορεί να κοστίσουν ακριβά σε ένα πολιτικό πρόσωπο όπως καθαίρεση από το αξίωμα του. Τα πολιτικά σκάνδαλα εμφανίζονται σαν κεραυνός εν αιθρία, με έκτακτες ειδήσεις στα παραδοσιακά μέσα αλλά και στο διαδίκτυο, στα γνωστά μας social media. Κανονικός βομβαρδισμός με εκτόξευση λάσπης από τον ανεμιστήρα του Μέσου. Μια κρίση αρνητικής δημοσιότητας, μια απειλή στην εικόνα ενός δημόσιου προσώπου, μια «στραβή στη βάρδια» όπως ελέχθη, με μόνο στόχο να δώσει προβάδισμα ολίγων δημοσκοπικών μονάδων στους ανταγωνιστές, αμηχανία στους υποστηρικτές και να προκαλέσει το λεγόμενο «boomerang effect» επηρεάζοντας ακόμη και τους ουδέτερους ψηφοφόρους. Οι απειλές για την εικόνα ενός πολιτικού προσώπου προέρχονται τις περισσότερες φορές από διάφορα μέτωπα, λασπολογία, ανταγωνισμός ή ακόμα και από λανθασμένο χειρισμό του ίδιου, δημόσιου προσώπου, με προεξάρχουσα αιτία την μη σωστή εκτίμηση του μεγέθους του προβλήματος. Στρουθοκαμηλισμός! Οι κρίσεις απαιτούν συντονισμό και γρήγορα αντανακλαστικά. Η άμεση αντίδραση και η έγκαιρη πρόληψη μπορεί να ανατρέψουν τα κακόβουλα σχέδια των ανταγωνιστών και να αποβούν ακόμα και θετικά για την εικόνα του. Μια «κρίση» είναι και μια «ευκαιρία» πολλές φορές αρκεί να συνειδητοποιηθεί έγκαιρα από το δημόσιο πρόσωπο και με κατάλληλο σχεδιασμό να διαφυλάξει την εικόνα και πολιτική του πορεία από τα διάφορα «πλήγματα» που μπορεί να τσαλακώσουν την εικόνα του. Όσο προχωράμε προς τις εκλογές, πρόωρες ή κανονικές, οι κεραίες των δημόσιων προσώπων θα πρέπει να είναι στραμμένες στους ανταγωνιστές τους που καιροφυλακτούν. Η συνήθης αμέλεια να αδιαφορούν για την πιθανότητα να «σκάσει» κάποιο σκάνδαλο, τους βρίσκει παντελώς απροετοίμαστους να διαχειριστούν το πρόβλημα και να ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Κι όταν «σκάσει» πελαγοδρομούν ανάμεσα στις προτεινόμενες συμβουλές από φίλους, γνωστούς και γενικά ερασιτέχνες της επικοινωνίας. Στις ημέρες μας όπου τίποτα δεν μένει κρυφό, από τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας, θα πρέπει ένα δημόσιο πρόσωπο να είναι πολύ προσεκτικό, να «μετράει» τα βήματα του στην διαχείριση του αξιώματος του. Θα πρέπει να έχει έτοιμη την ομάδα που θα αναλάβει το δύσκολο έργο της επικοινωνίας, εμποδίζοντας μια άσχημη κατάσταση, να γίνει χειρότερη. Χρειάζονται συμβουλές από «μπαρουτοκαπνισμένους» σε διαχείριση κρίσεων, συμβούλους επικοινωνίας, για να βγει αλώβητος, καθαρός και με όσο το δυνατόν λιγότερες «αμυχές» στην εικόνα του δημόσιου προσώπου του. Προσοχή στα πολιτικά στραβοπατήματα, λίγο πριν τις εκλογές.

Η εικόνα ενός πολιτικού προσώπου «χτίζεται» με ρυθμό χελώνας και «γκρεμίζεται» με ρυθμό λαγού!

Τι μπορεί όμως να πάει «στραβά» στην καθημερινότητα ενός πολιτικού; Τα πάντα! Από απροσεξία, από αμέλεια, από υπέρμετρο εγωισμό, από ατυχία, από, από, από εκατοντάδες αιτίες. Την κάθε είδους αποκάλυψη, ακολουθεί ο πανικός και η πρώτη σκέψη που περνάει από το μυαλό, είναι η παραίτηση ή η περιθωριοποίηση στα αζήτητα της πολιτικής.

Στην πολιτική τα σκάνδαλα είναι πολλών ειδών. Ροζ σκάνδαλα με ολίγον σεξ και πολλή απιστία, οικονομικά σκάνδαλα με μπόλικο «μαύρο» χρήμα και με ανεξέλεγκτες απευθείας αναθέσεις, αλλά και ρουσφετολογικά σκάνδαλα που μπορεί να κοστίσουν ακριβά σε ένα πολιτικό πρόσωπο όπως καθαίρεση από το αξίωμα του. Τα πολιτικά σκάνδαλα εμφανίζονται σαν κεραυνός εν αιθρία, με έκτακτες ειδήσεις στα παραδοσιακά μέσα αλλά και στο διαδίκτυο, στα γνωστά μας social media. Κανονικός βομβαρδισμός με εκτόξευση λάσπης από τον ανεμιστήρα του Μέσου. Μια κρίση αρνητικής δημοσιότητας, μια απειλή στην εικόνα ενός δημόσιου προσώπου, μια «στραβή στη βάρδια» όπως ελέχθη, με μόνο στόχο να δώσει προβάδισμα ολίγων δημοσκοπικών μονάδων στους ανταγωνιστές, αμηχανία στους υποστηρικτές και να προκαλέσει το λεγόμενο «boomerang effect» επηρεάζοντας ακόμη και τους ουδέτερους ψηφοφόρους.

Οι απειλές για την εικόνα ενός πολιτικού προσώπου προέρχονται τις περισσότερες φορές από διάφορα μέτωπα, λασπολογία, ανταγωνισμός ή ακόμα και από λανθασμένο χειρισμό του ίδιου, δημόσιου προσώπου, με προεξάρχουσα αιτία την μη σωστή εκτίμηση του μεγέθους του προβλήματος. Στρουθοκαμηλισμός!

Οι κρίσεις απαιτούν συντονισμό και γρήγορα αντανακλαστικά. Η άμεση αντίδραση και η έγκαιρη πρόληψη μπορεί να ανατρέψουν τα κακόβουλα σχέδια των ανταγωνιστών και να αποβούν ακόμα και θετικά για την εικόνα του. Μια «κρίση» είναι και μια «ευκαιρία» πολλές φορές αρκεί να συνειδητοποιηθεί έγκαιρα από το δημόσιο πρόσωπο και με κατάλληλο σχεδιασμό να διαφυλάξει την εικόνα και πολιτική του πορεία από τα διάφορα «πλήγματα» που μπορεί να τσαλακώσουν την εικόνα του.

Όσο προχωράμε προς τις εκλογές, πρόωρες ή κανονικές, οι κεραίες των δημόσιων προσώπων θα πρέπει να είναι στραμμένες στους ανταγωνιστές τους που καιροφυλακτούν.

Η συνήθης αμέλεια να αδιαφορούν για την πιθανότητα να «σκάσει» κάποιο σκάνδαλο, τους βρίσκει παντελώς απροετοίμαστους να διαχειριστούν το πρόβλημα και να ξεφύγουν από τον κίνδυνο.

Κι όταν «σκάσει» πελαγοδρομούν ανάμεσα στις προτεινόμενες συμβουλές από φίλους, γνωστούς και γενικά ερασιτέχνες της επικοινωνίας.

Στις ημέρες μας όπου τίποτα δεν μένει κρυφό, από τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας, θα πρέπει ένα δημόσιο πρόσωπο να είναι πολύ προσεκτικό, να «μετράει» τα βήματα του στην διαχείριση του αξιώματος του. Θα πρέπει να έχει έτοιμη την ομάδα που θα αναλάβει το δύσκολο έργο της επικοινωνίας, εμποδίζοντας μια άσχημη κατάσταση, να γίνει χειρότερη.

Χρειάζονται συμβουλές από «μπαρουτοκαπνισμένους» σε διαχείριση κρίσεων, συμβούλους επικοινωνίας, για να βγει αλώβητος, καθαρός και με όσο το δυνατόν λιγότερες «αμυχές» στην εικόνα του δημόσιου προσώπου του.

Προσοχή στα πολιτικά στραβοπατήματα, λίγο πριν τις εκλογές.

 

Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει κατοστάρικο! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Η κάκιστη επικοινωνιακή διαχείριση του εμβολίου, δημιούργησε ένα νέο κίνημα πολιτών, των αρνητών των εμβολίων που φιλοδοξούν εκτός από πρακτικοί «επιστήμονες», να μεταμορφωθούν σε νέους ανένταχτους και αντιστασιακούς. Αν η πανδημία κρατήσει σε έξαρση μέχρι τις εκλογές, πρόωρες ή κανονικές, τότε θα δούμε μια πλειάδα κομμάτων, με κύριο αφήγημα όχι στον εμβολιασμό, να διεκδικεί την επιλογή της ψήφου μας, στην κάλπη.

Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, με το οποίο θα γίνουν οι εκλογές, ανοίγει την όρεξη σε νέους «σωτήρες».

Θα πρέπει γρήγορα να χτίσουμε ανοσία, για να αποφύγουμε πολλά παρατράγουδα. Διαφορετικά, θα δούμε "πράματα και θάματα" και θα τρίβουμε τα μάτια μας.

Οι προσπάθειες για κοινωνική συναίνεση και πειθώ των αρνητών, θα πρέπει να συνεχιστούν εντατικά με τις κάθε είδους ενημερωτικές εκστρατείες αλλά και με τις τιμωρητικές ποινές κατά των αρνητών του εμβολιασμού.

Ακόμη και με την χρηματική ποινή των εκατό ευρώ, κάθε μήνα. Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει κατοστάρικο. Για ευρώ, μιλάμε, το πιο δυνατό νόμισμα, με μεγάλη ανταλλακτική αξία, σε όλον τον κόσμο. Φαίνεται ότι η μεγάλη μάχη της ανθρωπότητας δεν είναι η μάχη με τον κορονοϊό και της κάθε μετάλλαξης του, αλλά απέναντι στους αμφισβητίες του ιού, που κινδυνεύουν να κάνουν «Κούγκι» τις κοινωνίες, αγνοώντας τις επιπτώσεις που θα ακολουθήσουν ακόμη και στην τσέπη τους. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ρισκάρει τη ζωή του, των δικών του, να διασωληνωθεί, να εξοστρακιστεί από τις καθημερινές χαρές της ζωής όπως οι διασκεδάσεις και να πληρώνει και από πάνω ένα κατοστάρικο, κάθε μήνα. Και να πει κανείς ότι του τρέχουν κι από τα μπατζάκια;

Όσοι από εμάς προσπαθούμε, να τους μεταπείσουμε με λογικά επιχειρήματα, μας αντιμετωπίζουν ως συστημικούς, «προσκυνημένους» στα ΜΜΕ και στα μεγάλα συμφέροντα και «υπάκουα» όργανα μιας αυταρχικής εξουσίας. Μόνο «νενέκους» δεν μας έχουν αποκαλέσει ακόμα, λόγω του ότι δεν υπάρχει επικεφαλής πολιτικός φορέας να τους καθοδηγεί. Είναι «ορφανά» μέχρι στιγμής, αν και κάποια πολιτικά κόμματα, αλληθωρίζουν! Εκλογές έρχονται, λοξοκοιτάζουν σε μια νέα δεξαμενή ψήφων. Αυτή των ανεμβολίαστων.

Αν το «μαραφέτι» που λέγεται εμβόλιο δεν ήταν είδος εν αφθονία και μάλιστα δωρεάν, τότε οι ίδιοι, οι ανεμβολίαστοι θα έτρεχαν πρώτοι να πληρώσουν και πέραν των εκατό ευρώ, για να εμβολιαστούν. Να σωθούν.

Η πολιτικοποίηση του εμβολίου, έφερε νέα στρατιά νεοαγανακτισμένων πολιτών. Μετά το κατοστάρικο, απομένει η υποχρεωτικότητα εμβολιασμού κάποιων ομάδων κοινού. 

Γιατί και «βροχή» να πέσουν τα κατοστάρικα, ο ιός δεν φεύγει!

 

Υπομονή, δεκαοκτώ μήνες μείνανε!!!! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Φέτος είναι η πρώτη Πρωτοχρονιά που γράφεται με Omicron, και μέχρι να φτάσουμε στο Ωμέγα, αργούμε.

Στους πρώτους μήνες του νέου χρόνου, η ζωή όλων μας, φαίνεται να περνάει σε φάση «αφυδάτωσης».

 

Παίρνουμε ήδη την πρώτη δόση και μια ματιά ,επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Άνθρωποι αγέλαστοι, γεμάτοι άγχος, ανησυχία, με φόβο στα μάτια και σε μια ιδιότυπη καραντίνα ωραρίου, σχέσεων και μάσκας. Άλλοτε απλής και άλλοτε ενισχυμένης. Σφιγμένες γροθιές για σύντομο και εκ του μακρόθεν χαιρετισμό, μαντηλάκια εμποτισμένα σε αντισηπτικό και σπρέι που θα «καθαρίσουν» για εμάς από κάθε ιό.

 

Το μέλλον όλων μας άγνωστο, αβέβαιο, με πολύ ξηρασία και μεγάλη δυσκολία

στην εξεύρεση «νερού» αισιοδοξίας για ενυδάτωση.

Η λογική ως εργαλείο πρόβλεψης της ζώσας πραγματικότητας δεν «δουλεύει» πλέον.

Οι προδιαγραφές δυσοίωνες για το «αύριο» όλων μας.

Όλα τα σχέδια και οι προβλέψεις και των πιο δυνατών αστρολόγων, πιθανόν να ανατραπούν από τον «εξωγενή» παράγοντα που ακούει στο όνομα «έξαρση» της πανδημίας λόγω μιας πιθανής νέας μετάλλαξης.

 

Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και την πολύτιμη εμπειρία που αποκτήσαμε, είμαστε πολλά «κλικ» μακριά από την πολυθρύλητη «ελευθερία» και την επιστροφή στην γνωστή προ διετίας «κανονικότητα».

 

Είναι γεγονός ότι το νέο τσουνάμι της πανδημίας που βιώνουμε υποτιμήθηκε από όλα τα πολιτικά κόμματα. Δεν περίμεναν ο αριθμός των κρουσμάτων να φτάσει τα ουράνια.

Αποτέλεσμα, τα μέτρα προφύλαξης δεν ελήφθησαν έγκαιρα, τα κρεβάτια ΜΕΘ δεν μετρήθηκαν σωστά, η «απείθαρχη» νεολαία συνεχίζει τα πάρτι, οι «ψεκασμένοι» αρνητές να αδιαφορούν για τους θανάτους και ενώ βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο της κοινωνικής κατάρρευσης, να μπαίνει στο τραπέζι και θέμα πρόωρων εκλογών.

«Ότι του φανεί του Λωλοστεφανή». Πρόωρες εκλογές μας λείπουν για να συμπληρωθεί η επιβαρυμένη ψυχική υγεία των πολιτών από τα ορατά και αόρατα προβλήματα που φέρνει η πανδημία, με τις μεταλλάξεις της.

 

Τώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση, βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στην Κυβέρνηση

για την αδυναμία αντιμετώπισης της πανδημίας χωρίς όμως να προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της δύσκολης κατάστασης. Επίθεση, ακόμη και με διαφημιστικό σποτάκι. Προσπαθεί με μαξιμαλιστικές φανφάρες και μηνύματα που λέγονται εύκολα, όταν είσαι εκτός παιχνιδιού και υλοποιούνται δύσκολα όταν μπεις στο παιχνίδι. Αυτό έπρεπε να τα ξέρουν.

Άλλο το επιθυμητό και άλλο το εφικτό, σύμφωνα με τη ρήση του ηγέτη που έχουν «αγιοποιήσει».

 

Στις μέρες μας μια στείρα αντιπολίτευση, σε αστοχίες, λάθη και παραλήψεις της Κυβέρνησης, είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη η κοινωνία. Είναι ένα κίνημα κατά της λογικής, με «θανατηφόρα» αποτελέσματα.

Η αντιπολίτευση, στο σύνολο της, πρέπει να σταθεί στο ύψος της, να βάλει «πλάτη» για να νικήσουμε τον αόρατο εχθρό, να σοβαρευτεί. Θέλει κότσια και «κοχόνες» να είσαι λογικός αντί για ιδεοληπτικά φανατικός.

Το πεδίο αναμέτρησης των μονομάχων εξουσίας και λοιπών παρατηρητών, η κάλπη, αργεί ακόμη δεκαοκτώ μήνες.

Υπομονή.

 

Ανήκουστα πράγματα. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος

 

Η ανατολή του νέου χρόνου βρίσκει τη χώρα σε περιδίνηση. 

Στο εσωτερικό στήνεται σκηνικό πόλωσης, το πολιτικό σύστημα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο αξιοπιστίας και η κοινωνία φοβισμένη για όσα πέρασε και οι πολίτες τρομαγμένοι για όσα αναμένουν ότι θα συμβούν, μετά τις γιορτές. 

 

Στην υγεία τους και στην τσέπη τους. Στα εθνικά μας θέματα, όλα είναι δυνατά και αναμενόμενα,  τη στιγμή που κάποιος κάνει το μοιραίο λάθος και βάλει «μπουρλότο» στην ησυχία χιλιάδων πολιτών, εκατέρωθεν των χωρών. Μόνο αν κλείσει κάποιος τα μάτια, δεν βλέπει τη μεγάλη εικόνα των πολλαπλών προβλημάτων. 

 

Οι προσδοκίες όλων για τον νέο χρόνο είναι πολύ μικρότερες αντίθετα από τις δηλώσεις  των πολιτικών μας που στερούνται μετριοπάθειας. Ζουν στον δικό τους κόσμο. Φτάσανε σε σημεία μεσούσης της πανδημίας, να ζητάνε «εδώ και τώρα εκλογές», με πρόσχημα την ανικανότητα της διαχείρισης της πανδημίας, από το κυβερνών κόμμα. 

Ανήκουστα πράγματα.

 

Θα μετρήσουμε εκατόμβη θυμάτων, δυσκολίες επιβίωσης απερίγραπτες, πρωτόγνωρες καταστάσεις  και σίγουρα θα δούμε σε νέα έκδοση τον ξαφνικό «θάνατο του εμποράκου».

Μια μεγάλη προεκλογική περίοδος, με πόλωση, ανοίκεια χτυπήματα, διαξιφισμούς,

δίκες προθέσεων, είναι ότι χειρότερο για την οικονομία της χώρας.

 

Σήμερα, πρώτη προτεραιότητα είναι η καταπολέμηση της πανδημίας, η ανοσία και ακολουθεί η ανάταξη της χώρας και όχι το μικροπολιτικό συμφέρον του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξαφνικά αποφάσισε να ζητήσει πρόωρες εκλογές ,αν και  με δημοσκοπικό υστέρημα πάνω από τις δέκα  μονάδες. 

 

Φυσικά, την ευθύνη της προκήρυξης την έχει ο Πρωθυπουργός ο οποίος έχει αποδείξει ότι είναι υπεύθυνος Κυβερνήτης και ότι δεν συντρέχουν λόγοι πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, μέσα στην πανδημία. Θα γίνουν στην ώρα τους. 

 

Όμως, πόσο υπεύθυνος μπορεί να χαρακτηριστεί ένας αρχηγός πολιτικού κόμματος όταν ζητά εκλογές μέσα στο πέμπτο και πιο δραστικό κύμα της νέας παραλλαγής του ιού;

Δεν περνάει από το μυαλό του ότι το εθνικό σύστημα υγείας είναι στα όρια της κατάρρευσης και μια επιπρόσθετη πίεση θα είχε αποτέλεσμα να πολλαπλασιαστούν τα θύματα. Τρέμουν στην ιδέα της προκήρυξης εκλογών όλοι οι σώφρονες πολίτες.

Δεν θυμάται ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι πριν από δύο χρόνια είχε δηλώσει ότι η ιδιοσυγκρασία του και οι αρχές του κόμματος, δεν του επιτρέπουν σε συνθήκες που αυξάνονται τα κρούσματα, να ζητάει εκλογές. Σήμερα, τι άλλαξε και τις ζητάει. Χριστουγεννιάτικα γεμίσαμε από χρυσόσκονη, νεραϊδόσκονη και εκλογόσκονη 

με πολύ ρίσκο για την υγεία των πολιτών.

 

Κλείνοντας, θα ήθελα να θυμίσω την απάντηση που έδωσε ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής σε αντίστοιχο αίτημα της αντιπολίτευσης. Είπε «Μη διατυπώνετε αιτήματα, διότι αυτά ενίοτε γίνονται δεκτά». 

Και μετά θα το μετανιώσετε, θα κλαίτε (δική μου η προσθήκη του τέλους).

Καλή Χρονιά με υγεία!