Καληνύχτα κύριε Λένιν. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Δεν ξέρουμε αν κάποιος έκανε «βουντού» αλλά η κλεψύδρα της παραμονής της κυβέρνησης αδειάζει και άπαντες θα οδηγηθούν επιτέλους στην πόρτα της εξόδου. 
Διαπρύσιοι κήρυκες ενός ανύπαρκτου ηθικού πλεονεκτήματος, και εκμεταλλευόμενοι την οργή και απόγνωση των πολιτών από τα μνημόνια, κατάφεραν με ύβρεις και ψεύδη να ανέλθουν στην εξουσία. Πανηγυρίζουν που δεν έσκισαν τα μνημόνια, θριαμβολογούν που κόβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και να υπόσχονται μια καθαρή έξοδο από τη λιτότητα των μνημονίων, προκαλώντας την κοινή λογική. Τα έδωσαν όλα στους δανειστές, αλλά επαίρονται για τη σθεναρή στάση τους. Επαναλαμβάνουν τις ίδιες στρατηγικές ψεύδους, θράσους και οργανωμένης εξαπάτησης. Στα δύσκολα επιρρίπτουν την ευθύνη στους προηγούμενους, σε συνομωσίες, σε εγχώριες και ξένες δυνάμεις αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης. Συνειδητά αποπλανούν με μικροεπιδόματα μεγάλες κοινωνικές ομάδες που στενάζουν βυθισμένες στο βούρκο των χρεών και της φτωχοποίησης, και που με την ανεύθυνη πολιτική τους οι κυβερνώντες δημιούργησαν. Ανίκανοι πολιτικοί, γραφικές προσωπικότητες, με χυδαίες εκφράσεις κατά προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά και μεγάλων κοινωνικών ομάδων, έμπειροι προπαγανδιστές, αριστερής ιδεοληψίας, διώκτες της ιδιωτικής οικονομίας, οπαδοί του κρατισμού, της ισοπέδωσης, του μηδενισμού. 

Οι συνθήκες διαβίωσης των πολιτών επιδεινώνονται δραματικά μέρα με τη μέρα, με διαφθορά στο Δημόσιο, γραφειοκρατία, εκτόξευση χρεών, κράτος – μπαταξής, απώλεια πίστης των συναλλασσομένων στην αγορά. 

Η οπισθοδρόμηση είναι ο μόνος δρόμος που η χώρα γνωρίζει τα τελευταία χρόνια. Όμως οι αντοχές των πολιτών ξεπέρασαν κάθε όριο. Η κλεψύδρα αδειάζει και ο χρόνος παραμονής της ανεκδιήγητης πρώτης φοράς αριστεράς, φτάνει στο τέλος της. Με πρόωρες εκλογές ή στην εξάντληση της θητείας των «καλοβολεμένων», που έχουν «κολλήσει» στις καρέκλες της εξουσίας. 

Μια ομάδα από φιντανάκια και αλεπούδες της πολιτικής απολαμβάνουν, σύμφωνα πάντα με της κοσμοθεωρία της Αριστεράς, την τρυφηλότητα της ζωής, εκμεταλλευόμενοι, χωρίς αιδώ, τους προπαγανδιστικούς ακροβατισμούς, πασπαλισμένους με τη χρυσόσκονη της κοινωνικής δικαιοσύνης. Διορίζουν σε καίριες θέσεις του Δημοσίου, εκατοντάδες κομματικούς φίλους με μοναδικό προσόν, την πλήρη υπακοή και υποταγή στις αποφάσεις των κυβερνώντων. 

Ντύνουν τις αδυναμίες τους, με αυταπάτες, ψεύδη, παραποιήσεις, με στόχο την όσο πιο δυνατή μακρύτερη παραμονή στις καρέκλες εξουσίας. Βαφτίζουν την οπισθοδρόμηση, ανάπτυξη, την ανέχεια των πολιτών άνοδο βιοτικού επιπέδου, την  υποτέλεια σε εθνικά θέματα, περήφανη εξωτερική πολιτική. Ακόμη και τους πλειστηριασμούς οι αθεόφοβοι τους θεωρούν μοχλούς ανάπτυξης.
Θέλουν να πιστεύουν ότι οι πολίτες θα συνεχίσουν να βιώνουν μια ιδιότυπη φάση ύπνωσης, να είναι σε «κώμα», για να δημιουργήσουν ένα άλλο πολιτικό περιβάλλον της αρεσκείας τους. Όπως στην ταινία «Καληνύχτα κύριε Λένιν». Δεν θα «προκάνουν»! Στις κάλπες οι πολίτες θα τους στείλουν αδιάβαστους στη λήθη της πολιτικής ιστορίας της χώρας.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Αμερικανιές! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Το φαινόμενο της αυτοπυρπόλησης,αποτέλεσε στην εποχή μας την έσχατη μορφή προσωπικής διαμαρτυρίας απελπισμένων ατόμων, από πιθανές αδικίες των δυνατών της εξουσίας. Τέτοια φαινόμενα δεν πρόκειται να δούμε από τους κυβερνώντες αν απoτύχουν, στο μεγαλεπήβολο σχέδιο και αφήγημα του νεόυ έτους για «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια.
 
Χρειάζονται «κότσια» για τέτοιους ηρωισμούς. Οι κυβιστήσεις είναι προσφιλές τους άθλημα. Ακόμη κι αν οι πολίτες είναι μέσα στη φωτιά, αυτοί θα χειροκροτάνε υπερηφανευόμενοι ότι τους εκπαίδευσαν να είναι «αναστενάρηδες»! Όλα είναι πιθανά, όταν δια στόματος Πρωθυπουργού ακούμε ότι το κοινωνικό μέρισμα οφείλεται σε «πλεόνασμα» και όχι σε υπερφορολόγηση της κοινωνίας, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει.
 
Η μη απόδοση των συντάξεων, το άγριο ψαλίδι στις επενδύσεις, η υπερφορολόγηση κινητών και ακινήτων, έφεραν ένα μικρό πλεόνασμα που δόθηκε σαν χριστουγεννιάτικος μπουναμάς ή αντίδωρο, ή ελεημοσύνη. Πείτε το όπως θέλετε. Δυστυχώς η ίδια πολιτική φαίνειται ότι θα ακουλουθήσει η κυβέρνηση και το νέο χρονο, συνεπής στην κοσμοθεωρία της Αριστεράς. Η επιβίωση των πολιτών να γίνεται με επιδοματική πολιτική και όχι με αναπτυξιακούς τρόπους. Ντύνουν τις αδυναμίες τους με αυταπάπες, ψευδαισθήσεις, παραποιήσεις, παραμορφώσεις, με στόχο το κέρδος χρόνου και παραμονής στην εξουσία. Ακόμη και τους πλειστηριασμούς θεωρούν, οι αθεόφοβοι, μοχλούς ανάπτυξης! Και όλα αυτά γιατί δεν θέλουν να μειώσουν τις δαπάνες του Δημόσιου τομέα. Διορίζουν με διάφορους τρόπους, παρά τις απαγορεύσεις των νόμων, και διογκώνουν τις μη παραγωγικές δαπάνες.
 
Ακόμη και στην επιστράτευση της συντρόφου του, με μια πολυσέλιδη συνέντευξη, κατέφυγε για να επαναλάβει τους προπαγανδιστικούς ακροβατισμούς, της πρώτης φοράς Αριστεράς. Όταν δεν μπορείς να πείσεις με επιχειρήματα τον κόσμο, επιλέγεις να τον «γλυκάνεις» με συναισθήματα. Αμερικανιές!
 
Ξεπερασμένες πολιτικές στρατηγικές άλλων εποχών και άλλων χωρών.Τα πολιτικά μηνύματα που προσπάθησε να περάσει στον «βρόντο», όταν την ίδια στιγμή ανακοινώνονται αυξήσεις των ειδών πρώτης ανάγκης και μειώσεις αφορολόγητου. Μια συνέντευξη που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα από τους απλούς πολίτες, γιατί δεν πρόσφερε κάτι στο φιλόπτωχο ταμείο! Φυσικά δεν συμμερίζονται οι περισσότεροι τα επικριτικά σχόλια των τέως συντρόφων τους. Τι ήθελαν να μην παινέψει το σπίτι της; Πολύ φοβάμαι όμως ότι άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και θα δούμε κι άλλες συντρόφους πρωτοκλασσάτων της Κυβέρνησης να δίνουν συνεντεύξεις για το πόσο στεναχωρημένοι ήταν τα έτερα τους ήμισυ όταν υπέγραφαν τις περικοπές μισθών και συντάξεων. Αμερικανιές! Τέτοιος λαός που είμαστε, τέτοιο δούλεμα θέλουμε. Μεταμέλεια και αυτοκριτική δεν περιμένουμε από τους Κυβερνώντες.
Περιμένουμε μόνο να μας μοιράσουν και πάλι «κόλλυβα» αλλά αυτή τη φορά από τις «δικές» μας κηδείες!
Αμερικανιές, από την πρώτη φορά Αριστερά!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

«Αλήθειες» εναντίον πραγματικότητας. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Το έργο της κατασκευής μιας άλλης εκδοχής των γεγονότων, το έχουμε ζήσει αρκετές φορές, όσες τουλάχιστον πανηγυρικά μας το σερβίριζε, η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς. 

Η αρχή έγινε από το αξέχαστο δημοψήφισμα που το ΟΧΙ μετατράπηκε σε ΝΑΙ, όταν μετονομάστηκε η Τρόικα σε «Θεσμούς», και όταν το σύνθημα από τους αγανακτισμένους του Συντάγματος «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» μεταφράζεται από τους κυβερνόντες ως «κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας σε πλειστηριασμό». Το μόνο οχυρό της Δεξιάς, «ποδαρικό με το δεξί» που ανθίσταται στις πιέσεις της Αριστεράς να μετονομαστεί σε «ποδαρικό με το αριστερό» για να φέρνει γούρι με τα επιδόματα που μέσα στο νέο έτος θα μας κατακλύσουν λόγω της φοροεπιδρομής που ετοιμάζουν. 

Είναι απίστευτη η ικανότητα της κυβέρνησης να ακολουθεί πιστά τα διδάγματα της οργουελικής στρατηγικής «Μην αφήνετε την πραγματικότητα να σας καταστρέφει μια ωραία ιστορία». Επιμείνετε στο «παραμύθι». 

Μόνο που η πραγματικότητα είναι πέραν του δέοντος σκληρή. Οι πολίτες δεν επηρεάζονται πλέον από διαγγέλματα, πληρωμένα media, δηλώσεις κομματικών εγκάθετων αλλά κρίνουν με βάση τα πραγματικά γεγονότα. Την τσέπη τους, τα σκληρά μέτρα, τους βάρβαρους κόφτες, τα εξωπραγματικά πλεονάσματα. Μπορούν να κρίνουν αν αντί για «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια, θα έχουμε «καθαρή είσοδο» σε νέο τούνελ δοκιμασιών. 

Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει, εδώ και οκτώ χρόνια, και καμιά ξεδιάντροπή εξαγορά ψήφων, μέσω μερισμάτων, επιδομάτων και με ψίχουλα ελεημοσύνης δεν μπορούν να σβήσουν τη φωτιά μιας πιθανής κοινωνικής έκρηξης, με άγνωστα αποτελέσματα. 

Η νεότερη πολιτική ιστορία απέδειξε ότι κανένας πολιτικός δεν κέρδισε εκλογές δίνοντας μικρά ή μεγάλα αντίδωρα, όπως τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς. 

Αυτό που περιμένει σήμερα ο πολίτης, είναι ο πολιτικός να αναλαμβάνει τις ευθύνες για τις πράξεις ή τις παραλείψεις του. Να λέει την πραγματική αλήθεια και όχι την κατασκευασμένη διγλωσσία, τις βαρύγδουπες εκφράσεις, τον κυνισμό που ενοχλεί. Οι πολίτες, πάντα θαύμαζαν τους πολιτικούς που πήγαιναν κόντρα στο ρεύμα, δεν επιδίωκαν την μονιμότητα, και υπερασπίζονταν το δημόσιο συμφέρον των πολλών, δίνοντας παραδείγματα πολιτικής ευπρέπειας και ηθικής. 

Οι πολίτες θέλουν φρέσκο πολιτικό λόγο, καινοτόμες ιδέες, σύγχρονες ιδεολογίες, αντί για πολυκαιρισμένες τροφές ληγμένων ιδεολογιών. 

Τα κοινωνικά μερίσματα φτάνουν να καθαρίσουν τα πλημμυρισμένα διαμερίσματα της Μάνδρας, με όσο ιδεολογικό πρόσημο κι αν τυλιχτούν; Γέμισε λάσπη ο τόπος, φυσική και από χείμαρρους ψευδολογίας. Κρυμμένοι πολιτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι πίσω από γραφειοκρατία, μετατόπιση ευθυνών, διαγραφές ποινών, σφυρίζοντας αδιάφορα και περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Η πολιτική επιβίωση είναι το πρώτο αυτονόητο. Αλλά γι αυτήν θα «δουλέψουν» ακόμη, κόμματα και όργανα, μονταζιέρες, διαστρέβλωση λέξεων, αργυρώνητα Μέσα και τα γνωστά μας πλέον trolls του διαδικτύου.

Όμως το ψέμα έχει πάντα κοντά ποδάρια και δεν μπορεί να τρέξει μακριά. Η πραγματικότητα κερδίζει στον μεταξύ τους αγώνα. 

Θανάσης Παπαμιχαήλ
Επικοινωνιολόγος

Έξω από τα δόντια! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Αναβιώνει το προπατορικό αμάρτημα, του διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Από τα πράσινα και μπλε καφενεία, τους δεξιούς  και αριστερούς, τους συντηρητικούς και προοδευτικούς, τους μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, που γίνανε μνημονιακοί, αλλά δεν το αποδέχονται , τους «εχθρούς» της λιτότητας που έγιναν «φίλοι», αλλά κι αυτοί δεν το αποδέχονται.
 
Από την πολλή ανάλυση και κατηγοριοποίηση φρονημάτων, φτάσαμε στην παράλυση. Ο πήχης της πολιτικής ευπρέπειας έχει χαμηλώσει αισθητά. Νέο φλάμπουρο η «καθαρή έξοδος» από τα «βρώμικα» μνημόνια, ανεξάρτητα από τις παράπλευρες απώλειες των μόνιμων υποζυγίων, από τις αναμενόμενες περικοπές μισθών, συντάξεων και υπέρ φορολόγησης. Όσοι ζήσουν θα απολαύσουν την «καθαρή έξοδο» προς δόξα και τιμή της επιχείρησης «αναστύλωση» της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις και στις επόμενες εκλογές. Άπαντες οι πολιτικοί μας, λίγοι, άχρωμοι και άοσμοι. Η κάθαρση των περισσότερων θα γίνει με την παρέμβαση του πανδαμάτορος χρόνου. Σε αυτόν πλέον ομνύουμε για την απαλλαγή, γιατί αν περιμένουμε από τον περιούσιο Έλληνα ψηφοφόρο, θα περιμένουμε πολλές ζωές.
 
Ακόμη και στις δημοσκοπικές έρευνες δεν υπάρχει προσωπική ανάληψη ευθύνης, μερίδας πολιτών για την ψήφο τους. Άπαντες καλύπτονται από τους λεγόμενους απογοητευμένους ψηφοφόρους  που δηλώνουν αηδία για την πολιτική και απαξία για τους πολιτικούς που οι ίδιοι τους έφεραν στην εξουσία. Δηλώνουν προδομένοι και σε αντίποινα, δηλώνουν ότι θα απέχουν από τις επόμενες εκλογές ή να υπολογίζονται στο ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου.
 
Δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι ο «μουτζούρης» της επόμενης χρονιά θα μείνει και πάλι στα χέρια τους από το τελευταίο λάθος της επιλογής τους στην κάλπη. Είναι εξάλλου γνωστό ότι μετά από την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Αυτό για τους πολίτες, γιατί για τους πολιτικούς αναγνωρίζονται ψέματα, αυταπάτες, κωλοτούμπες, ανεπάρκειες, σολοικισμοί κάθε είδους, χείμαρροι λάσπης, ιδιοτέλεια και πολιτική του ελάχιστου, σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Λευτέρη Κουσούλη.
 
Με παχυλούς μισθούς και αρκετά προνόμια καλούνται να περάσουν το κατώφλι της νέας χρονιάς, με αισιοδοξία και θετική σκέψη, σε αντίθεση με τους πολίτες που βλέπουν δυσοίωνες τις προϋποθέσεις επιβίωσης για το νέο χρόνο.
 
Δύο κόσμοι, διαφορετικά οικονομικά πλασμένοι. Και έγινε πράξη, ενώ δεν είναι δίκαιο, όταν ο κοινός παρονομαστής του μνημονιακού οδικού χάρτη είναι, ίδιες θυσίες για όλους! Και η ελεημοσύνη των τελευταίων ημερών με τα επιδόματα -  αντίδωρα και λοταρίες είναι προπαγανδιστικά δρώμενα φεουδαρχικών κυβερνήσεων. Με την έλευση του νέου χρόνου ελπίζουμε να υπάρξει από την κυβέρνηση, πλην του καθιερωμένου τηλεοπτικού μηνύματος του Πρωθυπουργού για «καθαρή έξοδο», και κανένα πρόσθετο αντίδωρο για τους υπόλοιπους αναξιοπαθούντες πολίτες. Ένας ακόμη Άγιος Βασίλης από τους πολλούς που θα υπάρξουν τη νέα χρονιά, χρονιά πρόωρων εκλογών κατά εκτίμηση της αντιπολίτευσης. Άλλωστε, με αυτό το όνειρο κοιμάται και με αυτό ξυπνάει, εδώ και πολύ καιρό. Με υποσχέσεις, βαρύγδουπες εξαγγελίες και αμφισβητήσεις, φιλοδοξεί να πάρει σειρά στην εξουσία. Και όλα αυτά στην πλάτη ενός λαού, όπου η μεγαλύτερη μερίδα πολιτών βρίσκεται σε ιδιότυπη φάση ύπνωσης και συνεχούς ποσταρίσματος στα social media, του νέου παλμογράφου των τάσεων της κοινωνίας.
 
Αρχέγονος κανόνας. Ό,τι σπέρνεις, αυτό θερίζεις. Και σειρά για «θερισμό» έχουν πολλοί από τους μόνιμους «καρεκλάτους» του Κοινοβουλίου και της Αυτοδιοίκησης. Η ευχή για τη νέα χρονιά «Ανατροπή κάθε διεφθαρμένης Αρχής με χρήμα και εξουσία»!

Θανάσης Παπαμιχαήλ