Σιγά τα λάχανα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Σιγά τα λάχανα. Αυξήθηκε το ηλεκτρικό ρεύμα, το φυσικό αέριο, οι ντομάτες και τα αγγούρια. Η ακρίβεια καλπάζει και ο κόσμος αναστενάζει αλλά τα δύο τρίτα των ειδήσεων ενδιαφέρονται μόνο για το ζευγάρι στην Πάτρα! Παρέλαση συγγενών, γειτόνων, ειδικών!

Σιγά τα λάχανα. Ο πόλεμος συνεχίζεται, οι απειλές εκτοξεύονται εκατέρωθεν για χημικά όπλα και χαμηλά ατομικά, αλλά τα κομματικά συνέδρια και οι εβδομαδιαίες δημοσκοπήσεις συνεχίζουν ακάθεκτα.

Σιγά τα λάχανα. Οι ειδικοί προειδοποιούν στις μέρες που ζούμε ότι η κατάθλιψη πέρασε τις πύλες του ανεξήγητου. Το προ των πυλών, ανήκει στο παρελθόν. Τα χρέη αυξάνονται, το οικογενειακό εισόδημα εξανεμίζεται πριν καλά – καλά εισπραχθεί και οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται σαν τους μύκητες των θανατηφόρων ιών.

Στην Αμερική μια εταιρία ευχετήριων καρτών συμπαραστεκόμενη στους ανέργους έκανε μια κάρτα με σύνθημα «Μη σκέφτεσαι ότι χάνεις τη δουλειά σου, σκέψου ότι είναι μια ανάπαυλα ανάμεσα σε δύο ανόητους εργοδότες».

Σιγά τα λάχανα. Γέμισαν οι τηλεοράσεις από Έλληνες καταναλωτές που διαμαρτύρονται  ότι τους λείπουν τα βασικά για να περάσουν το μήνα και από την άλλη, η πληρότητα των ξενοδοχείων, ξεπερνάει το ογδόντα τοις εκατό, στις ακριβές περιοχές για τις διακοπές του Πάσχα. Ή πολλά ψέματα λέμε, ή πολλοί είναι πλούσιοι και μας το κρύβουν. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Σιγά τα λάχανα. Φόβος και τρόμος η τιμή του οβελία και του πασχαλινού τραπεζιού. Απλησίαστα για την μεσαία τάξη, σύμφωνα με τα πασχαλινά ρεπορτάζ των τηλεοπτικών καναλιών. Μόνιμη επωδός των καταναλωτών που συνεντευξιάζονται είναι «ακρίβεια, ακρίβεια, αλλά θα τα βολέψουμε». Όταν υπάρχει το "αλλά" ή το "όμως" σε μια φράση ακυρώνεται ότι έχει προηγηθεί.

Σιγά τα λάχανα, στη μαυρίλα του κόστους της νυχτερινής διασκέδασης. Τα τηλεοπτικά σήριαλ μυθοπλασίας, τα κάθε είδους τηλεπαιχνίδια, οι μουσικοχορευτικές εκπομπές, είναι πλέον, η δωρεάν όαση διασκέδασης, αρκεί να ανοίγετε το τηλεοπτικό κουτί, μετά τα δελτία των ειδήσεων. Αλλιώς τα πάθη της Μεγάλης Εβδομάδας, θα είναι καθημερινά και  όποιος αντέξει. Οι ειδήσεις βλάπτουν σοβαρά το νευρικό σύστημα.

 

Σιγά τα λάχανα. Η ακρίβεια έχει πάρει τα πάνω της και δήθεν χρησιμοποιείται από πολιτικά κόμματα και αρχηγούς σαν «λίπασμα»  λαϊκισμού. 

 

Σιγά τα λάχανα, αν ήρθε η σειρά της ακρίβειας, μετά από το "λίπασμα" της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, και πολλών άλλων, να πάρει τον επίκαιρο ρόλο των "γεγονότων", σύμφωνα με τη γνωστή φράση του Μακ Μίλαν, που θα καθορίσουν τα αποτελέσματα της κάλπης, μέσω της κοινής γνώμης.

Σιγά τα λάχανα, οι δηλώσεις επωνύμων ανάμεσα στις μυρωδιές φρεσκομαγειρεμένου φαγητού που έρχεται από το σαλόνι του σπιτιού και όχι από την κουζίνα, οι κομματικές αναλύσεις ειδικών που "μυρίζουν" από μακριά προεκλογικό αφήγημα, οι υποσχέσεις των πολιτικών μας ταγών για καλύτερες μέρες Καλύτερα να έλειπαν!

Σπουδαία τα λάχανα, θα είναι μόνο όταν γίνει το θαύμα της επιστροφής στην καθημερινότητα, και μάλιστα στην καθημερινότητα, προ δεκαπενταετίας!

Καλή Ανάσταση! Καλό Πάσχα!

 

Η τιμή του πιτόγυρου. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Όπου κι αν καθίσεις τα ίδια πράγματα ακούς. Χρεοκοπίες, πτώχευση, αδυναμία πληρωμών, ανασφάλεια, φόβος, μιζέρια, ακρίβεια, απομόνωση.

Τα ΜΜΕ «οργιάζουν» καθημερινά, η ακρίβεια καλπάζει και τα πολιτικά μας κόμματα αγωνιούν μόνο για το αν θα σχηματιστεί κυβέρνηση στις πρώτες ή στις δεύτερες εκλογές. Ένα κράτος που σε λίγο μπορεί και να πνέει τα λοίσθια, παρά τις εκτιμήσεις των ξένων χρηματοδοτικών οργανισμών και με πολίτες να παραμιλούν από τα χρέη.

Περάσαμε ήδη μια δωδεκαετία με οικονομικές, υγειονομικές και εθνικές κρίσεις και η παραδοχή ότι έπεται και συνέχεια, επιδεινώνουν το ψυχολογικό ναδίρ που βρισκόμαστε. Το μόνο θελκτικό είναι οι αναφορές στο προ των κρίσεων εγγύτερο παρελθόν. Στο παρελθόν ΠΑΣΟΚ!

Στη μνήμη μένουν ο εύκολος τρόπος εξεύρεσης χρήματος, τα αλήστου μνήμης κεκτημένα των εργαζομένων, οι παχυλές συντάξεις και η οριζόντια κρατική επιδοματική πολιτική, με ασυδοσία και ανεξέλεγκτα. «Και διηγώντας τα να κλαίς…» ή και να γελάς ,με τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν στις μέρες μας. για τις δεκαετίες που έδεναν «τα σκυλιά με τα λουκάνικα»!

Και για να κλείσουμε τη νοσταλγία του χθες, πάμε στο σήμερα.

Σήμερα, χρειαζόμαστε μεγάλη δόση από ενέσεις αισιοδοξίας, για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Τα προβλήματα του καθενός μας δεν αντιμετωπίζονται με τις  συνεχείς τηλεοπτικές συζητήσεις ειδικών, «μνημόσυνα» σε γραφεία, σαλόνια και καφετέριες. Λόγια, λόγια, λόγια κρατικοδίαιτων πολιτικών που τα επιδεινώνουν. Στις προτάσεις των εχόντων την ευθύνη της πραγματικής ζωής των πολιτών, λείπει ένα βασικό συστατικό.

Η ενσυναίσθηση των πολιτικών στην αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων, των πολιτών.

Και η αλήθεια, η πραγματικότητα των όσων μας περιμένουν, χωρίς το περιτύλιγμα του λαϊκισμού.

Θα ζήσουμε δύσκολες καταστάσεις και θα περάσουμε τις νέες κρίσεις, της ενέργειας και του επισιτισμού, αλλάζοντας τον γνωστό τρόπο ζωής μας.

Ίσως να χρειαστεί να καθιερώσουμε δύο ή τρεις ημέρες του μήνα, να μετακινούμαστε χωρίς αυτοκίνητο ή με ποδήλατο, αν η πετρελαϊκή κρίση ενταθεί.

Ακόμη υπάρχει και ο κίνδυνος να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα εκ περιτροπής και όχι όλες τις ώρες.

Η ακρίβεια στα είδη της διατροφής, θα αυξήσει τις στρατιές των απόρων, ανέστιων, ανέργων και ευπαθών στα οικονομικά πολιτών.

Όπως κι όταν υπάρχουν συνθήκες πολέμου.

Η συνταγή για να ξαναδούμε το ποτήρι μισογεμάτο είναι η πιο αναγκαία συνταγή για να μας βγάλει από τις σημερινές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της Σκύλας και Χάρυβδης.

Και μη φανεί παράξενο, αν ένα από τα κριτήρια επιλογής ψήφου στις επόμενες εκλογές είναι η τιμή του πιτόγυρου!

Είναι η κορυφή του παγόβουνου που δεν είδαν ούτε και στον Τιτανικό!

 

Αλλάζουμε Κεφάλαιο όχι σελίδα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ-Επικοινωνιολόγου

 

Τέλος χρόνου για όσους πολιτικούς δεν υιοθετούν τη φράση του  συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω», με αποτέλεσμα να αποφεύγουν την ανάληψη ευθύνης λόγω πολιτικού κόστους και να την μεταθέτουν στους πολίτες. Μαύρο δαγκωτό στις ερχόμενες εκλογές, εθνικές και αυτοδιοικητικές,

Τέλος χρόνου στις προβλέψεις των δημοσκόπων για ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις στην πολιτική σκακιέρα. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι έγιναν απρόβλεπτοι. Η κοινή λογική είναι είδος προς εξαφάνιση στην πολιτική και το απρόσμενο κερδίζει. Ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους ζει στα όρια της φτώχειας. Μπορείτε να προβλέψετε με βεβαιότητα την ψήφο του;
Τέλος χρόνου σε όσους αρέσκονται στην κριτική, αλλά ποτέ στην αυτοκριτική. Σχολιάζουν, λοιδορούν, διαφωνούν για τα έργα των αντιπάλων τους, αλλά ποτέ για τα λάθη των ίδιων. Η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί το σύνολο του πολιτικού προσωπικού υπεύθυνο για τις σεισμικές δονήσεις των πολλαπλών κρίσεων και την φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας των πολιτών. Τα εκλογικά σωσίβια σωτηρίας-επιδόματα, ελάχιστα.
Τέλος χρόνου για τους επαγγελματίες της πολιτικής με προϋπηρεσία μόνο σε βουλευτικά έδρανα και αυτοδιοικητικούς θώκους. Όσοι δεν μας έσωσαν τα τελευταία είκοσι χρόνια, θέλουν παράταση νέας τετραετίας να μας σώσουν ή να συνταξιοδοτηθούν με πλήρεις αποδοχές;
Τέλος χρόνου η γνωστή σε όλους ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, προνόμιο να μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα. Τυποποιημένες φράσεις, κοινοτυπίες, βαρύγδουπες δηλώσεις για εντυπωσιασμό και προπαγάνδα.
Τέλος χρόνου στους χούλιγκανς της πολιτικής, στους γυρολόγους κομμάτων, στους «πιανωστασιδήδες» στα τηλεοπτικά παράθυρα για να συνεχίσουν το αειθαλές μοντέλο παραποίησης της πραγματικότητας.

Τέλος χρόνου στην ακραία ρητορική ταξίματος. Στην παλάμη και ούτω βοήσωμεν! Τα τελευταία χρόνια, άπαντες οι πολιτικοί αποδείχθηκαν απελπιστικά αναξιόπιστοι. Ταξίματα που μείνανε ταξίματα!

Τέλος χρόνου στις ιδεολογίες αριστεράς και δεξιάς, μιας ξεπερασμένης γενιάς. Ιδεολογίες με κοινό παρονομαστή, τους διορισμούς, τα επιδόματα, την τακτοποίηση των «ημετέρων». Κοινό το DNA τους.

Τέλος χρόνου και στις κάθε είδους πολιτικές αυταπάτες. Μια φορά στέκει σαν δικαιολογία.

Τέλος χρόνου για τα "κλειστά" κομματικά κλαμπ, φυτώρια "γόνων και επιγόνων". Νέα πρόσωπα, με όραμα, διάθεση προσφοράς και ηθικό πρόσημο!

Τέλος χρόνου για όσα ξέραμε. Αλλάζουμε κεφάλαιο όχι σελίδα!

 

 

«Αγροτικό» και για πολιτικούς. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Στην πολιτική άτιμο πράγμα η ήττα, φέρνει τα πάνω κάτω, τα μέσα έξω. Ιδιαίτερα για όσους επιχειρούν για πρώτη φορά στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην αυτοδιοίκηση.

Αλλά είναι και μέγιστο μάθημα. Και η πιο επώδυνη και σκληρή ήττα, μπορεί να γίνει εποικοδομητική, όταν συνοδεύεται από αυτοκριτική, ανάληψη ευθυνών

και από το ακέραιο ήθος του πολιτικού προσώπου.

Ο τρόπος διαχείρισης της ήττας, θα επηρεάσει και το μελλοντικό comeback

οπότε αυτό επιχειρηθεί. Για τους νεοεισερχόμενους στην πολιτική και αυτοδιοικητική σκηνή, το αξιοπρεπές παρελθόν τους, είναι από τα πιο βασικά υλικά για την οικοδόμηση ενός πετυχημένου πολιτικού προσώπου στο μέλλον.

Οι «βιαστικοί» υποψήφιοι πολιτικοί, που θέλουν με την «πρώτη» τους επαφή, με το εκλογικό σώμα, να ανέλθουν σε θεσμικά αξιώματα, οι στατιστικές απογοητεύουν.

Οι πιθανότητες να κάνουν το «αγροτικό» τους είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε «αγρανάπαυση» είναι περισσότερες από το να στεφθούν νικητές με την «πρώτη»!

Σκληρή, βασανιστική, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου κληρονομικό δικαίωμα, κερδίζουν το εκλογικό σώμα και ανεβαίνουν στο βάθρο του νικητή. Είναι όμως περιπτώσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.Και τα πολιτικά "τζάκια"λίγα!

Η ζωή ενός νέου πολιτικού προσώπου μοιάζει με καρδιογράφημα και έχει θεατρικό ενδιαφέρον περισσότερο από τη νίκη, ή ήττα. Χρειάζεται γερό στομάχι, απέραντη υπομονή και πιθανόν θεαματική αλλαγή ακόμη και πολιτικής πίστας.

Συμφιλιωθείτε οι νέοι πολιτικοί, με την ιδέα ότι το ένστικτο αλλαγής του πολιτικού προσωπικού από την κοινωνία, αργεί βασανιστικά να πάρει μπροστά και θα πρέπει να περιμένετε κάνοντας το «αγροτικό» σας, όπως το ιατρικό προσωπικό, ενώ παράλληλα θα πρέπει οι μηχανές εκλογική ετοιμότητας σας, να είναι στο φουλ και όχι στο ρελαντί.

Από την άλλη σκεφτείτε ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση οι μνηστήρες των θέσεων εξουσίας πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Πιθανόν να περνάει από το μυαλό σας ότι οι «άφρονες» ψηφοφόροι θα μετανιώσουν πικρά για τις επιλογές τους. Αυτό είναι μια συλλογική τύφλωση όλων των αποτυχημένων να εκλεγούν και αν δεν βγείτε από αυτή τη ψύχωση, σας περιμένει απομόνωση και συνταξιοδότηση, με μοναδικό τίτλο, αυτόν του Υποψήφιου!

Στην κεντρική πολιτική σκηνή και στην αυτοδιοίκηση, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, είναι «μάτσο» οι αποτυχόντες νέοι πολιτικοί και στα ύψη το κλίμα δυσθυμίας τους για τους «αχάριστους» πολίτες. Υπομονή, τελειώστε το «αγροτικό» σας, επιλέξτε τον δρόμο που σας ταιριάζει, τους συνεργάτες σας και φροντίστε να έχετε γερό κομπόδεμα. Θα χρειαστεί.

  

Το Νέο brand name του Έλληνα πολιτικού. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Τα μνημονιακά χρόνια, η οικονομική κρίση, τα χρόνια της πανδημίας, αλλά και τα σύγχρονα προβλήματα που μας «κληρονόμησε» ο πόλεμος, έφεραν στο προσκήνιο μια νέα «ελίτ» πολιτικών της νέας εποχής.

Ένα νέο brand name του Έλληνα πολιτικού, που αφορά την εικόνα του και τα νέα απαραίτητα προσόντα του, τις νέες δεξιότητες του.

Λένε ότι οι πολιτικοί ενός κράτους είναι ο «καθρέφτης» του λαού, ενός λαού όπου οι πολίτες ψηφίζουν με γνώμονα το ατομικό συμφέρον και όχι το συλλογικό. Με βασικά κριτήρια επιλογής πολιτικού προσώπου, τις πελατειακές σχέσεις, τα λεγόμενα «τζάκια» και την πολιτική προίκα κάθε υποψήφιου. Ακολουθούν τα κριτήρια του νεαρού της ηλικίας, το πόσα ένσημα έχει κολλήσει και πόσο καλός αφισοκολλητής υπήρξε στα νιάτα του και πόσο πιστός είναι στις εντολές του κόμματος του.

Είναι γεγονός ότι το εκλογικό σώμα έχει «μπαφιάσει» στην κυριολεξία, από τους ίδιους και τους ίδιους πολιτικούς που μπήκαν στην πολιτική αρκετά νέοι και βγήκαν στην σύνταξη αρκετά ηλικιωμένοι.

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια τα κριτήρια επιλογής των ψηφοφόρων άλλαξαν. Ο πολιτικός της νέας εποχής, της νέας «κοπής», πρέπει να συνδυάζει τη γνώση, τη μεθοδικότητα, την ενσυναίσθηση, τα νέα δεδομένα της επικοινωνίας και να δείχνει ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος.

Να έχει όραμα και στόχους, να μην κάνει πίσω στις πρώτες αντιδράσεις μερίδας των πολιτών ή συντεχνιών.

Να δημιουργεί νέες κοινωνικές δομές με τις τεχνοκρατικές γνώσεις του, σε συνδυασμό με την πολιτική εμπειρία.

Να ξέρει τουλάχιστον πολύ καλά μια ξένη γλώσσα και να γνωρίζει από το σύγχρονο μάνατζμεντ.

Ο πολιτικός της νέας εποχής δεν γίνεται ούτε μαϊντανός, ούτε γλάστρα στις προσκλήσεις των media.

Πρέπει να ξέρει τα όρια του και πόσο επικίνδυνα είναι σε διαστρέβλωση δηλώσεων και δημιουργία σκανδάλων και παγίδων.

Και το κυριότερο. Να γνωρίζει ότι η «χρυσή εποχή» ενός πολιτικού είναι μια δεκαετία δράσης και προσφοράς. Ότι έχει ημερομηνία λήξης, η πολιτική του θητεία.

Αν πιστεύει σε μακροχρόνια άσκηση εξουσίας, τότε πιστεύει στον ίδιο του τον μύθο. Σε μια ψευδαίσθηση.

Σήμερα στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχουν αρκετοί «φωτεινοί» αστέρες της πολιτικής, που προεκλογικά δηλώνουν ότι γνωρίζουν τα προβλήματα των πολιτών, υπόσχονται ότι θα τα λύσουν αλλά δεν λένε πως θα τα λύσουν. Αποτέλεσμα, τα προβλήματα να διαιωνίζονται και οι θεσιθήρες πολιτικοί να ανακυκλώνονται.

Με αυτόν τον τρόπο η χώρα δεν πάει μπροστά!

 

Η Αυτοδιοίκηση είναι «έρωτας»! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Είναι και «στήριγμα» της κοινωνίας, σε έναν κόσμο που αλλάζει. Αρκεί να είναι και ισχυροί οι Δήμοι. Αυτός ήταν ο τίτλος της έκτακτης Συνάντησης των Δημάρχων, που πραγματοποιήθηκε από την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος, γνωστή και ως Κ.Ε.Δ.Ε.

Στην λαίλαπα των πολλαπλών κρίσεων που έπληξαν και συνεχίζουν να πλήττουν την χώρα μας όπως τα τρία μνημόνια, η πανδημία και ο πόλεμος, οι πολίτες ψάχνουν στήριγμα και οι Δήμοι αποδείχθηκαν το «αποκούμπι» τους, το ασφαλές λιμάνι. Μπορεί όμως μια Αυτοδιοίκηση, με κουτσουρεμένη χρηματοδότηση  και αποδυναμωμένη από ανθρώπινο δυναμικό, να αποτελέσει στήριγμα; Σίγουρα "κουτσό"!

Μπορούν οι Δήμοι, ο πιο κοντινός για τον πολίτη φορέας διοίκησης, να παίξουν ρόλο στη διαμόρφωση της γενικότερης ποιότητας ζωής των πολιτών και στη διαχείριση της κοινής καθημερινότητας τους; Στα χαρτιά όχι στην πραγματική ζωή!

Είναι αλήθεια ότι για να υπηρετήσεις την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τα σημερινά της οικονομικά, γραφειοκρατικά και οργανωτικά προβλήματα, χρειάζεται να είναι «καύσιμη ύλη», ο έρωτας, σύμφωνα με δήλωση γνωστού Δημάρχου. Έρωτας χωρίς ανταπόκριση!

Γιατί οι απαιτήσεις των πολιτών είναι πολλές και οι δυνατότητες χρηματοδότησης των Δήμων, ελάχιστες. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, δεν μπορεί να ταΐσουν πέντε χιλιάδες ανθρώπους που πεινάνε, ούτε να αναστηλώσουν στα πόδια τους, ολόκληρες οικογένειες που πάσχουν από οικονομική παραλυσία. Εκτός κι αν το κεντρικό κράτος πιστεύει ότι μπορούν να «χορτάσουν» με τις υποσχέσεις με τις οποίες «προικίζουν» τους Δήμους.

Η κοινωνία βιώνει σήμερα μια εικόνα, μέσα στην οποία τα πάντα δείχνουν να γκρεμίζονται. Και οι Δήμοι, οφείλουν να στέκονται δίπλα στον πολίτη την δύσκολη ώρα. Να βιώνουν οι ίδιοι την κοινωνική καθημερινότητα στους δρόμους και στις γειτονιές, με δράσεις ουσιαστικές και πρακτικά ωφέλιμες.

Αρκεί και το κεντρικό κράτος να σταθεί αρωγός, δείχνοντας εμπιστοσύνη και επιδιώκοντας σχέσεις συνεργασίας με τους έχοντες την ευθύνη διοίκησης των Δήμων και εγγύτητας με τους πολίτες.

Οι Δήμοι και ιδιαίτερα οι Δήμαρχοι χρειάζονται αναγνώριση του έργου τους και στήριξη, τα οποία από δεδομένα είναι ζητούμενα τις περισσότερες φορές. Μικροί και μεγάλοι Δήμοι, νησιωτικοί, ορεινοί αλλά και αστικοί, έχουν πολλά προβλήματα σε έναν κόσμο που αλλάζει, ενώ ο επανασχεδιασμός της Αυτοδιοίκησης που είναι αναγκαίος, γίνεται μόνο στα κείμενα των ομιλητών στα συνέδρια. Φτάνει πια!

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να ξεχνάνε ότι οι Δήμοι είναι «μεταφορείς» των μηνυμάτων και επιδιώξεων της κάθε κυβέρνησης, προς τους πολίτες. Την επόμενη φορά, που θα κατατίθεται ένα νομοσχέδιο που αφορά την καθημερινότητα των πολιτών, η Αυτοδιοίκηση πρέπει να έχει συμμετοχικό ρόλο κατά την ετοιμασία του και όχι εκ των υστέρων για μια απλή ενημέρωση.

Η Αυτοδιοίκηση δεν είναι παρίας, αλλά μέρος την δημόσιας διοίκησης!

Μην την πυροβολείτε!