Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Γαλάζιοι εναντίον Γαλάζιων.






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Η μάχη ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας ξεκίνησε. Οι επίδοξοι μνηστήρες μπαίνουν ένας – ένας στην αρένα και ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού. Στο πρώτο ημίχρονο κυριαρχούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις των υποψηφίων, οι εσωτερικές διαιρέσεις στελεχών αλλά και ψηφοφόρων χωρίς να έχουν αποφευχθεί αρκετά «συναδελφικά» μαχαιρώματα. Αν η διασφάλιση της ενότητας της παράταξης επιτευχθεί θα μάθουμε λίγες μέρες μετά την τελική έκβαση της ψηφοφορίας. Δύσκολο πάντως φαίνεται ο υποψήφιος που θα εκλεγεί να είναι αρχηγός μακράς πνοής. Άλλωστε αρκετοί προεξοφλούν ακόμη και τον επόμενο πρόεδρο και με όνομα.

Η εσωκομματική αυτή διαδικασία εξελίσσεται στο πρώτο της ημίχρονο, κατάθεσης των υποψηφιοτήτων, σε θρίλερ. Κάθε μέρα και από ένας διεκδικητής της αρχηγίας υποκινούμενος είτε από προσωπικές φιλοδοξίες, είτε από αναζήτηση δωρεάν προβολής από τα μαζικά μέσα επικοινωνίας. Η συγκέντρωση των υπογραφών στήριξης είναι το μεγάλο αγκάθι για αρκετούς υποψήφιους γιατί οι εκλέκτορες, όσοι δηλαδή έχουν δικαίωμα υπογραφής δεν παίρνουν θέση, είτε για να μην εκτεθούν, είτε γιατί θέλουν από την αρχή να είναι με τον νικητή της κούρσας.

Η καθυστέρηση ανακοίνωσης από τον εν δυνάμει πρώτο διεκδικητή της μάχης έδωσε τη δυνατότητα σε μια πλειάδα πρωτοκλασάτων και τριτοκλασάτων φιλόδοξων στελεχών να ανακοινώσουν την υποψηφιότητα τους. Θέλει να «μετρήσει» τους εσωκομματικούς σχεδιασμούς, περιμένει το «πράσινο φως» από πολιτικές παράγκες και διάφορα αρχηγικά κέντρα, «δειλιάζει» μπροστά στη δυναμική που αναπτύσσεται στους κόλπους της παράταξης για την εξεύρεση «γαλάζιου» Τσίπρα, θέλει χρόνο να προετοιμαστεί για την παρουσίαση της πολιτικής πλατφόρμας μετεξέλιξης της ΝΔ με ξεκάθαρο ιδεολογικό προφίλ; Μένει να αποδειχθεί τελικά αν η υποψηφιότητα του είναι ενωτική και πολυσυλλεκτική ή η επόμενη μέρα θα βρει την παράταξη σε πολλά κομμάτια. Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα για το μέλλον της ελληνικής κεντροδεξιάς και θα απαντηθεί σε ένα μήνα από σήμερα.

Θα πρέπει οι έχοντες την ευθύνη επικοινωνίας της προεκλογικής κούρσας διαδοχής, να προσέξουν πολύ. Τα κριτήρια επιλογής υποψήφιου από τους ψηφοφόρους βάσης, έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά. Ακολουθούν κανόνες αντισυστημικής επιλογής της στρατηγικής και της έμμεσης χρησιμοποίησης μέσων από τους υποψήφιους.

Έχει αποδειχθεί ακόμη ότι δεν ακολουθούν «γραμμές υπόδειξης» από τους λεγόμενους διαμορφωτές κοινής γνώμης. Ηχηρά μηνύματα καθοδηγητών, απαξιωτικός λόγος και προσπάθειες αποδόμησης υποψήφιου έχει αποδειχθεί ότι φέρνει αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Οι ψηφοφόροι βάσης είναι αρκετές φορές «πονόψυχοι» και παίρνουν το μέρος του «αδύναμου». Ειδικά στις μέρες μας, και για λόγους καχυποψίας.


Οι φίλοι της παράταξης της ΝΔ που θα κληθούν να ψηφίσουν, θέλουν νέα ηγεσία με όραμα για να τους εμπνεύσει και να τους καθοδηγήσει στη νέα εποχή. Λύσεις ανάγκης ή προσωρινή στέγαση «βολικών κολλητών» δεν ταιριάζουν στην παράταξη που ίδρυσε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Μπραντ Πητ κερδίζει Όσκαρ και όχι εκλογές!






Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

«Είναι τα πρόσωπα ηλίθιε», ήταν ο τίτλος ενός άρθρου μου που δημοσιεύθηκε με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Έγραφα μεταξύ άλλων «Τα φθαρμένα πολιτικά και ηθικά στο χρόνο γνωστά πρόσωπα της κεντροδεξιάς αποτελούν την μόνιμη τροχοπέδη της ανόδου της. Στις πρόωρες εκλογές που έρχονται στα κριτήρια επιλογής ψήφου θα παίξει σημαντικό ρόλο το ταξικό πρόσημο των προσώπων που θα κοσμούν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων.». Οι εκλογές το επιβεβαίωσαν.

Για πρώτη φορά αρχηγός κόμματος κερδίζει τις εκλογές στην κυριολεξία μόνος του και με μεγάλη διαφορά, παρόλο που απώλεσε πρωτοκλασάτα στελέχη από το κόμμα του, δέχθηκε μύρια όσα μαχαιρώματα εσωκομματικά και μη, τσαλάκωσε την υπερηφάνεια των Ελλήνων με τις ουρές στις τράπεζες, πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης, άνοιξε την πόρτα της χώρας, έφερε δυσβάσταχτο τρίτο μνημόνιο με βροχή νέων φόρων μετά από ατελείωτες διαπραγματεύσεις που λίγο έλειψε να μας πάνε στον γκρεμό.

Τελικά γιατί κέρδισε ο Αλέξης….; Γιατί έχει όμορφο νεανικό πρόσωπο, λαμπερό χαμόγελο, ευφράδεια ή μήπως κατάφερε να μαγέψει τους ψηφοφόρους κάνοντας για δεύτερη φορά αριστερά μαγικά; Δηλαδή αν ένα κόμμα είχε για αρχηγό ένα συνδυασμό εμφάνισης Μπραντ Πητ, ρητορικής Ομπάμα και γοητείας Ρίτσαρντ Γκηρ, θα κέρδιζε τον Αλέξη; Εκλογές είχαμε και όχι καλλιστεία! Σίγουρα ένα νέο, φρέσκο νέας γενιάς πρόσωπο βοηθάει στην επίτευξη κάθε προεκλογικού στόχου αλλά τη νίκη σε κάθε εκλογική διαδικασία τη δίνει η πολιτική στρατηγική που θα χαράξει το κόμμα. Ποιό διακύβευμα θα προβάλλει, ποιο δίλημμα θα θέσει στους ψηφοφόρους του. Ακόμη πρέπει να είναι γνωστό, σε όλους όσους ασχολούνται με την πολιτική επικοινωνία ότι τα ποσοστά της κεντροδεξιάς ανέρχονται στην Ελλάδα σε 30%-35% και της κεντροαριστεράς σε 60%-65%.
Όσες φορές η κεντροδεξιά κατάφερε να κερδίσει την εξουσία ήταν γιατί είχε να προβάλλει ένα ισχυρό δίλημμα. Θυμίζω το «Καραμανλής ή τανκς», την «κάθαρση» το 1990 και την «επανίδρυση του Κράτους» το 2004. Κλασσικός κανόνας σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, το Διακύβευμα.

Και ο Αλέξης το είχε, « Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο». Με ψυχολογία νικητή, την τελευταία εβδομάδα, το πέρασε στους ψηφοφόρους και πήρε άνετα τη νίκη. Αντίθετα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προφανώς βασιζόμενο σε δημοσκοπικά ευρήματα, προέβαλλε τη συναίνεση ως επικοινωνιακή προεκλογική στρατηγική και σε συνδυασμό με την έλλειψη φρέσκων, νέας γενιάς πολιτικών προσώπων, τιμωρήθηκε για τρίτη φορά μέσα σε λίγους μήνες από το εκλογικό σώμα. Δεν ήξεραν, δε ρώταγαν…;

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, όταν το αξίζει!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Οι κύριες εκτιμήσεις και επισημάνσεις δημοσκόπων και πολιτικών αναλυτών από την τελευταία εβδομάδα της προεκλογικής περιόδου είναι πρώτον ότι οι αναποφάσιστοι ψηφοφόροι θα κάνουν πάλι το θαύμα τους και θα βγάλουν τον νικητή πάνω από την κάλπη, και ότι αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής αυτών των εκλογών είναι ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

Ξεκίνησε ως «μεταβατικός» πριν από δύο μήνες και έχει «μπετοναριστεί» ως ο επόμενος αρχηγός είτε χάσει είτε κερδίσει τις εκλογές.
Ξεκίνησε ως «αουτσάϊντερ» και «χτυπάει» στα ίσα το υπερόπλο του αντίπαλου κόμματος και με πολλές πιθανότητες να το κερδίσει.

Ούτε ο πιο σκληροπυρηνικός νεοδημοκράτης δεν περίμενε στην έναρξη της προεκλογικής περιόδου τη μετάλλαξη ενός κατά τα άλλα συμπαθούς στελέχους του κόμματος, σε έναν δυναμικό αρχηγό, σε μια πραγματική αποκάλυψη ενός νέου είδους πολιτικού. Πολύ περισσότερο πρέπει να εξεπλάγησαν από την μεταμόρφωση του, εκείνοι που τον επέλεξαν, αν δεν το μετάνιωσαν!
Η επιτυχημένη προεκλογική του πορεία, μέχρι σήμερα, τον επιβεβαιώνει για τον αδιαφιλονίκητο αρχηγό του κόμματος του, είτε χάσει είτε κερδίσει στις εκλογές της Κυριακής. Ποιος θα τον αμφισβητήσει στις εσωκομματικές εκλογές, όποτε και να γίνουν;

Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας πέρασε από πολλές συμπληγάδες, απέφυγε παγίδες, πεπονόφλουδες, αυτογκόλ, έπαιξε την καλύτερη άμυνα, αποδείχθηκε ενωτικά χρήσιμος για το κόμμα του και τις ακραίες «φυλές» του, έκανε στοχευμένες επιθέσεις και το κυριότερο αποτέλεσε αρχηγός με θετικό πρόσημο για επαναπατρισμό ψηφοφόρων χωρίς ιδεολογικές ταυτίσεις, από άλλα κόμματα.
Κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων, πέραν του κόμματος του, ότι είναι ο καταλληλότερος για να ηγηθεί της νέας κυβέρνησης. Σε καμιά περίπτωση μια πιθανή ήττα πρωτιάς της Κυριακή, δεν θα πρέπει να του χρεωθεί.

Στη συνείδηση των νεοδημοκρατών ψηφοφόρων πάλεψε δυνατά και είναι νικητής. Ο φόβος αποσυσπείρωσης των ψηφοφόρων του κόμματος διαλύθηκε και η ελπίδα αναγέννησης του κόμματος έγινε πλέον ορατή.

Λίγες ώρες μείνανε για να αποδειχθεί αν η εμπειρία και ο ρεαλισμός του «παλιού» θα αποκλείσει την πρώτη θέση από τη δημιουργική ασάφεια του «νέου».


Το μόνο σίγουρο για σήμερα, είναι η εδραίωση του κ. Μεϊμαράκη στην καρέκλα του Αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας μέχρι της επόμενες εκλογές. 

Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015

Επιτυχημένες στρατηγικές για debates




Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου

Αυτό που σήμερα λέμε debate γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Άνθισε εκεί όταν η υπόλοιπη Ευρώπη βρισκόταν ακόμη σε νεαρή ηλικία. Η Αρχαία Ελλάδα πάντα ενέπνεε την ευγενή πολιτική ρητορική αλλά και την πεποίθηση ότι ένα debate μπορεί να διευκολύνει τους πολίτες να φτάσουν στην αλήθεια σε μια δημόσια αντιπαράθεση. Από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων το debate χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τους πολίτες να συγκρίνουν και να αντιπαραβάλλουν τους πολιτικούς αντιπάλους και τις ιδέες τους. Αυτό καθαυτό το debate δίνει την ευκαιρία να εξετάσουμε προσεκτικά εναλλακτικές προτάσεις μέσα από τη σύγκρουση των ιδεών. Και πίσω από τις ιδέες στέκουν οι υποστηρικτές τους, που αποκαλύπτουν την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα τους μέσα από αυτή την προφορική μάχη. Το debate αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα δώρα της Αρχαίας Ελλάδας στον κόσμο – θεμελιώδες για την ίδια τη δημοκρατία. Μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ρητορικής και της ιστορίας προέρχονται από debates μεταξύ του μεγάλου Δημοσθένη και των αντιπάλων του, μεταξύ υπερασπιστών του Κικέρωνα και του Καίσαρα στη Ρωμαϊκή Γερουσία, μεταξύ του Lincoln και του Douglas στην Αμερική του 19ου αιώνα, μεταξύ του Kennedy και του Nixon με τον ερχομό της εποχής της τηλεόρασης.
Σήμερα, debates μεταδίδονται τηλεοπτικά παγκοσμίως από πολλά κοινοβούλια. Το «Question Time» στο Βρετανικό House of Commons είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ανά τον κόσμο, προβάλλοντας ερωτήσεις που τίθενται στον Πρωθυπουργό και τις ομιλίες του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης ή άλλων μελών του Κοινοβουλίου. Πλέον στην εποχή μας, τα debates έχουν καθιερωθεί σε κάθε προεκλογική μάχη.
Δεδομένης της σημασίας τους, η απόκτηση δεξιοτεχνίας στα debates αποτελεί απαραίτητο κομμάτι της πολιτικής εξάσκησης. Αυτοί που διαπρέπουν σε αυτά, όπως ο πρώην Βρετανός Πρωθυπουργός Tony Blair, το μέλος του Ισραηλινού Κοινοβουλίου Natan Sharansky, ο Γάλλος Πρόεδρος Nicholas Sarkozy, o βουλευτής της Ρωσικής Δούμας Alexander Lebedev, ο Γερουσιαστής της Νέας Υόρκης Chuck Schumer, είναι συναρπαστικοί να τους παρακολουθείς, ασυναγώνιστοι στην ικανότητά τους να κερδίζουν τους αντιπάλους τους και παρουσιάζουν επιχειρήματα που ενισχύουν τις απόψεις τους. Είναι πειστικοί, διδακτικοί, ψυχαγωγικοί, χαλαροί και ευχάριστοι.
Περιέργως, λίγοι πολιτικοί είναι στην πραγματικότητα καλοί στα debates. Για τους περισσότερους τα debates είναι αφύσικα, δύσκολα να τα κατανοήσουν, πηγή άγχους και φόβου. Στερούνται, πολλοί πολιτικοί, την ρητορική δεινότητα που απαιτείται για να κερδίσουν την υποστήριξη ενός ακροατηρίου. Οι περισσότεροι δεν είναι καλοί στη διατύπωση των επιχειρημάτων τους ούτε ικανοί να συμπυκνώσουν δύσκολα ζητήματα σε μια κατανοητή πρόταση. Πολλοί θεωρούν ότι τα debates δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από εκδηλώσεις για προετοιμασμένες μίνι ομιλίες, αγνοώντας τελείως τους φραστικούς διαξιφισμούς μιας ευθείας σύγκρουσης ιδεών. Δυστυχώς, πολλοί δεν έχουν ιδέα πώς να προετοιμαστούν για ένα debate. Κάποιοι άλλοι προετοιμάζονται υπερβολικά και χάνονται στις λεπτομέρειες. Και κάποιοι υπεροπτικά και εσφαλμένα πιστεύουν ότι το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να εμφανιστούν, ότι προετοιμασία δεν χρειάζεται αφού η προσωπικότητά τους και η παρουσία τους θα τους οδηγήσουν στη νίκη. Εξαιτίας αυτών των προβλημάτων, και άλλων, πολλοί πολιτικοί διαπιστώνουν ότι είναι ακατάλληλοι για debates και προσέχουν να μην εμπλακούν σε αυτά.
Αλλά αυτές οι έγνοιες μπορούν να ξεπεραστούν με μια σωστή στρατηγική προετοιμασίας και δεξιοτεχνική συμμετοχή. Τα παρακάτω μπορούν να βοηθήσουν:

1. Να ξέρετε το «στήσιμο» του debate
Ξεκινήστε μαθαίνοντας όσα περισσότερα μπορείτε για την εκδήλωση. Να είστε περιεκτικός. Οι λεπτομέρειες έχουν ζωτική σημασία. Ποιο είναι το «στήσιμο»; Τι ξέρετε για την αίθουσα και το βήμα; Τι είδους μικρόφωνο θα χρησιμοποιηθεί; Τι ξέρετε για τον φωτισμό και την ακουστική; Ποιοι είναι οι άλλοι συμμετέχοντες; Τι ξέρετε γι’ αυτούς; Ποιες είναι οι θέσεις τους πάνω στα τρέχοντα ζητήματα; Ποιος θα συντονίζει;  Τι ξέρετε για τον συντονιστή; Έχει ο συντονιστής κάποιον ευνοούμενο; Δείχνει ο συντονιστής προτίμηση σε ένα κόμμα έναντι ενός άλλου; Τι μέσα μαζικής ενημέρωσης θα είναι παρόντα; Πού θα είναι οι τηλεοπτικές κάμερες; Ποιοι θα είναι στο ακροατήριο; Πού θα κάθονται οι υποστηρικτές σας; Μπορεί το ακροατήριο να συμμετέχει; Θα μπορεί να θέσει και ερωτήματα; Αυτές οι ερωτήσεις δεν είναι ούτε ασήμαντες ούτε άσκοπες. Οι απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις θα καθορίσουν την επιτυχία σας. Γι’ αυτό και στις προεδρικές προεκλογικές καμπάνιες στις Ηνωμένες Πολιτείες οι διαπραγματεύσεις γύρω από τα debates κρατάνε πολύ και συχνά περιλαμβάνουν πρώην διπλωμάτες. Κάθε πλευρά επιδίδεται σε ένα κυνήγι γνώσεων, αλλά προσπαθεί να κερδίσει και πλεονεκτήματα στo πώς θα γίνει το «στήσιμο» του debate ή στην επιλογή του τόπου διεξαγωγής του.

2. Προετοιμαστείτε κατάλληλα
Θέλετε να είστε προετοιμασμένοι.  Και η καλή προετοιμασία περιλαμβάνει πολλά. Υπάρχει όμως ένας σωστός και ένας λάθος τρόπος να προετοιμαστείτε. Ο λάθος τρόπος είναι να κολλήσετε υπερβολικά στις μικρές λεπτομέρειες και να χάσετε το σύνολο.
Μια καλή απάντηση σε ένα debate ξεκινά με μια γενική δήλωση της πολιτικής σας πρότασης, όπως: «Έχω δεσμευτεί να μειώσω την ανεργία τα επόμενα 2 χρόνια». Ξεκινάτε έτσι διότι θέλετε το κοινό να σκεφτεί για ένα ζήτημα με έναν προκαθορισμένο τρόπο. Αυτή η πρώτη δήλωση της θέσης σας στενεύει τη σκέψη του κοινού αμέσως, επιτρέποντάς σας να κατευθύνετε τη σκέψη του προς το επιθυμητό συμπέρασμα.
Μετά την αρχική γενική δήλωση συνεχίζετε με μια μικρή παράθεση στοιχείων που ενισχύουν την άποψή σας.
Στη συνέχεια παρουσιάζετε την πρότασή σας και δείχνετε γιατί θα φέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Δώστε ένα παράδειγμα ενός πραγματικού ανθρώπου που θα ωφεληθεί από το σχέδιό σας. 
Ακολούθως συγκρίνετε το σχέδιό σας με αυτά των αντιπάλων σας, δείχνοντας πώς ο ίδιος άνθρωπος του παραδείγματος δεν θα ωφελούνταν, και ότι υπάρχουν άλλοι άνθρωποι όπως αυτός που θα θιγούν από τα σχέδια των αντιπάλων σας.
Εφόσον οι περισσότερες απαντήσεις σε debates περιορίζονται χρονικά, θα έπρεπε να δείτε την απάντησή σας ως μια δίλεπτη ή τρίλεπτη ομιλία που πρέπει να συμπυκνώσει κάποια δύσκολα προβλήματα και προτάσεις σε κατανοητές, συνοπτικές και αξιομνημόνευτες δηλώσεις. Αυτό είναι μέρος του τεχνάσματος για τα debates: να βρείτε τρόπο να μετατρέψετε περίπλοκες συζητήσεις σε σαφή και πειστικά σχόλια. 
Ξεκινήστε αντιγράφοντας κάθε πιθανή ερώτηση, από τις πολιτικές που θα ακολουθηθούν μέχρι προσωπικές προτιμήσεις. Κάποιοι συμμετέχοντες σε debates βάζουν κάθε ερώτηση σε μια ξεχωριστή σελίδα και στη συνέχεια τις καταχωρούν σε ευρετήριο και τις αρχειοθετούν για να τις βρίσκουν εύκολα. Στη συνέχεια, καθώς προετοιμάζετε κάθε απάντηση, ξεκινήστε με μια ξεκάθαρη, μεστή δήλωση της άποψής σας. 
Μετά την ερώτηση, αντιγράψτε την απάντηση ακολουθώντας τα παραπάνω βήματα. Να επιμελείστε, να ξαναδουλεύετε, να συμπυκνώνετε και να απομνημονεύετε τις απαντήσεις σας. Και το κυριότερο, απομνημονεύστε την αρχική δήλωση της θέσης σας. Είναι η πιο σημαντική πρόταση της απάντησής σας.

3. Να ακολουθείτε στρατηγική
Να μη σας γίνει έμμονη ιδέα ο αντίπαλός σας ή το τι λέει. Να μείνετε στην άποψή σας. Να αναπτύσσετε τα επιχειρήματά σας. Να εξακολουθείτε να μιλάτε από τη δική σας σκοπιά. Μην παρασυρθείτε στο «γήπεδο» του αντιπάλου σας. Αυτό είναι παλιό κόλπο… να παρασύρεται κάποιος να μιλήσει για ένα ζήτημα από άλλη σκοπιά, προτιμότερη για τον αντίπαλό του απ’ ό, τι για τον ίδιο. Ο Ισαίος, ο δάσκαλος του Δημοσθένη, κάποτε ξεκίνησε ένα debate λέγοντας: «Θα ξεκινήσω από το σημείο που ξεκίνησαν οι αντίπαλοί μου, και από εκεί θα σας κατατοπίσω για τα γεγονότα». Αποφύγετε τέτοιου είδους στρατηγικές. Υπάρχει μια παροιμία στα debates: «Αν μετακινηθείτε στο ‘γήπεδο’ του αντιπάλου σας, θα χάσετε το debate. Αν μείνετε στην άποψή σας, θα κερδίσετε».
Σκεφτείτε το από στρατηγικής άποψης. Θα έπρεπε να επιλέξετε το δυνατότερο ρητορικό «γήπεδο» για τη θέση σας. «Δυνατότερο» σημαίνει αυτό που βάζει τον αντίπαλό σας σε δύσκολο έδαφος αν υποστηρίζει τα ακριβώς αντίθετα. Για παράδειγμα, λέτε: «Υπάρχει επιζήμια ατμοσφαιρική ρύπανση στην Αθήνα». Το ακριβώς αντίθετο θα ήταν να το αρνηθεί, το οποίο θα φαινόταν απίστευτο σε κάθε ακροατήριο, ή να υποστηρίξει ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι καλή, πράγμα εξίσου απίστευτο. Έτσι, ένας αντίπαλος πιθανότατα θα μεταθέσει τη συζήτηση, για να υποστηρίξει ότι δεν ξέρετε για τι μιλάτε ή ότι είστε ο χειρότερος ρυπαντής όλων ή ότι η ρύπανση στην πραγματικότητα έρχεται από τη Βουλγαρία ή την Τουρκία. Μην μετακινηθείτε από τη θέση σας. Να την επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά και να δείξετε πως ο αντίπαλός σας δεν ανταποκρίνεται, ότι εσείς είστε ο σοβαρός μεταξύ των δυο που θα μειώσετε τη ρύπανση και θα βοηθήσετε τους Αθηναίους να αναπνεύσουν καλύτερο αέρα.
Ακόμη, να θυμάστε κάτι που είχε πει ο Αριστοτέλης: μην συζητάτε σε κοινό έδαφος. Με άλλα λόγια, μην συζητάτε για οτιδήποτε ειπωθεί. Εσείς και ο αντίπαλός σας πιθανότατα μοιράζεστε αρκετό κοινό έδαφος. Έτσι, να συζητάτε για όσα διαφωνείτε και να συμφωνείτε για όσα μοιράζεστε. Αυτό βοηθά να επικεντρωθείτε στα σημεία διαφωνίας και το ακροατήριο να δει τη θέση σας πιο καθαρά και με λιγότερη σύγχυση. Για παράδειγμα: «Ναι, συμφωνούμε και οι δυο ότι η κατάσταση στην Κύπρο είναι σοβαρή. Εκεί που διαφωνούμε είναι για το αν πρέπει να κινηθούμε διπλωματικά μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή των Ηνωμένων Εθνών».

4. Να ξέρετε τον σκοπό της κάθε λέξης
Εξαιτίας του «στησίματος» ενός debate, δεν μπορείτε να εκφωνήσετε μια μεγάλη ομιλία ή να ελέγξετε το περιβάλλον. Έτσι, κάθε λέξη μετράει. Πρέπει να ξέρετε το λόγο που χρησιμοποιείτε κάθε λέξη. Με ποιό τόνο, ρυθμό και έκφραση να χρησιμοποιηθεί κάθε φράση για να περάσει το μήνυμα που θέλετε. Ακόμη και η σιωπή μεταξύ των λέξεων... μιλάει. Κάθε λέξη έχει μια δουλειά να κάνει.
Στον Αρχαίο κόσμο, υπήρχε ένας εκπληκτικός ρήτορας ονόματι Διονύσιος. Έγραψε: «όταν διαβάζω έναν λόγο του Ισοκράτη, ηρεμώ και σοβαρεύω, σαν να άκουγα σοβαρή μουσική. Αλλά όταν παίρνω έναν λόγο του Δημοσθένη γίνομαι αλλόφρονας, παρασύρομαι από δω ή από κει, από το ένα πάθος μετά το άλλο: καχυποψία, θλίψη, φόβο, περιφρόνηση, μίσος, οίκτο, καλοσύνη, θυμό, φθόνο – περνάω διαδοχικά από όλα τα πάθη που μπορούν να καταλάβουν το ανθρώπινο μυαλό… και κάποιες φορές αναρωτήθηκα ποιες να ήταν οι εντυπώσεις όσων τυχερών έτυχε να τον ακούσουν». Ένας επιδέξιος συζητητής ξέρει πώς να δημιουργήσει τις κατάλληλες εντυπώσεις την κατάλληλη στιγμή με την επιλογή και άρθρωση των λέξεων, χωρίς ποτέ να καταφεύγει στη γελοιοποίηση, χωρίς ποτέ να φαίνεται ότι υποκρίνεται ή παραποιεί. Ο επιδέξιος συζητητής αφήνει τις λέξεις να κάνουν τη δουλειά τους.


5. Να ελέγχετε τις εκφράσεις και τις κινήσεις σας
Η κάμερα θα είναι πάνω σας όταν μιλάτε… αλλά και όταν δε μιλάτε! Δημιουργήστε οπτική επαφή με το ακροατήριο. Αν υπάρχει τηλεοπτική κάμερα, να κοιτάτε περιοδικά κατευθείαν σ’ αυτή για να δημιουργείτε την εντύπωση της απευθείας οπτικής επαφής με όσους παρακολουθούν από τα σπίτια ή τα γραφεία τους. Το ακροατήριο θα κοιτάζει τα μάτια και το στόμα σας, γι’ αυτό χρησιμοποιήστε όλη την γκάμα εκφράσεων του προσώπου σας (ανάλογα με την περίσταση): χαμόγελα, βλοσυρότητα, έκπληξη ή σάστισμα. Να στέκεστε ευθυτενείς, χαλαροί, με καλή στάση του σώματος για να εκπέμπετε αυτοπεποίθηση και φερεγγυότητα. Να χρησιμοποιείτε τα χέρια σας για μια περιστασιακή χειρονομία για να υπογραμμίσετε κάτι. Μην κάνετε υπερβολικά πολλές χειρονομίες, θα διασπάσετε την προσοχή του ακροατηρίου. Μην αρπάζεστε από το αναλόγιο. Το ακροατήριο θα σας κοιτά για να δει τις αντιδράσεις σας στους άλλους ομιλητές. Να θυμάστε να ελέγχετε τις αντιδράσεις σας: τις εκφράσεις και τις κινήσεις σας. Μην κάνετε οτιδήποτε που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σας. Μην κάνετε καμία χειρονομία και κανέναν μορφασμό που «τορπιλίζουν» την αξιοπιστία σας ή σας κάνουν αντιπαθή.
Ο πρώην Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Al Gore έχασε από τον George W. Bush το 2000 εξαιτίας των αλαζονικών, υπονομευτικών για τον ίδιο εκφράσεων και κινήσεών του στα προεδρικά τους debates. Ο Αντιπρόεδρος στριφογύριζε τα μάτια, αναστέναζε ηχηρά κατά τη διάρκεια των απαντήσεων του Bush, έδειχνε ανυπομονησία και ήταν υπερβολικά συγκαταβατικός με τα κουνήματα του κεφαλιού του και τους μορφασμούς του. Ήταν ολοφάνερο ότι ο Gore δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Bush ήταν βιώσιμος υποψήφιος ή ότι οι απαντήσεις του ήταν αληθοφανείς. Οι κάμερες τα κατέγραψαν όλα. Αυτό σημαίνει ότι ο αμερικανικός λαός τα είδε. Η συμπεριφορά του Gore συζητήθηκε εκτενώς στον τύπο. Και θίχτηκαν τόσοι Αμερικανοί από αυτήν που οπωσδήποτε αυτές οι εκφράσεις και κινήσεις του κόστισαν τη νίκη στις εκλογές. Έτσι, μην κάνετε τίποτε αγενές ή ανόητο. Μείνετε συγκεντρωμένοι. Μείνετε σε επαγρύπνηση. Να τηρείτε σοβαρή, ευλαβική στάση όταν μιλάνε οι άλλοι συζητητές. Από αυτό μπορεί να εξαρτάται η επιτυχία σας.

6. Προσέξτε το ντύσιμό σας
Πρέπει να δείχνετε ικανοί, επιτυχημένοι και νοικοκυρεμένοι. Αυτό μπορείτε να το πετύχετε με ένα σκούρο κοστούμι (γαλάζιο ή γκρι), πολύ λευκό πουκάμισο και κόκκινη γραβάτα αν είστε άνδρες και βαθυγάλαζο ή κόκκινο ταγέρ με λευκό μεταξωτό πουκάμισο και ένα ξεχωριστό κολιέ αν είστε γυναίκες. Το debate δεν είναι η περίσταση για να ντυθείτε με την τελευταία λέξη της μόδας ή για παράτολμες εντυπώσεις. Θέλετε να παρουσιάσετε μια προσωπικότητα ηγετική, όχι να γίνετε ίνδαλμα της μόδας. Οτιδήποτε κι αν φορέσετε θα έπρεπε να το δοκιμάσετε στην κάμερα πριν το debate γιατί μερικές φορές τα χρώματα αλλάζουν όταν μαγνητοσκοπούνται. Μερικές φορές τα μουντά χρώματα φαίνονται έντονα στην κάμερα και τα έντονα φαίνονται θαμπά. Να φοράτε ρούχα που φαίνονται ωραία στην κάμερα, όχι ρούχα που φαίνονται ωραία στο γυμνό μάτι.

7. Ποτέ μην χάνετε την ψυχραιμία σας
Τα debates είναι ένα τεστ ιδιοσυγκρασίας. Ασκείται πολλή πίεση στους συμμετέχοντες. Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι οι άνθρωποι έρχονται να δουν μια ομιλία για να αξιολογήσουν τον χαρακτήρα του ομιλητή. Αυτό που ίσχυε πριν περισσότερο από 2.000 χρόνια ισχύει και σήμερα. Αν είστε εύθικτος, ευερέθιστος, ανίκανος να παραμείνετε ήρεμος και λογικός, οι πολίτες θα συμπεράνουν ότι στερείστε της απαιτούμενης για υψηλά αξιώματα ιδιοσυγκρασίας. Ακόμη, αν πείτε ή κάνετε οτιδήποτε προσβλητικό, το ακροατήριο θα απωθηθεί, αποφασισμένο να ψηφίσει εναντίον σας. Να είστε ευγενείς… πάντα. Να παραμένετε ατάραχοι και αυτοκυριαρχούμενοι. Αφήστε τον αντίπαλό σας να νιώσει την πίεση και να χάσει τον έλεγχο. Ποτέ μην τους αφήσετε να σας δουν να ιδρώνετε ή να θυμώνετε. Να δείχνετε στο ακροατήριο ότι τίποτα δεν σας εκνευρίζει. Τίποτα δεν σας κάνει να τα χάσετε. Και γι’ αυτό πρέπει να σας ψηφίσουν. Μπορείτε να χειριστείτε την πίεση.

8. Μην κάνετε καμία απερισκεψία
Πολλά debates χάνονται από στιγμιαίες απερισκεψίες. Με αυτό εννοώ ότι ο συζητητής επιχειρεί να φανεί αστείος, χαριτωμένος, καταδεκτικός ή σέξι. Όταν το κάνετε αυτό παίρνετε περιττά, επικίνδυνα ρίσκα. Μερικές φορές λιγότερο σημαίνει περισσότερο. Αποφύγετε τα περιττά ρίσκα.

9. Εκμεταλλευτείτε τα λάθη 
Όταν ένας αντίπαλος κάνει ένα λάθος, αρπάξτε την ευκαιρία. Κατευθυνθείτε κατευθείαν στο λάθος και κάντε το να τιναχτεί στο αέρα. Κατευθύνετε την προσοχή του κοινού σε αυτό. Κρατήστε τον αντίπαλό σας σε αυτό. Κάντε το λάθος ζήτημα. Δοκιμάστε να τον αποτελειώσετε. Μείνετε προσκολλημένοι στο λάθος του και μην υποχωρείτε.

10. Κερδίστε το debate επικοινωνιακά
Να έχετε αυτοπεποίθηση καθ’ όλη την διάρκεια ενός debate. Ασχέτως του πόσο απογοητευμένος ή ηττημένος νιώθετε, ποτέ μην το δείχνετε. Μπορεί να σκέφτεστε ότι αποδώσατε μόνο στο 30% των ικανοτήτων σας. Στο ακροατήριο όμως μπορεί να φαίνεται ότι τα πάτε πολύ καλά. Μην δείξετε στο ακροατήριο ότι αποτυγχάνετε στο debate ή ότι θα μπορούσατε να τα είχατε πάει καλύτερα. Αν στείλετε ένα αρνητικό σήμα, το ακροατήριο μπορεί να αρχίσει να αμφιβάλλει διότι εσείς στην πραγματικότητα τους είπατε να αμφιβάλλουν. Διατηρήστε την αυτοπεποίθησή σας.   
Όταν τελειώσει το debate, τα μέσα θα ψάχνουν για σχόλια και εκτιμήσεις. Οι υποστηρικτές σας θα στρέψουν το debate επικοινωνιακά υπέρ σας επιδεικνύοντας τις αρετές σας και τις καλές προοπτικές των προτάσεών σας. Έχει ζωτική σημασία να διατηρήσετε την αυτοπεποίθησή σας αρκετά μετά το τέλος του debate, διότι οι επικοινωνιακοί χειρισμοί μετά το debate μπορεί στην πραγματικότητα να καθορίσουν το πώς θα παρουσιαστεί την επόμενη μέρα.
Να θυμάστε: «Υπάρχουν δυο debate – αυτό μπροστά στο ακροατήριο και αυτό μετά, με τους δημοσιογράφους. Ασχέτως του πώς τα πήγατε στο πρώτο debate, μπορείτε να το κερδίσετε κερδίζοντας το δεύτερο».

11. Ποτέ μην υποτιμάτε το «στήσιμο» του debate

Tα debates έχουν ένα συναρπαστικό «στήσιμο». Όλα συμβαίνουν γρήγορα. Είναι εύκολο να αποσπαστεί η προσοχή σας και να αποπροσανατολιστείτε. Η απόκτηση δεξιοτεχνίας στα debates απαιτεί σωστή στρατηγική, συμπαγή και καθαρή σκέψη, εκτενή προετοιμασία, πειθαρχημένη παρουσία και καλή κατανόηση της επιχειρηματολογίας όπως αναπτύσσεται. Πρέπει να ξέρετε που θέλετε να κατευθυνθεί το debate και να οδηγήσετε το ακροατήριο σε αυτή την προκαθορισμένη έκβαση. Μην οδηγηθείτε αλλού. Κατευθύνετε το debate εκεί που επιθυμείτε, πείθοντας το ακροατήριο ότι διαθέτετε το όραμα, τα προσόντα και τις ηγετικές ικανότητες να πετύχετε. Μια καλή απόδοση σε debate μπορεί να μην σημαίνει αυτομάτως νίκη στις εκλογές – παρότι και αυτό έχει συμβεί. Μπορεί όμως να σας φέρει πιο κοντά στην εκλογική επιτυχία. Μια κακή απόδοση σε debate πολύ συχνά καταδίκασε υποψηφίους σε αποτυχία. Μην υποτιμάτε λοιπόν τα debates και τα αποτελέσματά τους.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Η κρυφή ψήφος «μπροστά» στην κάλπη θα βγάλει τον Νικητή!







Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Στην πολιτική οι ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις έχουν σταματήσει προ πολλού να ισχύουν. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι είναι απρόβλεπτοι. Οι κάθε είδους ειδικοί στην επικοινωνία και στις αναλύσεις θα πρέπει να αλλάξουν κι αυτοί τον τρόπο σκέψης τους, για να μην εκπλήσσονται κάθε φορά με τα αποτελέσματα.

Οι προβλέψεις των δημοσκοπήσεων, τον τελευταίο καιρό περνάνε μια κρίση αξιοπιστίας. Ενδεικτικό, το τελικό ποσοστό του δημοψηφίσματος και οι προβλέψεις τους λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες. Κανένας από τους απανταχού «ειδικούς» δεν μπόρεσε να προβλέψει το αποτέλεσμα. Απλά, φέρανε τούμπαλιν τα επιχειρήματα ανάλυσης των αιτιών της αποτυχίας τους, «πείθοντας» μας με βαθυστόχαστες αναγνώσεις.

Φωτογραφία της στιγμής, selfie δημοσκοπικό θεωρούνται από τους ειδικούς τα αποτελέσματα των ευρημάτων τους μέχρι το επόμενο δημοσκοπικό φωτογραφικό κλικ. Πανελλήνιο δείγμα χιλίων ψηφοφόρων, δείχνει την τάση του εκλογικού σώματος, μια τάση που τις περισσότερες φορές είναι ορατή και δια γυμνού οφθαλμού!

Όπως ακριβώς συμβαίνει και τώρα, μια εβδομάδα πριν ανοίξουν οι κάλπες. Εταιρίες δημοσκοπήσεων αλλά και μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων δεν μπορούν να προβλέψουν τον νικητή των εκλογών. Όμως στο σύνολο τους οι δημοσκόποι για ένα πράγμα είναι σίγουροι. Για την είσοδο του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή. Φαίνεται ότι τον «μετράνε» κανονικά για να μην τους «τρελάνει» όπως έγινε και με τις εκλογές του Ιανουαρίου.
Μένει να το δούμε κι αυτό αν επιβεβαιωθεί.

Οι περισσότεροι δημοσκόποι συνδέουν τα τωρινά «φρέσκα» δεδομένα τους με προηγούμενες συμπεριφορές των ψηφοφόρων. Στις τελευταίες μέρες της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε υπάρχει τέτοιο ρεύμα αδιαφορίας και  απαξίωσης των πολιτικών που καθιστά αδύνατη κάθε πρόβλεψη στο που θα κατευθυνθεί η αδιευκρίνιστη ψήφος που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Στην αποχή ή στην απόφαση επιλογής ψήφοι την τελευταία στιγμή πίσω από το παραβάν! Σε μια τέτοια περίπτωση, να αποφασίζουν δηλαδή οι ψηφοφόροι την τελευταία στιγμή, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά η δήλωση διευθύνοντος συμβούλου μεγάλης αμερικανικής εταιρίας πολιτικών δημοσκοπήσεων ότι «οι ψηφοφόροι της τελευταίας στιγμής μπορούν να προκαλέσουν το απόλυτο χάος στις εταιρίες που ιχνηλατούν προεκλογικές κινήσεις και τάσεις.».

Σίγουρα θα φέρουν το απόλυτο χάος στις προβλέψεις αλλά θα φέρουν και τα πάνω – κάτω  στο τελικό αποτέλεσμα των εκλογών.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών η τωρινή «κρυφή» ψήφος κρύβει πολλές εκπλήξεις. Αφορά περισσότερο τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Η άλλοτε «κρυφή» ψήφος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ έχει αποενοχοποιηθεί και είναι πλέον «φανερή». Φυσικά, όλα μένει να αποδειχθούν….

Όμως οι ψηφοφόροι της τελευταίας στιγμής – επιλογή ψήφου πίσω από το παραβάν - είναι μια νέα ειδική κατηγορία ψηφοφόρων που θέλει ειδική επικοινωνιακή μελέτη, γιατί βγάζει τον νικητή σε κάθε εκλογικό θρίλερ! 

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Πολιτική με «γαλλικά» και χωρίς αιδώ!





Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Εκρήξεις, προσβλητικές και υβριστικές δηλώσεις, γαλλικές εκφράσεις, λαϊκά καντήλια, σεξουαλικά υπονοούμενα, αποτελούν ένα απάνθισμα της νεοελληνικής κακογουστιάς και λειτουργούν σαν αλατοπίπερο στην ύλη του τηλεοπτικού και έντυπου θεάματος, από εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου με στόχο να «γράψουν» και να αναπαραχθούν. Ενίοτε σκληρά και τις περισσότερες φορές περιθωριακά και πεζοδρομιακά. Αθυρόστομοι, ειρωνικοί, επιθετικοί, κυνηγάνε τον αδηφάγο φακό της δημοσιότητας για να κλέψουν λεπτά δημοσιότητας σε τηλεοπτικές εκπομπές και πρωτοσέλιδους τίτλους εντύπων. Και όλα αυτά για το ευ αγωνίζεσθαι στην πολιτική σκακιέρα.

Φυσικά δεν μιλάμε για το σύνολο του πολιτικού κόσμου. Υπάρχουν σοβαροί εκπρόσωποι απ’ όλα τα κόμματα που δεν έχουν καθημερινή ενασχόληση να δημιουργούν ατάκες, φράσεις εντυπωσιασμού για να τις προσθέσουν στο καθημερινό λεξιλόγιο τους.
Σε πολλούς αρέσει αυτή η τακτική της προσωπικής «αναρχίας» του πολιτικού λόγου από γαλλικά μέχρι και με σεξιστικά υπονοούμενα. Όμως κάποιες φορές ο κίνδυνος να μετεξελιχθεί ο δημόσιος λόγος σε απόλυτη ισοπέδωση, σε αρένα κακογουστιάς, είναι ορατός και αρκετά επιζήμιος για την εικόνα των πολιτικών μας.

Όσο τα ηλεκτρονικά έντυπα, θα προβάλλουν ανελλιπώς και σε περίοπτο θέση, ατάκες κακόγουστου λόγου, για να καλύπτουν χώρο και χρόνο και όσο οι πολίτες θα τις αποδέχονται αδιαμαρτύρητα, αδιαφορώντας για την αμετροέπεια, τη θρασύτητα και τον χλευασμό που εκπέμπουν, οι ατάκες ιδιαίτερα των γαλλικών θα γνωρίζουν κι άλλες μέρες δόξας, απαξιώνοντας καθημερινά το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας.

Δίνουμε τα ρέστα μας, μαζί με την ψήφο μας σε μια εξυπνακίστικη ατάκα πολιτικού και παράλληλα εκλιπαρούμε για μια selfie φωτογραφία μαζί του. Ξεχνάμε ότι μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης ενός πολιτικού είναι το παραγόμενο έργο του για την κοινωνία και όχι οι ατάκες, θεϊκές ή φονικές ή αυτοσαρκασμού και χιουμοριστικές.

Δυστυχώς, οι επικείμενες εκλογές γίνονται με λίστα και μας στερεί από την προσπάθεια του υγιούς ανταγωνισμού για το σταυρό προτίμησης από πολλούς  υποψήφιους βουλευτές γιατί θα απολαμβάναμε έντονους διαλόγους, πολιτικές κόντρες και φαρμακερές ατάκες!!
Μόνο τα «θα» των αρχηγών θα κυριαρχήσουν!
Αναγκαία η καλλιέργεια πολιτικού ήθους και επιμόρφωσης.

It’s time to rethink politics.