Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Κάποτε η αριστερά ήταν σταθερό σημείο αναφοράς στην αιρετική συνείδηση της κοινωνίας, είχε ηθική υπεροχή και ανωτερότητα, ήταν μια ενοχλητική φωνή σε πολλές «αγκυλώσεις» που επικρατούσαν, έδειχνε την αλληλεγγύη της με τα κινήματα ειρήνης στους δρόμους, στις πλατείες, ακόμη και έξω από πρεσβείες και χώρους συγκέντρωσης των πλουσιότερων αρχηγών κρατών. Τώρα που ήρθαν τα πάνω – κάτω, τα πράγματα αντιστράφηκαν και η αριστερά κάνει πολιτική με όρους «as usual». Από τον ρομαντισμό στον ρεαλισμό, από το όνειρο και τη θεωρία στην πραγματικότητα και στην πράξη.
Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Κάποτε οι «αγανακτισμένοι» των πλατειώνπου φώναζαν, μούντζωναν, δίκαζαν, κρεμούσαν, έκαιγαν ομοιώματα ελλήνων και ξένων πολιτικών, φόρεσαν κουστούμι με γραβάτες ή χωρίς, άλλαξαν τις έννοιες των λέξεων που χρησιμοποιούσαν, άλλαξαν το όνομα των δανειστών – δυναστών από Τρόικα σε «θεσμούς», στρογγυλοκάθισαν στις καρέκλες εξουσίας, μιλούν με βαρύγδουπες επίσημες εκφράσεις με κυνισμό και με οργουελική σκέψη μιας άλλης «αλήθειας».  Άξιοι θαυμασμού στην προπαγάνδα και στη μεταστροφή της πραγματικότητας.
Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Από καφενειακή περιέργεια για τον πλούτο των στελεχών της αριστεράς όπως αυτός εμφανίζεται στα δημοσιεύματα πόθεν έσχες τους. Πιπεράτα και αξιοπερίεργα υπάρχουν και κατά καιρούς έχουν σχολιαστεί. Άλλοι ξέχασαν να δηλώσουν εισοδήματα, άλλοι έβγαλαν αρκετά σε τράπεζες εξωτερικού και άλλοι εκμεταλλεύονται τα προνόμια που παρέχει η εξουσία. Όταν υπερασπίζεσαι τη λαϊκή τάξη είναι ύποπτο τα συμφέροντα σου να είναι με την πλευρά της ελίτ. Ηρωίδα του ’21, πέθανε στην «ψάθα» μοιράζοντας ολόκληρη την αμύθητη για την εποχή περιουσία της για τον σκοπό της Επανάστασης, σιτίζοντας παράλληλα τους φτωχούς αγωνιστές. Άκου να δεις τι διαβάζω τώρα!
Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Το γνωστό μοτό ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό. Κι όμως αυτό που ξεχωρίζει έναν έντιμο πολιτικό από έναν πολιτικάντη, είναι η παραδοχή και ανάληψη ευθύνης για τις πράξεις και παραλείψεις τους. Οι πραγματικά έντιμοι πολιτικοί άνδρες δεν κρύβονται πίσω από παρερμηνείες, συνωμοσιολογίες, παράνομες διώξεις, σκευωρίες, παραγραφές και ψοφοδεείς ερμηνείες, δίνοντας χείριστα παραδείγματα ανήθικης πολιτικής. Πολιτικοί που «κονταίνουν» μόνοι τους.
Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Τη γνώμη που εξέφρασε ένας Ευρωπαίος πολιτικός και που αφορούσε τις συνέπειες ανάληψης της εξουσίας από την αριστερά στη χώρα μας. Ο Ευρωπαίος αξιωματούχος δήλωσε «Θα πρέπει να περιμένουμε τις ίδιες συνέπειες όπως αν δίναμε ένα ξυραφάκι σε ένα μωρό»! Ολέθριες συνέπειες που ζούμε αρκετά χρόνια μετά, με την ανάληψη της εξουσίας από  την αριστερά.
Άκου να δεις τι θυμήθηκα τώρα! Παραμύθι με δράκους και γίγαντες είναι οι υποσχέσεις για ανάπτυξη, «καθαρή» έξοδο, αύξηση κατώτατου μισθού, ελάφρυνση χρέους, χαμηλά επιτόκια, προσλήψεις στο Δημόσιο και άλλες προεκλογικές «μπούρδες» α λα πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.  Θα μας πάνε «καροτσάκι», πολλά χρόνια ακόμη με αυστηρή εποπτεία στα οικονομικά και προληπτικές γραμμές στήριξης. Με άλλα λόγια μνημόνια για πάντα!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Άρχισαν τα όργανα! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Υπό κράτηση ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας στο πλαίσιο έρευνας για παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας από τον μακαρίτη Πρόεδρο της Λιβύης, Καντάφι. Αυτά, όπως καταλαβαίνετε, συμβαίνουν στην Γαλλία όπου δεν υπάρχει νόμος «περί ευθύνης» Υπουργών και λοιπών αξιωματούχων, ούτε παραγράφονται τα αδικήματα μετά από κάποια χρονικά διαστήματα.
Στην Ελλάδα οι πολίτες, την ώρα που στενάζουν από τα οικονομικά βάρη που τους έχουν επιβληθεί, ακούνε για παράνομες χρηματοδοτήσεις κομμάτων και προσώπων αλλά το θέμα της κάθαρσης κάπου σκαλώνει. Ακούνε ότι το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο αλλά στη συνέχεια τα πάντα καλύπτονται από ένα αόρατο χέρι προστασίας του πολιτικού συστήματος.
Πέραν της διόλου ευκαταφρόνητης κρατικής οικονομικής ενίσχυσης, πολυεθνικές εταιρείες, με τοπικά συμφέροντα, χρηματοδοτούν πολιτικούς και κόμματα, με το αζημίωτο.
Στο γνωστό μας Lobbing πολιτικών και επιχειρηματιών είναι γνωστό και αναμενόμενο αλισβερίσι.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος τα τελευταία χρόνια, έβγαλε στην επιφάνεια το προερχόμενο «πολιτικό χρήμα» από ιδιωτικές παράνομες χορηγίες είτε για πλουτισμό ενός πολιτικού προσώπου είτε για κάλυψη προεκλογικών δαπανών κομμάτων.
Οι διαμαρτυρόμενοι ψηφοφόροι του καναπέ δυσανασχετούν απέναντι σε κάθε είδους τηλεοπτικής αποκάλυψης παράνομης χορηγίας και στολίζουν τους αποδέκτες με αρκετά «γαλλικά»! Αλλά μέχρι εκεί!
Στη χώρα μας έχουν αποκαλυφθεί πολλές παρανομίες «αμαρτωλού» χρηματισμού αλλά λίγες φτάσανε να φέρουν στο εδώλιο τους διεφθαρμένους πολιτικούς.
Τα «παραθυράκια» των νόμων ανοίγουν και τα «πουλάκια την κάνουν» για να αποδειχτεί για άλλη μία φορά ότι «κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει».
Οι πολιτικοί, «δίκην» Πόντιου Πιλάτου, νίπτουν τας χείρας τους,πέφτουν από τα σύννεφα κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα οργανωμένο σύστημα δωροδοκίας και ιδιαίτερα όταν η διαφθορά εκτείνεται στους επικεφαλής του πολιτικού συστήματος.
Οι πολιτικοί στη χώρα μας έχουν αρκετά προνόμια και πρέπει να είναι αρκετά προσεκτικοί σε κάθε είδους προσωπικών παροχών από ιδιώτες. Το νόμιμο πρέπει να είναι και ηθικό διαφορετικά ο λεκτικός λιθοβολισμός από τους πολίτες, θα οδηγήσει την πολιτική καριέρα του πολιτικού σε λυμφατική και θνησιγενή πορεία. Νωπές οι μνήμες πολιτικών που προσπαθούν απεγνωσμένα να σταθούν ξανά στην πολιτική σκακιέρα.
Η περίπτωση του Γάλλου Προέδρου που κατηγορείται για παράνομη χρηματοδότηση αποδεικνύει ότι η δίψα για δύναμη, επιρροή, θέση, χρήμα είναι το κυρίαρχο κίνητρο παράβλεψης ή ακόμη και καταστρατήγησης των υφιστάμενων νόμων. Η διαφαινόμενη αδυναμία των πολιτικών μας να ψηφίζουν την άρση ασυλίας, ακόμη και σε καραμπινάτες καταγγελίες δωροδοκίας συναδέλφων τους, δεν περνάει απαρατήρητη από το εκλογικό σώμα.
Σε ένα κράτος δικαίου με θεσμούς και νόμους, όταν αρχίζουν να παίζουν τα όργανα, τότε όλοι θα χορέψουν.
Άλλοι πίσω από τα σίδερα κι άλλοι πληρώνοντας ακριβά την ορχήστρα.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Αριστερά αποτυπώματα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Με αναμάσημα στερεότυπων και κοινοτυπιών περί απόδοσης των ευθυνών και βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι θύτες και θύματα, έγινε προσπάθεια να ξεκαθαριστεί ή καλύτερα να κουκουλωθεί, η υπόθεση σπαγγέτι γουέστερν στην κοιλάδα του τουμπαρισμένου πρωτοπαλίκαρου. Ακολούθησαν εκατέρωθεν λασπομαχίες, κοκορομαχίες, δυσφορίες και μη διασταυρωμένες απειλές καριέρας και ζωής. «Η λήθη ίδιων κακών, θρασύτητα γεννά» σύμφωνα με τη ρήση του φιλόσοφου Δημόκριτου και αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν ότι στους ταραγμένους καιρούς που ζούμε ο εφησυχασμός και το κουκούλωμα των λαθών εγκυμονούν κινδύνους να επαναλαμβάνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Δουλειά των αρμόδιων οργάνων είναι να αποδώσουν ευθύνες και να επιβάλλουν αυστηρές ποινές, αν θέλουν να μην επαναληφθούν παρόμοια γεγονότα που προκάλεσαν τη λαϊκή καταισχύνη.  Διαφορετικά θα παραμείνει ορατή η «άχλη του σκανδάλου» και οι δηλώσεις των κρατικών αξιωματούχων θα αποδειχθούν πομφόλυγες. Από ρητορικές καταδίκες έχουμε χορτάσει τρία χρόνια τώρα. Από τις καταδίκες των εξοντωτικών μνημονίων, των ανάλγητων ξένων, της αιμοδιψούς Τρόϊκας, της διαφθοράς του παλιού πολιτικού συστήματος και της κάθε είδους δυσανεξίας της άλλης γνώμης. Ιδιαίτερα της αντιπολιτευτικής.
Τρία χρόνια τώρα καθημερινά βλέπουμε τηλεοπτικά και κοινοβουλευτικά πολιτικά κατς αντί για ματς. Τρία χρόνια οι πολίτες υπάρχουν για να φωτίζουν τον δρόμο της αριστεράς κυβέρνησης και να δοκιμάζουν τις αντοχές ανοχής, σε λάθη, παραλείψεις, αστοχίες, κακές και αντιδημοκρατικές επιλογές καθώς και ιδεοληψίες.
Με τη διεθνή αξιοπιστία της να βρίσκεται στο ναδίρ και οι απολυταρχικές τους τάσεις στους τομείς της ενημέρωσης και της απονομής δικαιοσύνης στο ζενίθ.
Τρία χρόνια εξελίσσεται ένα πραγματικό θρίλερ επιβίωσης της κοινωνικής τάξης που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας. Ξορκίζουν ως «πηγή του κακού» την πρώτη δεκαετία του νέου αιώνα, ενώ οι πολίτες την νοσταλγούν ευχόμενοι την άμεση επαναφορά της.
Οι πρόσφατες αστοχίες του πρώτου εξαμήνου της διακυβέρνησης τους, οι οικονομικές ατασθαλίες αρκετών αξιωματούχων τους, και οι λανθασμένες εκτιμήσεις πρωτοκλασάτων καθώς και η παραδοχή «αυταπάτης» από τον επικεφαλής, δεν μπαίνουν στο «ζύγι» των ευθυνών τους. Διατυμπανίζουν τα πάντα καλώς καμωμένα χωρίς ίχνος αιδούς.
Οι παράπλευρες απώλειες, απόρροια της ανικανότητας στη διακυβέρνηση της χώρας και της ιδιότυπης φάσης ύπνωσης που έχουν επιδοθεί, δεν τους απασχολεί γιατί δεν είναι ψηφοφόροι τους όπως ελέχθη από δικό τους στέλεχος.
Αντίθετα ο κουμπουροφόρος εκδικητής, επονομαζόμενος  και «λαγός» για τα κανάλια, θα πρέπει να τύχει ασυλίας παντός κινδύνου. Αποτέλεσμα, ευθύνη σε όλους για να μην ευθύνεται κανένας!
Άλλωστε όπως πολύ ευφυώς τουιτάρεται από την Κυριακή, «δεν σκότωσε και κανέναν» ή «πασχαλιάτικο» ήταν μόνο για στρακαστρούκες στην Ανάσταση του Κυρίου! Διακωμωδούν την αφροσύνη τους, βασιζόμενοι στον Μιθριδατισμό της κοινωνίας, στη βία, την ανομία και την ατιμωρησία. Αριστερά αποτυπώματα.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Αφελείς ή ιδιοτελείς είναι επικίνδυνοι. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Κοσμογονικές αλλαγές στο πολιτικό μας τοπίο θα συντελεστούν μέσα στον τρέχοντα χρόνο, οι οποίες πιθανότατα θα επισφραγιστούν με πρόωρες εκλογές. Η πρόβλεψη, για τον μη πρωταγωνιστικό ρόλο μερικών από τους σημερινούς αρχηγούς κομμάτων, δεν είναι αυθαίρετη, αλλά εδράζεται στις νέες εξελίξεις που αναμένεται να προκύψουν στο εγγύς χρονικό διάστημα! 
Και δεν αναφερόμαστε μόνο, στη γύμνια του ιδεολογικού περιτυλίγματος των κομμάτων εξουσίας, που θα επηρεάσει κι αυτή με τη σειρά της, σημαντική μερίδα ψηφοφόρων που θα απαιτήσουν «αλλαγή κορυφής»!

Εννοούμε την τρομοκρατική ανεπάρκεια των βασικών μονομάχων, να συνειδητοποιήσουν την τεράστια ευθύνη τους απέναντι στην κοινωνία και στην μακρόχρονη Ελληνική ιστορία και με ρητορείες τους, αναπαράγουν τα πλέον καταστροφικά στερεότυπα, μίσους, τυφλής εκδίκησης, φθηνού λεονταρισμού, άκρατου κρατισμού, έχοντας διαβρώσει και την κοινωνία σε βαθμό διχασμού.
Ανιστόρητοι, φαντασιώνονται την αέναη παραμονή τους στην εξουσία, αδιαφορώντας για τα εξωτερικά γεγονότα που εγκυμονούν κινδύνους εθνικής συμφοράς. Αφελείς ή ιδιοτελείς είναι επικίνδυνοι! 

Σήμερα, η Ελληνική κοινωνία απαρτίζεται από ρετάλια αριστερών ομάδων που ονειρεύονται ακόμη έναν άλλο κόσμο εφικτό, από παραπλανημένους ψηφοφόρους που πίστευαν ότι με την πρωτοδεύτερη φορά αριστερά δεν θα πάνε και πολύ χειρότερα τα πράγματα, από «τυφλωμένους» συνδικαλιστές και συντεχνίες που απαιτούν ανέφικτες παροχές και από ένα πολιτικό σύστημα που παραπαίει και μέσα στον πανικό ο ένας προσπαθεί να βγάλει το μάτι του άλλου. Η χώρα είναι απομονωμένη, με ανοχύρωτες τις ακτές του Αιγαίου, με χιλιάδες πρόσφυγες να έχουν πλημμυρίσει νησιά και το εσωτερικό της  χώρας, με αλυτρωτισμούς γειτονικών χωρών, με μειωμένα αποθέματα αξιοπιστίας, «μιλητές» επενδύσεις και χωρίς ουσιαστικά εξωτερικά στηρίγματα οικονομίας. 
Η χώρα είναι καταδικασμένη και οι πολιτικοί ταγοί μας «περί άλλων τυρβάζουν». Σκάνδαλα, μίζες, προεξεταστική, επιτροπές, μαύρο χρήμα, δωροδοκίες, βαλίτσες τροχήλατες και σακ βουαγιάζ, πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητα μας. Όμως οι μέρες, οι ώρες είναι πολύ κρίσιμες. Βρισκόμαστε πλέον στην «ζώνη του ατυχήματος». 

Χρειάζεται όλα τα κόμματα να συζητήσουν χωρίς κομματικές παρωπίδες, χωρίς εγωισμούς και αρχηγικές φιλοδοξίες, για να πετύχουν την εθνική συνεννόηση και να αποτρέψουν τις αναμενόμενες για τους περισσότερους φίλους και «ιέρακες», καταστροφικές εξελίξεις. 

Συσκέψεις πολιτικών αρχηγών θα πρέπει να μετράγαμε αρκετές λόγω των εθνικών θεμάτων και όχι μεμονωμένα διαγγέλματα για «ψύλλου πήδημα».  Προέχει η ασφάλεια της χώρας από όσους την επιβουλεύονται και η τιμωρία των πολιτικών στο πεδίο της ηθικής στην ώρα της.

Η κομματική «πόλωση» δεν βοηθάει να ξεμπλέξουμε από την εθνική κρίση που βρίσκεται προ των πυλών, Τουρκίας, Σκοπίων και Αλβανίας. Το πολιτικό μας σύστημα κοιμάται, αντίθετα με την κοινωνία που ξαγρυπνά και αγωνιά για τα εθνικά μας θέματα. Η εξασφάλιση των συνόρων και η τήρηση όλων των Συνθηκών που έχουν υπογραφεί είναι τα μοναδικά αυτονόητα και προτεραιότητες. Οι Έλληνες πολίτες θα στηρίξουν κάθε Κυβέρνηση που θα βάλει τα εθνικά θέματα πάνω απ’ όλα ακόμα κι από την τιμωρία επίορκων πολιτικών και από τις θεσμικές αλλαγές με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους. Η εθνική αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια είναι το οξυγόνο των Ελλήνων. 
Όποιος πολιτικός προσπάθησε με διάφορα τερτίπια να μην το λάβει σοβαρά υπόψη του, διέγραψε το πολιτικό του μέλλον μονομιάς!

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Γαργάρα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Το ηθικό πλεονέκτημα και το ηθικό ανάστημα δεν είναι πλέον αυτονόητα για την πρώτο-δεύτερη φορά αριστερά. Μάλλον για «μπαρούφες» επικοινωνιακές μοιάζουν και επιβεβαιώνουν το αφήγημα – σύνθημα τελευταίας κοπής, «ήταν δίκαιο, έγινε πράξη». Έκθετοι υπουργοί με εισοδήματα που ζαλίζουν και πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι από τον κρατικό κορβανά, έπαιρναν και επιδότηση ενοικίου. Νόμιμα και ανήθικα για το κόμμα που ευαγγελίζεται την ηθική των στελεχών τους. Πιάστηκαν με τη «γίδα» στην πλάτη και ο άσσος από το μανίκι, έγινε μουτζούρης.
Φυσικά οι εξαναγκασθέντες προς παραίτηση δεν ήταν γέννημα – θρέμμα της κομματικής οικογένειας, αλλά «εισαγόμενοι» εκ του εξωτερικού. Με τη νοοτροπία των επιτυχημένων Ελλήνων του εξωτερικού, πίστευαν ότι οι γηγενείς είναι αφελείς. Και αστόχησαν. Και γιατί τα «πήραν» από το υστέρημα ενός ταλαιπωρημένου λαού και γιατί προσπάθησαν να δικαιολογηθούν με λάθος τρόπο. Ούτε ένα συγγνώμη, στον άνεργο, στον εργαζόμενο των 300 ευρώ το μήνα, στους τριάντα χιλιάδες που σιτίζονται καθημερινά από τους δήμους της Αττικής και από τους χιλιάδες πολίτες που αγκομαχούν να πληρώσουν τους υπέρογκους φόρους.
Η κοινή γνώμη δικαιολογημένα υποδηλώνει με όλους τους τρόπους τη χαμηλή εμπιστοσύνη στους πολιτικούς, βλέποντας να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για πολιτικούς και πολίτες. Που ακούστηκε επίδομα ενοικίου χωρίς έλεγχο του πόθεν έσχες για πολιτικούς και ανυπαρξία επιδόματος ενοικίου για δασκάλους στις παραμεθόριες περιοχές;
Η φορολογική εξίσωση μεταξύ πολιτικών και πολιτών και εξορθολογισμός στα συστήματα αμοιβών, είναι θέματα ηθικής τάξης και όταν θα έρθουν οι διατάξεις νόμου για να τα ρυθμίσουν, τότε θα πάρει σάρκα και οστά το σύνθημα «ήταν δίκαιο, έγινε πράξη». Μέχρι τότε γαργάρα, γιατί ο κόσμος το πήρε χαμπάρι και η εκ των υστέρων επίκληση παραίτησης για λόγους ευθιξίας, δεν τον συγκινεί.
Οι πολίτες πιστεύουν ότι στα «ψιλά» μέσα στις εκατοντάδες σελίδες νομοσχεδίων και μνημονίων, περνάνε διατάξεις που ωφελούν τα οικονομικά των πολιτικών και βλάπτουν τα δικά τους.
Η μόνιμη επωδός ότι όλοι το ίδιο είναι, επιβεβαιώνεται από τέτοιου είδους ατοπήματα των εκπροσώπων του λαού. Λίστες ντροπής, επιδόματα ανήθικα, καταγγελίες ανώνυμες, λάσπη καθημερινά στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Πολίτες που  μπαίνουν στην πολιτική, άλλοι για να πλουτίσουν και άλλοι για να βρουν μια καλοπληρωμένη δουλειά. Πολιτικοί που δεν θα μπορούσαν να διευθύνουν ούτε περίπτερο, διοικούν Υπουργεία, Οργανισμούς, νοσοκομεία, κρατικές υπηρεσίες.
Πολιτικοί χωρίς στοιχειώδεις γνώσεις ξένης γλώσσας επιλέγονται να εκπροσωπήσουν τη χώρα σε διεθνή συνέδρια και συσκέψεις.
Μπορεί οι διάφορες διατάξεις που ευνοούν τους πολιτικούς να ψηφίζονται νύχτα, όμως οι πολίτες τους ψηφίζουμε μέρα μεσημέρι και θα έπρεπε να προσέχουμε περισσότερο για το «σκάρτο» υλικό που επιλέγουμε.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος