Αποπροσανατολισμός! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Πανδημία κορονοϊού, επιδημία παραπληροφόρησης, πολιτικούρες στα καφενεία των κοινωνικών δικτύων, για βίλες, σπίτια εξοχικά και βόλτες χωρίς την χρήση της μάσκας. Αποπροσανατολισμός από τη δύσκολη πραγματικότητα και δυστυχώς αναστολή εργασίας για τους πολιτικούς, δεν έχει εισέτι ψηφιστεί!

Η περίοδος που βιώνουμε δεν προσφέρεται για εύκολους εντυπωσιασμούς, σχοινοτενείς αναλύσεις, φανατικές δοξασίες, παρανοϊκές συμπεριφορές και ανυπόστατες γνώμες. Λοιμωξιολόγοι, παθολόγοι, περαστικοί «επιδημιολόγοι», έχουν ενδυθεί την «τήβεννο» των πολιτικών, των οποίων ο ρόλος είναι να σταθμίζουν τα δεδομένα και να παίρνουν αποφάσεις και τους πήραν την δουλειά.. Με μια λέξη, γίνανε οι ειδικοί, πολιτικοί και οι πολιτικοί, ειδικοί. Άλλο το λογικό και άλλο το σωστό!

Ανήκουστα πράγματα. Το τελευταίο που χρειάζεται η πολιτική ζωή του τόπου είναι ένα κίνημα κατά της λογικής.

Στελέχη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης παρελαύνουν καθημερινά από τις οθόνες των τηλεοράσεων και αντιδικούν για όλα, από την καταλληλότητα των μέτρων, το χρόνο επιβολής των  λοκντάουν, μέχρι και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, που αναμένονται.

Σώνει και καλά να βγει ο ένας πάνω από τον άλλον λες και είμαστε σε περίοδο κανονικότητας, ενώ έχουμε καθημερινά εκατόμβη θυμάτων.

Από την άλλη πλευρά, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών σύμφωνα με τις μετρήσεις των εταιριών, αμφισβητεί την αποτελεσματικότητα των εμβολίων, τα θεωρεί επικίνδυνα για την υγεία, ξορκίζοντας την άποψη των ειδικών, αν δεν τους κατατάσσει στην κατηγορία των «πληρωμένων» επιστημόνων από διεθνή κέντρα. 

Αντιεπιστημονικές θεωρίες, συνωμοσιολογίες  που θολώνουν την κρίση και την στάση απέναντι στον θανατηφόρο ιό.

Είναι γνωστό ότι στην πολιτική επικρατεί αυτό που κάνει «γκελ» στην κοινωνία. Από κλειδαρότρυπα και οσμές λάσπης, μέχρι γκάφες και παντός είδους ανθρωποφαγία.

Είναι γνωστό επίσης στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ότι στην πολιτική τα πάντα είναι διαψεύσιμα και η διάρκεια τους στα «μανταλάκια» της επικοινωνίας είναι σύντομη.

Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός.

Και για να σοβαρευτεί το πολιτικό μας σύστημα, θα πρέπει να καταλάβει, ότι πολιτικό όφελος από  την πανδημία δεν θα πρέπει να περιμένουν. 

Τα οφέλη της πρώτης περιόδου, για το κυβερνών κόμμα, έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και όταν καθίσει η «σκόνη», περάσει ο κίνδυνος της πανδημίας, τότε η κοινωνία θα κάνει λογαριασμό και θα αξιολογήσει πολιτικά κόμματα και αρχηγούς. Αυτό να το έχουν στο νου τους! 

Όσο κυριαρχούν, ο φόβος και η ανασφάλεια, για την υγεία και την επιβίωση, οι πολίτες αδιαφορούν για τις επικοινωνιακές ευκαιρίες προβολής 

των πολιτικών μας, με στόχο την βελτίωση της προσωπικής τους εικόνας και των δημοσκοπικών ποσοστών τους.

Σήμερα, το μείζον ερώτημα των πολιτών είναι αν τα πολιτικά μας κόμματα μπορούν να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει η πανδημία στον τομέα της υγεία και αν αύριο θα μπορέσουν να περιορίσουν τα πρωτοφανή κύματα ανεργίας και οικονομικής ανέχειας και να εμφυσήσουν κλίμα ανάτασης και αισιοδοξίας, χωρίς ευχολόγια και παρελκυστικές τακτικές. Οψόμεθα.

 

Ο Ζήκος και οι μπακάλικοι λογαριασμοί. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στην Ελληνική ταινία, με τους τίτλους «Ο Μπακαλόγατος» ή «Της κακομοίρας», διαφορετικοί τίτλοι, μία η ταινία, λόγω πολλαπλών επαναλήψεων από τα τηλεοπτικά μας κανάλια, απολαμβάνουμε τις «φαρμακερές» ατάκες του Ζήκου, την ώρα που παραδίδει ταμείο στο αφεντικό του. Ακολουθούν μπακάλικοι λογαριασμοί, εφεύρεσης του Ζήκου που κάθε φορά τους ακούμε με χαμόγελο και ευχαρίστηση.

Μπακάλικοί λογαριασμοί «κομμένοι και ραμμένοι» στα μέτρα εκείνου που αποδίδει λογαριασμό. Έτσι γίνεται πάντα και στην πολιτική. Όταν ένας αρχηγός κόμματος, ένας υπουργός, μια κομματική παράταξη, χάνει τον μπούσουλα, οι απαντήσεις τους θυμίζουν τις απαντήσεις του Ζήκου. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και γράψτε το όπως το λέμε. Άλλα τους ρωτάς και για άλλα σου απαντάνε. Συχνά οι απαντήσεις μοιάζουν να δίνονται με «πλαστελίνη». Πλάθονται κατά το δοκούν και σερβίρονται από την πλευρά που συμφέρει τον έχοντα την υποχρέωση να απαντήσει.

Ιδιαίτερα, στο χώρο της καταμέτρησης των κρουσμάτων από τον κορονοϊό, τον αριθμό των θυμάτων, τον αριθμό των ΜΕΘ ακόμη και τον αριθμό των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.

Διαφορετικές αναφορές από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, για αριθμούς, στατιστικές και παράπλευρες απώλειες. Ακόμη και τα θύματα από το Μάτι μπαίνουν στον καθημερινό απολογισμό των κομμάτων της εξουσίας.

Συγκρίνουν ανόμοιες καταστάσεις, ενώ «φλέγεται» στην κυριολεξία ο υγειονομικός χώρος.

Σώνει και καλά, να βγει ο ένας πάνω από τον άλλον, λες και όταν θα έρθει η ώρα της κάλπης ή της επόμενης δημοσκόπησης, οι πολίτες θα πάρουν τοις μετρητοίς όσα σήμερα ισχυρίζονται οι μονομάχοι της εξουσίας και όχι όσα βιώνουν!

Το τελευταίο που χρειάζεται η πολιτική του τόπου είναι ένα κίνημα διχασμού, και αμφισβήτησης της κοινής λογικής. Η αβεβαιότητα εξέλιξης της πανδημίας δεν προσφέρεται για πολιτική ξύλευση, εκατέρωθεν.

Αντιδικίες, και  εμμονικές προκαταλήψεις φέρνουν ακραία πόλωση, τοξικότητα και ανήκουστα πράγματα.

Εφιάλτες και άσχημα όνειρα, που βγαίνουν κάθε μέρα, στις εντατικές των νοσοκομείων.

Με τέτοιους μπακάλικους τρόπους, η κοινωνία δεν πάει μπροστά. Απλά κυνηγάει την ουρά της, αδιαφορώντας αν οι νίκες των πρωταγωνιστών της εξουσίας, είναι αιματηρές.

Χρειάζεται από όλους σύνεση και συμβιβασμός στην τρέχουσα κατάσταση. Θα έρθει η ώρα του τελικού λογαριασμού και οι πολίτες θα κρίνουν ποιος κράτησε την κοινωνία όρθια και υγιή και ποιος με ψευδείς και επικίνδυνες θεωρίες προέτρεπε σε ανεύθυνες και ανορθολογικές πολιτικές. Οι διαξιφισμοί μεταξύ κεντροδεξιάς ,κεντροαριστεράς και αριστεράς, για την διαχείριση της πανδημίας, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας εκλείπει η κοινή λογική. Θέλει κότσια και... κοχόνες να είσαι λογικός αντί για ιδεοληπτικά φανατικός!

Το επόμενο πεδίο αναμέτρησης των μονομάχων εξουσίας και λοιπών παρατηρητών, θα είναι τα εμβόλια για τον κορονοϊό. Αναμένονται νέοι λογαριασμοί, που θα κάνουν τους λογαριασμούς του Ζήκου να φαίνονται παρωχημένοι. Τροφή για σκέψη  σεναριογράφων, της τηλεόρασης και του θεάτρου! 

 

Απαιτείται δημιουργική αφύπνιση των κομμάτων. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Είναι γεγονός ότι το δεύτερο κύμα της πανδημίας υποτιμήθηκε από τους έχοντες την εξουσία. Δεν το περιμένανε τόσο έντονο, πέσανε έξω στις προβλέψεις μετάδοσης του ιού από την «απείθαρχη» νεολαία και τους ψεκασμένους αρνητές της πανδημίας, άφησαν την υγεία και την κοινωνία ανοχύρωτη, σπατάλησαν τον χρόνο από τον Μάιο μέχρι σήμερα, δεν πήραν τα απαραίτητα μέτρα, υποτίμησαν τον κίνδυνο της διασποράς των κρουσμάτων, δεν μέτρησαν σωστά τα κρεβάτια ΜΕΘ. Το αποτέλεσμα είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο της κοινωνικής κατάρρευσης, με αποτελέσματα και ορατά, με το κλείσιμο των επιχειρήσεων και αόρατα με την επιβαρυμένη ψυχική υγεία των πολιτών από την ανασφάλεια του αύριο και από την διάρκεια του lockdown. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι δεδομένες, είτε τις αποδέχεται είτε όχι. Τέλος, ο αυτοθαυμασμός της. Όμως, βρισκόμαστε σε πόλεμο, με την πανδημία του κορονοϊού.

Προέχει η αντιμετώπιση της και όχι η επιθετική αντιπολίτευση από τα κόμματα του κοινοβουλίου. Το δριμύ κατηγορώ για τα λάθη και τις παραλείψεις του κυβερνώντος κόμματος, μπορούν να περιμένουν για την επόμενη μέρα όταν θα έχει ηττηθεί η πανδημία.

Προφανώς όμως για την προπαγάνδα, ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι πιο εύκολο να επιτίθεται στην κυβέρνηση, από το να προτείνει λύσεις για να αντιμετωπιστεί η δύσκολη κατάσταση της κοινωνίας.

Τώρα η αντιπολίτευση, βρήκε την ευκαιρία να κάνει απολογισμό της δικής της θητείας και των πεπραγμένων της. «Εμείς αφήσαμε τόσα κρεβάτια στις ΜΕΘ, εμείς κάναμε τόσες προσλήψεις σε ιατρικό προσωπικό, εμείς αφήσαμε γεμάτα ταμεία, εμείς, εμείς, εμείς…». Αυτοκριτική δεν έχουμε ακούσει, ούτε από το κυβερνών κόμμα, ούτε από το σύνολο της αντιπολίτευσης.

Όλα, καλώς καμωμένα, από όλους.

«Επακούμβηση», στο γεγονός ότι η πανδημία έχει οδηγήσει την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση και ότι το μεγαλύτερο μέρος του «μαξιλαριού» των τριάντα επτά δισεκατομμυρίων ευρών είναι δεσμευμένο για άλλες τρέχουσες υποχρεώσεις του κράτους, δεν λαμβάνονται υπόψη. Φτάσανε ακόμη και σε σημείο η αξιωματική αντιπολίτευση να ζητά μετ’ επιτάσεως από την κυβέρνηση να αφήσει τα ηνία, για να τα πάρουν αυτοί που ξέρουν! Είναι έτοιμοι, να αναλάβουν αύριο κυβερνητικές ευθύνες, με πρόγραμμα απόλυτα κοστολογημένο και ρεαλιστικό. Όπως το άλλοτε πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και για να σοβαρευτούμε. Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε δημοσκοπικό κατήφορο, πολιτική παρακμή, ιδεολογική εσωστρέφεια, έχοντας μια άκρως υποκειμενική αντίληψη πραγματικών αναγκών της κοινωνίας.

Προσπαθούν με λεκτικές ακροβασίες να επικαιροποιήσουν το παρελθόν λόγω αδυναμία να δημιουργήσουν κάτι νέο. Οι πολίτες θα αργήσουν να ξεχάσουν την ιδεοληπτική και αλλοπρόσαλλη διακυβέρνηση τους.

Μαξιμαλιστικές φανφάρες και μηνύματα λέγονται εύκολα όταν είσαι εκτός παιχνιδιού, στην εξέδρα και υλοποιούνται δύσκολα όταν μπεις στο παιχνίδι. Στο πεδίο της μάχης, της καθημερινότητας των πολιτών. Αυτό θα έπρεπε να το ξέρουν από την θητεία τους στην κυβέρνηση. Άλλο το επιθυμητό και άλλο το εφικτό, σύμφωνα με ρήση του ηγέτη που έχουν «αγιοποιήσει».

Στις μέρες μας, μια στείρα αντιπολίτευση, σε αστοχίες, λάθη και παραλείψεις της κυβέρνησης, είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη η κοινωνία. Είναι ένα κίνημα κατά της λογικής, με καταστροφικά αποτελέσματα.

Ο εχθρός, δεν είναι απέναντι, στο «άλλα» έδρανα της βουλής. Ο εχθρός είναι αόρατος, παραμένει και εκτρέφεται από τον φανατικό λαϊκισμό ακραίων ομάδων, συνωμοσιολόγων, και όσων ορέγονται την εξουσία, αδιαφορώντας για την υπακοή σε νόμους και θεσμούς.

Η αντιπολίτευση πρέπει να σταθεί στο ύψος της. Αυτό θα εκτιμηθεί από τους πολίτες όταν στηθούν οι κάλπες!

Δημιουργική αφύπνιση απαιτείται όλων των πολιτικών μας κομμάτων, για να νικήσουμε τον ιό και να σώσουμε την κοινωνία.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Ποιος θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του Κυριάκου, έχοντας απέναντι του τον «άρπαγα» γείτονα να ορέγεται ένα θερμό επεισόδιο, αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα;

Ποιος θα πατήσει πρώτος τη σκανδάλη, και θα πέσει στην παγίδα της έκθεσης στον διεθνή παράγοντα, αλλά και σε μια σύρραξη, με άγνωστα αποτελέσματα;

Ο γείτονας με ανοιχτά πολεμικά θέματα σε ακόμη τέσσερις περιοχές, δεν τον ανησυχεί ιδιαίτερα για την έκβαση της μάχης. Αν κερδίσει, θα ανέβουν τα ποσοστά δημοφιλίας στο εσωτερικό του και θα μας σύρει στη Χάγη, για διαπραγματεύσεις στις οποίες θα φέρει όλα τα θέματα – διεκδικήσεις που κατά καιρούς επιδιώκει. Αν χάσει, θα βρει τρόπο να τα «μπαλώσει» και θα επιτεθεί σε έναν από τους πολλούς στόχους που εποφθαλμιά. Κάποιο νησί μας θα την πληρώσει τη νύφη, της ήττας.

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, για την κυβέρνηση, που άλλοτε προβάλλει τα δώδεκα μίλια και άλλοτε τα έξι. Ούτε λάστιχο να ήταν. Στόχος να αποφύγουμε την στρατιωτική εμπλοκή, να ενεργοποιήσουμε τον διεθνή παράγοντα, που φαίνεται να κωφεύει, για τους δικούς του λόγους και να προσπαθούμε να κερδίσουμε χρόνο, παίζοντας «κατενάτσιο» στις προκλήσεις του αδηφάγου γείτονα.

Ένα σύστημα πολιτικής στρατηγικής, που δεν έχει πολλά περιθώρια χρόνου όπως το «κατενάτσιο» στο ποδόσφαιρο, που έχει όριο λήξης το ενενήντα. Αν ένα από τα πλοία υπερβεί τα εσκαμμένα των κόκκινων γραμμών, θα πατήσουμε το κουμπί ή θα βρούμε δικαιολογίες που δεν θα πείθουν κανέναν, απλά θα έχει αποφευχθεί μια στρατιωτική σύρραξη και θα συνεχίζουμε τις διπλωματικές πιέσεις.

Χρειάζεται σύνεση, ψυχραιμία και συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Δεν χωράνε διχογνωμίες, διχασμοί και διαιρέσεις σε πατριώτες και μη.

Αν αναγκαστούμε να πατήσουμε το κουμπί, παρά τις προθέσεις μας, θα πρέπει να το πατήσουμε όλοι μαζί, πολιτικά κόμματα και λαός.

Διαφορετικά, θα μιλάμε και θα διαβάζουμε για ένα νέο «ιστορικά ατυχή πόλεμο», μετρώντας αμέτρητες καταστροφές, πιθανή απώλεια εδαφών και  χιλιάδων Ελλήνων πολιτών.

Πολλές φορές, σε δύσκολες αποφάσεις, οι κυβερνήσεις αφουγκράζονται δημοσκοπήσεις ή ακόμη και αναρτήσεις της κοινής γνώμης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως, κυβερνήτης δεν είναι ούτε το twitter ούτε το Facebook. Κυβερνήτης είναι ένας εκλεγμένος ηγέτης, που θα πάρει τις αποφάσεις μελετώντας τις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας απέναντι στον φωνακλά Ερντογάν. Με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και σύνεση, «διαβάζοντας» πολύ καλά τις στρατιωτικές  δεξιότητες του αντιπάλου και καταστρώνοντας στρατηγική νίκης, αν υπάρξει ανάγκη.

Φυσικά, ο πατριωτισμός της κοινής γνώμης είναι το «καύσιμο», η ύλη που απαιτείται για την αποτελεσματικότητα κάθε πολεμικού εγχειρήματος. Αρκεί, και στην κοινωνία να επικρατούν οι λογικές φωνές και όχι οι φωνές των πολεμοκάπηλων.

Οι ένδοξες σελίδες του πολεμικού πρόσφατου παρελθόντος μας, γράφτηκαν πάντα με το μελάνι της ενότητας. Αντίθετα οι μαύρες σελίδες είχαν τη σφραγίδα της διχόνοιας και της «άτσαλης» πολεμικής προπαρασκευής.

Σύγκρουση ή συμβιβασμός; Ούτε ψύλλος στο κόρφο του, σε όποιον πέφτει αυτό το δίλημμα. Οι υπερφωταγωγημένες ειδήσεις των Μέσων ενημέρωσης, με τον φακό του άκρατου πατριωτισμού, σβήνουν πολύ γρήγορα όταν έρχονται απέναντι στην ανάγνωση της πραγματικότητας.

Στην τύχη μας είναι να έχουμε γείτονα έναν σουλτάνο, έναν αυτοκράτορα που θέλει να γίνει κατακτητής ως άλλος Μεγάλος Τζεκίνγκ Χαν, ρυθμιστής στην παγκόσμια σκακιέρα, χωρίς όμως ίχνος ηθικής. Πλανάται πλάνην οικτράν…!

 

Ασθένεια, συμπάθεια και εκλογική εκστρατεία. - Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – επικοινωνιολόγου

 

«Σας περιμένω με αγάπη και χωρίς μάσκα, στο Lobby του νοσοκομείου για ένα ποτάκι, κουβέντα και ένα δωρεάν γρήγορο τεστ κορονοϊού». Αυτή θα μπορούσε να ήταν μια πρόσκληση ενός πολιτικού με στυλ Ντόναλντ Τραμπ, μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας του, με την άδεια γιατρών, νοσηλευτών και διάσημων λοιμωξιολόγων. Καθόλου απίθανο να τη δούμε την πρόσκληση, από τον Αμερικανό Ασθενή, υποψήφιο για επανεκλογή στο αξίωμα του Προέδρου.

Μέχρι τώρα, γνωστοί πολιτικοί καλούσαν τους ψηφοφόρους τους σε γεύματα, δείπνα ή για τσάι, με στόχο να κερδίσουν την ψήφο και την εύνοια τους. Προσκλήσεις από παραθαλάσσιες καφετέριες, κέντρα διασκέδασης, εστιατόρια πολυτελείας, αλλά και μεζεδοπωλεία, ακόμη και παιδικές χαρές. Αυτά ήταν το πολιτικό «τρεντ» της εποχής προ κορονοϊού. Με το ουισκάκι στο χέρι και τη φραπεδιά ή φρέντο αν προτιμάτε.

Σήμερα, τα πράγματα άλλαξαν και οι προεκλογικές συγκεντρώσεις απαγορεύονται. Ακυρώνονται τα πάντα. Ακόμη και οι παρελάσεις. Τα νούμερα και οι στατιστικές δημιουργούν εφιαλτικό σκηνικό σε εκατομμύρια απεγνωσμένων ανθρώπων. Ένας από τους πιο διάσημους ασθενείς, πολέμιος της μάσκας και αρνητής της ύπαρξης του κορονοϊού την «πάτησε» κατά τα κοινώς λεγόμενα. Αλλά, όπως είδαμε, μυαλό δεν έβαλε και κυκλοφορεί ενώ βρίσκεται σε καραντίνα με αυτοκίνητο, βάζοντας σε κίνδυνο όσους τον συνοδεύουν και φωτογραφίζεται χωρίς μάσκα, δηλώνοντας να μη μας φοβίζει ο κορονοϊός. Βρισκόμαστε στο μέσον μιας πανδημίας, αναλογιζόμενοι το εφιαλτικό σκηνικό του 19^ου αιώνα, με ανθρώπους και ποντίκια να συναγωνίζονται στους λονδρέζικους υπονόμους και ο αθεόφοβος, στους πολυτελείς χώρους του νοσοκομείου, να αδιαφορεί με τα λεγόμενα του ακόμη και για τη Θεία Δίκη, τη Νέμεσις.

Εκτός κι αν η τραγωδία που έπληξε την υγεία του Προέδρου, της συζύγου του και των στενών συνεργατών του, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το γνωστό μας «περί όνου σκιάς». Εκλαϊκευμένα, πολύ κακό για το τίποτα, και στα σύγχρονα, fake news. Μας ταλαιπώρησε ειδησεογραφικά, γιατί το έπαιξε αρνητής της ύπαρξης του ιού, αλλά και ως Πλανητάρχης.

Μετά την ιχνηλάτηση των επαφών, πολιτικοί αναλυτές ξεκίνησαν να αναρωτιούνται, αν η απείθεια του Προέδρου στα μέτρα υγιεινής προστασίας, θα επηρεάσει, θετικά ή αρνητικά το εκλογικό αποτέλεσμα, σε λιγότερο από ένα μήνα.

Στην αρχή, σταμάτησαν ακόμη και τα στοιχήματα, μια και η τελευταία δημοσκόπηση του δείχνει να υπολείπεται του αντιπάλου του, πάνω από δέκα μονάδες. Νέες δημοσκοπήσεις δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, για να μετρηθεί πόσο επηρέασε η ασθένεια του, την απόφαση το εκλογικού σώματος.

Συνήθως, η συμπάθεια λόγω  ασθένειας, δίνει εκλογικούς πόντους από λύπηση. Όμως, το περίεργο είναι ότι έγινε γρήγορα καλά, κάνει «τσάρκες» επικοινωνιακές και «μπορεί να ζητήσει ακόμη και το επόμενο ντιμπέϊτ να γίνει στην εντατική μονάδα! Άλλωστε, το κλέος του προεδρικού αξιώματος ,το απαιτεί!!!

Τραμπ είναι αυτός. Ανεξέλεγκτος. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι, ότι στη ζωή, μπορούν να ανταπεξέλθουν σε θέματα υγείας μόνο όσοι έχουν εκατομμύρια δολάρια. Κι αυτός έχει. Στην πλούσια Αμερική, οι φτωχοί που θα αρρωστήσουν θα πάνε σαν το «σκυλί στο αμπέλι». Γιατί οι υπηρεσίες υγείας δεν είναι τσάμπα. Πληρώνονται και πληρώνονται ακριβά. Το δικό μας ΕΣΥ όσα κι αν του καταλογίζουμε, σώζει ζωές!!!

 Όσο για την πρόσκληση, τσάι και συμπάθεια στη ΜΕΘ, μη γελάτε. Με τον Τραμπ, έχουμε να κάνουμε και με μια προεκλογική εκστρατεία που διχάζει!

 

Διαφήμιση και κορονοϊός. - Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – επικοινωνιολόγου

 

Μεγάλη αναστάτωση και πολιτικές κόντρες, έφερε η απόφαση να δοθούν χρήματα στα κανάλια για την προώθηση ενημέρωσης των πολιτών, για τον περιορισμό της διάδοσης του κορονοϊού, μέσω διαφημιστικών σποτ.

Το σύνολο της αντιπολίτευσης, πρωτοστατούντος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θεώρησε ότι το διαφημιστικό κονδύλι, θα πάει «στράφι», θα δοθεί μόνο για λόγους χειραγώγησης της κοινής γνώμης και ανοίγοντας τη φάμπρικα προπαγάνδας υπέρ της κυβέρνησης. Απώτερος στόχος η δωροδοκία των ΜΜΕ, για να αποκρύπτουν τις αδυναμίες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, τις ελλείψεις στα σχολεία, τον πανικό από την οργή των πολιτών που φουντώνει, και γενικά την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί μείζονες κρίσεις. Και όλα αυτά για δύο εκατομμύρια, που θα δοθούν στα κανάλια εθνικής εμβέλειας, ξεχνώντας ότι «πετάχτηκαν» στον κάλαθο των αχρήστων, εκατομμύρια μαθητικές μάσκες, τριπλάσιας αξίας.

Οι πληρωμένες διαφημίσεις, για την προστασία από τη μάστιγα του κορονοϊού και η ανασφάλεια που κυριεύει καθημερινά την πλειοψηφία των πολιτών, θεωρούνται άσκοπη σπατάλη! Η πρώτη καμπάνια με την εμφάνιση του ιού, έδειξε πόσο απαραίτητη ήταν, τέτοιου είδους εκστρατεία που έσωσε αρκετές ζωές και επηρέασε το σύνολο των πολιτών να τηρήσουν με θρησκευτική ευλάβεια τα μέτρα υγιεινής προστασίας. Τα γνωστά μας πρωτόκολλα υγείας.

Μια εκστρατεία που έγινε από επαγγελματίες της διαφήμισης, και οι νέες συνθήκες της πανδημίας απαιτούν να ξαναγίνει, βασισμένη σε ένα νέο κόνσεπτ, που θα πείθει για την ανάγκη εκ νέου τήρησης των μέτρων και θα απαντά στην αρχέγονη μάχη μεταξύ των ηλιθίων αρνητών της ύπαρξης του ιού και των λογικών πολιτών.

Η ανάγκη αντιπολίτευσης των κομμάτων, επί παντός επιστητού, πήρε «αμπάριζα» και την αναγκαία καμπάνια ενημέρωσης, για ένα θέμα ζωής και θανάτου των πολιτών. Άλλο η κοινωνική πολιτική και άλλο η προβολή μιας καμπάνιας, που σώζει ζωές, όπως οι καμπάνιες για αιμοδοσία, δωρεά οργάνων και άλλες.

Πολλά μηνύματα είναι πιο εύκολο να φτάσουν και να επηρεάσουν τις διάφορες ομάδες του συνόλου του πληθυσμού, όπως τις νέες ηλικίες, όταν έχουν δημιουργικά στοχευμένα μηνύματα, σε εικόνα και λόγο. Ακόμη και μια ράπερ διαφημιστική προσέγγιση, θα κάνει καλύτερη δουλειά, θα επηρεάσει πιο εύκολα τους νέους από το οποιοδήποτε απαγορευτικό μέτρο.

Το κράτος είναι αποτελεσματικό μόνο όταν ακολουθεί τον κανόνα αποφασίζουμε και διατάζουμε, καθολικά μέτρα. Ένα νέο lock down, θα είναι καταστροφικό, αν εφαρμοστεί, και για την οικονομία και για την ψυχολογική υγεία του συνόλου των πολιτών. Αυτό άλλωστε, τόνισε και ο Πρωθυπουργός. Η κοινωνική συμπεριφορά, ομάδων πολιτών, είναι ένα κομβικό σημείο στην αντιμετώπιση της νόσου. Και το βασικότερο εργαλείο ενός κράτους, για τη δημοκρατική αντιμετώπιση, είναι οι δημιουργικά στοχευμένες εκστρατείες ενημέρωσης ακόμη κι αν, από πολλούς θεωρούνται πεταμένα χρήματα ή για χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Η κυβέρνηση ψηφίστηκε να κάνει τη δουλειά της, σε κρίσιμα θέματα της κοινωνίας. Σε ακραίες συνθήκες υγειονομικής κρίσης, η διαφημιστική δαπάνη πρόληψης. είναι αδήριτη ανάγκη και υποχρέωση της κάθε κυβέρνησης. Όταν μια χώρα βιώνει συνθήκες έκτακτης ανάγκης, όπως η πανδημία του κορονοϊού, τότε επιστρατεύονται ατομική, συλλογική και κρατική ευθύνη, για την αντιμετώπιση της Και οι καλύτεροι επαγγελματίες της διαφημιστικής αγοράς!!!

 

Τα παραλειπόμενα μιας ομιλίας. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Η κυβέρνηση πέρασε «αβρόχοις ποσί» και μετά από την πολυαναμενόμενη αντιπολιτευτική παρουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που μόνο Έκθεση δεν ήταν!

Όσοι λοιπόν παρακολούθησαν την ομιλία του, αλλά και την τετράωρη συνέντευξη τύπου, είτε από επαγγελματική διαστροφή, από συνειδητή επιλογή, από άποψη ότι ο φανατισμός προκαλεί ατροφία στην ορθή σκέψη, είτε ακόμη από κατανάλωση ληγμένων, όταν από τα πολιτικά γενοφάσκια τους, κάποιοι ανήκουν σε άλλο ιδεολογικο-πολιτικό μετερίζι, βρέθηκαν μπροστά σε μια ομιλία μονότονη, βαρετή και επαναλαμβανόμενη.

Δεν έβγαλε ειδήσεις, πλην της συνεχούς αντιπολιτευτικής τακτικής, ότι η Κυβέρνηση κατεδαφίζει αντί να χτίζει, καταστρέφει αντί να δημιουργεί, δωροδοκεί δημοσιογράφους και Μέσα για να την υμνούν και η πείνα των πολιτών θα σερβίρεται στους επόμενους μήνες, με σερβίτσια νεοφιλελευθερισμού.

Καλό θέμα για κωμωδία, ήταν οι παρόλες για χιλιάδες προσλήψεις και το «λεφτοδέντρο» που θα πληρώνει νυχθημερόν τους πάντες. Στόχος η εξουσία εκ νέου, βασισμένη στην δοκιμασμένη στρατηγική του 2014, το γνωστό μας πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.

Επιστροφή στο παρελθόν, για να δικαιολογήσει το παρόν και να αποφύγει να μιλήσει για το μέλλον.

Εμφανίζει τον εαυτό του σαν κληρονόμο της εξουσίας αλλά χωρίς παρελθόν, εκστομίζει ατάκες που κάνουν το μαύρο άσπρο, ακόμη και το «πιστόλι στον κρόταφο» επικαλέστηκε, ότι απειλήθηκε από το Κεφάλαιο. Κυβέρνηση ήταν, γιατί δεν το γύρισε πάνω στο Κεφάλαιο, να κλείσουμε όλους τους λογαριασμούς που έχουμε; Όμηρο, τον είχε το Κεφάλαιο, γύρω στα πέντε χρόνια που κυβέρνησε και στημένο στον τοίχο; Η ταξική πάλη που υποσχόταν, με τέτοιου είδους δικαιολογίες, δεν γίνεται πιστευτή. Και η επανάληψη δεν είναι πλέον μήτηρ μαθήσεως, αλλά λάθος ανεπανόρθωτο.

Οι φοβίες, οι αμφιβολίες, οι προβληματισμοί και οι κανόνες ορθής συστημικής συμπεριφοράς εγκαταβιούν στα αστικά κόμματα και όχι στα κόμματα των αντισυστημικών και αμείλικτων ταξικών αγώνων.

Το δικαίωμα στην εναλλακτική ανάγνωση μιας πολιτικής περιόδου, απαιτεί μια νέα εναλλακτική πρόταση όχι copy paste της παλιάς.

Το 2020 δεν είναι εποχή των κλισέ, συνθημάτων και ντύσιμο μιας πολιτικής ομιλίας με «ρετσέτες», ούτε να σηκώνεται ένα «σεντόνι» πάνω από τα λάθη, για τα οποία ο λαός έβγαλε την ετυμηγορία του στην κάλπη.

Οι πολίτες άλλαξαν τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν τα πολιτικά πρόσωπα, που θα εμπιστευτούν να τους κυβερνήσουν. Αξιοπιστία λόγων και έργων και εμπιστοσύνη είναι τα κλειδιά, που ανοίγουν την πόρτα της εξουσίας, στα πολιτικά κόμματα. Μήπως εδώ κρύβεται η αδυναμία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι ομιλίες του να μην προκαλούν το ανάλογο ενδιαφέρον, όπως άλλοτε και οι «ειδήσεις» που βγαίνουν να μην τυγχάνουν της αποδοχής από Μέσα και πολίτες, πλην των κομματικών και προκαλούν «βαρεμάρα» και πλήξη;

Στα «ράφι» του μυαλού των πολιτών, η εικόνα του αρχηγού και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, το άλλοτε ηθικό πλεονέκτημα, παραμένει άγγιχτο ή έχει τρωθεί;

Η άποψη ότι δεν υπήρχε εναλλακτική, λόγω Τρόικας, είναι επιχείρημα σοβαρό ή είναι δήλωση συνθηκολόγησης του αδύνατου, χωρίς να προηγηθεί μάχη;

Όταν πηγαίνεις να σταθείς απέναντι σε έναν αντίπαλο, με δημοσκοπική διαφορά είκοσι μονάδων και αντί να την αποδεχθείς, ψελλίζεις για «στημένες  έρευνες», τότε δεν θα πάρεις εύκολα δημοσκοπικά «κεφάλι»!

Και μία συμβουλή. Αντί για Κοινωνική Συμφωνία, καλό είναι να οικοδομήσετε ένα πλέγμα εμπιστοσύνης με τους πολίτες, τη λεγόμενη «Εγκάρδια Συνεννόηση»!

Είναι η ισχύς  ασθενών δεσμών, μεταξύ πολιτικού και πολιτών.

 

 

Φτάνει η στήριξη από τα ΜΜΕ; Του Θανάση Παπαμιχαήλ –Επικοινωνιολόγου

 

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υστερεί σε όλα.

Υστερεί στις δημοσκοπήσεις, σε πρωτοβουλίες, σε agenda setting πολιτικών θεμάτων και προώθησης τους στην κοινή γνώμη.

Εσωκομματικές γκρίνιες, αντιπολίτευση σε θέματα επικαιρότητα, απουσία από προτάσεις κυβερνησιμότητας. Με πολύ απλά λόγια, η κυβέρνηση παίζει «μπάλα» μόνη της. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει υποστεί πολλές μεταλλάξεις, ιδεολογικές, οργανωτικές, στρατηγικές με αποτέλεσμα να είναι λίγο αριστερά, λίγο κεντρώο, λίγο κεντροαριστερό με απροσδιόριστο DNA. Η Ανάσταση του, ταυτίζεται με την προσμονή ενός θαύματος, εκτός αν τα λάθη και οι αστοχίες του κυβερνώντος κόμματος, άρχισαν να ξεκλειδώνουν τα στόματα και οδηγούν τα πόδια των πολιτών στους δρόμους και πλατείες. Μεγάλο ζητούμενο, η δομική αντιπολίτευση και όχι η ευκαιριακή.

Το επόμενο διάστημα, και πέραν των δέκα μηνών, τα πράγματα θα εξελιχθούν δύσκολα για το σύνολο της κοινωνίας.

Σήμερα, η κυβέρνηση, σε καθημερινή βάση επεξεργάζεται το πολιτικό story της ημέρας.

 Η «πολιτική γραμμή της ημέρας» μεταβιβάζεται από τα φίλια μίντια άμεσα, σκηνοθετώντας εικόνες και μηνύματα για να ενισχύσουν τις θέσεις τους και να προλάβουν τα αντίπαλα μηνύματα, που τις περισσότερες φορές δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Στα κυβερνητικά κλιμάκια, γνωρίζουν ότι η άσκηση εξουσίας ταυτίζεται με ένα είδος προεκλογικής εκστρατείας, με αποτέλεσμα τη δόμηση – σκηνοθέτηση, ενός νέου πολιτικού οράματος, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα τους. Τα παραδείγματα πολλά. Από τις απαγορεύσεις εξόδου, το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, την υποχρεωτική χρήση μάσκας, λόγω της πανδημίας, αλλά και πολλές ακόμη «υπαγορεύσεις» που θεωρούν αναγκαίες για την επίτευξη των στόχων που έχουν  τεθεί Δικαιολογημένα, εν μέρει!

Η πανδημία, έφερε αυταρχικές δημοκρατίες μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας σε όλον τον κόσμο. Αυτό είναι ηλίου φαεινότερον!

Απώτεροι στόχοι είναι η απόσπαση της προσοχής των πολιτών από τα ουσιώδη διακυβεύματα όπως φτωχοποίηση, χειραγώγηση μέσων, περίεργες μεθοδεύσεις εξωτερικών θεμάτων και άλλα ακανθώδη.

Φυσικά, όλες οι χώρες, μηδέ εξαιρουμένης και της χώρας μας, διαθέτουν ικανότατους δεξιοτέχνες της προπαγάνδας, spin doctors, story tellers όπως λέγονται στην αγγλική γλώσσα, «παραμυθάδες» στην ελληνική.

Όμως, η δημιουργία μιας αντι-πραγματικότητας με μυθοπλασίες έχει τα όρια της.

Μετά από μια δεκαετία μνημονίων και οικονομικής ανέχειας μεγάλης μερίδας πολιτών, η οποιαδήποτε φούσκα εικονικής πραγματικότητας που δημιουργείται από προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, θα «σκάσει» με πάταγο!

Όταν, οι πολίτες συνειδητοποιήσουν ότι για τους πολιτικούς προηγούνται οι επόμενες εκλογές και όχι οι επόμενες γενιές, τότε ποιος θα δει και δεν θα φοβηθεί την αληθινή σιωπηλή εξουσία, που είναι ο λαός;

Πιο απλά. Η έλλειψη νοσοκομειακής περίθαλψης λόγω κορωνοϊού, η αδυναμία οικονομικής επιβίωσης λόγω κρίσης και πιθανές αστοχίες στα εθνικά θέματα και στο προσφυγικό, είναι σπόροι για το «αφιόνι» του λαού. Και τότε, γαία πυρί μειχθήτω κατά τα κοινώς λεγόμενα..

Ένα τρίπτυχο προβλημάτων, που καταρρίπτει μύθους για τη δύναμη των μίντια και με ακρίβεια βάζει τα πράγματα στην πραγματική τους θέση. Μια ματιά στην ιστορία, θα επιβεβαιώσει του λόγου τα γραφόμενα. Η επιστροφή στην κανονικότητα, που διατυμπανίζει η κυβέρνηση, εκτός του ότι νοηματοδοτείται διαφορετικά από τον εκάστοτε λήπτη, είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Κράσαρε, λόγω πρωτόγνωρων προβλημάτων, που μαστίζουν την κοινωνία. Είμαστε πολλά «κλικ» μακριά της!

 

 

Η νέα γλώσσα του σώματος. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Πάνω από εξήντα τοις εκατό των πληροφοριών που λαμβάνουμε από έναν συνομιλητή μας, ανήκουν στη γνωστή μας μη λεκτική επικοινωνία.

Τα συναισθήματα εκφράζονται πιο έντονα μέσω των κινήσεων των χεριών μας, τις συσπάσεις του προσώπου μας, τη στάση του κορμιού μας, ακόμη και τον τρόπο που τοποθετούμε τα πόδια μας. Με τη γλώσσα του σώματος στέλνουμε μηνύματα, μη λεκτικά, ψυχολογικής κατάστασης, υποσυνείδητα και αυτόματα.

Η πανδημία και τα φυσικά επακόλουθα των πρωτοκόλλων υγείας, άλλαξαν και τη γλώσσα του σώματος. Η μάσκα δυσχεραίνει πλέον την μη λεκτική επικοινωνία του προσώπου.

Η νέα γλώσσα του σώματος περιλαμβάνει φιλάκια νοερά και από μακριά και πάνω από τη μάσκα, χαιρετισμός από κοντά με γροθιές και αγκώνες, από απόσταση δια ανατάσεως του δεξιού χεριού σε ορθή γωνία, το χέρι στην καρδιά για εγκάρδιο χαιρετισμό-ευχαριστώ θερμά-τιμή μου, αγκαλιά σύμφωνα με το γυμναστικό πρόσταγμα- στοιχηθείτε και ερωτικές περιπτύξεις μετά προσοχής και αποστάσεων.

Αυτά και άλλα πολλά επιτάσσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, απόρροια της επιδημίας και τα "πάντα" όλα στη γλώσσα του σώματος αλλάζουν.
Παραμένουν σε ισχύ, οι συσπάσεις του άνω μέρους του προσώπου, για ενδείξεις όπως, άστραψε και βρόντηξε, γυαλίζει το μάτι του, μου κρατάει μούτρα!

Από την απλή χειραψία, μέχρι τον εγκάρδιο εναγκαλισμό όπως και κάθε κοινωνική ζύμωση, δια της ζώσης συμμετοχής υπόκεινται σε περιορισμούς.
Σε γάμους, κηδείες, μνημόσυνο, διαδηλώσεις, προεκλογικές συγκεντρώσεις και σε κάθε είδους συναθροίσεις, μετρημένοι στα δάκτυλα!

Μια ακόμη δυσκολία, στο να παίρνουμε και να στέλνουμε μηνύματα με εκφράσεις του προσώπου, επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας , να βλέπουμε το χαμόγελο που σκάει στα χείλη, ζεσταίνει το βλέμμα και πολλάκις, δίνει το "πράσινο φως" για τα περαιτέρω.

Τα μη λεκτικά σήματα έχουν περιοριστεί και έχει δυσκολέψει ακόμη και η αποκωδικοποίηση των νέων εκφράσεων του προσώπου, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε, αν προέρχονται από τη δυσφορία της μάσκας ή από τα λεγόμενα μας!

Και δυστυχώς, δεν έχει ακόμη γραφτεί κι ένα εγχειρίδιο με θέμα «η νέα γλώσσα του σώματος» για να ξέρουμε
πως την διαβάζουμε!!!

Οι ειδικοί στα θέματα ανθρώπινης συμπεριφοράς συνιστούν, να αξιοποιούνται πλέον, τα μη λεκτικά σήματα, των χεριών, στάσης του σώματος και τα μάτια. Χέρια μακριά από το σώμα δείχνουν αυτοπεποίθηση και ειλικρίνεια. Χέρια σταυρωμένα δείχνουν άμυνα και αυτοπροστασία, χέρια που κρατάνε το κεφάλι, μπροστά, περνάνε μηνύματα φόβου, απόγνωσης, αδυναμίας, ενώ χέρια που αποτελούν «μαξιλάρι» κεφαλιού σημαίνουν άνεση, αδιαφορία, τεμπελιά, ανάλογα με την υπάρχουσα κατάσταση.

Νευρικές κινήσεις χεριών και ποδιών, άγγιγμα προσώπου, παιχνίδι με τα μαλλιά, δείχνουν αμηχανία, βαρεμάρα ή ακόμη και νευρικότητα που θα φέρει πιθανή έκρηξη. Το άλλοτε γνωστό μήνυμα ψεύδους με το ξύσιμο της μύτης, δεν θα το δούμε εύκολα, λόγω μάσκας. Έχει αντικατασταθεί από το κοίταγμα του άλλου, πάνω ή κάτω, για να αποφύγει να αποκαλυφθεί.

Μια καλή τακτική είναι να κρατάτε το βλέμμα του συνομιλητή σας, για αρκετή ώρα χαμογελώντας "ηχητικά" και δείχνοντας την έγκριση σας, στα λεγόμενα του.

Στο φλερτ, η στάση του σώματος της γυναίκας, δείχνει και την επιθυμία της. Αν ο κορμός του σώματος της είναι στραμμένος προς τη μεριά του άντρα, τότε σίγουρα το πρώτο βήμα της «επιτυχίας» έχει γίνει. Αν τρίβει το μάτι της, όσο της μιλάτε, καλύτερα να στοχεύσετε  αλλού!

Η εστία του ενδιαφέροντος του, είναι σε άλλο πρόσωπο!

Με μάσκα ή χωρίς, με χειραψία ή χωρίς, μάθετε να διαβάζετε τη γλώσσα του σώματος του συνομιλητή σας σαν εξπέρ. Θα σας χρειαστεί!!!

 

 

Στις Δημοτικές εκλογές, η απλή αναλογική φεύγει, ο νέος εκλογικός νόμος έρχεται

 Ήγουν, ένας νέος Νόμος που θα αντικαταστήσει  τον υπάρχοντα Νόμο της απλής αναλογικής, που έφερε μύρια τόσα προβλήματα σε Δήμους και Περιφέρειες. Προτάσεις αλλαγής του εκλογικού νόμου, σύμφωνα με όσα έχουν δει στο φως της δημοσιότητας και βρίσκονται ήδη στο τραπέζι του διαλόγου και της διαβούλευσης με τις αυτοδιοικητικές συνδικαλιστικές ενώσεις.

Το αρμόδιο υπουργείο, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες  «φλερτάρει» με την πρόταση, πολλαπλών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, στον νέο Νόμο.

Οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων  θεωρούνται ως οι πλέον θεσμικές αλλαγές, που πρέπει να γίνουν στον υπάρχοντα Νόμο.

Με πρώτη αλλαγή την κατάργηση της απλής αναλογικής αναγκαία προϋπόθεση, για να
μπορέσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, απαλλαγμένη από κομματικές σκοπιμότητες, να προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα , που έχουν ανάγκη οι
σύγχρονες κοινωνίες.

Στις νέες εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης το 2023, Δήμοι και Περιφέρειες, να έχουν στο τιμόνι, ισχυρά σχήματα που αντιπροσωπεύουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας και όχι ΣΥΡΡΑΦΉ ΠΑΡΑΤΆΞΕΩΝ ΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΈΣ ΑΤΖΈΝΤΕΣ.

Ακόμη, α) Να θεσπιστεί ένα εκλογικό όριο,  για την είσοδο μιας παράταξης στα Δημοτικά Συμβούλια. Αυτό θα λειτουργήσει ενισχυτικά στην κυβερνησιμότητα των Δήμων περιορίζοντας τα γνωστά σε όλους μας ‘’ακραία’’  μορφώματα , αντάρτικα και πολυδιασπάσεις.

β) Η εκλογή Δημάρχου να γίνεται από τον ‘’πρώτο’’ γύρο, με ένα ποσοστό τέτοιο
που θα ανταποκρίνεται στη φιλοσοφία της αναλογικής εκπροσώπησης του εκλογικού σώματος. Έτσι, θα αποφευχθούν οι κάθε είδους συναλλαγές μεταξύ των παρατάξεων, που  όλοι μας,έχουμε  ζήσει,
στον ‘’δεύτερο’’  γύρο, στη δεύτερη Κυριακή.   Θα μπει τέλος σε εξωνημένους και μουστερήδες που αφθονούν στις τοπικές κοινωνίες.

γ) Σύμφωνα και με το Εθνικό εκλογικό σύστημα να θεσπιστεί και η γνωστή σε όλους μας ΛΊΣΤΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΊΑΣ.  Ένα ποσοστό, των μελών των Δημοτικών
Συμβούλων, πρόσωπα εγνωσμένου κύρους στις τοπικές κοινωνίες, να εκλέγονται χωρίς τον σταυρό προτίμησης. Στα Δημοτικά Συμβούλια, δεν χρειάζονται μόνο οι λεγόμενοι ‘’ψηφοσυλλέκτες’’ αλλά και προσωπικότητες που θα βοηθήσουν τον Τοπικό Άρχοντα, στην επίλυση ειδικών προβλημάτων.

Άγνωστο ακόμη, εάν θα μπει μεγαλύτερο όριο εισόδου, στα αυτοδιοικητικά συμβούλια από το υπάρχον όριο του 3 τοις εκατο για την είσοδο στη Βουλή, όπως και το αντίστοιχο ποσοστό στη λίστα επικρατείας. Ίδωμεν!

του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος

Θεέ μου, τι καλοκαίρι ζούμε! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Ζούμε ένα παράξενο, πρωτόγνωρο, σοκαριστικό καλοκαίρι. Με το μυαλό να γυρίζει σαν εκκρεμές στην καραντίνα, στην απομόνωση, στην αποξένωση, στο φόβο πολέμου, σε γεγονότα επικίνδυνα, σε φάσεις περισυλλογής, αναζήτησης ψυχής και εγκλωβισμού σε διαπιστώσεις διλημματικές.
Ζούμε ένα καλοκαίρι, αναζητώντας όχι τις όμορφες παραλίες και αξέχαστες διακοπές, αλλά τους πιθανούς συμμάχους μας και τους τρόπους αποτροπής και αποκλιμάκωσης της Τουρκικής επιθετικότητας.
Ζούμε ένα καλοκαίρι, το πρώτο καλοκαίρι, με κοινωνική αποστασιοποίηση, βιώνοντας συνθήκες βίαιης τρομοκράτησης από τις υγειονομικές και οικονομικές επιπτώσεις και αδυναμία χάραξης στόχων και όρων της κοινωνικής και πολιτικής συνύπαρξής μας.
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου ακόμη και η πιο καλπάζουσα φαντασία, ωχριά, απέχει από την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα πιο σκληρή και πιο επώδυνη από την πιο ευφάνταστη μυθοπλασία.
Ζούμε ένα καλοκαίρι με το βλέμμα στραμμένο στις άλλες δύο εποχές του χρόνου που ακολουθούν, με μια κοινωνία να αναζητά τη νέα ταυτότητα προέλευσης της και με πολλαπλάσιο αριθμό τροφίμων Πρυτανείου.
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου τα πολιτικά κόμματα «τροχίζουν» τα μαχαίρια, για τον δεύτερο γύρο της πολιτικής ζωής. Νεφελοβατούν ιδεολογικά, επιβεβαιώνοντας την ανάγκη της δικής τους ύπαρξης και γαία πυρί μειχθήτω για τη χώρα.
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου για πρώτη φορά, έχουμε από επίσημα χείλη τη διαπίστωση, ότι στην πολιτική το μέλλον είναι γένους θηλυκού. Όσες γυναίκες βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, τα καταφέρνουν καλύτερα από τους άνδρες συναδέλφους τους.
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου η κανονικότητα του, νοηματοδοτείται διαφορετικά από τον εκάστοτε λήπτη, τον καθένα μας χωριστά.
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου οι ιντερνετικές επιχειρήσεις έχουν την τιμητική τους. Χιλιάδες σεμινάρια για να αλλάξουν τα οικονομικά κάθε επιχείρησης. Στους παλαιότερους, μας θυμίζουν, τα video clubs που γέμισαν τις γειτονιές και τα σουβλατζίδικα.
Ζούμε ένα καλοκαίρι, με κλειστά τα περισσότερα ξενοδοχεία, τουριστικά καταλύματα και καταστήματα τουριστικών σουβενίρ. Οι άλλοτε κερδοφόρες επιχειρηματικές ιδέες Rooms to let και Airbnb έριξαν για φέτος αυλαία. Του χρόνου πάλι και να δούμε αν θα ξαναδούμε και πανηγύρια!
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου η μόνη επανάληψη που βλέπουμε είναι αυτή των δεκάδων πυρκαγιών στην καθημερινή επικαιρότητα, απειλώντας κατοικημένες περιοχές και αναγκάζοντας προληπτικά τις εκκενώσεις ακόμη και παιδικών κατασκηνώσεων.
Ζούμε ένα καλοκαίρι που στις τηλεοπτικές μας οθόνες βλέπουμε σκηνές από διαστημικές ταινίες, που διαδραματίζονται δίπλα μας. Μάσκες, γάντια, αποστάσεις, ακόμη και στην ηλιοθεραπεία. Πάντα σε απόσταση ασφαλείας, καθόμαστε σε μαξιλαράκια, σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και εύθυμες βραδιές κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι.
Ζούμε ένα καλοκαίρι όπου παγκόσμια κυριαρχεί η βεβήλωση ενός μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς και στον ναό της Δημοκρατίας ακούμε πολιτικό, να αυτοπροσδιορίζεται με πρόσωπο που έζησε πριν από εβδομήντα χρόνια! Και το χρησιμοποίησε και ως ιδεολογικό υπερόπλο.
Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες, να ζήσουν ένα πολύ καλό Αυγουστιάτικο διάλειμμα!

Όλα το δείχνουν. Η επιστροφή στην κανονικότητα αργεί! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Στη δεκαετία του ’60, υπήρξε μια αφίσα στη Γαλλία, που απεικόνιζε πρόβατα που επιστρέφουν στο μαντρί. Το σύνθημα κάτω από την αφίσα έλεγε «επιστροφή στην ομαλότητα»,  υποδηλώνοντας την υποχώρηση όλων των αντικαπιταλιστικών μαχητικών διαδηλώσεων. Αυτά στη Γαλλία. Στη χώρα μας, με την αύξηση των κρουσμάτων του κορονοϊού, υπάρχει ο κίνδυνος να ξανακούσουμε το «επιστροφή στην καραντίνα»!

Παράλογα και ηλίθια, άχρηστα ανθρωπάκια συγχρωτίζονται, ο ένας πάνω στον άλλον, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις από τη νέα έξαρση της πανδημίας.

Η «επιστροφή στην κανονικότητα» των νοικοκυριών και της επίπλαστης ευημερίας με δανεικά, είναι ένα όνειρο απατηλό, όσο κι αν οι έχοντες την εξουσία την διαλαλούν. Όσο για την μιντιακή ολιγαρχία, επιδίδεται περισσότερο στις δημόσιες σχέσεις με τους αξιωματούχους της κυβέρνησης παρά με την παρουσίαση της πραγματικής κατάστασης της κοινωνίας. Η κοινή λογική απουσιάζει ενώ αρκετοί πιστεύουν ότι είναι απλά, ένα θεωρητικό κατασκεύασμα. Αντίθετα, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι το χρήμα που μοιράζεται υπό μορφή επιδομάτων σε πολίτες και media, είναι το καλύτερο ηλεκτρικό σίδερο, που ισιώνει ότι έχει «τσαλακωθεί», όπως μάθαμε και από την βραβευμένη ταινία «Τα παράσιτα». Μετά την άρση της τρίμηνης καραντίνας, ατοπήματα, επαμφοτερίζουσες πολιτικές ανοίγματος των συνόρων, πληγώνουν ανεπανόρθωτα την οικονομία, την κοινωνία και συρρικνώνουν την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της κυβέρνησης. Μειώνεται σιγά –σιγά το θετικό πρόσημο από τη διαχείριση της πανδημίας και αυξάνεται η δυσφορία για τις νέες συνταγές αντιμετώπισης του ιού.

Έρχεται ένας δύσκολος χειμώνας. Η επιστροφή στην κανονικότητα, δεν υπάρχει στο μυαλό και του πιο αισιόδοξου πολίτη. Όλα τα πολιτικά κόμματα, αντί της συνεργασίας και της ενότητας, προτιμούν να αντιπολιτεύονται με διχαστικές πολιτικές. Ενώ βλέπουμε όλοι, τα λουκέτα που έρχονται, τη φτωχοποίηση των οικογενειών, τον κίνδυνο από τον άρπαγα γείτονα, την κατάρρευση όλων των κοινωνικών αξιών, επιδίδονται σε λαϊκίστικες πολιτικές, λες και ζούμε σε μια virtual reality μιας άλλης εποχής.

Πολίτες σε απόγνωση, απελπισία, φόβο, ανασφάλεια, προσπαθούν να μαντέψουν το αύριο, την επιβίωση τους και ψάχνουν εναγωνίως να κρατηθούν έστω κι από ξεφούσκωτα πολιτικά σωσίβια.

Η εμπορική κίνηση, στην κυριολεξία «σέρνεται», το «λίπος» των νοικοκυραίων έχει τελειώσει και το μόνο που απομένει είναι η απομόνωση στο σπίτι.

Αν αυτό υποδηλώνει την επιστροφή στην κανονικότητα, τότε και οι λέξεις χάσανε την αξία τους. Για πολλούς το μένουμε σπίτι δεν θα λέει τίποτα, μια και το σπίτι θα το έχουν πάρει οι Τράπεζες!

Στην Ευρώπη, στα σαλόνια της, παίζεται μια τελευταία ζαριά. Υπό αμφισβήτηση το «μάνα εξ ουρανού» για τις ασθενέστερες οικονομικά χώρες. Το «χρυσόμαλλο δέρας» αξίας άνω των εξήντα δις ευρώ, θα αξιοποιηθεί σωστά από τους πολιτικούς ταγούς μα ή θα ικανοποιήσουν και πάλι το ισόβιο πολιτικό χούι των παροχών.

Λάθη, παλινωδίες, εσωκομματική υποχωρητικότητα, δισταγμοί, θα σηκώσουν το «χειρόφρενο», στην επιστροφή στην κανονικότητα.

Το πολιτικό μας σύστημα, θα πρέπει να προσέξει μήπως η κοινωνική αποστασιοποίηση των πολιτών, εφαρμοστεί και στον δικό του χώρο. Οι δύσκολες ημέρες που έρχονται, ευνοούν κάθε είδους υπερβολή από πλευράς των πολιτών, που βρίσκονται σε απόγνωση. Για επιστροφή στην κανονικότητα θα μιλάμε,  μόνο ως το πιο σύντομο ανέκδοτο! Αυτή είναι η αδήριτη πραγματικότητα!

Τα παραλειπόμενα μιας πανδημίας. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Η πανδημία, η καραντίνα, το social distancing, κοινώς λεγόμενο, κοινωνική αποστασιοποίηση, μας έκαναν να καταλάβουμε την αξία της ανθρώπινης επαφής. Μας δίδαξαν ότι η επικοινωνία, δια ζώσης, είναι και εκπαιδευτική και θεραπευτική πολλές φορές.

Σήμερα, δεν υπάρχει η λεγόμενη «ζωντανή» επικοινωνία. Τα πάντα γίνονται «εκ του μακρόθεν» ή μέσω του ψηφιακού κόσμου.

Ένα γκρίζο σύννεφο, έχει απλωθεί πάνω από τις καρδιές μας και την καθημερινότητα μας. Το άλλοτε γνωστό σύνθημα «μαζί», επαναλαμβάνεται συμπληρωμένο «Μαζί αλλά με ασφάλεια»!

Τέλος οι χοροί στα πανηγύρια, υπό έξωση οι θαμώνες των beach bar των παραλιών. Μακριά κι αγαπημένοι, θα τραγουδάμε, θα χορεύουμε, θα διασκεδάζουμε.

Οι νέες σχέσεις εμπιστοσύνης χτίζονται πλέον με αλληλεγγύη. «Κράτα με να σε κρατώ, να ανεβούμε το βουνό», ό,τι πιο πολύτιμο αποκομίσαμε αυτή την ιδιαίτερη περίοδο που βιώνουμε και δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμη.

Φυσικά, τα διθυραμβικά σχόλια από κάθε πλευρά του πλανήτη για την αντιμετώπιση του covid-19 μας κάνουν να νοιώθουμε περήφανοι. Πήραμε αέρα στα πανιά μας, και συσπειρωθήκαμε γύρω από την εξουσία, στις δύσκολες αυτές στιγμές, σύμφωνα με την αγγλική φράση «rally around the flag effect», έστω κι αν τα ιδεολογικά μας χνώτα δεν ταιριάζουν.

Στην οικονομία, η πανδημία δημιούργησε μια πληγή βαθιά  χαίνουσα και πυορροούσα, σε όλους τους παραγωγικούς κλάδους, από τον τουρισμό μέχρι και τη διαφημιστική επικοινωνία. Με λιγότερες πωλήσεις, τα διαφημιστικά κονδύλια μειώθηκαν δραματικά. Τα πάντα βρίσκονται στο μικροσκόπιο της «υγειονομικής ζώνης των πρωτοκόλλων»!

Η λογική ως εργαλείο ερμηνείας της ζώσας πραγματικότητας, δεν «δουλεύει» πλέον.

Όλα τα σχέδια, πιθανόν να ανατραπούν από τον εξωγενή παράγοντα που ακούει στο όνομα «έξαρση της πανδημίας». Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, είμαστε πολλά «κλικ» μακριά για να επανέλθουμε στην γνωστή μας μέχρι χθες «κανονικότητα».

Η ζωή όλων μας, περνάει σε φάση «αφυδάτωσης».

Μια ματιά στους δρόμους θα το επιβεβαιώσει. Άνθρωποι γεμάτοι άγχος, ανησυχία, φόβο στα μάτια και κίνηση σε ιδιότυπη καραντίνα. Μάσκες, γάντια, σπρέι αντισηπτικών, σφιγμένες γροθιές για γρήγορο χαιρετισμό και μαντηλάκια εμποτισμένα με Dettol. Το αμυντικό όπλο, σε κάθε επιδημία, πανικό, έκτακτο εθνικό πρόβλημα, το χαρτί υγείας στοκαρισμένο σε όλα τα σπίτια. Η πρώτη έλλειψη προϊόντος από τα super markets. Κακόβουλες και αδιασταύρωτες εξηγήσεις θεωρούν ότι η έλλειψη στοκ χασαπόχαρτου, υποχρεώνει στην αγορά χαρτιού υγείας! Χρήζει ψυχολογικής ανάλυσης.

Μοναδική ελπίδα σωτηρίας της επικοινωνίας, είναι το διαδίκτυο. Κάνουμε  εκείνο που μας επιτρέπεται. Ζούμε για να επικοινωνούμε ψηφιακά, μετά από μια τρίμηνη ψηφιακή ωρίμανση, λόγω εγκλεισμού.

Για να μπορέσουμε να ξαναβρούμε τον καλό παλιό εαυτό μας, να βγούμε από το «χάλι» που βρισκόμαστε, χρειαζόμαστε να υπάρξουν πολιτικές ηγεσίες σε όλο τον κόσμο με όραμα αλτρουισμού και συνεργασίας.

Τα φάρμακα τύπου placebo δεν αποδίδουν σε βαριά ασθενείς.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι πολιτικοί που βρίσκονται επικεφαλής πολλών κρατών, σε κάθε βήμα τους, πατάνε και τα κορδόνια των παπουτσιών τους.

Το μέλλον όλων μας έχει πολύ ξηρασία και δύσκολα να βρούμε νερό για να ποτιστούμε. Οι ποικιλώνυμες εξουσίες, καλούνται να δώσουν τα δικά τους δείγματα γραφής, για την επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν. Μέχρι τώρα, την έβγαλαν ζάχαρη, όμως η συνέχιση της πανδημίας μπορεί να τους εξαναγκάσει σε άτακτη φυγή. Οι πολίτες καραδοκούν!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Social media και πολιτικοί. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Ο Πρόεδρος Ομπάμα, άνοιξε το δρόμο. Με ευφάνταστες μεθόδους επικοινωνίας, ήρθε σε επαφή με το κοινό του, έκανε διάλογο, προώθησε την ατζέντα του και κέρδισε τις εκλογές. Άκουγε περισσότερο από όσο μίλαγε και ξόδεψε πολύ λιγότερα από ότι θα ξόδευε σε παραδοσιακούς τρόπους επικοινωνίας.

Στοχευμένη επικοινωνία, με πλατφόρμες που γνωρίζουν τι σκέφτονται οι άνθρωποι, τι τους απασχολεί, μοναδικές απόψεις και όχι πακεταρισμένες απαντήσεις σε τυποποιημένες δημοσκοπικές ερωτήσεις.

Σε μια εποχή ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων, απογοήτευσης των πολιτών από το πολιτικό προσωπικό, το διαδίκτυο φαίνεται να κερδίζει την πρωτοκαθεδρία σε σχέση με τα παραδοσιακά μέσα.

Οι πολιτικοί ανακάλυψαν τα social media, λόγω χαμηλού κόστους και για λόγους εύκολης προσπάθειας να στείλουν άμεσα τα μηνύματα τους. Πολλάκις άγαρμπα και ανέμπνευστα. Χρειάζονται πολλά περισσότερα από το να πετάξεις μια ατάκα ή να βάλεις τη φωτογραφία, για να μετασχηματιστεί ο τρόπος της επικοινωνίας πολίτη με πολιτικό. Μέσα από το διαδίκτυο, οι πολίτες αναζητούν σύνδεση με άλλους ανθρώπους, η γνώμη τους μετράει, δημοσιοποιούν τις σκέψεις τους, αφηγούνται τη δική τους ιστορία και επηρεάζονται από τη γνώμη άλλων ατόμων, που εκτιμούν αν και δεν γνωρίζουν προσωπικά τις περισσότερες φορές.

Πολιτικά κόμματα και πολιτικοί χρησιμοποιούν τη διάδραση που προσφέρει το διαδίκτυο, μονοδιάστατα. Απλά μεταδίδουν το μήνυμα τους. Και η αποτελεσματικότητα είναι πάντα πολύ χαμηλή.

Έρευνες έχουν καταδείξει ότι οι πολίτες θέλουν να συμμετέχουν πιο ενεργά στα κελεύσματα των πολιτικών, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.

Αν οι πολιτικοί νοιάζονταν όντως για τα «θέλω» των πολιτών- ψηφοφόρων τους και θέλουν να τους απευθύνουν το όραμα τους, τότε θα πρέπει να απομακρυνθούν από αυτόν τον τρόπο της επικοινωνίας, μέσα από τα social media και να εφεύρουν άλλους τρόπους μεταφοράς των «εύπεπτων» μηνυμάτων τους. Οι πολίτες θέλουν να βλέπουν και να διαβάζουν για πολιτικές ανάπτυξης, δικαιώματα νέων, προτάσεις για μείωση της ανεργίας και βελτίωση του επιπέδου ζωής.

Το φλερτ των πολιτικών με το νέο ψηφιακό κόσμο, τον μαγικό κόσμο των social media, φέρνει πολλές φορές και τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Μπορεί ακόμη και να γκρεμίσει πολιτικές καριέρες που κάποτε, κάποιοι έχτιζαν για χρόνια.

Αν δεν έχει ο πολιτικός, έμπειρους συνεργάτες στα social media καλύτερα να εγκαταλείψει το «άθλημα». Ασφαλέστερο ένα δύσκολο μονοπάτι που το γνωρίζεις από μια σύγχρονη λεωφόρο, όταν δεν γνωρίζεις τις σημάνσεις.

Στις μέρες μας, η πανδημία τα άλλαξε όλα. Οι παραδοσιακοί τρόπου επαφής με τον πολίτη, χειραψία, αγκαλιά, προσωπική συζήτηση, αντικαταστάθηκαν με χειραψία αγκώνα, ενάμιση μέτρο απόσταση για συζήτηση και αποφυγή  επικοινωνίας με τα γνωστά έντυπα.. Άπαντα, ψηφιακά! Σε λίγο καιρό και διαδικτυακές εκλογές, χωρίς ψηφοδέλτια.

Ήρθε η ώρα, του ψηφιακού κόσμου.

Οι πολιτικοί πρέπει να γνωρίσουν τον νέο αυτόν κόσμο και τους κανόνες της διαδικτυακής δραστηριότητας. Να μάθουν τις σωστές πρακτικές και τους τρόπους αποφυγής των παγίδων. Να ξέρουν, αν απαντούν στα σχόλια και ερωτήσεις, αν τα υβριστικά σχόλια κάνουν πως δεν τα βλέπουν ή πρέπει να  απαντάνε..

«Δουλεύουν» καλύτερα οι μακροσκελής αναρτήσεις ή οι μικρές και στοχευμένες; Όλα αυτά και άλλα πολλά μυστικά απαιτούνται για μια σωστή επικοινωνία μέσω του διαδικτύου, ενός πολιτικού. Αν δεν τα ξέρει, καλύτερα να συνεχίσει τον παλιό παραδοσιακό τρόπο επικοινωνίας ή να προσλάβει επαγγελματίες του είδους!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος