Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2021

Το εμβόλιο της «κοινής λογικής» αναγκαία η υποχρεωτικότητα και στους πολιτικούς. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Μπαίνουμε, όπως όλα δείχνουν, σε έναν θερμό νέο χρόνο.

 

Το πολιτικό θερμόμετρο, θα φτάσει στα όρια του κόκκινου συναγερμού, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις της προθέρμανσης των αντιπάλων. Πανδημία, ακρίβεια, εξωτερικές προκλήσεις, μεταναστευτικό, φέρνουν στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων τους πολιτικούς αρχηγούς. Καθημερινά διασταυρώνουν τα ξίφη τους στη Βουλή ζωντανά και μέσα από τους εκπροσώπους τους στα λοιπά μέσα. Τα σενάρια προκήρυξης πρόωρων εκλογών με την παραμικρή αφορμή, δίνουν και παίρνουν. Η ανησυχία του εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής, "φρενάρει" τις όποιες σκέψεις του κυβερνώντος κόμματος. Αυτοδυναμία ,είναι το άπιαστο όνειρο, στην πρώτη φάση. Για τη δεύτερη φάση, προς συζήτηση.

 

Όμως οι ιστορικοί του μέλλοντος έχουν να ασχοληθούν με τα πρωτεύοντα θέματα που θα μας απασχολήσουν το νέο χρόνο. Και πρώτα από όλα, την πορεία της πανδημίας. Οι πολίτες ανησυχούν, στην κυριολεξία κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» για το αν καταφέρουν να σωθούν από τον θανάσιμο ιό, ενώ οι πολιτικοί συνεχίζουν το «χαβά» τους, με την επανεκλογή τους.

 

Στις οθόνες των τηλεοράσεων, αλλά και στην ατζέντα όλων των Μέσων, ανακυκλώνονται τα ίδια θέματα, με φωνασκίες και αντεγκλήσεις για προοδευτική ή μη διακυβέρνηση της χώρας, για «δολοφόνους» πολιτικούς, για αποτυχημένες πολιτικές, πεζοδρομιακοί διάλογοι προς τέρψιν των φίλιων δυνάμεων στα έδρανα της Βουλής αλλά και στους εκατέρωθεν οπαδούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Αποποίηση και ανεύθυνη μετακύλιση ευθυνών, απίστευτοι συμβιβασμοί, ακόμη και για τον αριθμό απωλειών  της ζωής πολιτών,

πολιτικές σκιαμαχίες που ανατριχιάζουν. Αν οι πολιτικοί μας ταγοί εξακολουθήσουν και το νέο χρόνο να μην μπορούν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας που θέλει σύμπνοια, συνεννόηση και συνεργασία, αλλά στήνουν και πάλι καθημερινά σκηνικό ακραίας πόλωσης, τότε εύλογα μπορούμε να πούμε ότι ζουν ανάμεσα μας, αλλά δυστυχώς στον δικό τους κόσμο.

 

Με μια χώρα σε εύθραυστη περιοχή, με μια κοινωνία στα όρια της φτώχειας, υγειονομικά ανασφαλή και ένα κράτος στα όρια της χρεοκοπίας, το μήνυμα στο πολιτικό δυναμικό της χώρας είναι να σοβαρευτούν. Ούτε να συνεχίσουν να κονταροχτυπιούνται, ούτε να σηκώνουν «γάντια», ούτε να κάνουν επιλεκτική κριτική. Οι μεγαλόστομες εξαγγελίες τους και οι υπερφίαλες αντιπολιτευτικές τους δηλώσεις θα πρέπει να περιοριστούν στο ελάχιστο βαθμό. Όλοι οι πολίτες γνωρίζουν ότι τις περισσότερες φορές, είναι κενές περιεχομένου και αέρας κοπανιστός.

 

Ενόψει των γιορτινών ημερών του χρόνου που σε λίγο θα είναι παρελθόν, ας ευχηθούμε

σε όλο το πολιτικό δυναμικό της χώρας μας να «εμβολιαστεί» , με την κοινή λογική προς όφελος όλων «ημών»!

Καλά Χριστούγεννα!

 

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2021

Σοφόν το ασαφές και τη Νέα Χρονιά! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 Η διαφορά μεταξύ απαισιόδοξου και αισιόδοξου για την νέα χρονιά, που ξημερώνει, σύμφωνα με έναν Αμερικανό μυθολόγο και για πολλούς οραματιστή, είναι τρόπος που βλέπουμε ένα καρύδι.

"Ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψιχα, ενώ ο απαισιόδοξος το καρύδι ολόκληρο"

και φυσικά άντε να σπάσεις το σκληρό του κέλυφος!

Είναι γεγονός ότι διάγουμε από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων ετών, πιο δύσκολη και από αυτές των μνημονιακών χρόνων. Και οικονομικά με τις μεγάλες ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών κοινής ωφελείας και εθνικά, με τις απειλές της γείτονος χώρας και υγείας, με την πανδημία που δεν λέει να κοπάσει. Με εμβόλια, με επιδόματα πετρελαίου και πάσης φύσεως κοινωνικά μερίσματα, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών προσπαθεί να τα βγάλει πέρα.

Η αχτίδα φωτός στην άκρη του τούνελ είναι πολύ αχνή, για να ζωντανέψει στοιχεία αισιοδοξίας για τη νέα χρονιά. Οι θετικές προβλέψεις εγχώριων και ξένων ειδικών, για άνοδο των δεικτών της οικονομίας, μπορεί να αποτελούν μελλοντική αυτοεκπληρούμενη θεωρία, αλλά δεν παύει να είναι θεωρία. Και όπως γνωρίζουμε από τον Μαρξ, "τα πράγματα γίνονται σοβαρά όταν η θεωρία πρέπει να αναμετρηθεί με την πράξη".

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας στερούνται παντελώς πόρους επιβίωσης, αντιμετωπίζουν τις απρόβλεπτες αντιξοότητες της σκληρής πραγματικότητας και σίγουρα δεν μπορούν να δουν με αισιοδοξία το αύριο της δικής τους ζωής, όσο κι αν οι πολιτικοί το διατυμπανίζουν.

Η κυβέρνηση καλά τα πάει μέχρι στιγμής, πράγμα το οποίο αποτυπώνεται και στις πολλαπλές δημοσκοπήσεις, τις οποίες δεν αποδέχεται η αντιπολίτευση.

Η πανδημία, όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, άλλαξε τα κριτήρια επιλογής των πολιτών για τα πολιτικά κόμματα. Η εμπιστοσύνη, πρώτη σε προτεραιότητα.

Οι πολίτες συσπειρώθηκαν στην κυβέρνηση, που ομολογουμένως  στην πρώτη φάση τα πήγε αρκετά  καλά. Μετά έκανε τα λαθάκια της, κυρίως στα θέματα των προληπτικών μέτρων. Όμως τα πολλαπλά θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει τη νέα χρονιά, αρχής γενομένης, από τον «λαίμαργο» γείτονα, την έξαρση του μεταναστευτικού, την ακρίβεια, τις μεταρρυθμίσεις που λιμνάζουν, το πρόβλημα των Πρεσπών, τις ορδές των ανεμβολίαστων και φυσικά το σκληρό ροκ της αντιπολίτευσης, όλα αυτά ούτε αντιμετωπίζονται με τα διαγγέλματα και τις θετικές προβλέψεις των πολιτικών ούτε και από το πλούσιο συναίσθημα ολίγων «προνομιούχων» πολιτών, αλλά απαιτούνται συγκεκριμένες λύσεις να υιοθετηθούν.

 

Να τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια η ενότητα του λαού, γιατί ο διχασμός καιροφυλακτεί και θα φέρει πολλά δεινά στη ζωή μας και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας είναι, για τη νέα χρονιά, ένα δύσκολο σταυρόλεξο,

με δεδομένα που συνεχώς αλλάζουν και απρόβλεπτους εξωγενείς παράγοντες.

Εξίσωση με λίγους γνωστούς και πολλούς άγνωστους, δεν λύνεται εύκολα.

Σοφόν το ασαφές και τη νέα χρονιά.

 

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021

Αντιπολιτευτική ανυπαρξία,κακό για την Δημοκρατία! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 Καθημερινά δείχνουν το αφτιασίδωτο πρόσωπο τους, στις τηλεοράσεις, στη Βουλή, στην επικοινωνία. Κατώτερη των περιστάσεων το σύνολο της αντιπολίτευσης, με προεξάρχουσα την αξιωματική αντιπολίτευση, που δεν ξέρει που βαδίζει. Χωρίς αφήγημα, χωρίς όραμα για την επόμενη μέρα, με φθηνές επιθέσεις και άνευ αυτοκριτικής και δημιουργικών προτάσεων. Διχαστική με απώτερο στόχο τη συσπείρωση της στενής σκληρής της βάσης. Ήρθαν δεύτεροι, με ένα υψηλό ποσοστό που από την πρώτη ημέρα μειώθηκε κατά το ένα τρίτο. Φταίνε, τα ΜΜΕ, η λίστα Πέτσα, το μάτι και η γλωσσοφαγιά. Όλα καλά καμωμένα από την πλευρά τους. Τι κι αν κόλλησε η βελόνα στα ίδια και τα ίδια, προ πανδημίας, λιμών και καταποντισμών, που συνέβησαν τα τελευταία δύο χρόνια.

Κόλλησε η βελόνα, στις κατά μέτωπο, επιθέσεις στη φιλελεύθερη κυβέρνηση, στην οδυνηρή επιστροφή και παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς και στην ανυπαρξία ανασυγκρότησης του ΕΣΥ, της Παιδείας, του Περιβάλλοντος, χάρη στα μεγάλα συμφέροντα.

Κόλλησε η βελόνα σε ψοφοδεείς κοκορομαχίες, στη Βουλή και σε υπαίθριες συγκεντρώσεις για τους «μεγάλους ασθενείς» των ημερών, τα προληπτικά μέτρα μετάδοσης της πανδημίας, τη συνταγματικότητα η μη των διατάξεων, τα push back μεταναστών, την όξυνση και διχασμό για τους χειρισμούς των εθνικών θεμάτων, αλλά και σύννεφα τα δώρα στους ολιγάρχες, και οι καθεστωτικές νοοτροπίες και επαναφορά των παθογενειών και διαχωριστικών γραμμών, λόγω αδυναμίας ύπαρξης νέου αφηγήματος.

Ακατανόητη η επιλεκτική αντιπολίτευση αλλά για πολλούς αναγκαία, στο μέσον του τέταρτου κόμματος της πανδημίας, με αποτέλεσμα το “γαία πυρί μειχθήτω”! Όσο για τη συνεχιζόμενη διψήφια δημοσκοπική διαφορά, αυτή αποδίδεται σε «χαλκευμένες» δημοσκοπήσεις και σε δημοσκοπικές εταιρίες, που παίζουν «παιχνίδια»! Δημοσκοπική διαφορά «οφθαλμαπάτη» και όχι πραγματικότητα.

Διαφεύγει από το σύνολο των αντιπολιτευτικών δυνάμεων ότι η Κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και καλά θα κάνουν να ασχοληθούν περισσότερο με τα δικά τους προβλήματα παρά να επιτίθενται επί παντός επιστητού στην Κυβέρνηση. Υπάρχει φόβος να καούν στην “προπόνηση”.

Η Κυβέρνηση είτε το θέλουν, είτε όχι προχωράει στον μετασχηματισμό της Ελληνικής κοινωνίας από τον τρόπο της συναλλαγής των πολιτών με το κράτος μέχρι και πολλών καθημερινών μεταρρυθμίσεων, άλλοτε αδιανόητες και σήμερα αποδεκτές. Η πανδημία έχει αλλάξει τη ζωή των πολιτών και το οποιοδήποτε αντιπολιτευτικό αφήγημα, που έχει δοκιμαστεί, δεν μπόρεσε να γίνει το «κύκνειο άσμα» της Κυβέρνησης. Αντίθετα, δύο χρόνια τώρα, δείχνει δημοσκοπικά τουλάχιστον, ότι την κρατάει ψηλά! Αντιπολιτευτική ανυπαρξία, κακό για την Δημοκρατία!

 

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2021

Οι «καυτές πατάτες» του νέου Αρχηγού του ΚΙΝΑΛ. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Προσώρας έχουν αποφευχθεί εσωτερικές διενέξεις και αναταραχές ανάμεσα στους υποψήφιους μνηστήρες, της αρχηγίας του ΚΙΝΑΛ. Το ενδεχόμενο παραμένει ανοιχτό, μέχρι Δευτέρα πρωί, αμέσως μετά την ανακοίνωση του νικητή και της συμπεριφοράς των «χαμένων» της εσωκομματικής διαμάχης, που θα κληθούν να υπηρετήσουν την ενότητα του κόμματος. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που ο κερδισμένος πάει «ταμείο», όπως λένε και στο στοίχημα.

 

Η δυναμική, που αναδείχθηκε προεκλογικά του ΚΙΝΑΛ, θα πρέπει ο νέος Αρχηγός να την παγιώσει και να την αυξήσει, δημιουργώντας ένα ρεύμα επαναπατρισμού ψηφοφόρων από τα κόμματα εξουσίας, που τους πήραν "δανεικούς". Σε δεύτερη φάση, οι πολίτες περιμένουν από τον νέο Αρχηγό να προχωρήσει στον μετασχηματισμό της δομής του κόμματος και στην επιλογή των νέων προσώπων. Αν η ανθρωπογεωγραφία των στελεχών παραμείνει η ίδια και οι «αυλοκόλακες» συνεχίσουν να παίζουν τον πρώτο ρόλο, να είναι οι «έμπιστοι της αυλής», στις πρώτες δημοσκοπήσεις, τα ποσοστά θα κατρακυλήσουν. Η κοινωνία θέλει στο νυν ΚΙΝΑΛ και άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, εκτός από τον νέο Αρχηγό και νέο, άφθαρτο, δυναμικό στελεχιακό δυναμικό.

 

Η ΝΔ ,αντίστοιχα, είχε το Μητρώο των Στελεχών, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε το δικό του think tank, την ομάδα διοίκησης. Αν στο ΚΙΝΑΛ, γίνει από τον νέο Αρχηγό, για την διατήρηση κομματικών ισορροπιών, απλά ανακύκλωση απαξιωμένων, παλαιών στελεχών, το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό το πρόσημο και στην εικόνα του κόμματος και ιδιαίτερα στον νέο Αρχηγό.

 

Το Κίνημα Αλλαγής, θα πρέπει να συνεχίζει να προβάλλει το ελκυστικό αφήγημα, των ολοκληρωμένων προτάσεων ακολουθώντας την πολιτική της αειμνήστου Φώφης Γεννηματά, μη μπαίνοντας στον πειρασμό των ατέρμονων πολιτικών αντιπαραθέσεων, για αντιπολίτευση εντυπωσιασμού χωρίς ουσία.

 

Είναι τεράστια η ευθύνη του νέου Αρχηγού, αν χαθεί μια μοναδική ευκαιρία, να δοθεί οριστικό «χτύπημα» στην απόλυτη ηγεμονία του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο χώρο της κεντροαριστεράς.

 

Η πρώτη στάση ΚΙΝΑΛ, γράφει  Αξιωματική Αντιπολίτευση, στις επόμενες εκλογές. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

 

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021

Το Αύριο και η Συνεργασία, τα κλειδιά επιτυχίας του ΚΙΝΑΛ. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 Με άνοιγμα στην κοινωνία, η εσωκομματική διαδικασία στο Κίνημα Αλλαγής, ενόψει της επικείμενης εκλογής αρχηγού. Μέλη και φίλοι του Κινήματος, ψηφίζουν.

Τα προγνωστικά δίνουν και παίρνουν, με μοναδικό άγνωστο το εκλογικό σώμα, που θα πάει στην κάλπη. Ανάλογα με τον αριθμό των ψηφοφόρων που θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα, θα έχουμε και τον νικητή των εκλογών, όπως προβλέπουν οι αναλυτές. Θα είναι ο ένας από τους τρεις πρώτους στις δημοσκοπήσεις, οι άλλοι βάζουν απλά τις βάσεις, για το πολιτικό μέλλον τους. Παχιά και μεγάλα τα λόγια από τους θιασώτες μιας "άλλης" εποχής.

Βέβαια, σε σχέση με τις προηγούμενες εσωκομματικές εκλογές, πριν από τέσσερα χρόνια, το πολιτικό τοπίο  για το ΚΙΝΑΛ είναι καλύτερο. 

Το κυβερνών κόμμα, έχει φθορά από τη διετή διακυβέρνηση, την πανδημία, τις φωτιές

και τα «βαρίδια» που δεν της επιτρέπουν να τρέξει τις μεταρρυθμίσεις, όπως θα ήθελε. Από την άλλη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης βολοδέρνει σε μια στασιμότητα,

κάνοντας συνεχώς στείρα αντιπολίτευση, χωρίς προτάσεις. Απευθυνόμενο στους μόνιμους κωπηλάτες, στις κομματικές του γαλέρες, παροτρύνοντας τους να βγουν στην κοινωνία, ακολουθώντας τη στρατηγική μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης» που δεν έχει πελάτες! Μια ουτοπική ιδεολογία. Αυτά αφορούν τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας.

Η συγκυρία για το "αύριο" του Κινήματος Αλλαγής είναι ευνοϊκή, αρκεί να διατυπωθούν από τους ενδιαφερόμενους, προτάσεις και θέσεις ρεαλιστικές, καθαρές, χωρίς αστερίσκους, ψιλά γράμματα και εσωκομματικούς συμβιβασμούς. Το άνοιγμα στην κοινωνία είτε δια ζώσης, είτε μέσω των νέων τεχνολογιών, θα πρέπει να έχει σε πρώτη προτεραιότητα, το νέο αφήγημα της ισχυροποίησης της παράταξης, τη σημαία της νίκης του κόμματος, και το "αύριο", με όρους πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσου.

Φληναφήματα για την αναγέννηση του παλιού ΠΑΣΟΚ, ακούγονται σαν ψευτοδιλήμματα και χρήζουν ψυχιατρικής εξέτασης. Εκτός κι αν λέγεται και "Λάζαρος" ! Η στοχοπροσήλωση στο παρελθόν, συγχέεται με το άνοιγμα στον παλιό κομματικό μηχανισμό, ορυμαγδό ανέφικτων μαξιμαλιστικών υποσχέσεων και θα ακολουθηθεί από κρεσέντο κυβιστήσεων την επόμενη μέρα. Έτσι σίγουρα, δεν έρχονται νέοι ψηφοφόροι,, απλά απευθύνεται στην υπάρχουσα κομματική πελατεία και σε μεγάλο αριθμό αγκιστρωμένων ψαριών, που δεν χρειάζονται δόλωμα. Αλλά δεν αρκούν.

"Φρέσκοι "ψηφοφόροι στην κάλπη των εθνικών εκλογών ούτε για δείγμα. Για να συγκινηθεί η κοινωνία, θα πρέπει οι μνηστήρες της διαδοχής να συμφωνήσουν για την ενότητα του κόμματος, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών, να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να σχεδιάσουν την στρατηγική προσέλκυση νέων ψηφοφόρων και τον επαναπατρισμό των παλιών ,στις τάξεις του Κινήματος Αλλαγής, παρουσιάζοντας ένα νέο ελκυστικό προφίλ του κόμματος.

Τα κρίσιμα σημεία, τα κλειδιά της επιτυχίας για την επίτευξη των στόχων, αξιωματική αντιπολίτευση σε πρώτη φάση και ανάληψη εξουσίας μετέπειτα, είναι το "αύριο" του κόμματος και η συνεργασία όλων!

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2021

Κ.Ι.ΝΑΛ. Ηγεσία από σόι ή από την κομματική επετηρίδα; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Νεποτισμός, οικογενειοκρατία, φαινόμενα μεσαιωνικά, κομματικές επετηρίδες, μεταγραφικά δικαιώματα ευδοκιμούν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας, πάντα προς το συμφέρον της αντίστοιχης δυναστείας.

Προ των πυλών, ένας ακήρυχτος πόλεμος, στην εσωκομματική μάχη, του άλλοτε πανίσχυρου κόμματος, με μικρές αντεγκλήσεις, άτονες δημόσιες δηλώσεις, διαφωνίες και ανεπαίσθητα ύπουλα χτυπήματα, υπόγεια και κάτω από τη μέση. Μέχρι στιγμής.

Άπαντες οι μνηστήρες, παγιδευμένοι στην αβεβαιότητα του αριθμού της προσέλευσης ψηφοφόρων στην κάλπη και με αριθμούς προς ανάλυση, εφιάλτης για κάποιους και χαράς ευαγγέλια για κάποιους άλλους. Προς το παρόν, επικαλούνται στις ομιλίες τους, ενότητα για την επαύριον των εκλογών, αν και έχουν άλλα σχέδια, ξεχνώντας τη γνωστή φράση με το αρνί και το μαντρί. Όσο για το λύκο, όλοι τον ξέρουμε.

Όσο για το «μπάχαλο» της διαφαινόμενης ασυνεννοησίας που επικρατεί μεταξύ των μισής ντουζίνας υποψηφιοτήτων, με κυρίαρχο ζητούμενο το ντιμπέιτ, δείχνει ότι όλοι «πονάνε» περισσότερο για την προσωπική τους εικόνα, παρά για την παράταξη.

Η εκλογή νέου αρχηγού, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα αν η παράταξη ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο περιοριζόμενη σε μια μάχη χαρακωμάτων για την διαφύλαξη της τρίτης θέσης έστω και με μεγαλύτερα ποσοστά, επαναλαμβάνοντας τις τετριμμένες θέσεις και προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τους πολίτες. Ήδη στην πρώτη δημοσκόπηση "τσίμπησε" ένα μικρό ποσοστό.

Στη φάση, όμως που βρίσκεται το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να κάνει το μεγάλο άλμα. Είναι μοναδική ευκαιρία. Να ξαναγράψει την ιστορία του, με αυτό ή άλλο όνομα, αλλά με επιφανή ηγετική προσωπικότητα για αρχηγό, αφυπνίζοντας με δυναμική την παράταξη και τους ψηφοφόρους της.

Να κυριαρχήσει το Ένας για όλους και Όλοι για Έναν, και όχι ο καθένας για την «πάρτη» του όπως πιθανόν να φανεί από την επόμενη των εκλογών , λόγω συμμαχιών, ισορροπιών και δεσμεύσεων των υποψήφιων αρχηγών.

Κι αυτό θα συμβεί μόνο αν έχουμε εκλογή αρχηγού με διαφορά ψήφων από την πρώτη Κυριακή.

Ναι, από την πρώτη Κυριακή. Κι αυτό δεν είναι απίθανο, για όσους γνωρίζουν πόσα «κουκιά» που θα πέσουν στην κάλπη και από πού μπορεί να προέλθουν!

Η μέχρι τώρα στρατηγική επικοινωνίας που έχουν ακολουθήσει οι «μνηστήρες», δεν είναι τόσο αποτελεσματική ώστε να σηκώσει σε λίγες μέρες τον ψηφοφόρο από τον καναπέ, να πάει στην κάλπη.

Πρέπει να πιστέψει η μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών-ψηφοφόρων ότι στις επόμενες εκλογές, η δεύτερη θέση είναι εφικτή και είναι στο χέρι τους, από την πρώτη Κυριακή, των εσωκομματικών εκλογών!

Φυσικά η τήρηση των κανόνων ενός πολιτικού πολιτισμού που επικρατούν σε αυτή την αντιπαράθεση, μπορεί να εκληφθεί και ως μια μετριοπαθής έκφραση του τι πρεσβεύει ο κάθε υποψήφιος στην υπόθεση της διαδοχής.

Λίγες μέρες πριν από την κάλπη, όλοι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για να μην στιγματιστεί η επικοινωνιακή τους προσπάθεια, από αίσθηση αμετροέπειας.

Το unfair εκλογικό παιχνίδι της διαδοχής, είναι μεγάλος κίνδυνος για την ενότητα της παράταξης και την εικόνα των υποψηφίων.

Άλλωστε ότι κι αν γίνει, σε προσωπικό επίπεδο, όλοι κερδισμένοι θα βγουν από αυτήν τη μάχη.

 

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2021

Διαδικτυακά ξεκατινιάσματα και όχι μόνο! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Από τα tweets του δίπολου εμβολιαστών – αντιεμβολιαστών που αναρτούν ότι υβριστικό και προσβλητικό υπάρχει καθημερινά, μέχρι και εξυπνακίστικες συζητήσεις σε τηλεοπτικά πάνελ και συνεντεύξεις με ανιαρές προσωπικές επιθέσεις, ένα είναι το ζητούμενο. Άμεσα πολιτικός πολιτισμός, κυρίως ιντερνετικός, για να μας γλυτώσει από ξεκατινιάσματα και χυδαιότητες που ακούγονται και γράφονται "επιτοίχια" παντού.

Σε διαδικτυακούς τοίχους διαβάζουμε ακατονόμαστες βρισιές, εξευτελισμούς και δολοφονίες χαρακτήρων, με την πιο εύκολη δικαιολογία ότι πολεμούν για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, για την αγωνιστική τους δράση,  και γιατί έφτασε ο κόμπος στο χτένι, με όσα γίνονται από κόμμα που κυβερνά και που έχει μετασχηματιστεί, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, σε Ανώνυμη Εταιρία!

Σπάνια αναγνωρίζουν ότι έχουν παρεκτραπεί, σπανιότερα ζητούν συγνώμη και κάποιες φορές «απολαμβάνουν» τον χαμό που δημιούργησαν, μετρώντας τα like κάτω από την ανάρτηση τους. Δεν γνωρίζουν το «κοκκίνισμα», ούτε από σεβασμό, ούτε από ντροπή.

Όταν προκύπτουν διαφωνίες με τις αναρτήσεις, τότε το επίπεδο του πολιτικού ευτελισμού, βρίσκει τον πάτο του ιντερνετικού διαλόγου. Κυριολεκτικά χαμαιτυπείο! Πλεονασμός θράσους, αναξιοπρέπειας, ανευθυνότητας και αφασίας, ακόμη κι από πρωτοκλασάτα στελέχη των πολιτικών κομμάτων.

Αρκετές φορές περνάνε τις "κόκκινες" γραμμές ακόμη και μέσα από την προστασία που παρέχει ο υπολογιστής, βγάζοντας τις μύχιες πλευρές του εαυτού τους, ξεχνώντας ακόμη και την υποτιθέμενη αστική ευγένεια τους.

Δηλητηριάζουν με τις αναρτήσεις και την απαξιωτική περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δημιουργούν, τις σκέψεις  φίλων και οπαδών τους, που αισθάνονται μια καθολική υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτικού πολιτισμού.

Η συμπεριφορά μεγάλου μέρους του πολιτικού προσωπικού, δυστυχώς ή ευτυχώς, έχει να κάνει και με την Παιδεία του, αλλά και με τον τρόπο που τα βγάζει πέρα στις πιο «επώδυνες», δύσκολες συζητήσεις, ζωντανές ή διαδικτυακές.

Όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών, είτε πρόωρων είτε μετά την συμπλήρωση της τετραετίας, τα φαινόμενα του ξεκατινιάσματος θα πολλαπλασιάζονται ιδιαίτερα από τους έχοντες την ευθύνη της στρατηγικής επικοινωνίας των κομμάτων εξουσίας. Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, τα ψεύδη, οι δολοφονίες χαρακτήρων, θα είναι σε πρώτη ζήτηση από τα αδηφάγα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.

Θα δικάζουν και θα καταδικάζουν, με το πληκτρολόγιο, τους πάντες, χωρίς αποδείξεις και με επιχειρήματα χαρτορίχτρας, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του φίλιου πολιτικού κόμματος και των μέσων που ανήκουν στον κομματικό αστερισμό τους.

Αντί επιλόγου, παραφρασμένος ένας στίχος του Κώστα Καβάφη που συχνά πυκνά χρησιμοποιούμε «Και αν δεν μπορείς να κάνεις τη (διαδικτυακή) ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς... Μην την εξευτελίζεις…».

Δεν φταίμε σε τίποτα οι υπόλοιποι.

Ιντερνετικός πολιτικός πολιτισμός.

Το κυριότερο διακύβευμα των επόμενων εκλογών!

 

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2021

Πώς να κερδίσετε σε μια «κούρσα» διαδοχής, τη θέση του αρχηγού. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 Η ιστορία έχει δείξει ότι οι αλλαγές αρχηγών κομμάτων γίνονται μετά από μία βαριά ήττα που έχει δυσκολίες στη διαχείριση ή μετά από δυσκολίες των αρχηγών να κρατήσουν την ενότητα του κόμματος, λόγω της διαφαινόμενης ήττας στις εκλογές ή σε παραιτήσεις για λόγους υγείας. Τα δαχτυλίδια της διαδοχής δίνονται με πολλούς τρόπους, άμεσους ή έμμεσους.

Η αντικατάσταση του αρχηγού θεωρείται επιβεβλημένη και αναγκαία για τη νέα αρχή και εσωτερική ανασυγκρότηση του κόμματος και έτσι αρχίζει το παιχνίδι της διαδοχής. Η πολιτική «πιάτσα», ανέκαθεν θεωρούσε ότι είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάποιος αρχηγός κόμματος, αν δεν είναι από οικογενειακό τζάκι, δηλαδή κληρονομικό δικαίωμα, για να δοθεί το το δαχτυλίδι της διαδοχής.

Για να υπάρξει ενδιαφέρον στο παιχνίδι, μπαίνουν στην "κούρσα" της διαδοχής, ορισμένα ονόματα πρωτοκλασάτων στελεχών των κομμάτων, να «παίξουν» ως διάδοχοι, δελφίνοι, εν δυνάμει αρχηγοί.

Όμως τα τελευταία χρόνια, κάτι άλλαξε. Στις εσωκομματικές εκλογές του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, όλοι ζήσαμε ανατροπές και στην τελική έκβαση της μάχης, να παίρνει το δαχτυλίδι, το αουτσάιντερ. Σε στοίχημα, όποιος πόνταρε τότε, στο όνομα του νικητή, θα έπιανε τον πρώτο λαχνό του τζόκερ μετά από πέντε τζακ ποτ!

Στις μέρες μας η απροσδόκητη απώλεια της μοναδικής υποψήφιας για την προεδρία του τρίτου κοινοβουλευτικού κόμματος, έφερε στο προσκήνιο όχι έναν, ούτε δύο, αλλά έξι υποψήφιους αρχηγούς, ο καθένας με την ιστορία και τις χάρες του.

Αν θέλαμε να παραμείνουμε στην ιστορία της διαδοχής αρχηγών κομμάτων, δεν χρειαζόταν να περιμένουμε τα αποτελέσματα της κάλπης. Οι εκλογές θα ήταν μια τυπική διαδικασία. Η οικογενειοκρατία κερδίζει. Το brand name του υποψήφιου μετράει πάντα πού περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Όσο όμως το πολιτικό σύστημα αλλάζει, οι ψηφοφόροι ξυπνάνε, υπάρχουν απαιτήσεις, δεν αρκεί πλέον το όνομα να δώσει το στέμμα της διαδοχής.

Ειδικά για τον υποψήφιο αρχηγό, με το βαρύ πολιτικό όνομα, θα πρέπει να απαντήσει τουλάχιστον σε δύο πολύ απλές ερωτήσεις των ψηφοφόρων. Με ποιόν θα συμμαχήσει την επόμενη μέρα των εκλογών, αν χρειαστεί, και το κυριότερο αν υπάρξει κίνδυνος να τους οδηγήσει εκ νέου σε μνημόνιο! Αυτά είναι τα δύο ναρκοπέδια που πρέπει να ξεπεράσει. Για τους άλλους υποψήφιους, ισχύει πάντα το πρώτο ερώτημα και υπό ερωτήματα με βάση το παρελθόν και τις ικανότητες, δεξιότητες και παρελθόν ενός εκάστου.

Στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του αρχηγού κόμματος και σε περίπτωση μεγάλου αριθμού υποψηφίων, ισχύει ότι και στους αγώνες δρόμου μεγάλων αποστάσεων και επιβάλλεται να γνωρίζει ο υποψήφιος, το σύστημα των «λαγών», αν τους χρειάζεται και πως θα δουλέψει μαζί τους.

Ακόμη θα πρέπει να γνωρίζει, το μέγεθος του κοινού που ψηφίζει, τους κομματικούς μηχανισμούς, να έχει «κολλήσει» κομματικά και επαγγελματικά ένσημα, να έχει καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ, να δουλεύει με επαγγελματίες στην προεκλογική εκστρατεία, που έχουν επιλεγεί με αξιοκρατικούς όρους και όχι συναισθηματικούς. Με εκλεκτούς και όχι κολλητούς!

Και το κυριότερο. Να είναι έτοιμος για τα πάντα. Να μην ξαφνιάζεται από τίποτα. Το παιχνίδι της διαδοχής είναι πάντα βρώμικο. Τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη πολλαπλασιάζονται όσο πάμε προς την κάλπη, οι απόπειρες εξαγοράς και δωροδοκίες συνεργατών εντείνονται και οι προσπάθειες πολιτικής εξόντωσης, πληθαίνουν. Όταν μπαίνεις σε ναρκοπέδιο, κινείσαι με ελιγμούς.

 

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021

Ο ρόλος του «λαγού» στην πολιτική! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Σε κρίσιμες αθλητικές, αλλά και πολιτικές «κούρσες» παρατηρείται το «φαινόμενο του λαγού».

Πολιτικές  και αθλητικές προσωπικότητες, που αναλαμβάνουν, καίριους ρόλους για την επίτευξη «ξένων» επιδιώξεων.

Στην πολιτική, οι «πολιτικοί λαγοί», βγαίνουν πάντα μπροστά, με πρόγραμμα και κατόπιν συμφωνίας, έχουν βαθιά συνειδητοποιήσει το ρόλο τους, γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά λίγο πριν το φίνις, την «κάνουν» με ψιλά πηδηματάκια η και μεγάλα  άλματα, όπως  ένας λαγός, που προσπαθεί να ξεφύγει από το όπλο του κυνηγού η τα φώτα που τον τυφλώνουν!

Ο "πολιτικός λαγός", δεν χρησιμοποιείται μόνο σε κρίσιμες περιόδους «κούρσας» εκλογής αρχηγού κόμματος, όπου μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμη και ανήθικες πρακτικές, για τη εξουδετέρωση εσωκομματικών αντιπάλων αλλά και σε δολοφονίες χαρακτήρων όταν χρειαστεί. Κάνει προεκλογική καμπάνια, σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα. Δεκανίκι στον δεύτερο γύρο. Είναι πολύ αναγκαία η ύπαρξη του "πολιτικού λαγού", για την επιβίωση και μακροημέρευση  και ενός κόμματος εξουσίας αλλά και της αντιπολίτευσης.

Ένας "πολιτικός λαγός", σχεδόν πάντα «φυτρώνει εκεί που τον σπέρνουν», ιδιαίτερα από ένα κυβερνών κόμμα, για να διαφωνήσει έντονα και με θόρυβο, για κάποια κυβερνητική απόφαση ή νομοσχέδιο, που πρόκειται να κατατεθεί, και με τη σκληρή κριτική του να δείχνει ότι αναγκάζει το κυβερνών κόμμα, να διορθώσει τις ατέλειες του, μετρώντας παράλληλα και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Κι όλα αυτά, χάριν του "πολιτικού λαγού", που έβγαλε το πρόβλημα και στη συνέχεια αποσύρθηκε στο λαγούμι του, στη φωλιά του. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Κι αν κάποια στιγμή θεωρηθούν, οι "πολιτικοί λαγοί", ως γραφικοί φωνακλάδες, αντιρρησίες κυβερνητικών επιλογών και νομοσχεδίων, δείχνουν κατανόηση περιμένοντας την επιβράβευση από τον αρχηγό της παράταξης για το ρόλο τους ως πετυχημένοι "πολιτικοί λαγοί". Άλλωστε περιμένουν και τα «πετραχήλια», την νόμιμη αμοιβή, κάποιο αξίωμα.

Σε  πολιτικές «κούρσες», με πλήθος υποψηφίων, για την ανάδειξη αρχηγού κόμματος, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να χρησιμοποιηθούν περισσότεροι του ενός "πολιτικοί  λαγοί",  φυσικά μετά από τις συμφωνίες που έχουν γίνει για την επόμενη μέρα. Ο «πολιτικός λαγός» θα δουλέψει  με τον συμφωνηθέντα τρόπο, περιορίζοντας τον αριθμό των ψήφων  στα αντίπαλα στρατόπεδα, βοηθώντας παράλληλα και ψυχολογικά, τον εντολέα του. Φυσικά τίποτα δεν αποκλείει, ο «πολιτικός λαγός» να ξεστρατίσει και να αποφασίσει να τερματίσει και να κερδίσει και την «κούρσα»!

Το δύσκολο για να χρησιμοποιηθεί ένα πολιτικός ως "λαγός", είναι ότι πρέπει να τον εμπιστεύονται. Να είναι αξιόπιστος, δοκιμασμένος κάποια άλλη στιγμή, στον ίδιο ρόλο και να "μιλάει" προσεκτικά, ώστε να μην «καρφωθεί» σε κάποια συζήτηση με δημοσιογράφους.

Ζούμε σε έναν πρωτόγνωρο πολιτικό αστερισμό. Οι περισσότεροι πολιτικοί μας χαρακτηρίζονται ως ψυχροί επαγγελματίες της πολιτικής, με μοναδικό κίνητρο τις πλούσιες παροχές της θέσης. Οι πολίτες και το κοινωνικό συμφέρον έρχονται σε δεύτερη θέση. ενώ σημασία και πρωτεύοντα ρόλο παίζει το συμφέρον της ηγεσίας που μεταφράζεται και ως ατομικό συμφέρον.

Αποτέλεσμα, οι "λαγοί" να είναι περισσότεροι από τους κυνηγούς και τα "πετραχήλια" να περιμένουν να απονεμηθούν  στους πιο αποτελεσματικούς "λαγούς"!

 

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021

Η πολιτική πραγματικότητα σε χρόνο τηλεοπτικής είδησης! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Ο σκηνοθέτης λαός, θα δώσει την απάντηση στην ανάγκη ύπαρξης πολλών υποψήφιων αρχηγών, σε ένα κόμμα με ψηφοφόρους των οποίων ο αριθμός που θα προσέλθει στην κάλπη, είναι άγνωστος. All chiefs no indian, λένε στην Αμερική, όταν υπάρχουν πολλά αφεντικά και λίγοι έως καθόλου εργάτες.

Και ενώ στις υποψηφιότητες ισχύει η ρήση «Αυξάνεσθε και Πληθύνεσθε», για τον αριθμό των πολιτών που θα κληθούν να τους ψηφίσουν, υπάρχει «Σιγή ιχθύος». Πανσπερμία υποψηφίων λόγω της υψηλής θέσης του Προέδρου ή αποφυγής εκλογής αρχηγού, από τον πρώτο γύρο ή μήπως και δημιουργία αναχώματος, ισχυρής πιθανότητας εκλογής "ανεπιθύμητου", από τους περισσότερους «βαρόνους», συγκεκριμένου υποψήφιου. Όπερ έδει δείξε.

Η καραμέλα της εξεταστικής και πάλι, αυτή τη φορά για μέγα σκάνδαλο, που δείχνει  χειραγώγηση της κοινής γνώμης από τα ΜΜΕ και  «πειραγμένες» τις δημοσκοπήσεις.

Όλοι την ψήφισαν ακόμη και η Κυβέρνηση, με μια προσθήκη. Να ξεκινήσει από την εποχή που κυβέρνησε η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία δεν ενδιαφέρεται τόσο για το αποτέλεσμα του πορίσματος της εξεταστικής, όσο γιατί θεωρεί ότι έδωσε το «έναυσμα» προοδευτικής κυβέρνησης αύριο. Τα άλλα κόμματα συμφώνησαν απλά για να θυμίσουν στους ψηφοφόρους τους ότι υπάρχουν και ότι κάτι κάνουν για να βρίσκονται στην επικαιρότητα. Το τελικό αποτέλεσμα της εξεταστικής θα είναι αυτό που είναι πάντα. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Κάθε κόμμα και το πόρισμα του. Βαρετά και ανούσια πράγματα, για να γεμίζουν οι σελίδες των εντύπων και ο τηλεοπτικός χρόνος.

5.000 ο απόλυτος αριθμός, που άλλους «εκλέγει» και άλλους «προβληματίζει». Στηρίζω- ψηφίζω τον Χ υποψήφιο, και με την προϋπόθεση, να υπογράψουν πέντε χιλιάδες μέλη ή φίλοι του κόμματος, για να γίνει αποδεκτή η υποψηφιότητα του διεκδικητή του αξιώματος του Προέδρου στις εσωκομματικές εκλογές. Οι επίδοξοι μνηστήρες, τρέχουν ολημερίς σε κάθε γωνιά της χώρας, αλωνίζουν παραδοσιακά και ιντερνετικά καφενεία, υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια» ,για να πάρουν την πολυπόθητη υπογραφή.

Από την άλλη, συναγερμός έχει σημάνει στους ειδικούς της υγείας, καθώς τα ημερήσια ραντεβού για εμβολιασμούς, έχουν πέσει κάτω από τα πέντε χιλιάδες. Ο χειμώνας προ των πυλών, η γρίπη καραδοκεί με σύμμαχο τον κορονοϊό και το τείχος της ανοσίας, μας κουνάει μαντήλι.

Όσον αφορά για την αύξηση των εμβολιασμών, οι ειδικοί ποντάρουν σε εξορμήσεις με κινητές μονάδες έξω από εκκλησίες, απομακρυσμένα χωριά, λαϊκές αγορές και όπου υπάρχει ανεμβολίαστος. Τα αποτελέσματα θα φανούν στην «νεκροψία»!

Δημοσκοπικά, τα εκλογικά ποσοστά, παραμένουν «παγιωμένα». Ο ένας υπερέχει σταθερά, ο άλλος έχει σταθεροποιήσει τα ποσοστά του σε χαμηλότερο όμως σημείο σε σχέση με το εκλογικό του ποσοστό που πήρε στις τελευταίες εκλογές. Τα εθνικά θέματα και οι συμφωνίες με τις Μεγάλες Δυνάμεις, συγκρατούν τα ποσοστά του πρώτου κόμματος ,από την συνεχώς εντεινόμενη δυσαρέσκεια του κόσμου, από την ακρίβεια και τις πληγές που άφησαν πίσω τους οι φωτιές και οι πλημμύρες.

Το αφήγημα μιας νέας οραματικής προοπτικής διακυβέρνησης της χώρας, ένα νέο αφήγημα, ένα πολιτικό μήνυμα, κώδικας αναγνώρισης, ακόμη η αίσθηση της συνέπειας μεταξύ λόγων και έργων και η αξιοπιστία εφαρμογής, κατά γράμμα, αν εκλεγεί, είναι τα κλειδιά που πρέπει να αναζητήσει η αξιωματική αντιπολίτευση , για να ξεκλειδώσει νέους και παλιούς ψηφοφόρους της, αν θέλει να επανέλθει στην εξουσία.

 

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021

Πολλά τα κρατούμενα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 Είμαστε επιρρεπείς σε πολλά. Στη συνωμοσιολογία, στο ψυχόδραμα, στην επιλεκτική κρίση και μνήμη και στις πολιτικές προφητείες. Κάθε λίγο και λιγάκι, διαβάζουμε για εσωτερικές κρίσεις των κομμάτων εξουσίας, για κέντρα και παράκεντρα  του εξωτερικού που αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς, για ψυχρό χειμώνα λόγω ανόδου των τιμών των καυσίμων, αλλά και για θερμό πολιτικό χειμώνα λόγω πρόωρων εκλογών. Δημοσιογραφικά φληναφήματα για να γεμίζουν σελίδες εντύπων και τηλεοπτικές ώρες. Σε όλα αυτά, πολλά τα κρατούμενα.

Ένα το κρατούμενο. Υπάρχει περίπτωση να γίνουν καταχείμωνο πρόωρες εκλογές; Δύο χρόνια και λίγους μήνες μετά τις εκλογές, ποια κυβέρνηση με τέτοια αυτοδυναμία, θα έκανε μια τέτοια «κουτουράδα», όταν η οικονομία δεν είναι στα καλύτερα της, οι ξένες επενδύσεις βρίσκονται ακόμη στα χαρτιά και η πανδημία συνεχίζει να γεμίζει τα νοσοκομεία  και να στέλνει στον άλλο κόσμο, ένα μικρό χωριό κάθε μήνα; Το λέει και το  ξαναλέει ο Πρωθυπουργός, ότι εκλογές θα έχουμε στο τέλος της τετραετίας ή κάπου εκεί, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες δεν θέλουν τις πρόωρες εκλογές, παρόλα αυτά κόντρα στον ρεαλισμό, κάποιοι ανακυκλώνουν τα σενάρια πρόωρων εκλογών. Ίσως γιατί αποβλέπουν σε εκλογική έκπληξη. Σε θαύμα!

Δεύτερο κρατούμενο. Η εκλογική έκπληξη, το θαύμα, που κάποιοι περιμένουν. Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής μπορεί να φέρει τα πάνω – κάτω. Εκλογές είναι αυτές και πιθανόν να κάνουν κυβέρνηση τα λεγόμενα προοδευτικά κόμματα. Απίθανο μεν αλλά υπαρκτό σαν σενάριο εκλογικής φαντασίας. Με τέτοια μικρή πιθανότητα, πιστεύει κανείς ότι θα προχωρήσει η κυβέρνηση σε πρόωρες εκλογές λόγω του ότι στην πρόθεση ψήφου κερδίζει με διψήφια διαφορά; Δεν θα περιμένει να στρώσει η οικονομία, να φύγει η πανδημία και να κεφαλαιοποιήσει τα οφέλη της διακυβέρνησης της, πριν προκύψει η προσφυγή στις κάλπες;

Τρίτο κρατούμενο. Αν προχωρήσει σε αιφνιδιαστικές εκλογές για να εκμεταλλευτεί τις εσωκομματικές αδυναμίες του βασικού του αντιπάλου, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι η πανδημία, που δεν κρατάει πολιτικό ημερολόγιο, δε θα επιστρέψει δριμύτερη, μια και η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεμβολίαστων πολιτών σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Εκλογές με περιοριστικά μέτρα δεν γίνονται.

Τέταρτο κρατούμενο. Ακόμη και οι λεγόμενες εκλογές με το ενισχυμένο εκλογικό σύστημα, οι επόμενες μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική, δίνουν μικρότερο αριθμό βουλευτών με τα ίδια ποσοστά της εκλογικής νίκης του 2019,στο πρώτο κόμμα. Αποτέλεσμα, η όποια αυτοδυναμία να κρίνεται σε έναν μικρό αριθμό βουλευτών, σε μια κλωστή. Το παρελθόν διδάσκει, «κάτσε εκεί που κάθεσαι», όσο περισσότερο χρόνο μπορείς!

Πέμπτο κρατούμενο. Η χώρα μας τα επόμενα χρόνια, καλείται να προετοιμαστεί, κάνοντας τις απαραίτητες στρατηγικές επιλογές στην άμυνα, την εξωτερική πολιτική, την κατοχύρωση της θέσης της στην ευαίσθητη περιοχή της, αλλά και στην παγκόσμια σκακιέρα. Χρειάζεται σοβαρές κυβερνήσει που να ασκούν σωστή πολιτική με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες γενιές και όχι στις επόμενες εκλογές. Χωρίς αλαζονεία, χωρίς μεγαλοϊδεατισμούς και πειράματα του τύπου "θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν"!

Είναι πολλά τα κρατούμενα και οι εκλογές θα αργήσουν!

 

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021

Ε, αυτά κι αν είναι από τα... άγραφα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


·        Δήμαρχος με απίστευτο θάρρος, «σπάει» μια σχολική κατάληψη, τρέπει σε φυγή τους πιτσιρικάδες και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Δήμαρχος παράδειγμα, που έγινε viral στο διαδίκτυο και δικαιολογημένα. Από τα άγραφα!

·         Τώρα τους φταίει ο δημοσιογράφος Ευρωβουλευτής για τις δηλώσεις του περί ισοπαλίας των δύο αρχηγών στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Στην έρευνα γνωστής εταιρίας, οι πολίτες αγνόησαν τις παροχές και των δύο μονομάχων, είτε γιατί δεν τις κατάλαβαν, είτε γιατί δεν τις πιστεύουν. Η πλειοψηφία των πολιτών είναι στη γωνία, στα κάγκελα και οι μονομάχοι ενδιαφέρονται για τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι από τα "άγραφα!" Αυτοεκπληρούμενη  προφητεία, πείτε το!

·         Για να αντιστραφεί η πορεία μιας επιχείρησης , θα πρέπει να μειωθεί το κόστος λειτουργίας της, να αυξηθούν τα τιμολόγια, να μειωθεί το προσωπικό και να βρουν ελκυστικό το περιβάλλον της οι επενδυτές. Πάνω από όλα η τιμή της μετοχής της εταιρίας και στα «άγραφα» οι καταναλωτές να μαζέψουν ξύλα για να ζεσταθούν τον χειμώνα!

·         «Προσωρινές» χαρακτηρίζονται οι αυξήσεις στις τιμές πολλών αγαθών και οι ιθύνοντες ευελπιστούν σε περισσότερη σταθερότητα από τα Χριστούγεννα και τον ερχόμενο χρόνο. Τα λουκέτα, οι πτωχεύσεις και οι εξώσεις θα είναι από τα "άγραφα" σε αριθμό!

·         Από τα «άγραφα» και σίγουρα μη φορολογημένα, είναι τα τεράστια ποσά που κερδίζουν οι λεγόμενες influencers, περσόνες διαφημιστικής προβολής προϊόντων και υπηρεσιών. Δεν διστάζουν να προβάλλουν και τον τιμοκατάλογο των υπηρεσιών τους. Επαγγέλματα διαδικτύου για λίγους και λίγες που έχουν «φτιάξει» όνομα και πολλούς ακόλουθους.

·         Ξαναζωντανεύουν οι βεντέτες, Κρητικές και Μάνης. Ήδη έχει χαθεί πολύ αίμα, στα δύο σήριαλ που έχουν κερδίσει την τηλεθέαση, στο λεγόμενο prime time. Από τα άγραφα είναι οι ταλαιπωρία των τηλεθεατών με το συνεχές ζάπινγκ, λόγω της ίδιας ώρας μετάδοσης των επεισοδίων. Έρχονται και οι "μέλισσες"!

·         Πολεμικές κραυγές και εξάρσεις με ακραίο εθνικιστικό λόγο από δημοσιογράφους και πολιτικούς αναλυτές της γείτονος χώρας. Θα «μπουκάρουν» στη Θράκη και θα εισβάλουν μέρα μεσημέρι. Απόψεις και θέσεις για μεγάλα νούμερα τηλεθέασης των τούρκικων καναλιών.

·         Καλύτερα να μασάνε, παρά να μιλάνε κάποιοι από τους γνωστούς πολιτικούς. Στη συνέχεια ζητάνε «συγγνώμη», οι δικαιολογίες του τύπου, «παρερμηνεύτηκαν τα λεγόμενα» ή για "κυνήγι μαγισσών". Το mea culpa πάει σύννεφο. Όσο πάμε προς εκλογές, η ανάγκη να ξεχωρίσουν, οδηγεί σε λάθη.

·         Δεν έχει συμπληρωθεί ούτε ένας χρόνος που ανέλαβε ως Πρόεδρος των ΗΠΑ και η δημοφιλία του έχει υποχωρήσει σε σχέση με τον προηγούμενο Πρόεδρο. Απίστευτο και από τα «άγραφα» της πολιτικής. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, να χάνει την εμπιστοσύνη των πολιτών; Μα πόσα λάθη έχει κάνει ο άνθρωπος!

·         Θα κλείσω τα "άγραφα" με ένα ανέκδοτο. Ο βάτραχος παίρνει τον σκορπιό στην πλάτη να τον περάσει από τη μια πλευρά του ποταμιού στην άλλη αλλά στο μέσον του ποταμιού ο σκορπιός "τσιμπάει" τον βάτραχο, ρίχνοντας όλο του το δηλητήριο. Ο βάτραχος έκπληκτος τον ρωτάει "τι έκανες; θα πνιγούμε και οι δύο"! Και ο σκορπιός απαντά" είναι στη φύση μου, δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς"!

·         Το προηγούμενο ανέκδοτο δεν έχει σχέση με πολιτικούς και κόμματα, στην τρέχουσα επικαιρότητα.

 

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021

Στη ΔΕΘ, όλοι εναντίον ενός! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Ζούμε σε μια χώρα, όπου οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι μπορούν να «αγοράζουν» την ψήφο των πολιτών. Ψήφο που και οι πολίτες γνωρίζουν ότι μπορούν να «πουλήσουν», για να αποσπάσουν προσωπικά οφέλη. Κάθε χρόνο και κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης «χορταίνουμε» ελπίδα από τα προσφερόμενα "αντίδωρα" των κομμάτων εξουσίας,

εκτός από τις ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής, κατά τη διάρκεια  της πρώτης εβδομάδα, από όσους βαυκαλίζονται ότι θα πετύχουν με υστερικές κραυγές, να υιοθετηθούν από το κυβερνών κόμμα, αιτήματα εξωπραγματικά κατά μείζονα λόγο.

Το ότι θα  πρέπει από το βήμα της ΔΕΘ, να περάσουν τα μηνύματα της σύνεσης και της συνεργασίας, να τηρηθεί με θρησκευτική ευλάβεια η ενότητα του λαού, δεν τους περνάει από το μυαλό, αντίθετα υποκινούν τον διχασμό των πολιτών, διχασμός που  φέρνει πάντα δεινά στη ζωή μας, στον τόπο μας.

Με εξυπνακίστικα μηνύματα, από το κάτω ράφι της πολιτικής επικοινωνίας, από τους κατ’ εξοχήν μονομάχους, όπως το αν ενδιαφέρονται οι γαλοπούλες να έρθουν τα Χριστούγεννα ο ένας, η ταύτιση του ονόματος του αντιπάλου, με το χάος, το μήνυμα του άλλου, δεν δείχνουν το αέναο ζητούμενο από τον λαό, τον πολιτικό πολιτισμό.

Οι υποσχέσεις εκατέρωθεν, ότι όλα θα αλλάξουν, θα γίνουν ρόδινα και ότι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια, δίνοντας οικονομικές παροχές-αντίδωρα, δεν πείθουν πλέον τους  σκεπτόμενους πολίτες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το τάξιμο είναι εύκολο και δεσμεύει περισσότερο αυτόν που το πιστεύει και όχι αυτόν που το εκστομίζει, προσδοκώντας ψηφοθηρικά οφέλη. «Το τάξιμο δεν χαλάει σπίτια, το δόσιμο χαλάει» λέει ο λαός .

Δυστυχώς κάθε χρόνο, τα πολιτικά μας κόμματα ακολουθούν τις γνωστές στρατηγικές άκριτου ταξίματος.

Πακέτο μέτρων ανακούφισης και καλλιέργεια αισιοδοξίας για το αύριο των πολιτών, η στρατηγική από το κυβερνών κόμμα.

Αντιπολίτευση και στρατηγική-παρκούρ, για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στηλιτεύοντας μικρά και μεγάλα τα λάθη της κυβέρνηση, σεισάχθεια για χρέη των πολιτών, κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων, προσλήψεις στο Δημόσιο, αυξήσεις μισθών και άλλα μέτρα που ακούν ευχάριστα, οι πολίτες. Φυσικά, υπόσχονται τα πάντα στους πάντες, ανέξοδα μια και δεν θα τα υλοποιήσουν την επαύριον. Υποσχέσεις που θα μείνουν ανεκπλήρωτες μια και οι ίδιοι δεν θα κληθούν να τις υλοποιήσουν. «Όταν κατουράς στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι» σύμφωνα με τη ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη. Είναι εύκολο να υπόσχεσαι, αλλά ότι υπόσχεσαι το βρίσκεις μπροστά σου. Και το κυριότερο, μειώνει σε μεγάλο βαθμό το απόθεμα αξιοπιστίας του πολιτικού προσώπου που τάζει και δεν τηρεί τις υποσχέσεις του.

Αν δεν γίνουν πρόωρες εκλογές μέχρι του χρόνου, τότε θα ξαναέρθουν στη Θεσσαλονίκη, θα ακούσουμε νέες υποσχέσεις, ίσως πιο εντυπωσιακές. Αντίδωρα, πιο χορταστικά.

Τα κόμματα είναι εγκλωβισμένα στο παρελθόν, σε έναν κόσμο που αλλάζει, που έχει βάλει στην άκρη τους ιδεολογικούς διαχωρισμούς δεξιάς – αριστεράς και έχει σε μεγάλο βαθμό απαξιώσει το σύνολο του πολιτικού συστήματος, απέχοντας από κάθε εκλογική διαδικασία.

Παροχές, με αντίδωρα, με ψεύτικα μεγάλα λόγια, με οξεία ρητορική και χαρακτηρισμούς που φθάνουν στα όρια της δολοφονίας χαρακτήρων, οι πολίτες δεν τις πιστεύουν, δεν εμπιστεύονται τα πρόσωπα και δεν γυρίζουν πίσω στις κάλπες όταν στηθούν!

 

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2021

Ο Μεσαίος χώρος «μίκρυνε»! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου


Η θεωρία του «μεσαίου χώρου» και του «ώριμου φρούτου» ακούγεται ευθέως από τα χείλη «παλαιών» και έμπειρων κομματικών στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με στόχο τη διακριτική αλλά ξεκάθαρη αλλαγή, τόσο στην στρατηγική του κόμματος, όσο και στο προφίλ του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ευθέως από τα χείλη του αρχηγού της, δεν ελέχθη κάτι παρεμφερές, η τελευταία όμως συνέντευξη του στο «ανοιχτό» μεγάλο κανάλι, έδειξε τους "ανοιχτούς" διαύλους του με τα μεσαία στρώματα της κοινωνίας, τα οποία του στέρησαν την εξουσία στις τελευταίες εκλογές και δικαιολογημένα, παρά τις δικαιολογίες του. Μεσαία στρώματα που ένα μεγάλο ποσοστό βρίσκεται στον λεγόμενο "μεσαίο χώρο"!

Η ακολουθούμενη αντιπολιτευτική στρατηγική, της άρνησης σε όλα, της καταστροφολογίας και η επιμονή στην μη «έντιμη» αυτοκριτική, για την περίοδο της κυβέρνησης, απέδειξαν ότι παρά την μικρή πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν κερδίζει ενώ δείχνει καθηλωμένη σε ποσοστά πολύ χαμηλότερα και από αυτά των τελευταίων εκλογών. Σχεδόν το ένα τρίτο των άλλοτε ψηφοφόρων της, έχουν εγκατασταθεί στη λεγόμενη γκρίζα ζώνη, στην αδιευκρίνιστη ψήφο.

Ο τριπλός αντιπολιτευτικός άξονας πάνω στον οποίο κινείται, σε κοινωνικό, οικονομικό και αξιακό επίπεδο και με τον τρόπο που κινείται, φαίνεται ότι δεν αποδίδει είτε γιατί τα μηνύματα τους είναι παρωχημένα και δεν περνάνε πλέον, είτε γιατί έχουν διαφοροποιηθεί τα χαρακτηριστικά των πολιτών, που άλλοτε είχαν «ευήκοα ώτα» στα διχαστικά και ισοπεδωτικά μηνύματα.

Είναι γεγονός ότι οι εκλογικές βάσεις των κομμάτων εξουσίας είναι αρκετά ρευστές. Υπάρχουν νεότεροι είσοδοι ψηφοφόρων στα κόμματα, των οποίων τα αντανακλαστικά  και οι ιδεολογίες τους, δεν συνάδουν με τον «μεσαίο χώρο» και την αστική λογική του «ώριμου φρούτου»!

Αποτέλεσμα, οι θεωρίες του "μεσαίου χώρου" που μεγαλούργησαν πριν από κάποια χρόνια, να θεωρούνται ξεπερασμένες.

Εξάλλου, η κοινωνία αναζητά ανατροπή του υπάρχοντος μοντέλου αντιπροσώπευσης και ρήξης με το σύστημα και τη δομή διακυβέρνησης. Νιώθει απέχθεια και για πολλά από τα πολιτικά πρόσωπα.

Η μεγάλη αποχή από τις εκλογές έπληξε τα κόμματα εξουσίας και σε συνδυασμό με την  αποσυσπείρωση τους, δείχνει ξεκάθαρα ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς αναζητεί άλλα πράγματα και νέους κομματικούς φορείς, με έμφαση στα των άκρα. Αποτέλεσμα ,να περιορίζεται το ποσοστό των ψηφοφόρων, που ανήκουν στον «μεσαίο χώρο».

Αυτό θα γίνει ηλίου φαεινότερο και στις επόμενες εκλογές, με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής.

Ένας μεγάλος αριθμός νέων κομμάτων θα προσπαθήσουν να καλύψουν τους απογοητευμένους ψηφοφόρους από τις αστοχίες και παραλείψεις όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας δεκαετίας.

Ιδιαίτερα στο χώρο της αριστεράς όπου πάντα υπάρχει χώρος για να εκφραστεί το όραμα του σοσιαλισμού και της «καθαρής» αριστεράς, από διαφορετικούς ανθρώπους, νέους, άφθαρτους.

Στο προσκήνιο θα έρθει ένα νέο "ηθικό πλεονέκτημα".

Στην κεντροδεξιά, παρά τη σκληρή παράδοση ενότητας, οι απόπειρες δημιουργίας νέων πολιτικών ομάδων, προσερχόμενων από διάσπαση ή αποχώρηση, θα έχουν σαν αποτέλεσμα τη στέρηση της εξουσίας από το κόμμα βάση – κορμό. Η ύπαρξη προσωπικών στρατηγικών με ενίσχυση ισχυρών μηχανισμών, θα δημιουργήσουν την εικόνα ενός «καινούργιου», που όμως θα είναι η συνέχεια του «παλιού» με άλλα μέσα.

Εν κατακλείδι, για να αποφευχθεί ακόμη μεγαλύτερη ρευστοποίηση του κομματικού συστήματος, η συνταγή είναι τα πολιτικά κόμματα αντί να ψάχνουν για τον «μεσαίο χώρο»,  περιμένοντας το «ώριμο φρούτο», να αναζητήσουν το «ώριμο αίτημα» της κοινωνίας και να το ικανοποιήσουν, ακόμη και αν έχουν εκληφθεί ως μέρος του «κατεστημένου».

Άσπρη γάτα – μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια! Αυτό θέλουν οι πολίτες.

Τόσο απλά είναι τα πράγματα.