Τα παραλειπόμενα μιας ομιλίας. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Η κυβέρνηση πέρασε «αβρόχοις ποσί» και μετά από την πολυαναμενόμενη αντιπολιτευτική παρουσία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, που μόνο Έκθεση δεν ήταν!

Όσοι λοιπόν παρακολούθησαν την ομιλία του, αλλά και την τετράωρη συνέντευξη τύπου, είτε από επαγγελματική διαστροφή, από συνειδητή επιλογή, από άποψη ότι ο φανατισμός προκαλεί ατροφία στην ορθή σκέψη, είτε ακόμη από κατανάλωση ληγμένων, όταν από τα πολιτικά γενοφάσκια τους, κάποιοι ανήκουν σε άλλο ιδεολογικο-πολιτικό μετερίζι, βρέθηκαν μπροστά σε μια ομιλία μονότονη, βαρετή και επαναλαμβανόμενη.

Δεν έβγαλε ειδήσεις, πλην της συνεχούς αντιπολιτευτικής τακτικής, ότι η Κυβέρνηση κατεδαφίζει αντί να χτίζει, καταστρέφει αντί να δημιουργεί, δωροδοκεί δημοσιογράφους και Μέσα για να την υμνούν και η πείνα των πολιτών θα σερβίρεται στους επόμενους μήνες, με σερβίτσια νεοφιλελευθερισμού.

Καλό θέμα για κωμωδία, ήταν οι παρόλες για χιλιάδες προσλήψεις και το «λεφτοδέντρο» που θα πληρώνει νυχθημερόν τους πάντες. Στόχος η εξουσία εκ νέου, βασισμένη στην δοκιμασμένη στρατηγική του 2014, το γνωστό μας πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.

Επιστροφή στο παρελθόν, για να δικαιολογήσει το παρόν και να αποφύγει να μιλήσει για το μέλλον.

Εμφανίζει τον εαυτό του σαν κληρονόμο της εξουσίας αλλά χωρίς παρελθόν, εκστομίζει ατάκες που κάνουν το μαύρο άσπρο, ακόμη και το «πιστόλι στον κρόταφο» επικαλέστηκε, ότι απειλήθηκε από το Κεφάλαιο. Κυβέρνηση ήταν, γιατί δεν το γύρισε πάνω στο Κεφάλαιο, να κλείσουμε όλους τους λογαριασμούς που έχουμε; Όμηρο, τον είχε το Κεφάλαιο, γύρω στα πέντε χρόνια που κυβέρνησε και στημένο στον τοίχο; Η ταξική πάλη που υποσχόταν, με τέτοιου είδους δικαιολογίες, δεν γίνεται πιστευτή. Και η επανάληψη δεν είναι πλέον μήτηρ μαθήσεως, αλλά λάθος ανεπανόρθωτο.

Οι φοβίες, οι αμφιβολίες, οι προβληματισμοί και οι κανόνες ορθής συστημικής συμπεριφοράς εγκαταβιούν στα αστικά κόμματα και όχι στα κόμματα των αντισυστημικών και αμείλικτων ταξικών αγώνων.

Το δικαίωμα στην εναλλακτική ανάγνωση μιας πολιτικής περιόδου, απαιτεί μια νέα εναλλακτική πρόταση όχι copy paste της παλιάς.

Το 2020 δεν είναι εποχή των κλισέ, συνθημάτων και ντύσιμο μιας πολιτικής ομιλίας με «ρετσέτες», ούτε να σηκώνεται ένα «σεντόνι» πάνω από τα λάθη, για τα οποία ο λαός έβγαλε την ετυμηγορία του στην κάλπη.

Οι πολίτες άλλαξαν τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουν τα πολιτικά πρόσωπα, που θα εμπιστευτούν να τους κυβερνήσουν. Αξιοπιστία λόγων και έργων και εμπιστοσύνη είναι τα κλειδιά, που ανοίγουν την πόρτα της εξουσίας, στα πολιτικά κόμματα. Μήπως εδώ κρύβεται η αδυναμία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και οι ομιλίες του να μην προκαλούν το ανάλογο ενδιαφέρον, όπως άλλοτε και οι «ειδήσεις» που βγαίνουν να μην τυγχάνουν της αποδοχής από Μέσα και πολίτες, πλην των κομματικών και προκαλούν «βαρεμάρα» και πλήξη;

Στα «ράφι» του μυαλού των πολιτών, η εικόνα του αρχηγού και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, το άλλοτε ηθικό πλεονέκτημα, παραμένει άγγιχτο ή έχει τρωθεί;

Η άποψη ότι δεν υπήρχε εναλλακτική, λόγω Τρόικας, είναι επιχείρημα σοβαρό ή είναι δήλωση συνθηκολόγησης του αδύνατου, χωρίς να προηγηθεί μάχη;

Όταν πηγαίνεις να σταθείς απέναντι σε έναν αντίπαλο, με δημοσκοπική διαφορά είκοσι μονάδων και αντί να την αποδεχθείς, ψελλίζεις για «στημένες  έρευνες», τότε δεν θα πάρεις εύκολα δημοσκοπικά «κεφάλι»!

Και μία συμβουλή. Αντί για Κοινωνική Συμφωνία, καλό είναι να οικοδομήσετε ένα πλέγμα εμπιστοσύνης με τους πολίτες, τη λεγόμενη «Εγκάρδια Συνεννόηση»!

Είναι η ισχύς  ασθενών δεσμών, μεταξύ πολιτικού και πολιτών.

 

 

Φτάνει η στήριξη από τα ΜΜΕ; Του Θανάση Παπαμιχαήλ –Επικοινωνιολόγου

 

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υστερεί σε όλα.

Υστερεί στις δημοσκοπήσεις, σε πρωτοβουλίες, σε agenda setting πολιτικών θεμάτων και προώθησης τους στην κοινή γνώμη.

Εσωκομματικές γκρίνιες, αντιπολίτευση σε θέματα επικαιρότητα, απουσία από προτάσεις κυβερνησιμότητας. Με πολύ απλά λόγια, η κυβέρνηση παίζει «μπάλα» μόνη της. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει υποστεί πολλές μεταλλάξεις, ιδεολογικές, οργανωτικές, στρατηγικές με αποτέλεσμα να είναι λίγο αριστερά, λίγο κεντρώο, λίγο κεντροαριστερό με απροσδιόριστο DNA. Η Ανάσταση του, ταυτίζεται με την προσμονή ενός θαύματος, εκτός αν τα λάθη και οι αστοχίες του κυβερνώντος κόμματος, άρχισαν να ξεκλειδώνουν τα στόματα και οδηγούν τα πόδια των πολιτών στους δρόμους και πλατείες. Μεγάλο ζητούμενο, η δομική αντιπολίτευση και όχι η ευκαιριακή.

Το επόμενο διάστημα, και πέραν των δέκα μηνών, τα πράγματα θα εξελιχθούν δύσκολα για το σύνολο της κοινωνίας.

Σήμερα, η κυβέρνηση, σε καθημερινή βάση επεξεργάζεται το πολιτικό story της ημέρας.

 Η «πολιτική γραμμή της ημέρας» μεταβιβάζεται από τα φίλια μίντια άμεσα, σκηνοθετώντας εικόνες και μηνύματα για να ενισχύσουν τις θέσεις τους και να προλάβουν τα αντίπαλα μηνύματα, που τις περισσότερες φορές δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Στα κυβερνητικά κλιμάκια, γνωρίζουν ότι η άσκηση εξουσίας ταυτίζεται με ένα είδος προεκλογικής εκστρατείας, με αποτέλεσμα τη δόμηση – σκηνοθέτηση, ενός νέου πολιτικού οράματος, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα τους. Τα παραδείγματα πολλά. Από τις απαγορεύσεις εξόδου, το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, την υποχρεωτική χρήση μάσκας, λόγω της πανδημίας, αλλά και πολλές ακόμη «υπαγορεύσεις» που θεωρούν αναγκαίες για την επίτευξη των στόχων που έχουν  τεθεί Δικαιολογημένα, εν μέρει!

Η πανδημία, έφερε αυταρχικές δημοκρατίες μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας σε όλον τον κόσμο. Αυτό είναι ηλίου φαεινότερον!

Απώτεροι στόχοι είναι η απόσπαση της προσοχής των πολιτών από τα ουσιώδη διακυβεύματα όπως φτωχοποίηση, χειραγώγηση μέσων, περίεργες μεθοδεύσεις εξωτερικών θεμάτων και άλλα ακανθώδη.

Φυσικά, όλες οι χώρες, μηδέ εξαιρουμένης και της χώρας μας, διαθέτουν ικανότατους δεξιοτέχνες της προπαγάνδας, spin doctors, story tellers όπως λέγονται στην αγγλική γλώσσα, «παραμυθάδες» στην ελληνική.

Όμως, η δημιουργία μιας αντι-πραγματικότητας με μυθοπλασίες έχει τα όρια της.

Μετά από μια δεκαετία μνημονίων και οικονομικής ανέχειας μεγάλης μερίδας πολιτών, η οποιαδήποτε φούσκα εικονικής πραγματικότητας που δημιουργείται από προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, θα «σκάσει» με πάταγο!

Όταν, οι πολίτες συνειδητοποιήσουν ότι για τους πολιτικούς προηγούνται οι επόμενες εκλογές και όχι οι επόμενες γενιές, τότε ποιος θα δει και δεν θα φοβηθεί την αληθινή σιωπηλή εξουσία, που είναι ο λαός;

Πιο απλά. Η έλλειψη νοσοκομειακής περίθαλψης λόγω κορωνοϊού, η αδυναμία οικονομικής επιβίωσης λόγω κρίσης και πιθανές αστοχίες στα εθνικά θέματα και στο προσφυγικό, είναι σπόροι για το «αφιόνι» του λαού. Και τότε, γαία πυρί μειχθήτω κατά τα κοινώς λεγόμενα..

Ένα τρίπτυχο προβλημάτων, που καταρρίπτει μύθους για τη δύναμη των μίντια και με ακρίβεια βάζει τα πράγματα στην πραγματική τους θέση. Μια ματιά στην ιστορία, θα επιβεβαιώσει του λόγου τα γραφόμενα. Η επιστροφή στην κανονικότητα, που διατυμπανίζει η κυβέρνηση, εκτός του ότι νοηματοδοτείται διαφορετικά από τον εκάστοτε λήπτη, είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Κράσαρε, λόγω πρωτόγνωρων προβλημάτων, που μαστίζουν την κοινωνία. Είμαστε πολλά «κλικ» μακριά της!

 

 

Η νέα γλώσσα του σώματος. Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

 

Πάνω από εξήντα τοις εκατό των πληροφοριών που λαμβάνουμε από έναν συνομιλητή μας, ανήκουν στη γνωστή μας μη λεκτική επικοινωνία.

Τα συναισθήματα εκφράζονται πιο έντονα μέσω των κινήσεων των χεριών μας, τις συσπάσεις του προσώπου μας, τη στάση του κορμιού μας, ακόμη και τον τρόπο που τοποθετούμε τα πόδια μας. Με τη γλώσσα του σώματος στέλνουμε μηνύματα, μη λεκτικά, ψυχολογικής κατάστασης, υποσυνείδητα και αυτόματα.

Η πανδημία και τα φυσικά επακόλουθα των πρωτοκόλλων υγείας, άλλαξαν και τη γλώσσα του σώματος. Η μάσκα δυσχεραίνει πλέον την μη λεκτική επικοινωνία του προσώπου.

Η νέα γλώσσα του σώματος περιλαμβάνει φιλάκια νοερά και από μακριά και πάνω από τη μάσκα, χαιρετισμός από κοντά με γροθιές και αγκώνες, από απόσταση δια ανατάσεως του δεξιού χεριού σε ορθή γωνία, το χέρι στην καρδιά για εγκάρδιο χαιρετισμό-ευχαριστώ θερμά-τιμή μου, αγκαλιά σύμφωνα με το γυμναστικό πρόσταγμα- στοιχηθείτε και ερωτικές περιπτύξεις μετά προσοχής και αποστάσεων.

Αυτά και άλλα πολλά επιτάσσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, απόρροια της επιδημίας και τα "πάντα" όλα στη γλώσσα του σώματος αλλάζουν.
Παραμένουν σε ισχύ, οι συσπάσεις του άνω μέρους του προσώπου, για ενδείξεις όπως, άστραψε και βρόντηξε, γυαλίζει το μάτι του, μου κρατάει μούτρα!

Από την απλή χειραψία, μέχρι τον εγκάρδιο εναγκαλισμό όπως και κάθε κοινωνική ζύμωση, δια της ζώσης συμμετοχής υπόκεινται σε περιορισμούς.
Σε γάμους, κηδείες, μνημόσυνο, διαδηλώσεις, προεκλογικές συγκεντρώσεις και σε κάθε είδους συναθροίσεις, μετρημένοι στα δάκτυλα!

Μια ακόμη δυσκολία, στο να παίρνουμε και να στέλνουμε μηνύματα με εκφράσεις του προσώπου, επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας , να βλέπουμε το χαμόγελο που σκάει στα χείλη, ζεσταίνει το βλέμμα και πολλάκις, δίνει το "πράσινο φως" για τα περαιτέρω.

Τα μη λεκτικά σήματα έχουν περιοριστεί και έχει δυσκολέψει ακόμη και η αποκωδικοποίηση των νέων εκφράσεων του προσώπου, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε, αν προέρχονται από τη δυσφορία της μάσκας ή από τα λεγόμενα μας!

Και δυστυχώς, δεν έχει ακόμη γραφτεί κι ένα εγχειρίδιο με θέμα «η νέα γλώσσα του σώματος» για να ξέρουμε
πως την διαβάζουμε!!!

Οι ειδικοί στα θέματα ανθρώπινης συμπεριφοράς συνιστούν, να αξιοποιούνται πλέον, τα μη λεκτικά σήματα, των χεριών, στάσης του σώματος και τα μάτια. Χέρια μακριά από το σώμα δείχνουν αυτοπεποίθηση και ειλικρίνεια. Χέρια σταυρωμένα δείχνουν άμυνα και αυτοπροστασία, χέρια που κρατάνε το κεφάλι, μπροστά, περνάνε μηνύματα φόβου, απόγνωσης, αδυναμίας, ενώ χέρια που αποτελούν «μαξιλάρι» κεφαλιού σημαίνουν άνεση, αδιαφορία, τεμπελιά, ανάλογα με την υπάρχουσα κατάσταση.

Νευρικές κινήσεις χεριών και ποδιών, άγγιγμα προσώπου, παιχνίδι με τα μαλλιά, δείχνουν αμηχανία, βαρεμάρα ή ακόμη και νευρικότητα που θα φέρει πιθανή έκρηξη. Το άλλοτε γνωστό μήνυμα ψεύδους με το ξύσιμο της μύτης, δεν θα το δούμε εύκολα, λόγω μάσκας. Έχει αντικατασταθεί από το κοίταγμα του άλλου, πάνω ή κάτω, για να αποφύγει να αποκαλυφθεί.

Μια καλή τακτική είναι να κρατάτε το βλέμμα του συνομιλητή σας, για αρκετή ώρα χαμογελώντας "ηχητικά" και δείχνοντας την έγκριση σας, στα λεγόμενα του.

Στο φλερτ, η στάση του σώματος της γυναίκας, δείχνει και την επιθυμία της. Αν ο κορμός του σώματος της είναι στραμμένος προς τη μεριά του άντρα, τότε σίγουρα το πρώτο βήμα της «επιτυχίας» έχει γίνει. Αν τρίβει το μάτι της, όσο της μιλάτε, καλύτερα να στοχεύσετε  αλλού!

Η εστία του ενδιαφέροντος του, είναι σε άλλο πρόσωπο!

Με μάσκα ή χωρίς, με χειραψία ή χωρίς, μάθετε να διαβάζετε τη γλώσσα του σώματος του συνομιλητή σας σαν εξπέρ. Θα σας χρειαστεί!!!

 

 

Στις Δημοτικές εκλογές, η απλή αναλογική φεύγει, ο νέος εκλογικός νόμος έρχεται

 Ήγουν, ένας νέος Νόμος που θα αντικαταστήσει  τον υπάρχοντα Νόμο της απλής αναλογικής, που έφερε μύρια τόσα προβλήματα σε Δήμους και Περιφέρειες. Προτάσεις αλλαγής του εκλογικού νόμου, σύμφωνα με όσα έχουν δει στο φως της δημοσιότητας και βρίσκονται ήδη στο τραπέζι του διαλόγου και της διαβούλευσης με τις αυτοδιοικητικές συνδικαλιστικές ενώσεις.

Το αρμόδιο υπουργείο, σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες  «φλερτάρει» με την πρόταση, πολλαπλών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, στον νέο Νόμο.

Οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι των συζητήσεων  θεωρούνται ως οι πλέον θεσμικές αλλαγές, που πρέπει να γίνουν στον υπάρχοντα Νόμο.

Με πρώτη αλλαγή την κατάργηση της απλής αναλογικής αναγκαία προϋπόθεση, για να
μπορέσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, απαλλαγμένη από κομματικές σκοπιμότητες, να προσφέρει τα απολύτως απαραίτητα , που έχουν ανάγκη οι
σύγχρονες κοινωνίες.

Στις νέες εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης το 2023, Δήμοι και Περιφέρειες, να έχουν στο τιμόνι, ισχυρά σχήματα που αντιπροσωπεύουν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας και όχι ΣΥΡΡΑΦΉ ΠΑΡΑΤΆΞΕΩΝ ΜΕ ΚΟΜΜΑΤΙΚΈΣ ΑΤΖΈΝΤΕΣ.

Ακόμη, α) Να θεσπιστεί ένα εκλογικό όριο,  για την είσοδο μιας παράταξης στα Δημοτικά Συμβούλια. Αυτό θα λειτουργήσει ενισχυτικά στην κυβερνησιμότητα των Δήμων περιορίζοντας τα γνωστά σε όλους μας ‘’ακραία’’  μορφώματα , αντάρτικα και πολυδιασπάσεις.

β) Η εκλογή Δημάρχου να γίνεται από τον ‘’πρώτο’’ γύρο, με ένα ποσοστό τέτοιο
που θα ανταποκρίνεται στη φιλοσοφία της αναλογικής εκπροσώπησης του εκλογικού σώματος. Έτσι, θα αποφευχθούν οι κάθε είδους συναλλαγές μεταξύ των παρατάξεων, που  όλοι μας,έχουμε  ζήσει,
στον ‘’δεύτερο’’  γύρο, στη δεύτερη Κυριακή.   Θα μπει τέλος σε εξωνημένους και μουστερήδες που αφθονούν στις τοπικές κοινωνίες.

γ) Σύμφωνα και με το Εθνικό εκλογικό σύστημα να θεσπιστεί και η γνωστή σε όλους μας ΛΊΣΤΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΊΑΣ.  Ένα ποσοστό, των μελών των Δημοτικών
Συμβούλων, πρόσωπα εγνωσμένου κύρους στις τοπικές κοινωνίες, να εκλέγονται χωρίς τον σταυρό προτίμησης. Στα Δημοτικά Συμβούλια, δεν χρειάζονται μόνο οι λεγόμενοι ‘’ψηφοσυλλέκτες’’ αλλά και προσωπικότητες που θα βοηθήσουν τον Τοπικό Άρχοντα, στην επίλυση ειδικών προβλημάτων.

Άγνωστο ακόμη, εάν θα μπει μεγαλύτερο όριο εισόδου, στα αυτοδιοικητικά συμβούλια από το υπάρχον όριο του 3 τοις εκατο για την είσοδο στη Βουλή, όπως και το αντίστοιχο ποσοστό στη λίστα επικρατείας. Ίδωμεν!

του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος