Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

Τέλος χρόνου. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Τέλος χρόνου για όσους πολιτικούς δεν υιοθετούν τη φράση του  συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω», με αποτέλεσμα να αποφεύγουν την ανάληψη ευθύνης λόγω πολιτικού κόστους και να την μεταθέτουν στους πολίτες. Μαύρο δαγκωτό στις ερχόμενες εκλογές.
Τέλος χρόνου στις προβλέψεις των δημοσκόπων για ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις στην πολιτική σκακιέρα. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι έγιναν απρόβλεπτοι. Η κοινή λογική είναι είδος προς εξαφάνιση στην πολιτική και το απρόσμενο κερδίζει. Ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους ζει στα όρια της φτώχειας. Μπορείτε να προβλέψετε με βεβαιότητα την ψήφο του;
Τέλος χρόνου σε όσους αρέσκονται στην κριτική, αλλά ποτέ στην αυτοκριτική. Σχολιάζουν, λοιδορούν, διαφωνούν τα έργα των αντιπάλων τους, αλλά ποτέ τα λάθη των ίδιων. Η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί το σύνολο του πολιτικού προσωπικού υπεύθυνο για τις σεισμικές δονήσεις των μνημονίων και την φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας των πολιτών. Τα εκλογικά σωσίβια σωτηρίας, ελάχιστα.
Τέλος χρόνου για τους επαγγελματίες της πολιτικής με προϋπηρεσία μόνο σε βουλευτικά έδρανα και αυτοδιοικητικούς θώκους. Όσοι δεν μας έσωσαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, θέλουν παράταση νέας τετραετίας να μας σώσουν ή να συνταξιοδοτηθούν με πλήρεις αποδοχές;
Τέλος χρόνου η γνωστή σε όλους ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, προνόμιο να μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα. Τυποποιημένες φράσεις, κοινοτυπίες, βαρύγδουπες δηλώσεις για εντυπωσιασμό και προπαγάνδα.
Τέλος χρόνου στους χούλιγκανς της πολιτικής, στους γυρολόγους κομμάτων, στους «πιανωστασιδήδες» στα τηλεοπτικά παράθυρα για να συνεχίσουν το αειθαλές μοντέλο παραποίησης της πραγματικότητας.
Τέλος χρόνου στην ακραία ρητορική ταξίματος. Στην παλάμη και ούτω βοήσωμεν! Στα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια άπαντες οι πολιτικοί αποδείχθηκαν απελπιστικά αναξιόπιστοι. Ταξίματα που μείνανε ταξίματα!
Τέλος χρόνου στις ιδεολογίες αριστεράς και δεξιάς, μιας ξεπερασμένης γενιάς. Ιδεολογίες με κοινό παρονομαστή, τους διορισμούς, τα επιδόματα, την τακτοποίηση των «ημετέρων». Κοινό το DNA τους.
Τέλος χρόνου και για την Αυτοδιοίκηση μετά το «έγκλημα» της απλής αναλογικής. Ακυβερνησία, συναλλαγή, αποδυνάμωση του θεσμικού της ρόλου. Ένα προμελετημένο έγκλημα χωρίς να ακολουθηθεί η τιμωρία των ενόχων. Θα την πληρώσουν, όσοι την πληρώνουν πάντα. Οι πολίτες που τους ψηφίζουν.
Τέλος χρόνου και στην κυοφορία του Θείου Βρέφους. Γεννήθηκε για να μας δώσει φώτιση και να μας σώσει.
Τέλος χρόνου και νομοτελειακά. Καλές γιορτές και Καλή Χρονιά!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Οι «καλοί Σαμαρείτες». Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Ευδοκιμούν πάντα με την έλευση της φτώχειας και η προβολή του έργου τους έχει σαν στόχο το θεάρεστο έργο της κυβερνητικής φιλανθρωπίας, να υπακούει στις αρχές της μεταστροφής της κοινής γνώμης. Πιο απλά, όταν ένας πολιτικός «στριμώχνεται» είτε δημοσκοπικά, είτε από ομάδες πίεσης πολιτών με γιλέκα ή χωρίς, τότε ανοίγει το κουτί των παροχών. Δίνει επιδόματα, δίνει μετρητά, δίνει «ανάσες» με δόσεις για να πάρει την εύνοια των πολιτών και μικροποσοστά ανόδου στη δημοσκοπική πίτα. 
Όταν είναι και χρόνος εκλογών, πλημμυρίζουμε από «καλούς Σαμαρείτες» της κεντρικής πολιτική σκηνής, της αυτοδιοίκησης, αλλά και του ιδιωτικού τομέα με το εφεύρημα της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Στη χώρα της φαίδρας πορτοκαλέας, ένα στα τέσσερα τηλεοπτικά σποτάκια των διαφημίσεων προσφέρουν καθημερινά γεύματα, τρόφιμα, είδη ένδυσης και υπόδησης ακόμη και πετρελαίου θέρμανσης από ιδιωτικές εταιρίες, δημοτικές επιχειρήσεις και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Καλοδεχούμενα θα πείτε όταν το επίσημο κράτος ενδιαφέρεται μόνο για την αναδιανομή της φτώχειας και τον αφανισμό της μεσαίας τάξης.  Εσαεί προεκλογικά χρησιμοποιείται από την εκάστοτε κυβέρνηση, η διανομή επιδομάτων ως σωσίβιο διάσωσης της από το «μαύρισμα» στην κάλπη. Όσο για τους ιδιώτες επιχειρηματίες που προσφέρουν τα χριστουγεννιάτικα καλούδια, έχουν στόχους καθαρά εμπορικούς. Να προτιμηθούν τα προϊόντα ή οι υπηρεσίες τους από τους λίγους εναπομείναντες οικονομικά ενεργούς καταναλωτές, έναντι των ανταγωνιστών τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα χωρίς «φτιασιδώματα» επικοινωνιακά. Και δυστυχώς οι πολίτες δεν έχουν ικανότητες απεγκλωβισμού από τέτοιες νοοτροπίες παθητικής κατήχησης και μεταμόρφωσης της σε ενεργά υποκείμενα αποδοχής ή μη. Φυσικά και τα «πρόθυμα» ΜΜΕ παίζουν σημαντικό ρόλο στο κεφάλαιο της αξιοπρέπειας των ασθενέστερων ομάδων των πολιτών.
Το ζητούμενο είναι να υπάρχουν κοινωνίες και χωρίς «καλούς Σαμαρείτες» που φέρνουν «μετρητά» όταν πιέζονται και κάθε είδους παροχές όταν στήνονται κάλπες. Όσο για το νέο φρούτο της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης, καλό θα είναι να απέχει της έντονης μαζικής προβολής.
«Ου γνωστό η δεξιά σου τι ποιεί η αριστερά σου» λέει η εκκλησία. «Κάνε το καλό και ρίχτο στο γιαλό» λέει ο θυμόσοφος λαός. Δεν λέει ρίχτο στην τηλεόραση και σε prime time ζώνη.
Και δεν τελειώσαμε εδώ, όπως λένε και στο τελεμάρκετινγκ. 
Όσοι παρακολουθείτε τηλεοπτικά προγράμματα με παρουσιαστές Αι- Βασίληδες και καλούς Σαμαρείτες κερδίζετε μετρητά ζεστά και λαϊκά με ένα απλό τηλεφώνημα ή με αγορά μιας φριτέζας!
Στο μίζερο «σήμερα» ότι αποκομίσετε από όποια πηγή προσφέρεται, είναι ευπρόσδεκτο και αναγκαίο. Ακόμη και οι προσκλήσεις για το άναμμα των Χριστουγεννιάτικων δέντρων υποκαθιστούν το ρεβεγιόν των προ κρίσης ετών, στις μεγάλες πίστες. 
Παράλληλα μπορεί να δώσει και τη «φώτιση» σε πολλούς συμπολίτες μας για να καταλάβουν επιτέλους ότι Αι- Βασίληδες και καλοί Σαμαρείτες δεν χρειάζονται όταν ένα κράτος πατάει γερά στα πόδια τους. 
*Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

Μπούρδα Καραβάγγο… Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Η θετική σκέψη ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, θα γυρίσει ο τροχός και άλλα τέτοια «αφυδατωμένα» από την πολυετή κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, θα ακούσουμε με την έλευση του νέου χρόνου με τις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στο λυκόφως της θητείας της η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με τα πολλαπλά επιδόματα να κρατήσει το φρόνιμα της αισιοδοξίας σε υψηλά επίπεδα και με τις υποσχέσεις διορισμού στο δημόσιο τα εκλογικά ποσοστά της.
Αντίθετα, η αντιπολίτευση κομπορρημονεί, ότι το νέο έτος θα είναι το έτος της «Τσιπροανατροπής» μιας και η λογική της «ψήφου χαβαλέ – απολιτίκ και αντισυστημικής» πέρασε ανεπιστρεπτί.
Η μόνη σωστή επιλογή των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών για την ασφαλή πορεία της χώρας, είναι η ψήφος στην αντιπολίτευση, παρότι παραμένει εγκλωβισμένη στον «μικρόκοσμο» της, στις παθογένειες του παρελθόντος και στην παρασκηνιακή καμαρίλα.
Οι πολίτες προσδοκούν τη γέννηση μιας καινούργιας Ελλάδας με το νέο χρόνο, όμως με τα επαναχρησιμοποιούμενα υλικά κατεδάφισης, μόνο αρχιτέκτονες με διανοητική αναπηρία μπορούν να την σχεδιάσουν!
Μπαίνουμε σε λίγο σε έναν νέο χρόνο με μια κυβέρνηση που «παραπαίει» δημοσκοπικά, με αδυναμία να βγάλει όλα τα «κάστανα από τη φωτιά» όπως Μακεδονικό, ασφαλιστικό, φυγή νέων επιστημόνων και άλλα, χωρίς να τολμά να βάλει το χέρι της στο «λάκκο με τα φίδια» του δημοσιονομικού προβλήματος.
Με κυβερνητικούς βερμπαλισμούς, εξωραΐζουν με ωραία λόγια την καθημερινότητα των πολιτών, λέγοντας τους ότι  ό,τι βλέπουν είναι μια μαγική εικόνα!
Οι αυτοχειρίες ανήκουν στο παρελθόν, οι πλειστηριασμοί αφορούν την ελίτ, η παραβατικότητα στην κοινωνία είναι αυταπάτη, η ανομία στα πανεπιστήμια είναι έργο της αντιπολίτευσης και άλλα τέτοια χοντροειδή ψέματα.Κρατώντας το κοντάρι αμοραλισμού και οπορτουνισμού, θέλει να «πετάξει» ψηλά στις εκλογές για άλλη μια φορά. Ίσως με κάποιο «θαύμα» θα μπορούσε να συμβεί κι αυτό, άλλωστε στη χώρα μας τα πάντα είναι δυνατά. Αν πραγματικά μετά από τόσα χρόνια κρίσης, υπάρχουν ακόμα πολίτες που πιστεύουν ότι θα γυρίσουμε πίσω στα χρόνια της ευδαιμονίας λόγω των δανεικών, τότε οι τρόφιμοι των φρενοκομείων είναι περισσότερο γνωστικοί.
Οι μόνοι που μπορούν να αισιοδοξούν «φλύαρα» για το νέο χρόνο είναι οι πολιτικοί μας με τους παχυλούς μισθούς και επιδόματα, ή οι βολεμένοι λόγω ειδικών συνθηκών.
Όλοι τους ζουν σε άλλο κόσμο, σε άλλη χώρα. Η μόνη ελπίδα των απλών πολιτών που «ματώνουν» για να τα βγάλουν πέρα με τις περικοπές μισθών, αυξήσεις φόρων και αφαίμαξη των οικονομικών τους, είναι η αλληλεγγύηπου πρόσφατα αποκαλύφθηκε λόγω κρίσης. Η ανυπαρξία της κρατικής αρωγής και ο φόβος ότι ίσως βρεθούμε στην ίδια θέση με τον άνεργο και άστεγο συμπολίτη μας, έφερε σε πρώτο πλάνο το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ.
Σε λίγες μέρες φεύγει ο παλιός χρόνος και έρχεται ο νέος και δεν γνωρίζουμε τι «καλούδια» θα μας φέρει. Και δεν υπάρχει κάποιος να πει το «ειδοποία ρε μπούρδα Καραβάγγο, ειδοποία, άνθρωποι κάτω. Το φελέκι σου…» όπως στην ελληνική ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα».
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

Ανατολίτικα παζάρια στην Αυτοδιοίκηση. Του Θανάση Παπαμιχαήλ



Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν, και στο μυαλό των υποψηφίων κυριαρχούν δύο ρήματα. Το «συνεχίζω» το έργο μου από τους νυν αυτοδιοικητικούς άρχοντες και το «αλλάζω» από τους νέους που επιβουλεύονται την καρέκλα της εξουσίας. Στον αντίποδα, ο νέος εκλογικός νόμος που επιδιώκει συναινέσεις, συνεργασίες και συγκλίσεις προγραμμάτων από τους υποψήφιους αυτοδιοικητικούς άρχοντες.
Προβλέπεται αδυναμία συγκατοίκησης, τουλάχιστον στον πρώτο χρόνο της νέας δημοτικής θητείας. Ελπίδες να βρεθεί κοινός σχηματισμός υπάρχουν, αλλά στοιχηματικά δεν αποδίδει μεγάλα ποσοστά. Μοναδικοί βιρτουόζοι των δημοτικών συμφωνιών με τον νέο νόμο της απλής αναλογικής, οι συντάκτες του. Αθύρματα στις επιδιώξεις του κόμματος που δεν έχει ισχυρά ερείσματα στην αυτοδιοίκηση και φοβάται να χρεωθεί πιθανή πανωλεθρία το βράδυ των εκλογών.
Αποτέλεσμα, εκατοντάδες υποψήφιοι στην αυτοδιοίκηση, ευφάνταστα σενάρια συνεργασιών, μικροπολιτικές σκοπιμότητες, δόλιες διατάξεις για άδολη απλή αναλογική. Ανάμεσα τους και γελοία υποκείμενα που παριστάνουν τους «καμπόσους» με στόχο να καταγράψουν «μικρές» δυνάμεις που θα τους δώσουν προνόμια ανάληψης θέσεων ευθύνης, λόγω ιδιαιτεροτήτων του νέου νόμου.
Υποψηφιότητες καταγραφής και όχι αιχμής για τις πρώτες θέσεις στις προτιμήσεις των πολιτών. Ζώνες ασφαλείας και κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν για να προφυλάξουν τους πολίτες από αδίστακτους καταφερτζήδες στην καλύτερη περίπτωση, ή στυγνούς εκβιαστές στη χειρότερη.
Κίνδυνος να «μπατάρει» το πλοίο της αυτοδιοίκησης με τόσους επιβάτες επιρρεπείς σε κομματικές εμφυλιοπολεμικές διδαχές και ισοπέδωσης των πάντων.
Σωσίβιο διάσωσης η εκλογική επικράτηση σοβαρών υποψηφιοτήτων, από την πρώτη Κυριακή των εκλογών και με ποσοστά πάνω από πενήντα πέντε τοις εκατό. Εξασφάλιση της κυβερνησιμότητας από την πρώτη Κυριακή, με ικανό αριθμό συμβούλων.
Διαφορετικά, ανίερες συμμαχίες, ραδιουργίες, αλισβερίσια, και καθημερινοί αλήτικοι προπηλακισμοί ικανών στελεχών της αυτοδιοίκησης. Αυτοδιοικητικό Bata clan. Ένα ακόμη από τα λαμπρά σφάλματα της κυβέρνησης, που θα το πληρώσουν οι πολίτες, αν κι αυτή τη φορά  ψηφίσουν ό,τι δεν αξίζει! Ψηφίσουν υποψήφιους με κριτήρια κομματικά, συναισθηματικά και του life style, κριτήρια που δεν αποτελούν τεκμήρια σωφροσύνης και επίγνωσης, με αποτέλεσμα ο φαύλος κύκλος των «ανίκανων» να συνεχιστεί. Το δυστύχημα είναι ότι η απλή αναλογική της αυτοδιοίκησης διαφέρει από την απλή αναλογική της κυβερνητικής πολιτικής σκηνής.
Όταν στην τελευταία δεν συναινούν  τα κόμματα, επαναπροκηρύσσονται εκλογές, ενώ στην τοπική αυτοδιοίκηση αυτό δεν προβλέπεται. Αν δεν συμφωνούν, τότε δεν θα γίνεται τίποτα, ούτε και αποκομιδή απορριμμάτων. Όσο για τις δράσεις κοινωνικής πολιτικής, θα διαγραφούν από τα αυτοδιοικητικά κιτάπια. Οι κυβερνώντες συνιστούν σε όσους διαφωνούν με το νέο εκλογικό νόμο του ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ «ξύδι» για την πνευματική τους οστεοπόρωση. Έρχονται τα ανατολίτικα παζάρια για όσους αυτοδιοικητικούς κερδίσουν τις εκλογές με «πλειοψηφίες τσέπης»! Εκλογές κινητικότητας αυτοδιοικητικών στελεχών σε θέσεις ευθύνης όπως χαρακτηρίζονται από ειδικούς οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος