Πολύς ντόρος για το τίποτα… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Είμαστε η χώρα που το ασήμαντο γίνεται σημαντικό, από τη μια στιγμή στην άλλη.
Η ταινία Joker το φώτισε για μια ακόμα φορά. Η ταινία θίγει προβλήματα ταξικά, κοινωνικά και μπούλινγκ, για μια κατηγορία συμπολιτών μας που έχουν ψυχολογικά προβλήματα. 
Όμως στη χώρα μας το πιο σημαντικό ήταν η καταλληλότητα ή μη, παιδιών έως δεκαοκτώ χρονών, να παρακολουθήσουν την ταινία.

Και ένα ατυχές συμβάν πυροδότησε αντιδράσεις που κυριαρχούν μέχρι και σήμερα, λόγω της αστυνόμευσης. Ακόμη και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στην κυβέρνηση, φέρνοντας στη μνήμη την αλήστου εποχή της δικτατορίας και παλινόρθωση του κράτους της δεξιάς! Η διάπλαση των παίδων, επανέρχεται στην επικαιρότητα των εφημερίδων, των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών πάνελ, αλλά και οσονούπω στο Κοινοβούλιο. 

Μέγα το θέμα, για την προστασία των ανηλίκων από μια ταινία, και τις επιπτώσεις που θα έχει στην ψυχική υγεία και κοινωνική συμπεριφορά των εφήβων. Το ότι το έργο αυτό θα μπορούσαν να το κατεβάσουν ανέξοδα και να το δουν στον  υπολογιστή τους, δεν ενδιαφέρει την άρχουσα τάξη. Η ευκαιρία για φθηνή και ανέξοδη αντιπολίτευση, δόθηκε με την παρουσία αστυνομικών στους κινηματογράφους, άγαρμπα και αναίτια. 

Φυσικά, πολιτική ζημιά για την κυβέρνηση δεν προκλήθηκε, απλά είναι ένα πολιτικό παιχνίδι που η αντιπολίτευση προσπάθησε να το κάνει πρώτο θέμα. Ένα από τα παιδαριώδη «επιχειρήματα» της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην εποχή του λαϊκισμού των social media.
Ως ανήλικοι, έχουμε δει πολλοί από εμάς, αρκετά «ακατάλληλα δι ανηλίκους» έργα, σε χειμερινά σινεμά της εποχής της «τσόντας», όπου είχαμε διακοπή της ταινίας, με καουμπόηδες όταν έπεφτε το «σύρμα», αστυνομία.

Θα λέγαμε ότι ήταν η εποχή της εκπαίδευσης μας στο σεξ. Δεν πάθαμε τίποτα και δεν κινδύνευσε η ηθική μας στο ελάχιστο, από τα σεξουαλικά μηνύματα των ταινιών.

Η ταινία Joker  είναι ένα αριστούργημα. Για ότι συνέβη ευθύνονται όσοι έχουν κάνει σημαία τους το «πνεύμα και ηθική» από την ελληνική ταινία με τον αξέχαστο Αυλωνίτη. Επικράτησε πανικός στην κυβέρνηση από μια ανόητη υπόθεση, που τα ΜΜΕ και τα social media την μεγαλοποίησαν. Κάνανε την «τρίχα, τριχιά». Και δεν είναι η πρώτη φορά. Γιατί δεν είναι μόνο κανάλια τηλεοπτικά, αλλά και αρδευτικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ κάνουν πλύση εγκεφάλου με ανόητες ιδεολογικές «μπουγάδες» και τα σουρεάλ απόνερα γεγονότων, όπως του Joker, που μας ποτίζουν!

Ευτυχώς, που ο αρχηγός της κυβέρνησης δεν ασχολήθηκε με τη διαχείριση της κρίσης, πέφτοντας στην παγίδα της αιτιολόγησης και πιθανόν αυτομαστιγώματος του κόμματος του. Υπάρχουν πολλά πιο σοβαρά θέματα που θα πρέπει να απασχολήσουν έναν αρχηγό κράτους, από τη σήμανση καταλληλότητας των κινηματογραφικών ταινιών. 

Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, θα πρέπει να «ενηλικιωθεί» στο νέο της χώρο. Να ασχοληθεί με τα πλέον σοβαρά ζητήματα που αφορούν τη χώρα και τους πολίτες, μακριά από καφενειακού τύπου αντιπολίτευση. Γιατί αν περιμένει να τους κάτσει ένα «Joker» για να ξανακυβερνήσουν, θα περιμένει πολύ!

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Διακύβευμα ή συναίνεση! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Δημοσκοπικά ο «μήνας του μέλιτος» της Κυβέρνησης, πήρε τρίμηνη και βάλε παράταση, καθώς οι περισσότερες μετρήσεις δείχνουν τεράστιες διαφορές μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος.

Τα ποσοστά της Κυβέρνησης δείχνουν μια εξωπραγματική για τα Ελληνικά δεδομένα άνοδο και οι πρώτες δράσεις της, δείχνουν να είναι ο πυροκροτητής της δημοσκοπικής υπεροχής. Όμως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, είναι η ασυμφωνία χαρακτήρων των δύο μεγάλων κομμάτων και η απουσία συναίνεσης σε μικρά και μεγάλα προβλήματα. Από τον τρόπο επιλογής των δικαιούχων επιδομάτων, μέχρι τα οξυμένα εθνικά θέματα και τις σχέσεις με τους συμμάχους, στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο.

Ο τόπος έχει πληρώσει ακριβά τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, επανειλημμένα. Από την έκβαση των περιβόητων μνημονίων, μια έκβαση που θα ήταν πολύ διαφορετική αν είχε επέλθει στοιχειώδης συνεννόηση, μόλις «έσκασε» στα χέρια του τότε πρωθυπουργού που πήρε μόνος του την απόφαση, αρχή εξαθλίωσης της χώρας και των κατοίκων της.

Στη συνέχεια ακολούθησαν μονομερείς ενέργειες του υποτιθέμενου προγράμματος «διάσωσης» της Ελλάδας, χωρίς την υπευθυνότητα και ωριμότητα που απαιτούσαν οι στιγμές.
Τα αποτελέσματα γνωστά. Λιτότητα, capital controls, κυβερνητικές μεγαλοστομίες για επανάκτηση της κυριαρχίας στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, εξαγγελίες με στίχους από την «Ιθάκη» του Καβάφη και γνωστές φράσεις από λατινομαθείς επικοινωνιολόγους του κυβερνώντος κόμματος και πολλά ακόμη ευτράπελα.

Η γνωστή σε όλους μας «έξοδος από τα μνημόνια», χαρακτηρίστηκε ως κομβική εξέλιξη, ασχέτως αν η χώρα βρίσκεται υπό «ζυγό δανειστών» με μεγάλα ετήσια πλεονάσματα, με «αξιολόγηση» αγορών, με «υποθήκη» των περιουσιακών στοιχείων της για αρκετά χρόνια. Όλα αυτά φαίνεται ότι είναι ψιλά γράμματα για το πολιτικό μας σύστημα, ξεχνώντας ότι η κύρια αιτία που μας οδήγησε στα μνημόνια, είναι το έλλειμμα της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, και ο «διχαστικός» λόγος, κύριο χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής ζωής.

Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι για την επιστροφή στην κανονικότητα θα πρέπει να καταδικαστούν ενέργειες του λεγόμενου προοδευτικού κόσμου, όπως οι αλήστου μνήμης στιγμές σκαρφαλώματος στα κάγκελα, ξεχαρβάλωμα πεζοδρομίων και «ευτελισμός» του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Νέα «εκκίνηση» ενόψει ενός δύσκολους τριμήνου, κομβικού για το μέλλον της κυβέρνησης, αλλά και της χώρας. Τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να εφεύρουν νέα αφηγήματα, να φροντίσουν τη διατήρηση της συνοχής τους και να αλλάξουν τη «φρασεολογία» προσέγγισης των πολιτών.
Συναίνεση και στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι να «ακονίζουν τα μαχαίρια» για τον τρόπο εκλογής του, για λόγους κομματικού συμφέροντος.

Αριστερόστροφες και δεξιόστροφες λογικές, έχουν πλέον ξεπεραστεί. Η νέα πορεία προσαρμογής στην πραγματικότητα, φράση – κλειδί στον κεντρικό σχεδιασμό κάθε πολιτικού κόμματος, θα πρέπει να είναι η συνεργασία και συμπόρευση.

Αυτό οι πολίτες το θέλουν και θα το επιβραβεύσουν, γιατί η αλλαγή σελίδας θα έρθει με τη συναίνεση και όχι με διαγγέλματα.

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος

Πολίτες και πολιτικοί. Δύο ξένοι στην ίδια χώρα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Μπαίνουμε όπως όλα δείχνουν σε έναν θερμό χειμώνα. Το πολιτικό θερμόμετρο, θα φτάσει στα όρια του κόκκινου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις της προθέρμανσης των αντιπάλων. Αν και οι εκλογές έδωσαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, τα σενάρια νέων εκλογών δίνουν και παίρνουν. Πότε με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, πότε με τη Συνταγματική αναθεώρηση και πότε με την ανησυχία του επόμενου εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής. 

Οι πολιτικοί αρχηγοί μας διασταυρώνουν καθημερινά τα ξίφη τους στη Βουλή, ζωντανά και μέσα από τους εκπροσώπους τους στα λοιπά μέσα. Εύγε τους! Κάνουν καλά τη δουλειά τους για την οποία πληρώνονται με παχυλούς μισθούς και αρκετά προνόμια. 

Όμως οι ιστορικοί του μέλλοντος έχουν να ασχοληθούν με περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα, από την παραπομπή πολιτικών προσώπων σε ειδικά δικαστήρια, την επιστολική ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού και τους καβγάδες αρκετών θερμοκέφαλων μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο.
Προέχουν τα εθνικά θέματα, ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη του έθνους, το προσφυγικό για κάποιους, το μεταναστευτικό για άλλους και η δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών. 
Οι εξαγγελίες και οι προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων είναι τις περισσότερες φορές αέρας κοπανιστός και κενές μεγαλοστομίες. 

Ο λαός, οι πολίτες ανησυχούν, στην κυριολεξία κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» και οι πολιτικοί το «χαβά» τους με την επανεκλογή τους.
Ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα, από τις οθόνες των τηλεοράσεων και τους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με φωνασκίες, αντεγκλήσεις, δίνοντας  «τροφή» στα δελτία ειδήσεων, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στους ασχολούμενους με τα διάφορα sites.

Παράλληλα, βομβαρδίζουν με τιτιβίσματα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάτι σαν ντέρμπι ποδοσφαιρικών ομάδων. Αποποίηση και ανεύθυνη μετακύλιση ευθυνών λόγω της πρόσφατης αλλαγής της εξουσίας, απίστευτοι συμψηφισμοί, πεζοδρομιακοί διάλογοι προς τέρψιν των φίλιων δυνάμεων στα έδρανα της Βουλής, αλλά και στους εκατέρωθεν οπαδούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Οι πολιτικοί μας ταγοί, δεν μπορούν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας, στήνοντας καθημερινά σκηνικό ακραίας πόλωσης με αλληλοκατηγορίες που αφορούν παρελθόντα χρόνο. Ζουν ανάμεσα μας αλλά στο δικό τους κόσμο.

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, βιώνει την απόλυτη ακραία φτώχεια, η μεσαία τάξη προσπαθεί να πατήσει στα πόδια της, αλλά οι φόροι καραδοκούν να την τσακίσουν εκ νέου.
Οι πολιτικές σκιαμαχίες τους αφήνουν αδιάφορους μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το βιός τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Δεν έχουν καταλάβει οι πολιτικοί μας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ότι χρέος τους είναι να αναδεικνύουν τα αιτήματα των πολιτών και να τα ικανοποιούν. 

Με μια χώρα, σε εύθραυστη περιοχή, με μια κοινωνία να νοιώθει ανασφαλής και ένα κράτος στα όρια της χρεοκοπίας, οι πολιτικοί θα πρέπει να σοβαρευτούν. Ούτε να κονταροχτυπιούνται, ούτε να σηκώνουν «γάντια», ούτε να κάνουν επιλεκτική κριτική. Αυτή την εντολή έχουν πάρει από τους πολίτες που τους ψήφισαν. 

Πολίτες και πολιτικοί. Δύο ξένοι στην ίδια χώρα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Μπαίνουμε όπως όλα δείχνουν σε έναν θερμό χειμώνα. Το πολιτικό θερμόμετρο, θα φτάσει στα όρια του κόκκινου, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις της προθέρμανσης των αντιπάλων. Αν και οι εκλογές έδωσαν αυτοδύναμη κυβέρνηση, τα σενάρια νέων εκλογών δίνουν και παίρνουν. Πότε με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, πότε με τη Συνταγματική αναθεώρηση και πότε με την ανησυχία του επόμενου εκλογικού νόμου της απλής αναλογικής. 

Οι πολιτικοί αρχηγοί μας διασταυρώνουν καθημερινά τα ξίφη τους στη Βουλή, ζωντανά και μέσα από τους εκπροσώπους τους στα λοιπά μέσα. Εύγε τους! Κάνουν καλά τη δουλειά τους για την οποία πληρώνονται με παχυλούς μισθούς και αρκετά προνόμια. 

Όμως οι ιστορικοί του μέλλοντος έχουν να ασχοληθούν με περισσότερα ενδιαφέροντα θέματα, από την παραπομπή πολιτικών προσώπων σε ειδικά δικαστήρια, την επιστολική ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού και τους καβγάδες αρκετών θερμοκέφαλων μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο.
Προέχουν τα εθνικά θέματα, ζωτικής σημασίας για την ύπαρξη του έθνους, το προσφυγικό για κάποιους, το μεταναστευτικό για άλλους και η δύσκολη καθημερινότητα των πολιτών. 
Οι εξαγγελίες και οι προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων είναι τις περισσότερες φορές αέρας κοπανιστός και κενές μεγαλοστομίες. 

Ο λαός, οι πολίτες ανησυχούν, στην κυριολεξία κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» και οι πολιτικοί το «χαβά» τους με την επανεκλογή τους.
Ανακυκλώνουν τα ίδια θέματα, από τις οθόνες των τηλεοράσεων και τους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με φωνασκίες, αντεγκλήσεις, δίνοντας  «τροφή» στα δελτία ειδήσεων, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στους ασχολούμενους με τα διάφορα sites.

Παράλληλα, βομβαρδίζουν με τιτιβίσματα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάτι σαν ντέρμπι ποδοσφαιρικών ομάδων. Αποποίηση και ανεύθυνη μετακύλιση ευθυνών λόγω της πρόσφατης αλλαγής της εξουσίας, απίστευτοι συμψηφισμοί, πεζοδρομιακοί διάλογοι προς τέρψιν των φίλιων δυνάμεων στα έδρανα της Βουλής, αλλά και στους εκατέρωθεν οπαδούς που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα. Οι πολιτικοί μας ταγοί, δεν μπορούν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας, στήνοντας καθημερινά σκηνικό ακραίας πόλωσης με αλληλοκατηγορίες που αφορούν παρελθόντα χρόνο. Ζουν ανάμεσα μας αλλά στο δικό τους κόσμο.

Σήμερα, ένα μεγάλο μέρος του λαού μας, βιώνει την απόλυτη ακραία φτώχεια, η μεσαία τάξη προσπαθεί να πατήσει στα πόδια της, αλλά οι φόροι καραδοκούν να την τσακίσουν εκ νέου.
Οι πολιτικές σκιαμαχίες τους αφήνουν αδιάφορους μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το βιός τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Δεν έχουν καταλάβει οι πολιτικοί μας, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ότι χρέος τους είναι να αναδεικνύουν τα αιτήματα των πολιτών και να τα ικανοποιούν. 

Με μια χώρα, σε εύθραυστη περιοχή, με μια κοινωνία να νοιώθει ανασφαλής και ένα κράτος στα όρια της χρεοκοπίας, οι πολιτικοί θα πρέπει να σοβαρευτούν. Ούτε να κονταροχτυπιούνται, ούτε να σηκώνουν «γάντια», ούτε να κάνουν επιλεκτική κριτική. Αυτή την εντολή έχουν πάρει από τους πολίτες που τους ψήφισαν. 

*** Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι επικοινωνιολόγος