Γιατί οι πολίτες προτιμούν τα «άκρα»! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Αυτός ο λεγόμενος μεσαίος χώρος  μας έχει στοιχειώσει. Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί και θα χυθούν μέχρι τις νέες εθνικές εκλογές για να οριοθετηθεί αλλά και να «σηκωθεί» ο μεσαίος χώρος, ο γνωστός μας «κυρ Παντελής», από τον καναπέ να πάει μέχρι την κάλπη, για να αλλάξει την πολιτική κατάσταση της χώρας ή να την κρατήσει στα ίδια.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο ποσοστό της λεγόμενης μεσαίας τάξης, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας, υποθηκεύει την ψήφο του με αντάλλαγμα ακόμη και ένα εκλογικό επίδομα!

Να το πάρουμε είδηση, εμείς οι πολίτες και οι πολιτικοί μας. Τα λεγόμενα «rebranding» της κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς ανάλογα με τα αποτελέσματα της κάλπης, είναι "έπεα πτερόεντα". Δεν υπάρχει ούτε μεσαίος χώρος ούτε μεσαία τάξη. Η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας μας άφησε χρόνους τώρα, με τα μνημονιακά προγράμματα, την πανδημία, την ενεργειακή κρίση. Η ποιότητα της ζωής των πολιτών καθημερινά  υποβαθμίζεται, φτωχοποιείται, ενώ το πολιτικό σύστημα παραμένει παρατηρητής των γεγονότων, προσφέροντας επιδόματα και υποθηκεύοντας τις μελλοντικές γενιές, με φόρους και χρέη.

Για να βγούμε από το σημερινό μας χάλι, χρειάζεται ένα νέο αφήγημα αφύπνισης, που να εξηγεί το παρόν και να καθοδηγεί το μέλλον. Πράγμα πολύ δύσκολο, με πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων, σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά πολύ ικανότερες στη διασφάλιση «δικών» τους προνομίων, αδιαφορώντας για το ασφυκτικό «πνίξιμο» της λεγόμενης μεσαίας τάξης.

Το κλίμα ευφορίας το οποίο βίωνε η μεσαία τάξη, έγινε κλίμα εφορίας με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς και «διακονίας» έξω από εκκλησίες, δημόσια ιδρύματα, καταστήματα και κεντρικούς δρόμους.

Μπαίνουμε στον πιο δύσκολο χειμώνα των τελευταίων ετών. Επιδόματα παντού. Μοιράζονται απλόχερα όπως τα χαρτομάντιλα. Στην κοινωνία, κακομοιριά, κλαψουρίσματα, θλίψη και απογοήτευση, ενώ από το πολιτικό μας σύστημα, όταν δεν ξιφουλκήσει ο ένας απέναντι στον άλλον, ακούμε ανεύθυνες μεγαλοστομίες και λαϊκές μπούρδες, για κυβερνήσεις αυτοδυναμίας ή προοδευτικές, συμμετοχικής δημοκρατίας. Αυτό είναι το μέλημα τους.

Στο ναό της δημοκρατίας, στη Βουλή, έχουν κλειδωθεί, περιχαρακωθεί, ασχολούνται με τις ιδεοληψίες τους, διαλαλούν τα τσιτάτα τους, μένοντας στη σιγουριά της αστυνομοκρατούμενης περιοχής ασφαλείας τους.

Στον αντίποδα, ο άλλοτε νοικοκύρης της μεσαίας τάξης, γίνεται "κυνηγός" για να βρει τις φθηνότερες προσφορές σε είδη διατροφής, διστάζει να ανοίξει φακέλους με  τους λογαριασμούς που κάθε μήνα καταπίνουν το λιγοστό εισόδημα του και ούτε λόγος για την πληρωμή των δυσβάσταχτων φόρων. Δεν τον ενδιαφέρει αν φταίει ο νεοφιλελευθερισμός, ο φιλελευθερισμός της κρατικοδίαιτης ή ελεύθερης αγοράς. Δίψα για έναν αληθινό πολιτικό ηγέτη, που θα παλέψει για την καθημερινότητα του και όχι για τις συλλογικότητες, συντεχνίες και «αόρατους» ταξικούς και ξένους εχθρούς αναζητά.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όμως οι πολιτικοί μας δεν αφήνουν την πραγματικότητα να τους χαλάσει την εικονική πραγματικότητα που ζουν.

Οι επόμενες εκλογές θα χαρακτηριστούν ως το λυκόφως του μεσαίου χώρου, γιατί η μεσαία τάξη πέθανε οριστικά μαζί με τον μεσαίο χώρο. Οι πολίτες στοιβάζονται πλέον στα "άκρα". Μιά ματιά στα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα στην Ευρώπη, το αποδεικνύει.