https://mail.google.com/mail/u/0/images/cleardot.gif https://mail.google.com/mail/u/0/images/cleardot.gifΟι Δήμοι αδειάζουν: Μια Αυτοδιοίκηση που «αιμορραγεί» από έλλειψη προσωπικού! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Οι Δήμοι σε όλη τη χώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή κρίση. 

Υπηρεσίες που κάποτε λειτουργούσαν με σταθερότητα και επάρκεια, σήμερα μοιάζουν με άδεια κελύφη, καθώς το δυναμικό επιστημονικό και εργατικό προσωπικό εγκαταλείπει μαζικά τον δημόσιο τομέα. 

Μηχανικοί, αρχιτέκτονες, οδηγοί, τεχνίτες – άνθρωποι απαραίτητοι για την καθημερινή λειτουργία ενός Δήμου – επιλέγουν να μην προσέλθουν καν στις προκηρύξεις. 

Η πραγματικότητα είναι σκληρή: οι Δήμοι δεν μπορούν πια να στελεχωθούν.

Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο. Η βασική αιτία αυτής της φυγής προς τον ιδιωτικό τομέα 

είναι η διαφορά στις αποδοχές και στις συνθήκες εργασίας. Οι ιδιωτικές εταιρείες προσφέρουν υψηλότερους μισθούς, καλύτερα κίνητρα και  ταχύτερες προοπτικές εξέλιξης. 

Έτσι, οι νέοι επαγγελματίες – αλλά και έμπειροι εργαζόμενοι – στρέφονται σχεδόν αποκλειστικά στην εγχώρια αγορά, αν δεν φύγουν για το εξωτερικό, αφήνοντας τους Δήμους με μεγάλα κενά. Αντίθετα, ο Δήμος παρουσιάζεται συχνά ως ένας χώρος στασιμότητας, χαμηλών αμοιβών και περιορισμένων ευκαιριών. 

Έτσι, κάθε προκήρυξη καταλήγει άγονη και κάθε υπηρεσία μένει λίγο πιο αδύναμη από πριν. Την ίδια στιγμή, ο ΑΣΕΠ δεν δίνει τις ειδικότητες που χρειάζονται οι ΟΤΑ. 

Θέσεις κρίσιμες όπως μηχανικοί έργων, αρχιτέκτονες, γεωπόνοι, οδηγοί απορριμματοφόρων ή χειριστές μηχανημάτων εμφανίζονται αραιά, με καθυστερήσεις ή και καθόλου.

 Η  υποστελέχωση αυτή δεν επιβαρύνει μόνο την καθημερινότητα των υπηρεσιών αλλά καθυστερεί έργα, μελέτες, αδειοδοτήσεις και βασικές λειτουργίες. Οι Δήμοι παλεύουν καθημερινά με ένα ανθρώπινο δυναμικό που δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά, αφήνοντας έργα, μελέτες και υποδομές να "βαλτώνουν"! Μια θλιβερή εικόνα, από άδεια γραφεία και άγονες προκηρύξεις, είναι μια ακόμη καθημερινότητα στους Δήμους!

Στους Δήμους μένει μόνο το προσωπικό που είναι ένα βήμα, πριν τη σύνταξη.

Και αυτό λέει πολλά για το αύριο των Δήμων!

Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, η συνεργασία με ιδιώτες δεν είναι πια επιλογή· είναι η μόνη διέξοδος. Οι Δήμοι στρέφονται σε εξωτερικούς συνεργάτες για να καλύψουν τα κενά που το κράτος δεν μπορεί να γεμίσει. Μια μοναδική και συνάμα ρεαλιστική  λύση, που προκαλεί συζητήσεις, αλλά που κρίνεται αναγκαία για να μην «σβήσουν» οι δημοτικές υπηρεσίες.  Η επιλογή αυτή, του ιδιωτικού τομέα, αποδεικνύεται  "σανίδα σωτηρίας" 

για να συνεχιστεί η ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών και η υλοποίηση έργων προς όφελος των πολιτών. Η Αυτοδιοίκηση βρίσκεται σε οριακό σημείο. Κι αν δεν δοθούν άμεσα πόροι, εργαλεία και εξειδικευμένο προσωπικό,  οι Δήμοι κινδυνεύουν να μείνουν μόνο με τις ταμπέλες τους.

 

Το πολιτικό καζάνι στη χώρα βράζει, αλλά οι υπεύθυνοι δεν "ακούν" το σφύριγμα! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Το πολιτικό καζάνι στη χώρα βράζει. Υποθέσεις σκανδάλων, αστοχιών και παραλείψεων έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα που απειλεί να διαρρήξει την ήδη εύθραυστη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Παρ’ όλα αυτά, οι υπεύθυνοι μοιάζουν να μην ακούν το σφύριγμα. Η προειδοποίηση είναι εδώ — αλλά η πολιτική τάξη επιλέγει να σιωπά ή να υποβαθμίζει τη σοβαρότητα της στιγμής.

Οι πολίτες ζητούν δικαιοσύνη, διαφάνεια και ειλικρίνεια. Ζητούν πολιτική ευθύνη, όχι επικοινωνιακές διαχειρίσεις. Αντί όμως να αναζητηθούν λύσεις, η αντιπαράθεση μετατρέπεται σε θέαμα. Οι πολιτικοί λόγοι γίνονται συνθήματα, οι πράξεις σπάνιες, και το ουσιαστικό περιεχόμενο χάνεται μέσα σε αλληλοκατηγορίες και επικοινωνιακές ασκήσεις.

Η κοινωνία δεν αντέχει άλλη απαξίωση. Οι πολίτες βλέπουν τα λάθη να συγκαλύπτονται, τις ευθύνες να μετακυλίονται και τις εξηγήσεις να περιορίζονται σε επικοινωνιακές φράσεις. Η καθημερινότητα δυσκολεύει, οι νέοι απομακρύνονται, η συμμετοχή μειώνεται. Κι όμως, η πολιτική σκηνή δείχνει εγκλωβισμένη σε μια αυτάρεσκη ρουτίνα, όπου η αυτοκριτική θεωρείται αδυναμία και η ανάληψη ευθύνης, πολιτικό ρίσκο.

Το ζητούμενο  δεν είναι ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά, αλλά ποιος θα ακούσει. Χρειάζεται πολιτική ψυχραιμία, ουσιαστικός διάλογος και γενναία αυτοκριτική. Αν δεν υπάρξει εκτόνωση, αν δεν ανοίξει ο δρόμος για συνεννόηση και ανανέωση, το καζάνι θα ξεχειλίσει — και τότε οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες, ίσως και ανεξέλεγκτες.

Η πραγματική πρόκληση σήμερα δεν είναι να αποφευχθεί η κριτική, αλλά να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη. Η εκτόνωση του πολιτικού κλίματος δεν θα έρθει με επιθέσεις, αλλά με ειλικρίνεια, διαφάνεια και συνεννόηση. Όταν η κοινωνία βράζει, η σιωπή των θεσμών γίνεται συνένοχη. Όταν το πολιτικό σύστημα αρνείται να ακούσει, η οργή βρίσκει άλλους δρόμους έκφρασης — απρόβλεπτους και επικίνδυνους.

Η ιστορία έχει δείξει ότι κανένα σύστημα δεν άντεξε για πολύ όταν αγνόησε τους πολίτες του. Αν θέλουμε πραγματική σταθερότητα, χρειάζεται επανεκκίνηση στη σχέση πολιτικής και κοινωνίας. Γιατί το καζάνι βράζει — και αυτή τη φορά, το σφύριγμα δεν πρέπει να αγνοηθεί. Η πολιτική οφείλει να ξαναγίνει χώρος ευθύνης, όχι σκηνή αντιπαραθέσεων.  Αλλιώς, το σφύριγμα θα πάψει να είναι προειδοποίηση και θα γίνει κραυγή.

 

(Από τη σειρά των άρθρων "Σκέψεις ενός  Επικοινωνιολόγου")

 

Τι θα συνέβαινε στις εθνικές εκλογές, αν ίσχυε η "δεύτερη επιλογή"; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Στον νέο εκλογικό νόμο για την αυτοδιοίκηση, η εισαγωγή της δυνατότητας "δεύτερης επιλογής" από τους ψηφοφόρους αποτελεί μια τομή στην ελληνική εκλογική διαδικασία. 

Πρακτικά, ο πολίτης δεν χρειάζεται πια να «ποντάρει» σε έναν υποψήφιο μόνο, αλλά μπορεί να εκφράσει και μια δεύτερη προτίμηση, δίνοντας έτσι μια μικρή επιπλέον ευκαιρία στους υποψηφίους που βρίσκονται  πίσω στις προτιμήσεις. Η λογική πίσω από αυτή την καινοτομία είναι να μειωθούν τα αδιέξοδα και οι απόλυτες πλειοψηφίες, επιτρέποντας μια πιο «αντιπροσωπευτική» αναλογία αποτελεσμάτων. Στην πράξη, όμως, το μέτρο ανοίγει τον δρόμο για ενδιαφέροντα φαινόμενα: οι ψηφοφόροι μπορούν να παίξουν στρατηγικά με τις επιλογές τους, ενώ τα αποτελέσματα μπορεί να διαμορφωθούν με ανατροπές που πριν φαίνονταν αδύνατες.

Τώρα, φανταστείτε αν ένα παρόμοιο σύστημα εφαρμοζόταν στις εθνικές εκλογές.

Τότε… κρατηθείτε! 

Μπορεί να βρεθούμε με κυβερνήσεις που δεν περίμενε κανείς, συνασπισμούς που θα κάνουν τους ιστορικούς να τρίβουν τα μάτια τους και προέδρους που θα εκλέγονται με μια… τρίχα ψήφων.

Οι «τραγελαφικές» καταστάσεις δεν θα ήταν καθόλου σπάνιες: συνδυασμοί κυβερνήσεων που δεν περιμέναμε, ανατροπές της τελευταίας στιγμής και κομματικές ισορροπίες που θα άλλαζαν σαν χάρτινος πύργος. 

Κάθε ψήφος θα είχε ακόμα μεγαλύτερη στρατηγική σημασία, ενώ οι ψηφοφόροι θα έπρεπε να σκέφτονται διπλά πριν αποφασίσουν. Η στρατηγική ψηφοφορία θα γίνει άθλημα υψηλού ρίσκου: κάθε πολίτης θα μετράει, θα ζυγίζει, θα σκέφτεται «και αν η δεύτερη επιλογή μου υπερβεί την πρώτη;». Οι ανατροπές θα είναι καθημερινό θέαμα και τα εκλογικά αποτελέσματα θα μοιάζουν με ριάλιτι: κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στο τέλος.

Μια δεύτερη επιλογή, λοιπόν, δεν είναι απλώς προνόμιο. Είναι μια συνταγή για χάος με γέλιο, στρατηγική και πολιτική περιπέτεια .Σε κάθε περίπτωση, η δεύτερη επιλογή δεν είναι απλώς μια τεχνική λεπτομέρεια. Είναι μια πρόκληση για την πολιτική κουλτούρα, που ενισχύει τη συμμετοχή και την πολυφωνία, αλλά ταυτόχρονα φέρνει μαζί της την αβεβαιότητα και το απρόβλεπτο. Η ελληνική δημοκρατία, λοιπόν, μπορεί σύντομα να βρεθεί μπροστά σε ένα πιο πολύχρωμο, αλλά και πιο περίπλοκο εκλογικό τοπίο.

Λέτε να το ζήσουμε κι αυτό;

 

Εκλογικά διλήμματα: Άλλοτε το μήνυμα κερδίζει — και άλλοτε επιστρέφει ως μπούμερανγκ! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος -Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Τα διλημματικά εκλογικά μηνύματα αποτελούν διαχρονικό εργαλείο πολιτικής επικοινωνίας. Από το ιστορικό «Καραμανλής ή τανκς» της μεταπολίτευσης μέχρι το πρόσφατο «Μητσοτάκης ή χάος», τέτοιες φράσεις λειτουργούν σαν σήματα συναγερμού που στοχεύουν να συσπειρώσουν ψηφοφόρους και να δημιουργήσουν αίσθηση κατεπείγουσας επιλογής. Η λογική τους βασίζεται στη δραματοποίηση της στιγμής: παρουσιάζουν την κάλπη όχι ως συνηθισμένη πολιτική απόφαση, αλλά ως κρίσιμο σταυροδρόμι όπου διακυβεύεται η σταθερότητα, η ευημερία ή η δημοκρατία.

Σύμφωνα με ειδικούς της πολιτικής επικοινωνίας, τέτοια μηνύματα λειτουργούν καλύτερα 

όταν το κοινωνικό κλίμα είναι φορτισμένο: οικονομική αβεβαιότητα, γεωπολιτικές εντάσεις, κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Σε τέτοιες συνθήκες, το δίλημμα προσφέρει απλότητα και σταθερότητα — ή τουλάχιστον την υπόσχεσή τους. Διαμορφώνει αφήγημα, συσπειρώνει, περιορίζει τον χώρο των αντιπάλων. Ωστόσο, η ιστορία δείχνει ότι η γραμμή ανάμεσα στη στρατηγική και την υπερβολή είναι λεπτή. Όταν οι πολίτες αντιληφθούν το δίλημμα ως εκβιασμό ή αλαζονεία, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι το ακριβώς αντίθετο. 

Το πρόσφατο σύνθημα «καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη» — που ξεκίνησε ως χιουμοριστικό ξέσπασμα στα κοινωνικά δίκτυα — κατέληξε να λειτουργεί σαν αντι-μήνυμα, αποδομώντας τη σοβαρότητα του κυβερνητικού συνθήματος και τροφοδοτώντας νέες πολιτικές συζητήσεις.

«Η κοινωνία έχει αλλάξει», αναφέρουν πολιτικοί  αναλυτές. Οι πολίτες σήμερα έχουν πρόσβαση σε πολλαπλές πηγές πληροφόρησης, σχολιάζουν, σατιρίζουν και ανατρέπουν αφηγήματα σε πραγματικό χρόνο. Τα διλημματικά μηνύματα είναι ισχυρά αλλά όχι πανίσχυρα. Αποδίδουν όταν αντανακλούν πραγματικές ανησυχίες και συνοδεύονται από πειστικό σχέδιο. Αντίθετα, όταν χρησιμοποιούνται μηχανικά ή ως υπερβολικός εκβιασμός φόβου, μπορούν να καταλήξουν μπούμερανγκ, κάνοντας τα «απίθανα» σενάρια ξαφνικά ελκυστικά στο εκλογικό σώμα.

Σε μια εποχή όπου το μήνυμα διασχίζει ταχύτατα τον δημόσιο χώρο και επιστρέφει αλλοιωμένο, τα διλημματικά συνθήματα παραμένουν ισχυρά — αλλά ποτέ ακίνδυνα. 

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, η δραματοποίηση εμπνέει, όμως η υπερβολή εκθέτει!.

Μπορεί ο φόβος αντί για ψήφους να φέρει αντιδράσεις!

 

 

Η Τεχνητή Νοημοσύνη αλλάζει την Τοπική Αυτοδιοίκηση! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η τεχνητή νοημοσύνη παύει πλέον να είναι υπόθεση του μέλλοντος. Ήδη μετασχηματίζει την οικονομία, την εκπαίδευση, την υγεία — και τώρα χτυπά την πόρτα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι δήμοι, ως ο εγγύτερος θεσμός στον πολίτη, μπορούν να αξιοποιήσουν την τεχνητή νοημοσύνη για να βελτιώσουν τις υπηρεσίες τους, να μειώσουν τη γραφειοκρατία και να σχεδιάσουν πολιτικές με βάση πραγματικά δεδομένα.

Η χρήση τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να βοηθήσει τις τοπικές αρχές να προβλέπουν και όχι απλώς να αντιδρούν. Με ανάλυση δεδομένων, ένας δήμος μπορεί να εντοπίσει περιοχές με αυξημένες ανάγκες καθαριότητας, να προβλέψει κυκλοφοριακή συμφόρηση ή ακόμη και να σχεδιάσει καλύτερα τη διαχείριση απορριμμάτων και ενέργειας. Παράλληλα, «έξυπνα» συστήματα επικοινωνίας με τον πολίτη – όπως ψηφιακοί βοηθοί και εφαρμογές εξυπηρέτησης – μειώνουν την ταλαιπωρία και αυξάνουν τη διαφάνεια.

Όμως η πρόοδος αυτή δεν έρχεται χωρίς προβληματισμούς. Θέματα όπως η προστασία προσωπικών δεδομένων, η διασφάλιση της διαφάνειας των αλγορίθμων και ο κίνδυνος ψηφιακού αποκλεισμού πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά τις τοπικές αρχές. Η τεχνολογία δεν πρέπει να αντικαθιστά τον άνθρωπο, αλλά να τον ενδυναμώνει.

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να μετατρέψει τους δήμους σε «έξυπνους οργανισμούς», ικανούς να λειτουργούν προληπτικά και συμμετοχικά. Το στοίχημα για την τοπική αυτοδιοίκηση είναι να αξιοποιήσει αυτή τη δύναμη με όρους δημοκρατίας, διαφάνειας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Γιατί η τεχνολογία από μόνη της δεν φέρνει πρόοδο — την πρόοδο τη φέρνουν οι άνθρωποι που τη χρησιμοποιούν σωστά. 

Το μέλλον των πόλεων δεν θα κριθεί από το πόσο έξυπνες είναι οι μηχανές αλλά πόσο σωστοί είμαστε εμείς που τις οδηγούμε!

 

Όσοι αυτοδιοικητικοί δεν εμπιστεύονται τους συμβούλους επικοινωνίας, το πληρώνουν ακριβά στις κάλπες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος- Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Η τοπική αυτοδιοίκηση και ιδιαίτερα, ο πρώτος βαθμός της, είναι ένας χώρος όπου η προσωπική επαφή, η άμεση σχέση με τον πολίτη και αυθεντικότητα θεωρούνται καθοριστικά στοιχεία της επιτυχίας ενός αυτοδιοικητικού.  Ίσως και για αυτό, πολλοί δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, σύμβουλοι ,αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη και καχυποψία τις υπηρεσίες των συμβούλων επικοινωνίας. 

Φοβούνται ότι μπορούν να αλλοιώσουν το αυθεντικό προφίλ τους, να επιβάλλουν τεχνητές στρατηγικές και  να μετατρέψουν  την εικόνα τους, σε προϊόν. Πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν το χρειάζονται γιατί "η δουλειά τους φαίνεται από το έργο" και  πως η υπερβολική προβολή μπορεί να θεωρηθεί "φτιασίδωμα"!. 

Όμως στις μέρες μας,  έργο χωρίς επικοινωνία, μένει "αόρατο"! Και όπως πολύ σωστά έχει δηλώσει ένας γκουρού της επικοινωνίας  "στην πολιτική η σιωπή δεν είναι ούτε χρυσός ούτε σεμνότητα, αλλά μεγάλο λάθος"!

Η καχυποψία έχει τις ρίζες της. Πολλοί από τους αυτοδιοικητικούς φοβούνται ότι επικοινωνία που θα προταθεί από τους ειδικούς μπορεί να φανεί ''ψεύτικη'. Άλλοι πιστεύουν ότι η στρατηγική που θα ακολουθεί είναι κάτι ξένο προς την αυθεντικότητα. 

Ωστόσο η πραγματικότητα δείχνει ότι η σύγχρονη πολιτική, ακόμη και στο τοπικό επίπεδο, απαιτεί επαγγελματισμό και επικοινωνία. Ο πολίτης ενημερώνεται από πλήθος μέσων, παραδοσιακών και νέων, και περιμένει να ακούσει σαφή, πειστικά και στοχευμένα μηνύματα. Ο αυτοδιοικητικός που δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί την εικόνα του, να αντιμετωπίσει τις κρίσεις και να καθορίζει τη στρατηγική του, τότε η ασάφεια και η σύγχυση θα έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια εμπιστοσύνης από τον ψηφοφόρο. 

Στο παρελθόν, πολλοί αυτοδιοικητικοί έχουν "πληρώσει" ακριβά αυτή τη δυσπιστία, στις κάλπες. Ενώ έχουν να δείξουν έργο, έχουν εμπειρία και καλή πρόθεση, αδυνατούν να το επικοινωνήσουν αποτελεσματικά. Αν επενδύσουν σε επαγγελματική επικοινωνία, αυτό δεν σημαίνει ότι "πουλούν" ψεύτικη εικόνα απλώς γνωρίζουν πως να προβάλλουν πειστικά και σωστά την πραγματική εικόνα, το έργο τους. 

Η συνεργασία με ειδικούς της επικοινωνίας δεν υποκαθιστά τον πολιτικό, αλλά τον ενισχύει. Σε μια εποχή όπου η εικόνα και το μήνυμα καθορίζουν τη δημόσια αντίληψη, η άρνηση επαγγελματικής επικοινωνίας  είναι έλλειψη προσαρμογής και στην κάλπη κοστίζει πολύ περισσότερο... από την αμοιβή ενός επικοινωνιολόγου!

 

Οι "παγίδες" των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2028 κάνουν δύσκολη τη μάχη για δημάρχους και περιφερειάρχες! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2028 θα είναι διαφορετικές από κάθε προηγούμενη αναμέτρηση. Ο νέος εκλογικός νόμος αλλάζει τα πάντα: καταργείται η δεύτερη Κυριακή και θεσπίζεται η δεύτερη προτίμηση. Μια φαινομενικά τεχνική αλλαγή που όμως κρύβει σημαντικές πολιτικές παγίδες — και για τους υποψηφίους, και για τους πολίτες.

Η εκλογή δημάρχων και περιφερειαρχών από την πρώτη Κυριακή μετατρέπει την αναμέτρηση σε αγώνα «μιας βολής». Από την πρώτη Κυριακή "όλα ή τίποτα"!  Δεν θα υπάρχει περιθώριο διόρθωσης, ούτε δεύτερη ευκαιρία για συμμαχίες ή μετακινήσεις ψηφοφόρων.  Όποιος δεν καταφέρει να πείσει από την αρχή, θα μείνει εκτός παιχνιδιού. 

Αυτό σημαίνει ότι οι προεκλογικές καμπάνιες πρέπει να είναι πιο στοχευμένες, με καθαρό μήνυμα και ουσιαστική παρουσία σε κάθε γειτονιά.

 

Η δεύτερη προτίμηση, από την άλλη, δημιουργεί νέα δεδομένα.  Οι ψηφοφόροι θα μπορούν να δηλώσουν και ποιον θεωρούν τη «δεύτερη καλύτερη» επιλογή τους. 

Αυτή η καινοτομία μπορεί να ενισχύσει πρόσωπα που εκπέμπουν μετριοπάθεια και ενότητα, ενώ θα περιορίσει όσους στηρίζονται αποκλειστικά σε κομματικά στρατόπεδα ή ακραίες τοποθετήσεις. Οι υποψήφιοι που θα επενδύσουν σε γέφυρες και όχι σε αντιπαραθέσεις, είναι πιθανό να βγουν κερδισμένοι.

 

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη συγκυρία: οι αυτοδιοικητικές θα γίνουν μόλις έναν χρόνο 

μετά τις εθνικές εκλογές. Το πολιτικό κλίμα της εποχής θα επηρεάσει αναπόφευκτα τη στάση των πολιτών.  Είτε ως επιβράβευση, είτε ως μήνυμα δυσαρέσκειας.

Οι πολίτες θα στείλουν με την ψήφο τους και πολιτικό μήνυμα προς το πολιτικό σύστημα!

Ως επαγγελματίας της επικοινωνίας προτείνω στους υποψήφιους αυτοδιοικητικούς

δημάρχους και περιφερειάρχες  να προσπαθήσουν να πείσουν τους πολίτες ότι στην αυτοδιοικητική κάλπη ψηφίζουν τον καλύτερο και πιο αποτελεσματικό υποψήφιο για τον τόπο τους και όχι για το κόμμα τους.  

 

Οι εκλογές του 2028 προμηνύονται ως οι πιό απρόβλεπτες των τελευταίων ετών. Όχι μόνο για το ποιός θα κερδίσει αλλά και για το πόσοι θα καταφέρουν να διαβάσουν σωστά τους νέους κανόνες!