Έχει η πολιτική "κύκλο ζωής"; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

Η πολιτική ως επάγγελμα είναι ένα από  τα πιο γνωστά δοκίμια του Γερμανού οικονομολόγου και κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ. Αν ισχύει και σίγουρα ισχύει κάτι τέτοιο, με τους δεκάδες πολιτικούς που συνταξιοδοτούνται κάθε χρόνο, από την πολιτική.

 Είναι όμως η πολιτική προϊόν και ως προϊόν υπακούει στους κανόνες του επιχειρηματικού  μάρκετινγκ, που στη θεωρία του υπάρχει και ο λεγόμενος "κύκλος ζωής "ενός προϊόντος; Και αν ισχύει κάτι τέτοιο, έχει "κύκλο ζωής" η πολιτική; Ας τα πάρουμε από την αρχή.  

Ο ρόλος του μάρκετινγκ και της διαφήμισης είναι να κάνει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης ευρέως γνωστά, προσπαθώντας συγχρόνως να πείσει το καταναλωτικό κοινό ότι το συγκεκριμένο προϊόν ή υπηρεσία είναι το καλύτερο που προσφέρει η αγορά και πως είναι εκείνο που ταιριάζει και θα ωφελήσει περισσότερο τον καταναλωτή. Γνωστά θα πείτε.

Όμως, στον κύκλο ζωής κάθε προϊόντος επέρχεται –αναπόφευκτα κάποια στιγμή- και τα στάδια της ωρίμανσης και της πτώσης. Αυτό, στις μέρες μας, ισχύει και για την πολιτική ως προϊόν; Η πολιτική απαξίωση και η μεγάλη αποχή από τις εκλογές είναι τα πιο έντονα σημάδια της φθίνουσας πορείας και τέλους του προϊόντος «πολιτική»;

Όπως λοιπόν ισχύει στην εμπορική διαφήμιση, χρειάζεται επειγόντως επαναλανσάρισμα  για να επανακάμψει το προϊόν της πολιτικής. Χρειάζεται να επαναπροσδιοριστούν τα πλεονεκτήματα και ο τρόπος επικοινωνία τους στο κοινό, διαφορετικά διακινδυνεύουμε να υπάρχουν πολιτικοί- προϊόντα χωρίς ψηφοφόρους- καταναλωτές.

Όπως χρειάζεται συχνή διάδραση μεταξύ εταιρείας- προϊόντος- καταναλωτή για να βελτιωθεί το προϊόν έτσι χρειάζεται και στο πολιτικό μάρκετινγκ αυτή η διάδραση να μην περιορίζεται και τελματώνει σε μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Αδρανεί η συνήθεια ψήφου των πολιτών! 

Χρειάζεται, σε τακτά διαστήματα, ένα "φρεσκάρισμα" της εικόνας της πολιτικής με νέα πρόσωπα, νέα οράματα, νέες ιδέες ,για να μη κλείσει βίαια  ο "κύκλος ζωής" της.

Ας μη ξεχνάμε ότι οι ψηφοφόροι παραμένουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια με το ίδιο ''προϊόν", και που κάποιος άλλος πολλές φορές το "αγόρασε"

για λογαριασμό τους, χωρίς τη δυνατότητα να το αλλάξουν ακόμα κι εάν δεν πληροί τις προδιαγραφές που υποσχόταν. Πράγμα αδιανόητο για τους κανόνες της αγοράς. Γιατί η πολιτική να διαφέρει;

(Μαζί και πάλι μετά την Κυριακή του Θωμά)

Πολλές ευχές για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα

 

 

Διαφθορά, Πολιτική και Πολιτική Επικοινωνία! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ Επικοινωνιολόγος-Συγγραφέας Οδηγών Πολιτικής Αυτοβελτίωσης (Σ.Ο.Π.Α.)

 

Στα μεταπολιτευτικά χρόνια, η Διαφθορά και η Διαπλοκή κυριάρχησαν στο πολιτικό σώμα της Ελλάδας, εξελισσόμενες και μεταδιδόμενες σαν το μυκοβακτηρίδιο μιας ανίατης νόσου. Αρχικά προσέβαλαν το δέρμα και τα περιφερειακά νεύρα του πολιτικού, με υποσχέσεις για γρήγορη ανέλιξη και χορηγίες για τα πρώτα έξοδα. Και τελικώς, όταν ο πολιτικός ενέδιδε πλήρως στις επιταγές των συμφερόντων, λειτουργώντας εν τοις πράγμασι ως εκπρόσωπός τους, η νόσος παρεισέφρυε και στα ενδότερα της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, προκαλώντας στο τέλος μία συνολική εικόνα σήψης.
Η Πολιτική Επικοινωνία, όσο κι αν εξελίχθηκε ως επάγγελμα και ως επιστήμη, ήταν αδύνατον από ένα σημείο κι έπειτα να εξωραΐσει ή να βελτιώσει την αποκρουστική παρουσία ενός ασθενούς που είχε πληγεί σε τέτοια μεγάλη έκταση. Βλέπετε, η Πολιτική Επικοινωνία δεν διαμορφώνει πολιτικούς, αλλά τους προβάλει με βάση τα δικά τους χαρακτηριστικά. Αλλά αν το κορμί αποσυντίθεται, ποιο ρούχο μπορεί να το αναδείξει, να το στολίσει, ή έστω να το καλύψει;
Η πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει τώρα τη χώρα, φαίνεται να επηρεάζει σε δραστικό σημείο τα κριτήρια με τα οποία ο πολίτης επιλέγει πλέον τον πολιτικό. Στοιχεία προσφάτων ερευνών, μυστικές οι περισσότερες για λογαριασμό κομματικών επιτελείων, δείχνουν ότι το πιθανότερο απ’ όλα είναι ότι στις προσεχείς εκλογές (πάντα το ίδιο δείχνουν οι έρευνες, πριν τις εκλογές), να ανανεωθεί η σύνθεση της Βουλής σε ποσοστά που υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα των τελευταίων αναμετρήσεων. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρονται ακόμη και σε αλλαγές της τάξης του 50% και παραπάνω. Η ελπίδα που γεννάται λοιπόν, είναι ότι το νέο πολιτικό προσωπικό που θα προκύψει, θα φέρει πολιτικά κύτταρα υγιή και απαλλαγμένα από την πολιτική νόσο της διαπλοκής που όλοι μας ζήσαμε μεταπολιτευτικά.
Και η Πολιτική Επικοινωνία; Πως πρόκειται να εξελιχθεί; Προφανώς, είναι καιρός να απαλλαχτεί και εκείνη από τις παρενέργειες του νοσηρού πάρε-δώσε μεταξύ Πολιτικής και Διαπλοκής, βοηθώντας σε πολλές περιπτώσεις και κείνη με τον τρόπο της να παρουσιάζεται η νύχτα μέρα και το μαύρο άσπρο. Μοιραία, θα κληθεί και εκείνη να προσαρμοστεί σε νέους, υγιέστερους κώδικες επαγγελματικής λειτουργίας και κυρίως, δεοντολογίας, ενώ ταυτόχρονα, θα υποχρεωθεί από τις ίδιες τις αλλαγές στο επίπεδο μίας νέας συνολικά πολιτικής κουλτούρας να απλοποιήσει τις τεχνικές και τους κανόνες με βάση τους οποίους θα υποστηρίζει τους πελάτες και το προφίλ τους.
Η πολιτική νόσος της διαπλοκής που μας κατέκλυσε για δεκαετίες,  ιαίνεται όταν  η έγερση της κοινωνίας θα επιδράσει ως ένα είδος πανίσχυρης αντιβίωσης. Η Πολιτική Επικοινωνία θα μείνει πίσω από την εξέλιξη αυτή σαν να ήταν τα κουρέλια που φορούσε ο ασθενής;