Πως ο πιο “cool” Δήμαρχος της Αμερικής εξελέγη Γερουσιαστής! Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ-Επικοινωνιολόγου

Η  New York Times, τον ανακήρυξε το 2009 σαν τον πιο cool Δήμαρχο. 

Πριν από λίγες ημέρες, στις ενδιάμεσες εκλογές, εξελέγη  Γερουσιαστής. 

Κυκλοφορεί με τα μαζικά μέσα μεταφοράς, ντύνεται καθημερινά casual αλλά και στις επίσημες εκδηλώσεις,  έχει "κτυπήσει" τατουάζ σε ορατό το σημείο του σώματός του και έχει υπηρετήσει στο δημαρχιακό αξίωμα για 14 χρόνια. Ζει σε μία παλιά αποθήκη, έχοντας αρνηθεί την επίσημη κατοικία που του είχε προσφερθεί,  μία πολυτελή έπαυλη. Παραχώρησε δε τη χρήση της πισίνας, στους πολίτες!

Εμφανίζεται σπάνια σε τηλεοπτικά κανάλια και αποφεύγει τις περιττές δηλώσεις και εμφανίσεις.

Κατά τη διάρκεια  της θητείας του ως Δήμαρχος άφησε ένα τεράστιο αποτύπωμα έργου. Από κοινοτικά κέντρα, δωρεάν κατοικίες σε δημότες, προγράμματα εξειδικευμένης εκπαίδευσης για νέους, ανάπτυξη βιολογικών αγροτικών μονάδων ενώ παράλληλα πρωτοστάτησε σε πολλές καινοτόμες δράσεις Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου του.

Θεωρείται προοδευτικός πολιτικός και ανήκει στην πολιτική ομάδα του σοσιαλιστή Μπέρνι Σάντερς. Έχει κάνει ακόμη και φυλακή, λόγω διαμαρτυρίας του, για το κλείσιμο νοσοκομείου. Κέρδισε το μεγάλο ενδιαφέρον των πολιτών όταν υλοποίησε την υπόσχεσή του ότι θα έκανε τατουάζ, την ημερομηνία  των παιδιών που είχαν δολοφονηθεί στο Δήμο του. Κόντρα στις δημοσκοπήσεις, που τον έφερναν πολύ πίσω, κέρδισε τον αντίπαλό του, διάσημο Τηλε-γιατρό Doctor Oz, με πολύ μεγάλο κονδύλι προβολής και παρά το γεγονός ότι έπαθε εγκεφαλικό  πριν λίγο το χρίσμα των δημοκρατικών. Το όνομά του είναι Τζον Φέτερμαν και είναι σήμερα Γερουσιαστής στην  πολιτεία Πενσυλβάνια

Σύμφωνα με έρευνα που είχε γίνει στη πολιτεία, στην οποία εξελέγη Γερουσιαστής δεν ήταν σε σημαντικό ποσοστό "αναγνωρίσιμος" από τους πολίτες, είχε όμως μεγάλα ποσοστά στην εικόνα αναγνωρισμένου πολιτικού, σε διαχειριστική επάρκεια και αποτελεσματικότητα έργου, σε όσους τον γνώριζαν.

Επικοινωνιολόγοι και πολιτικοί αναλυτές, συμφωνούν με την εκτίμηση ότι μόνο η αναγνωρισιμότητα ενός πολιτικού προσώπου, χωρίς καμία αξιόλογη και διακριτική επιλογή, δεν συνιστά από μόνη της, εγγύηση για την όποια εκλογική επιτυχία, Στη σημερινή εποχή, ο πολίτης- ψηφοφόρος, έπαψε να συγχέει τους "αναγνωρίσιμους" πολιτικούς από τους αναγνωρισμένους,  για την ανάδειξη των πολιτικών ταγών του.

Φυσικά, ο ευτελισμός των κριτηρίων εισόδου στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, ξεκινάει από τα μοναδικά κριτήρια επιλογής, όπως "πόσο αναγνωρίσιμος είναι", "πόσους ψήφους φέρνει" και ποιος μεγαλοπαράγοντας "στηρίζει" τον κάθε υποψήφιο. Μία επιλογή που έχει αποδειχθεί ότι είναι και στρεβλή και αναξιοκρατική.

Είναι γνωστό από το παρελθόν, το γραφικό φαινόμενο υποψηφίου Βουλευτή, πού γύριζε από κηδεία σε κηδεία, για να αυξήσει την αναγνωρισιμότητά του, μία ιδιόμορφη σταυροθηρία, που οδηγεί στη γελοιοποίηση του πολιτικού προσώπου. Το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας, μέσα από τη συχνή και άνευ ουσίας, εμφάνιση των πολιτικών μας στα ΜΜΕ. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί πολλές φορές, μπορεί να φέρνει την πολυπόθητη αναγνωρισιμότητα αλλά και να έχει αρνητικές συνέπειες για ένα πολιτικό πρόσωπο, στην εικόνα του. Η μεγάλη "αναγνωρισιμότητα" ενός πολιτικού τον βοηθάει έναντι των "αγνώστων" αντιπάλων του αλλά δεν είναι και το μοναδικό κριτήριο επιλογής ψήφου των πολιτών. Η θετική ψήφο, στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, προϋποθέτει αποδοχή και εκτίμηση της προσωπικότητάς, του έργου και της προσφοράς του πολιτικού, πρώτιστα στον επαγγελματικό του στίβο και στη συνέχεια στο δημόσιο βίο του. Να το έχουν υπόψη τους ιδιαίτερα οι νέοι υποψήφιοι οι οποίοι διαθέτουν τα προσόντα να  υπηρετήσουν επάξια τον τόπο και να μην αποθαρρύνονται από την έλλειψη υψηλής αναγνωρισιμότητας.