Η κοινωνική πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη. Απαγόρευση κυκλοφορίας, ο κορονοϊός είναι πάρα πολύ ύπουλος, τα μικρόβια μεταφέρονται ακόμη και από τα καρότσια του σούπερ μάρκετ, θα έρθει δεύτερο κύμα του ιού και πότε θα μας επισκεφθεί, θα βρεθεί το εμβόλιο, θα αποδοθούν ευθύνες και σε ποιους για τη διάχυση του ιού. Αυτά και άλλα πολλά μας απασχολούν ως κοινωνία.
Η πολιτική πραγματικότητα, επαναλαμβάνεται. Μετά τις πρώτες ημέρες της συναίνεσης, περάσαμε στο «μετά θα λογαριαστούμε» και στην πλειοδοσία των παροχών για τις οικονομικά ασθενείς ομάδες των συμπολιτών μας. Πρόγραμμα, είκοσι επτά δις ο ένας, περίπου όπως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το γνωστό σε όλους «λεφτά υπάρχουν».
Ο πήχης μπήκε και θα πρέπει ο άλλος να περάσει πάνω ή κάτω από αυτόν τον πήχη.
Επιβεβαιώνεται για ακόμη μία φορά, ότι οι πολιτικοί έχουν το παραμύθι, σαν καραμέλα, πιστεύοντας ότι οι πολίτες λατρεύουν τα παραμύθια και συγχωρούν τις αυταπάτες.
Οι πολιτικοί μας παίζουν σε έναν γυάλινο πύργο, στη Βουλή, πιστεύοντας ότι όλοι εμείς παρακολουθούμε τις κονταρομαχίες τους, τους χειροκροτούμε σήμερα και αύριο θα τους ψηφίσουμε. Κούνια που τους κούναγε. Οι πολίτες, μετά την πανδημία και την αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα θα επανεξετάσουν τις πολιτικές τους επιλογές.Αυτό προβλέπω!
Θα επιβραβεύσουν τους πολιτικούς της πράξης, της ουσίας των έργων και όχι των λόγων και των άκριτων υποσχέσεων. Με τις επιλογές τους, θα γυρίσουν σελίδα αποβλέποντας σε εναλλακτικές λύσεις, αξιόπιστες.
Στην παγκόσμια πραγματικότητα οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, φάνηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Η καθημερινότητα αποτυπώνει εύγλωττα, την τραγική κατάσταση των πολιτών.
Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες κρούσματα, πολλά τα ερωτήματα, για τον απίστευτο τρόπο διαχείρισης της κρίσης. Αρχηγοί κρατών αποδείχθηκαν ανίκανοι να διοικήσουν την πιο «απάχη» εταιρία, με μηδέν υπαλλήλους.
Όσον αφορά, για τα σενάρια συνωμοσίας, φουντώνουν καθημερινά, κακοκαρδίζοντας εναλλάξ, ύποπτες χώρες και εργαστήρια.
Στην εκκλησιαστική πραγματικότητα. Αμφισημία, μεταξύ πιστών αλλά και του κλήρου. Απλού και υψηλά ιστάμενου κλήρου. Φρένο στις επισκέψεις σε ναούς, αποχή από τη Θεία Κοινωνία, το Άγιο Φως στο σπίτι από τους Δήμους με κούριερ, νέα ημερομηνία Ανάστασης…
Φυσικά, η χάρη και η ενέργεια του Θεού μεταφέρεται και χωρίς να ακολουθήσουμε τις παραδοσιακές λειτουργικές πρακτικές της Εκκλησίας.
Στη μιντιακή πραγματικότητα, επανάληψη των ίδιων. Τα επικοινωνιακά εργαλεία των πολιτικών μας κομμάτων,τα μέσα, συνεχίζουν να υπηρετούν με το ίδιο σθένος όλα όσα και πριν την κρίση, υπηρετούσαν. Απλά, διαφοροποιήθηκαν τα μέτρα και οι εξαγγελίες.
Όσο για τα κανάλια, σερβίρουν στο αποκλεισμένο τηλεοπτικό κοινό, ό,τι κονσέρβα προγραμμάτων, έχει παιχτεί λιγότερο από είκοσι φορές σε επανάληψη.
Παράλληλα, έχουν επιστρατευθεί, όλο το ιατρικό προσωπικό της χώρας, αλλά και από ξένες χώρες, για να μας ενημερώσουν, για το πόσο γρήγορα υπάρχει ο κίνδυνος να δούμε τα ραδίκια ανάποδα!
Και τώρα τι κάνουμε; Μια φράση, μια πρόταση που είναι αληθινή και κατάλληλη για όλους τους καιρούς και περιστάσεις. Είναι 4 λέξεις: «Κι αυτό θα περάσει».
Πόσο παρήγορη φράση, στις μέρες μας. Σοφή κουβέντα!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου