Όλοι ψάχνουν να βρουν, ψηφοφόροι και κόμματα, τα στοιχεία εκείνα που θα χαρακτηρίζουν τον πολιτικό της «επόμενης μέρας». Θα είναι όπως και ο πολιτικός του σήμερα, «υπηρέτης του λαού» και τι σηματοδοτεί αυτό; Υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον χάριν των πολιτών ή υπηρετεί το προσωπικό συμφέρον κάθε πολίτη ξεχωριστά; Κάνει τα γνωστά σε όλους μας ρουσφέτια ή είναι θεματοφύλακας των αξιών των πολιτών που τον εξέλεξαν. Όλοι οι πολίτες έχουν ταχθεί στην ανακάλυψη νέων, άφθαρτων προσώπων, που δεν έχουν προλάβει να «καούν» από την καθημερινότητα της πολιτικής ζωής και έκθεσης στα ΜΜΕ μόνο που στην κάλπη «σταυρώνουν» γόνους, άτομα από κομματικούς σωλήνες, τηλεοπτικούς μαϊντανούς, celebrities από το star system, αλλά και εν ενεργεία πολιτικούς που έχουν επενδύσει σε πελατειακές σχέσεις.
Τώρα, το ότι ζητάμε να πάμε στον νέο αιώνα με ποιοτικό πολιτικό προσωπικό του περασμένου αιώνα, το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.
Ο πολιτικός της «επόμενης μέρας», θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή , όχι στο φαίνεσθε, όπως στις μέρες μας, αλλά στο είναι. Και δεν αρκεί το πολυφορεμένο, να είναι ο εαυτός του. Χρειάζονται πολλά περισσότερα να αποδείξει για να κερδίσει την ψήφο των πολιτών.
Ναι είναι αληθινός και όχι αληθοφανής και ψεύτης. Να είναι υπεύθυνος και ντόμπρος. Να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να μην κρύβεται πίσω από νόμους και διατάξεις που καλύπτουν το «σινάφι» του. Να ακούει πολύ και να μιλάει λίγο, με «καθαρές κουβέντες και μηνύματα». Στις πολιτικές επιλογές να παίρνει τη θέση των απλών ανθρώπων, του μόχθου και όχι του κεφαλαίου. Να ενδιαφέρεται για την ουσία και όχι για την επικοινωνία. Να διαχειρίζεται τα κοινά με αποφασιστικότητα, τόλμη και αμεσότητα. Πάντα με κοινωνική ευαισθησία.
Ο πολιτικός της «επόμενης μέρας» δεν προέρχεται από παρθενογένεση. Έχει ιδεολογικό στίγμα, αλλά δεν έχει κομματικές παρωπίδες και δεν στηρίζεται σε κομματικές πατερίτσες.
Έχει πτυχία που τον καταξιώνουν, αλλά όμως δεν εξασφαλίζουν και την αποτελεσματικότητα στο αξίωμα που τον έχει ανατεθεί. Και το κυριότερο, θα μπορεί να ισορροπεί στη ζυγαριά τη σχέση «υπηρέτης του λαού» για το δημόσιο συμφέρον των πολιτών και στις μικροεξυπηρετήσεις μεμονωμένων ομάδων ή και πολιτών.
Και μερικές ακόμη υποσημειώσεις για τον πολιτικό της «επόμενης μέρας». Δεν απαιτείται η νεότητα ούτε η κυκλοφορία με χιλιάρα μηχανή. Υποχρεούται να μιλάει απλά, καθαρά, ξάστερα και ωμά, όταν χρειάζεται. Ο ξύλινος λόγος και τα χιλιοειπωμένα κλισέ σε συνδυασμό με ιδεολογικές «θολούρες» κάνουν τον νέο πολιτικό, να φαίνεται ξεπερασμένος, απρόσιτος, γερασμένος. Η υπέρμετρη έκθεση στα ΜΜΕ, μπορεί να αποβεί μπούμερανγκ για την εικόνα του πολιτικού της «επόμενης μέρας». Επικέντρωση σε ουσιαστικές και στοχευμένες μιντιακές εκθέσεις, ενδείκνυνται.
Στους πολιτικούς της «επόμενης μέρας» θα πρέπει να αυξηθεί το ποσοστό των γυναικών σε θέσεις ευθύνης. Απλά, να σημειώσουμε ότι στους 66 Δήμους της Αττικής έχουν εκλεγεί μόνο 3 γυναίκες! Χαμηλά τα ποσοστά συμμετοχής των γυναικών σε όλες τις βαθμίδες της διοίκησης του κράτους. Και σίγουρα δεν αρκεί η ποσόστωση των γυναικών στα ψηφοδέλτια.
Ο πολιτικός της «επόμενης μέρας» θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί και στα νέα δεδομένα αλλαγής του πολιτικού μάρκετινγκ που φέρνει η νέα μορφή του κορονοϊού. Αν οι πολίτες αναγκαστούν να παραμείνουν στα σπίτια τους, τότε οι πολιτικοί θα ξεχάσουν την αναντικατάστατη τεχνική επικοινωνίας την γνωστή μας «προσωπική επαφή» με τον πολίτη και θα εφαρμόσουν την επαφή τους μέσα από τη νέα ψηφιακή εποχή. Ο κορονοϊός «σκοτώνει» και τις ανθρώπινες σχέσεις!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου