Ο πολιτικά ανέστιος. Μια ζωή θύμα. Απογοητευμένος, εξοργισμένος, εξαπατημένος. Δοκίμασε τα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια όλες τις κυβερνήσεις, αλλά στην πρώτη εκλογική ευκαιρία τις εγκατέλειψε. Και τώρα, μετά από ένα οκταετές κουραστικό ταξίδι, που είδε τα πάντα να καταρρέουν, δεν φαίνεται διατεθειμένος να ακούσει και να ακολουθήσει κανέναν από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς. Τα τερατώδη ψέματα, οι λαγοί με τα πετραχήλια, η εξαπάτηση των προσδοκιών και η λεγόμενη real politic που ακολουθήθηκε από τους πολιτικούς για την διατήρηση της εξουσίας, τον οδήγησαν στην πόρτα εξόδου από κάθε είδους πολιτικοποίηση, παίρνοντας όπως φαίνεται και οριστικό διαζύγιο.
Για τον ανέστιο ψηφοφόρο, εθνικιστές, λαϊκιστές, δημαγωγοί, ακροδεξιοί, συλλογικότητες, όλοι ένα κουβάρι, σε μια χώρα που μπήκε σε πολυετή πρωτοφανή διχασμό. Μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί που γίνανε μνημονιακοί, αντιμερκελιστές που γίνανε μερκελιστές, διαστρεβλωτές δημοσκοπικών αποτελεσμάτων, ηγέτες και ηγετίσκοι, λανθασμένες διαγνώσεις, ηθικοί και ανήθικοι, κλέφτες και αστυνόμοι. Δομικά προβλήματα, παθογένειες, γραφειοκρατία στρώνουν το χαλί του θριάμβου στους λαϊκιστές πολιτικούς και σε ακραίους ηγέτες.
Και ο ανέστιος ψηφοφόρος αποστασιοποιημένος, διστακτικός, προβληματισμένος, για την επανένταξη του σε κομματική εστία. Η προσφιλής τακτική της απόρριψης που καιροφυλακτεί, κερδίζει. Και γιγαντώνεται το ποσοστό της αποχής. Ξεπερνά το σαράντα τοις εκατό. Γιατί όσα τους ανέστιους ενώνουν, θα μπορούσαν να επαναπροσδιοριστούν με την ψήφο τους, κι αν ήταν κομματικός σχηματισμός θα έπαιρνε και αυτοδυναμία!
Στις σημερινές συνθήκες, η κλασσική απάντηση ενός ανέστιου ψηφοφόρου είναι, «δεν με εκπροσωπεί κανένας, όλοι το ίδιο είναι». Στο ίδιο τσουβάλι άπαντες, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι και ο κίνδυνος να κυβερνάει για τα επόμενα χρόνια μια μικρή μειοψηφία, λόγω εκλογικού συστήματος, ελλοχεύει. Σκέτη πολιτική αυτοχειρία.
Για τον ανέστιο ψηφοφόρο, οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί, έχουν ευνουχιστεί ιδεολογικά από «μεταμοσχεύσεις εκ μεταγραφής» τοξικών πολιτικών προσώπων και έχουν ακρωτηριαστεί πολιτικά από περιθωριοποιημένες ακραίες ομάδες, με αποτέλεσμα να καταποντίζονται δημοσκοπικά με ποσοστά αναιμικά.
Με προπαγάνδα παλαιάς κοπής και βερμπαλιστικά συνθήματα, τα κόμματα καλλιεργούν νέες αυταπάτες χωρίς να δίνουν απαντήσεις στο ερώτημα κάθε λογικού ανθρώπου για τις προηγούμενες δεσμεύσεις που δεν τήρησαν.
Ο ανέστιος ψηφοφόρος ξύπνησε και δεν είναι εύκολο να ξαναπιαστεί κορόιδο. Θέλει έναν νέο κομματικό φορέα, που να τον εμπιστευθεί και να του δίνει ελπίδα. Ελπίδα για πρόοδο, ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, αξιοκρατία, κατάργηση προνομίων των πολιτικών, με πολιτικούς αυτοδημιούργητους και όχι του κομματικού σωλήνα ή από τζάκια. Ελπίδα για αλλαγές στην παιδεία, υγεία, ίσες ευκαιρίες σε όλους. Με νέα φρέσκα πρόσωπα, που θα βάλουν τις συλλογικές αρχές και αξίες πάνω από το προσωπικό συμφέρον. Αυτή είναι η νέα πρόκληση για την επιστροφή του ανέστιου σε κομματική εστία! Διαφορετικά το ποσοστό των ανέστιων θα αυξηθεί, πλήττοντας πρώτιστα τον θεσμό του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Γιατί και το δεν ψηφίζω, σημαίνει ψηφίζω!
Για τον ανέστιο ψηφοφόρο, εθνικιστές, λαϊκιστές, δημαγωγοί, ακροδεξιοί, συλλογικότητες, όλοι ένα κουβάρι, σε μια χώρα που μπήκε σε πολυετή πρωτοφανή διχασμό. Μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί που γίνανε μνημονιακοί, αντιμερκελιστές που γίνανε μερκελιστές, διαστρεβλωτές δημοσκοπικών αποτελεσμάτων, ηγέτες και ηγετίσκοι, λανθασμένες διαγνώσεις, ηθικοί και ανήθικοι, κλέφτες και αστυνόμοι. Δομικά προβλήματα, παθογένειες, γραφειοκρατία στρώνουν το χαλί του θριάμβου στους λαϊκιστές πολιτικούς και σε ακραίους ηγέτες.
Και ο ανέστιος ψηφοφόρος αποστασιοποιημένος, διστακτικός, προβληματισμένος, για την επανένταξη του σε κομματική εστία. Η προσφιλής τακτική της απόρριψης που καιροφυλακτεί, κερδίζει. Και γιγαντώνεται το ποσοστό της αποχής. Ξεπερνά το σαράντα τοις εκατό. Γιατί όσα τους ανέστιους ενώνουν, θα μπορούσαν να επαναπροσδιοριστούν με την ψήφο τους, κι αν ήταν κομματικός σχηματισμός θα έπαιρνε και αυτοδυναμία!
Στις σημερινές συνθήκες, η κλασσική απάντηση ενός ανέστιου ψηφοφόρου είναι, «δεν με εκπροσωπεί κανένας, όλοι το ίδιο είναι». Στο ίδιο τσουβάλι άπαντες, δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι και ο κίνδυνος να κυβερνάει για τα επόμενα χρόνια μια μικρή μειοψηφία, λόγω εκλογικού συστήματος, ελλοχεύει. Σκέτη πολιτική αυτοχειρία.
Για τον ανέστιο ψηφοφόρο, οι σημερινοί πολιτικοί σχηματισμοί, έχουν ευνουχιστεί ιδεολογικά από «μεταμοσχεύσεις εκ μεταγραφής» τοξικών πολιτικών προσώπων και έχουν ακρωτηριαστεί πολιτικά από περιθωριοποιημένες ακραίες ομάδες, με αποτέλεσμα να καταποντίζονται δημοσκοπικά με ποσοστά αναιμικά.
Με προπαγάνδα παλαιάς κοπής και βερμπαλιστικά συνθήματα, τα κόμματα καλλιεργούν νέες αυταπάτες χωρίς να δίνουν απαντήσεις στο ερώτημα κάθε λογικού ανθρώπου για τις προηγούμενες δεσμεύσεις που δεν τήρησαν.
Ο ανέστιος ψηφοφόρος ξύπνησε και δεν είναι εύκολο να ξαναπιαστεί κορόιδο. Θέλει έναν νέο κομματικό φορέα, που να τον εμπιστευθεί και να του δίνει ελπίδα. Ελπίδα για πρόοδο, ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, αξιοκρατία, κατάργηση προνομίων των πολιτικών, με πολιτικούς αυτοδημιούργητους και όχι του κομματικού σωλήνα ή από τζάκια. Ελπίδα για αλλαγές στην παιδεία, υγεία, ίσες ευκαιρίες σε όλους. Με νέα φρέσκα πρόσωπα, που θα βάλουν τις συλλογικές αρχές και αξίες πάνω από το προσωπικό συμφέρον. Αυτή είναι η νέα πρόκληση για την επιστροφή του ανέστιου σε κομματική εστία! Διαφορετικά το ποσοστό των ανέστιων θα αυξηθεί, πλήττοντας πρώτιστα τον θεσμό του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Γιατί και το δεν ψηφίζω, σημαίνει ψηφίζω!
Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου