Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Αλλάζουμε βραδέως ή ταχέως;

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Δ/ντή της Think Politics Μετά το ψευδεπίγραφο και κενό πολιτικό σύνθημα «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» που απέτυχε να υλοποιηθεί λόγω ανικανότητας των εμπνευστών του να το υλοποιήσουν το νέο σύνθημα του καιρού μας θα μπορούσε να είναι το «Αλλάζουμε βραδέως ή ταχέως». Μας πήρε πάνω από τρία χρόνια να συνειδητοποιήσουμε ότι είναι αδύνατη η επιστροφή στην προμνημονιακή Ελλάδα. Μπορεί να φαίνεται ότι έχει περάσει ο κίνδυνος της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας για τη χώρα μας αλλά το ίδιο ΔΕΝ συμβαίνει και με πολλές επιχειρήσεις, που στο όνομα της αποφυγής δύσκολων αποφάσεων και μετάθεσης τους σε απώτερο χρόνο, υποθήκευσαν το μέλλον τους. Τα αποτελέσματα γνωστά. Συρροή στο άρθρο 99, αύξηση των πτωχεύσεων, συρρίκνωση, απαισιοδοξία, αδράνεια, ακινησία. Με την πλειονότητα των επιχειρήσεων στο «κόκκινο» ποιοι θα πάρουν τα λεγόμενα αναπτυξιακά κεφάλαια του ΕΣΠΑ όταν για να χρηματοδοτηθείς χρειάζεται να είσαι κερδοφόρος! Για να αλλάξουμε, για να ανοικοδομηθεί η οικονομία σε στέρεες βάσεις θα πρέπει οι έχοντες την ευθύνη να απαλλαγούν από το φόβο του πολιτικού κόστους, τις πελατειακές δεσμεύσεις, την πολιτική μυωπία, να προχωρήσουν γρήγορα σε ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές και το κυριότερο να θέλουν την Αλλαγή να γίνει από λέξη, πράξη. Εδώ και τώρα! Διαφορετικά και η λέξη Ανάπτυξη θα είναι «κενή» περιεχομένου και θα καταντήσει να γίνει στην επανάληψη της γραφική αλλά και οι προοπτικές του χάους θα πολλαπλασιαστούν γιατί είναι δεκτικές στην επικονίαση! Αλλάζουμε βραδέως ή ταχέως είναι το κοινωνικό διακύβευμα σήμερα.

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

«ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» από την αρχή ή …τέλος; Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγος – Δ/ντή της Think Politics Οι περισσότεροι αν όχι όλοι οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες βρίσκονται ήδη εγκλωβισμένοι πολιτικά και επικοινωνιακά στη δίνη των προβλημάτων που απορρέουν από τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ». Εξετάζοντας τη μέχρι σήμερα πορεία του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» διαπιστώνουμε ότι δικαιώνονται στις απόψεις τους όλοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι μια τέτοια ριζική μεταρρύθμιση στη διοίκηση μιας ολόκληρης χώρας απαιτούσε εντατική προετοιμασία και ένα σχέδιο σταδιακής εφαρμογής. Δυστυχώς ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» ψηφίστηκε και συνοδεύτηκε όχι από μια γερή νομοπαρασκευαστική διαχειριστική χρηματοδοτική προίκα αλλά από την απρονοησία και αναποφασιστικότητα όλων όσων επεξεργάστηκαν τις διατάξεις του περιεχομένου του και τους κανόνες λειτουργίας του. Δύο χρόνια μετά, το θεσμικό πλαίσιο του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» παρουσιάζεται ως εντελώς αντίθετο από επαρκές και κατάλληλο να δώσει ώθηση προόδου και ανάπτυξης στην Αυτοδιοίκηση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι Τοπικοί άρχοντες να «σκοντάφτουν» πάνω σε ένα σωρό δυσκολίες για τις οποίες δεν είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, ενώ το πραγματικό κόστος μετακυλύεται αναπόφευκτα στον πολίτη και στην Τοπική κοινωνία. Ενάμιση χρόνο, πριν από τις νέες αυτοδιοικητικές εκλογές και ακόμη ο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» παραμένει στα χαρτιά. Οι Σειρήνες του συγκεντρωτισμού, η γραφειοκρατία, οι συχνές μεταβολές στην πολιτική ηγεσία, οι διαρκείς νομοθετικές παρεμβάσεις αποψίλωσαν το εγχείρημα που θα άλλαζε τον διοικητικό και πολιτικό χάρτη στη χώρα. Η αιρετή αυτοδιοίκηση είναι ο μόνος θεσμός, κοντά στον πολίτη, που θα έπρεπε να ενδυναμωθεί, για να δοθεί διέξοδος από την πρωτοφανή πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα. Το πείραμα του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» δείχνει σημάδια αποτυχίας. Η ανάγκη η οποία αδήριτα προκύπτει είναι η πολιτική και κρατική ηγεσία του τόπου να δουν τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» από την αρχή, σε απόλυτη σύμπνοια και συνεννόηση μεταξύ τους, να εντοπίσουν τις ατέλειες και τις αδυναμίες του, να τον ενισχύσουν έτι περαιτέρω θεσμικά και νομοθετικά, να τον προσαρμόσουν στα νέα εθνικά και κυρίως, στα νέα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα και φυσικά, να θεσπίσουν ένα προσεκτικά επιμελημένο και πάνω απ’ όλα, ρεαλιστικό road map, δηλαδή ένα χάρτη για την βήμα προς βήμα πορεία του. Έτσι μόνο θα έχουμε το σωστό σχέδιο, στη σωστή του εφαρμογή. Διαφορετικά, θα πελαγοδρομούμε χωρίς πρόοδο και χωρίς αποτελέσματα. Εκτός κι αν στο μυαλό των (αν)αρμόδιων πολιτικών μας είναι η αντικατάσταση του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» με μια νέα φαεινή μεταρρυθμιστική ιδέα, έτσι για να βρισκόμαστε σε δουλειά, και να δικαιολογούν το θεσμικό τους ρόλο.

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

…και τα 2013 τα σπιράλ τη πτώχευσης συνεχίζεται…

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Δ/ντή Think Politics Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει όλο και κάποια από τις λεγόμενες μεγάλες εταιρίες του χώρου της διαφήμισης, βαράει το δικό της «κανόνι». Όχι ότι οι λεγόμενες μικρές πάνε πίσω, απλώς δεν κάνουν τον ίδιο κρότο! Σε λίγο οι υγιείς εταιρίες του κλάδου θα μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Οι φετινές προβλέψεις για την οικονομία είναι δυσοίωνες όσο για τον κλάδο της επικοινωνίας πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουν μόνο όσοι ασχολούνται με τις τηλεπωλήσεις. Άλλωστε στα λεγόμενα μικρά κανάλια κυριαρχούν όλες τις ώρες. Η διέξοδος από την πρωτοφανή οικονομική και πολιτική κρίση που μαστίζει τον κλάδο μας θα προέλθει μόνο από την ανάκαμψη στα ουσιώδη και στα καίρια της κοινωνίας μας. Φυσικά, η επάνοδος στην προτέρα κατάσταση της γνωστής σε όλους μας ασυδοσίας, είναι αδύνατη ακόμη και με το μαγικό ραβδί του Αλαντίν. Ο μέχρι σήμερα γνωστός κλάδος της επικοινωνίας δεν ανασταίνεται γιατί οι προδιαγραφές επιβίωσης του, έχουν αλλάξει. Τα παλιά Μέσα έχουν συρρικνωθεί και νέα Μέσα κυριαρχούν και οι διαφημιζόμενοι κάνουν πλέον συμφωνίες απ’ ευθείας. Όσο για την κρατική διαφήμιση θα αργήσει να ξαναδώσει χαρές σε διαφημιστές. Τα φέσια, οι καθυστερήσεις πληρωμών οι δυσβάσταχτοι φόροι, θα λυγίσουν ακόμη και τους πιο συνετούς και συνεπείς επιχειρηματίες του κλάδου. Θα αναγκαστούν να μην πληρώσουν γιατί δεν θα μπορούν. Και δυστυχώς περίοδος χάριτος και διακανονισμού δεν υπάρχει πλέον. Το αναξιόπιστο κράτος εξοντώνει και εξευτελίζει τους μέχρι χθες νομοταγείς και παραγωγικούς επιχειρηματίες.

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Δείτε το 2013 με Κοινή Λογική και Ρεαλισμό!

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ - Επικοινωνιολόγου - Δ/ντή της Think Politics Αμερικανός μυθολόγος και οραματιστής έδωσε τη διαφορά μεταξύ απαισιόδοξου και αισιόδοξου με τον εξής αστείο τρόπο «Ο αισιόδοξος βλέπει μόνο την καρυδόψιχα, ο απαισιόδοξος το καρύδι ολόκληρο». Θετική σκέψη, θάρθουν καλύτερες μέρες, θα γυρίσει ο τροχός… Αυτά και άλλα πολλά συναφή, ακούσαμε και διαβάσαμε με την ευκαιρία του Νέου Χρόνου στα ΜΜΕ και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Στόχος όλων αυτών να κρατήσουν το φρόνημα της αισιοδοξίας σε υψηλά επίπεδα αν και σε προσωπικό επίπεδο λίγοι πιστεύουν το αληθές του αξιώματος. Γιατί υπάρχουν εκτός από τους απαισιόδοξους και τους αισιόδοξους και οι ρεαλιστές! Όλοι όσοι βλέπουν ότι η ζυγαριά κλείνει προς την απαισιόδοξη μεριά. Αλήθεια πού θα βρεις την αισιοδοξία με τα νέα οικονομικά δεδομένα, εκτός κι αν είστε τρόφιμος φρενοκομείου! Σήμερα, όσοι «φλυαρούν» αισιόδοξα για τη νέα χρονιά είναι ή οι πολιτικοί μας που ζουν σε άλλο κόσμο ή οι λίγοι «βολεμένοι» λόγω ειδικών συνθηκών. Όσο για την αλληλεγγύη που πρόσφατα ανακαλύφθηκε, λόγω ανυπαρξίας της κρατικής αρωγής, είναι η ελπίδα της ανθρωπιάς που έλειπε ή είναι ο φόβος ότι ίσως γρήγορα βρεθούμε στην ίδια θέση…; Αν πραγματικά η κρίση μας έκανε περισσότερο ανθρώπους και στους πολλούς υπάρχει πλέον το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ, θα το δούμε στη διαφάνεια των φορολογικών μας δηλώσεων και όχι στη φιλανθρωπία μεταχειρισμένων ρούχων και κλινοσκεπασμάτων που μας πιάνουν χώρο… Εύχομαι το τέλος της νέα χρονιάς του 2013 να μη φύγει με «κατάρες» όπως έφυγε και ο παλιός χρόνος το 2012. Κι αυτό το επιβάλλει η κοινή λογική και είναι ρεαλισμός.